Ik vind zo opdringerig ook heel eng. Dan wil ik liefst meteen de winkel uitrennen.
Als ze gewoon vragen "kan ik u helpen?" ren ik tegenwoordig niet meer de winkel uit, maar geef aan dat ik even wil rondkijken. Dan zeggen ze meestal: "als u een vraag heeft, dan roept u maar." PRIMA
Ik vraag klanten altijd of "Ik iets voor ze kan betekenen?" Nadat ik ze uiteraard eerst even goedendag gewenst heb. Maar het valt me op dat men zich dan steeds vaker bedreigt voelen en heel aggressief reageren met "NEE!! IK WIL KIJKEN!!!!1!1!!einsz!" Wat dat betreft werk ik liever in Antwerpen, de gemiddelde Vlaming respecteert het vak van verkoper tenminste nog. In Nederland sta je in de detailhandel nog ergens lager op de sociale ladder dan dan putjesscheppers en vuilnislieden.
Soms vraag ik me af waarom ik mijn werk eigenlijk nog doe.
Ik groet de vuilnisman altijd heel beleefd! Vlaamse omgangsvormen zijn wel heel anders, idd. Soms ook niet te doorgronden en zelden proactief qua informatie geven, zelfs als het echt heel handig is. Zoals: 'Gaat deze bus naar X?' 'Ja.' En er dan niet even bijzeggen dat de bus die over 5 minuten vertrekt, er 20 minuten korter over doet! Waarmee ik weer on topic ben.
Dat is inderdaad de andere kant van de medaille. Vlamingen houden niet van pro-actief. Je moet ze begroeten en laten weten dat je er bent (da's wel belangrijk) en verder met rust laten tot ze je om hulp vragen. Dat is mijn ervaring in Antwerpen. In Brussel was het alweer anders.
In Engeland heb ik er in winkels niet zo opgelet. Maar ik herinner me nog wel dat we mensen moesten vragen of ze nog een drankje wilden als hun glas half leeg was. We deden ook aan aggresieve upselling, als iemand een gin en tonic bestelde moesten we vragen of ze een dubbele shot gin wilden.
We zijn vooral veel meer timide. Met zo die bus zouden we het wel zeggen als we iemand beetje kennen. Heel soms ook tegen een vreemde. Maar voor hetzelfde geld word je helemaal uitgemaakt waar je je mee bemoeid en dus is "ja" het makkelijkste antwoord. We hebben heel fel de gewoonte om je zo weinig mogelijk met anderen te bemoeien.
Ik vergeet nooit eerste keer dat een Nederlandse vriendin hier thuis kwam spelen. Die trok opeens de kasten open: "waar staan jullie glazen?" en alles wat ik nog kon uitbrengen was .
Eigenlijk vind ik het ondertussen wel prettiger, maar ik moet er nog heel fel aan wennen en zelf durf ik amper een glas water vragen uit mezelf als ik op visite ben.
Dat viel mij dus ook op in Belgie..
Ik wist niet dat 11 november een feestdag was, dus ik wilde weten of ik voor meer dagen boodschappen moest doen. Vraag ik in de bus aan iemand of de winkels open zijn op 11 november omdat ik net hoorde dat het een feestdag is. Enige wat ik terug was dit: