Vooropgesteld, ik begrijp dat de antwoorden die hier gaan komen niet helemaal objectief zijn, van de andere kant, als je het verhaal leest zulk je begrijpen dat dit op dit moment een beetje mijn allergrootste probleem is.
Ik zit in een langdurige relatie (25+ jaar), paar grotere kids en verder huisje, boompje, beestje. Al jarenlang (als ik moet schatten zo'n 20 jaar) zit ik niet lekker in mijn vel. Eeerst een beetje, daarna meer en meer. Het hoge woord kwam eruit, BDSM als sub is mijn ding. Mijn partner hielp me daarmee, en daar was ik mijn partner dankbaar voor. Toch was er een grote knak. Ik zag op enig moment dat mijn partner met tegenzin (letterlijk braakneigingen) bezig was tijdens het spel. Dat schoot dus niet op.
Sindsdien is er niet smeer gebeurt en is alles weer pais en vree, behalve in mijn hoofd. Ik werd er letterlijk gek van, agressief en reageerde overal steeds feller op. Uiteindelijk terecht gekomen bij de huisarts en na een zeer indringend gesprek waarin ik alles eerlijk vertelde bleek dat inderdaad BDSM het propbleem was. De arts oordeelde ook dat deze "ziekte" ferm bestreden moest worden en ik kreegt medicijnen voorgeschreven... Medeicijnen die emoties onderdrukken. Voor de volledigheid, een volwassene slikt daar normaliter 5 tot 10 mg per dag van.
Intussen zit ik sinds vorige week op 60 mg, absoluut het max van wat mag en medisch verantwoord is. Ik loop als een lijk door het leven, het enige wat niet minder is geworden zijn mijn BDSM gevoelens. Als deze medicijnverhoging niet gaat werken wordt het hoog tijd voor een psychiater volgens mijn arts.
Wat moet ik hiermee aan, ben ik nu echt zo gek of.....?????
Hebben anderen hetzelfde probleem of ben ik alleen? Hoe hebben anderen dat eventueel opgelost???
