De lasten van polyamorie

[Lil]

(reactie op Anstecy, kittens bericht komt tussendoor. Maar dat kunnen mijn hersens niet aan )

Ergens denk ik ook dat het zo eenvoudig kán zijn. Gewoon, daarom.
Maar in het geval dat het dus je mama is, die ook met een andere meneer zoent, dan kan het wel meer 'gevolgen' hebben.
Want, als het voor hen natuurlijk is, juich ik dat alleen maar toe. En wil ik ook zonder meer dat het gewoon gewoon is...
Maar vriendjes en vriendinnetjes? En dan vooral hun ouders?
Ik zou niet willen dat die hun kinderen niet hier willen laten spelen omdat de papa en mama van Dino en Prinses immers rare hobby's hebben...
De hele bdsm hou ik natuurlijk buiten de kinderen, dat is het punt hierin niet. Maar waar ik nu over poly kan denken als normaal, schat ik zo in dat andere mensen niet per definitie die mening zijn toegedaan.
Ik zou Dino en Prinses liever niet willen vragen/vertellen dat ze er maar beter niet met vriendjes over praten. (Ze zijn 4 en 6)
Want dat doet toch wel een beetje af aan het gewone van de situatie, wat ik juist zo graag zou willen...

Fijn! door het er over te hebben, kan ik me er even heerlijk in vastbijten en alles herkauwen. Wegen en draaien. Nieuwe dingen bedenken... Dank!

[kitten]

Maar vriendjes en vriendinnetjes? En dan vooral hun ouders?

Die weten het dus niet. Als ze afspreken, zijn er meestal nog geen mannen in huis, want die werken overdag. Als er wel iemand is, dan stellen bezoekende kinderen daar geen vragen over. Of dat nu één of twee mannen zijn. Het boeit ze gewoon niet. Ik heb me daar ook druk over gemaakt hoor! Maar toen dacht ik: dat zien we dan wel weer en "dan" is nog steeds niet gekomen.

[Lil]

Wat denk je dat het trauma zal geven, Lil? Ik denk zelf dat dat enkel de buitenwereld kan zijn, als die stomme vragen gaan stellen.

Nou, persoonlijk denk ik dus dat het allemaal wel los zal lopen, maar ik vrees meer dat ik me teveel op onze privé situatie richt met mijn gedachten. Terwijl de buitenwereld er wel gewoon bij hoort...

Mijn kinderen weten ervan. Ze zijn inmiddels 8, 10 en bijna 12 en onze poly begon 2 jaar geleden. Kinderen hebben nog niet de inprenting van onze maatschappij, dat het vreemd zou zijn twee partners te hebben, dus ze gingen er als natuurlijk in mee. En ze genieten van alle extra aandacht! Ik heb ze wel uitgelegd dat onze situatie bijzonder is. En dat het geen geheim is, maar dat ze er wel rekening mee moeten houden dat mensen vreemd kunnen opkijken en dat niet veel mensen hun relatie zo invullen. Zover ik weet, hebben ze ervoor gekozen het er niet over te hebben. Nou ja... welk kind bespreekt de relaties van zijn ouders...?

Dat soort ervaring! Dank. Ik denk ook dat als we het oppakken als, het is nu eenmaal zo, dat Dino en Prinses het niet vreemd zullen vinden. En inderdaad goed punt. Zo leuk is het bespreken van de relatie van je ouders nu ook weer niet als je met barbies kunt spelen. (of dino's)

We zijn al ook vaak zat met zijn allen naar schooloptredens en judo examens gegaan. Mensen vragen toch niet wie er binnen komen. Zelfs als ze doorhebben dat er twee volwassen mannen in mijn gezelschap zijn, die ene zal wel een oom zijn of zo, denken ze dan. Gaat eigenlijk al 2 jaar goed. De mensen die het wel weten, zien gewoon dat het goed gaat. Niet alleen vrienden en WS'ers, maar ook mijn ouders en zus, mijn maatschappelijk werkster, de verloskundige... Ik hou het redelijk op een need-to-know basis, maar over het algemeen merk ik weinig afkeur. Omdat ze blije, stabiele kinderen zien. Ik denk dat het wel scheelt dat ik kan vertellen dat we al 2 jaar een poly zijn. Dan is het meteen duidelijk dat het geen tijdelijk dingetje is.

Fijn dat er niet veel afkeur is. Valt me eigenlijk mee, als ik heel eerlijk mag zijn Maar ook daarmee is het natuurlijk toch hoe je het zelf brengt. Tsja, tijdelijk dingetje. Een dingetje is het niet, maar tijdelijk of niet moet nog blijken

Waar ik wel tegenaan liep, is dat ik Oudste heb uit moeten leggen dat de meeste mensen jaloezie kennen. En dat het dus logisch is dat haar ex-vriendje niet zoveel zin heeft haar nieuwe vriendje te leren kennen.

[Lil]

Maar vriendjes en vriendinnetjes? En dan vooral hun ouders?

Die weten het dus niet. Als ze afspreken, zijn er meestal nog geen mannen in huis, want die werken overdag. Als er wel iemand is, dan stellen bezoekende kinderen daar geen vragen over. Of dat nu één of twee mannen zijn. Het boeit ze gewoon niet. Ik heb me daar ook druk over gemaakt hoor! Maar toen dacht ik: dat zien we dan wel weer en "dan" is nog steeds niet gekomen.

Nice! Klinkt als, dat kan ik ook wel.

[leonietje]

En als ik toevallig bij Heerscher en Kitten ben vragen vreemde kinderen idd ook nooit wie ik ben. En gaan we met zn 4en ergens heen dan bedenken de mensen zelf vaak wel wie bij wie hoort. Het komt ook gewoon niet bij ze op dat het poly kan zijn. Heel in het begin vond ik het raar om met Heerscher te zoenen of te slapen als de kinderen er waren. Maar toen de kinderen dat door hadden deden ze er ook niet raar over. Heel soms kwam/komt er nog wel eens de vraag wie nou waar slaapt. En met wie. Maar dan is het : oké dan weet ik dat. Kids vinden er echt niets raars aan. Dus ga ervoor zou ik zeggen

[ruby-vita]

De lasten van polyamorie...als monopartner van een polypartner alleen zijn als de relatie over is. Ik wist het op voorhand maar het voelt echt mega klote en extra eenzaam om te weten dat de ander nog wel een partner heeft.

[JJV]

* knuff *

[eireann]

Och Ruby, d'r is niks wat ik kan zeggen om het beter te maken.

[ruby-vita]

Thanks voor de knuffels, en nee, er is niets wat het beter zal maken, het is wat het is.

[Ravelijne]

*dikke knuffels*

[seleena]

Knuffel Ruby-vita.

[Voleuse]

Kut ruby! *knuf*

[juffie]

Knuffff!

[Gilraen^]

ook knuffels hier!

[phedre]

hele dikke KNUFFFFFF meis