Dat behagen strekt zich uit tot het schuldig voelen en bestraft worden van bijvoorbeeld onzedige gedachten wensen of handelingen en het 'bekennen' ervan dient bij de katholieken plaats te vinden in een biechtstoel waar een luisterend oor, begrip, maar ook straf wordt uitgedeeld.
Ik zag inene een parallel met de belevenissen op dit forum.
Daarnaast zijn er ook de rituelen, bijvoorbeeld van de kledij waar naast zwart ook opvallend het bisschoppelijk rood in terugkomt. Ook kent de SM-mis - naast het overvloedig gebruik van kaarsen
ook doorgaans een vast verloop, dat gekenmerkt wordt door de spanning rond 'zondigheid', schuldgevoel, vergeving en dikwijls ook de overgave en de bijbehorende extase en de zelfbevestiging bij het ondergaan van straf of - in sommige gevallen - het oraal tot zich nemen van de Verlossert.We kunnen het nog hebben over het kruis waar diezelfde Verlossert door de Italianen aan werd vastgespijkerd; de onontkoombaarheid van diens zelfgekozen lijden en het ultieme offer dat daar uiteindelijk uit voortvloeide.
Ik heb de Passion of the Christ nooit gezien, maar ik vermoed dat die film wellicht door de bezoekers van dit forum niet alleen met vochtige ogen wordt bekeken.
Ik zou het nog kunnen hebben over de Islam, dat letterlijk vertaald al "onderwerping" [of in het Hirsi Alis: submission] betekent en zoals iedereen die weleens een taxi heeft genomen van Luxor naar Assoean gepaard gaat met 5 maal daags knielen voor de Grote Dominus. En dan heb ik het nog niet eens over openbare (zelf)kastijding die in meerdere varanten voorkomt. Of over het boeddhisme, waar mij - en vele SM-ers met mij waarschijnlijk - vooral de kale hoofden aanspreken, maar waarbij er in de meer occulte zenvarianten ook op los gemept kan worden om de novicen bij de les te houden.
Bij De Sade komt de kerk er slecht vanaf wegens alle schijnheiligheid - iedereen is schijnheilig in vergelijking tot de Sade - maar hij zou allicht wat vaker de overeenkomsten tussen zijn onhebbelijkheden en die van de kerkelijke gezagsdragers benadrukt kunnen hebben.
Mijn vraag of opmerking of gedachte zal ongetwijfeld niet origineel zijn, maar ik ben toch nieuwsgierig naar de ervaringen en gedachten van iedereen hier over. Zie je parallellen met je eigen [overwonnen?] geloofsovertuiging en je praktijk hier of ben je net als ik volkomen atheïstisch opgevoed en kun je je diepmenselijk behoefte aan leiding en straf of oppermachtigheid en machtswellust herleiden tot een vervangende "religieuse" beleving?
Of denken jullie: die gozert is de weg vol-le-dig kwijt en ziet dingen die er niet zijn?
Laat het weten!
.....
