Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[pluis]

Nouja, gebaseerd op wat ik hier lees kan ik me wel voorstellen dat hij het gevoel heeft dat zijn vrouw hem niet steunt. (wil niet zeggen dat je dat niet *doet*, maar dat ie t *voelt* is misshcien niet onlogisch.

Misschien kun je daar dus het beste over praten? Uiteindelijk is het zowel voor kinderen als ouders (denk ik) beter als de ouders een front vormen, en de kids geen ruimte hebben om pa en ma tegen elkaar uit te spelen. Wellicht kun je dus afspreken dat jij bij ruzies niet sust, en het niet voor het oog van de meiden oneens bent met je man?

En eh, als hij zich dan ook nog aangevallen voelt door je moeder.. pfoe.. dan kan ik me voorstellen dat hij er (nu, even) geen gat meer in ziet.

Nou ben ik geen relatietherapeut, maar eh.. wellicht de kids weekend uit logeren doen, zodat jij en je man de tijd hebben om wat nader tot elkaar te komen en te praten over hoe jullie hier samen uitkomen?

[Tofenaar]

Eh, waarom vraagt hij jou om het op te lossen? Hij heeft toch een probleem met zijn dochters?

Ik vind dit nogal kort door de bocht ..

want mamma lost het wel op en steunt hen

Zwart/wit gezien (ik spreek geen oordeel uit, alleen zoals het op mij overkomt) lijkt het in geval van conflicten altijd 1 tegen 3 en lijkt er geen gezamelijke grens van verzorgers naar kinderen toe.
Het lijkt er hier heel sterk op dat de verzorgers tegen elkaar uitgespeeld worden dus door even heel bot te zeggen dat er maar 1 een probleem heeft met de kinderen is volgens mij onterecht.

[roos]

Het liep zaterdag echt uit de hand toen mijn dochter 'kutvent' tegen mijn man zei. Mijn man stuurde haar naar haar kamer en liep weg maar draaide zich ineens om, kwam haar kamer binnen en begon haar te slaan. Hij is echt even door het lint gegaan. Het werd hem, zoals hij ook schrijft, allemaal te veel.

Uiteraard heb ik ook een probleem. Het voelt echt niet lekker om steeds een buffer te moeten zijn tussen mijn man en mijn kids. Mijn houding zal ook moeten veranderen.

[phedre]

zolang jij je meiden blijft steunen, en dus je man blijft afvallen, zal je dit probleem blijven houden. En logisch ook toch, je kids hebben alle macht in huis, jij steunt hen toch wel.

Ga eens bedenken wat jij nog voelt voor je man, ga dan eens samen om tafel zitten wat jullie beiden willen en hoe jullie dit denken te bereiken. Maar geloof me... zolang jij je meiden blijft steunen in hun verzet tegen hun vader, gaan jij en je man NOOIT een gezamenlijk doel bereiken. Leer die meiden wie de baas is in huis, en als het goed is, zijn dat jij en je man samen!!! Dat betekent wel dat jij en je man één front moeten vormen. Als jij het niet eens bent met wat je man zegt, of je man is het niet eens met wat jij zegt, zullen jullie dat met zijn tweetjes moeten uitvechten, maar niet waar die meiden bij zijn.

En jouw moeder??? die moet zich er ff lekker buiten houden? het is jullie huwelijk, het zijn jouw dochters en het is jouw man. Jij moet daarmee leven, niet jouw moeder.

En nee. ik ben ook geen relatietherapeut, maar met gezond verstand kom je best wel een heel eind hoor!!

[roos]

Ja, phedre, zo is het ook. Bedankt.

En ook bedankt: Marijke, pluis en Tofenaar!

Fijn om dat even hier kwijt te kunnen en zo snel reacties te krijgen.

[pluis]

Het liep zaterdag echt uit de hand toen mijn dochter 'kutvent' tegen mijn man zei. Mijn man stuurde haar naar haar kamer en liep weg maar draaide zich ineens om, kwam haar kamer binnen en begon haar te slaan. Hij is echt even door het lint gegaan. Het werd hem, zoals hij ook schrijft, allemaal te veel.

Moet ineens denken aan de laatste keer dat míjn papa me n draai om mn oren gaf. Toen riep ik 'klootzak', geloof ik. En ik was zestien. Toen knalde t bij mij thuis ook tussen mij en mn vader.. en mn moeder suste.

T is bíjna jeugdsentiment

Hopelijk kijken jouw meiden er over n jaar of tien ook zo op terug. (en kun jij ze dan, net als mijn moeder tegen mij laatst deed) ze eerlijk vertellen dat dat toch wel écht n rotperiode was.

[roos]

Ja, dat hoop ik ook pluis.

Mijn man en ik zijn zelf zonder onze vader opgegroeid (de zijne ging dood en de mijne naar de gevangenis). Je hebt dan geen goed beeld van wat een vader is of hoe die zou moeten zijn, mist een referentiekader.

[roos]

deze ontopic opmerking kreeg ik van een bekende op msn:

hoe kunnen ze nu leren communiceren als jij steeds buffert en voor iedereen goed wil doen?
dat laatste trouwens
is de dagdagelijkse variant van je slavinneneiging
behaagziek

[phedre]

als jij je slavin zijn profileert als slavin zijn van je dochters, doe je ergens iets niet helemaal goed hoor!!:)

[kitten]

Ik kreeg van een vriend het advies om er gewoon tussenuit te gaan voor een week of twee, dan moeten ze het wel zelf oplossen. Dan leren ze hoe ze met elkaar om moeten gaan.

Dit zou ik iig niet doen...

Verder zijn hier al goede adviezen gegeven. Sterkte!

[phedre]

wat kit zegt.. ik zou het ook niet doen, want jouw man en kinders zijn niet samen het probleem, of in ieder geval, niet helemaal. Het grootste probleem is dat jij steeds je man afvalt, door je kids te steunen, waardoor jouw kids jullie tegen elkaar uitspelen en jouw man zich enorm alleen voelt staan tegen over tenminste 3 mensen. Dat los je niet op door er vandoor te gaan. Dat los je op door eens goed te gaan praten met je man en dan zien dat je jullie samen kids weer in het gareel krijgen, door weer samen ervoor te zorgen dat de kids dat spelletje niet meer uit kunnen halen.

't is aan jou om te bepalen of je dat wilt.

tenminste.. zo denk ik er over.......

[oeps2]

ook ik ben geen therapeut he ..maar het meest zinnige wat ik heb gelezen is..
laat je kinderen een weekendje logeren dan kunnen jij en je man praten !


je moeder bemoeide zich er ook mee ???(begreep ik ergens ) nou stal die kids dat weekend bij je moeder !

sterkte !

[inkie]

Ik ben geen moeder,
Maar wat ik wel weet is dat ik zelf dat geintje vaak flikte.
Mijn ouders vormden dan 1 front. Als ik kutvent zei tgen mijn vader dan zei mijn moeder: wat?? naar je kamer!... En die probeerde het ook niet te sussen,. Je dochters hebben problemen met je man. Ik vindt/denk dat jij niet er tussen moet gaan zitten want dan raak jij de gebeten hond en gaat er zelf aan onder door. Maak afspraken met hem wat wel en wat niet gaat en vorm samen een eenheid. Je dochters hebben je man geen kutvent te noemen. Ik ben 28 maar als ik dit zou zeggen tegen mijn pa zou ik nog een draai om mijn oren krijgen van mijn moeder.
Het is lijkt me best lastig. en ik wens je veel sterkte en succes. Maar ik zou mijn kinderen ook geen etters laten noemen...(of het moet om een etter met een duidelijke knipoog gaan)
Vecht om je kinderen als een leeuwin.. Maar laat ze niet denken dat ze alles mogen. (Kan best zijn dat ik het nu geheel verkeerd heb, maar zoals ik al zei. ik ben geen moeder en heb geen relatie dus weet ik niet of het advoes an mijn kant de beste bron is lol)

[roos]

Of mensen al dan niet therapeut, moeder oid zijn, maakt niet uit. Ik ben blij met alle op- en aanmerkingen! En zeker ook van dochters .

Nee mijn man moet de kids ook geen ettertjes noemen of ze afvallen, maar hij heeft nog steeds een soort ideaal beeld van hoe kinderen moeten zijn en gaat helemaal voorbij aan het feit dat hij geen ideale, lees helemaal geen, vader is. Hij moet de vaderrol op zich nemen zonder door het lint te gaan. Ik moet leren los te laten en er niet steeds tussenkomen om te sussen want ik ben ook doodmoe daarvan. Maar moeilijk vind ik het wel omdat, in mijn ogen, mijn man snel onredelijk wordt. Maar ik ga er voor, nergens gaan die dingen vanzelf denk ik.

Ik hoop echt dat het lukt die vader-dochter band alsnog te krijgen. Ben bang dat het een moeizaam iets zal worden, maar heb toch vertrouwen er in.

Misschien (gezins)therapie?

[kitten]

Dus feitelijk steun je je kinderen omdat jij hem (als vader) ook een kutvent vindt...?

Pfoe, dan maakt het wel erg moeilijk zeg!