Wandering Spirits Forum

sorry pluis....af en toe heb ik dat ook....en ik denk dat jij dat ook wel eens hebt....alleen die momenten vergeet men eerder. Negativiteit blijft langer hangen.

Jij toch ook wel? Denk aan het moment dat hij door de douane kwam en jullie blikken elkaar vonden...

evengoed:

@ kitten Eigenlijk stond ik toen al aan treinkaartjes te denken, en aan of de badkamer wel schoon genoeg was (drie keer de vloer gedaan) en waarom ik toch (verdorie) het lampje op de overloop niet even had vervangen.

@ inkie Ik ben geloof ik normaal gesproken niet zo pessimistisch, geloof ik. Maar soms wordt je even met de neus op de feiten gedrukt. En dan ben ik er toch verdomd slecht in. Blijk je er minstens 15 meter touw en twee uur voor nodig te hebben, en dat voelt dan zo.. frustrerend hulpeloos. Overigens heb ik niet zelf bedacht dat ik er 'slecht in ben' (fwiw). Dr zijn andere mensen die mij daar (met alle goede bedoelingen) op wijzen, dus met mijn herinneringen heeft t niet zoveel te maken.

@ pluis;

Oefening voor de volgende keer:
Als hij dan door die deur komt (hopefully with a smutty look on his face, pun intended), en jij hem dan omhelst, denk dan alleen maar (en echt alleen maar!) aan waarom hij zo geweldig is, waarom jij hem weer in zijn nek zou willen bijten, en dat hij daar echt helemaal voor jou is.

Succes & geniet. :icon_biggrin:

Soms mis ik het belgse landschap wel, heel stiekem. Niet doorvertellen he. *werd met de neus op de feiten gedrukt toen ze haar zus + vriendin en kindje dit weekend zag op hun vakantie naar sunparcs hier in het mooie limburg*

@pluis...
Kan maar 1 ding zeggen: Komt me bekend voor (dat negatieve gevoel dan dat je dan ook niet echt af kan schudden)..Maar zoals mack al zei. Hij komt dan echt niet alleen voor zichzelf, maar ook speciaal voor jou. Geniet van de zon en de vogeltjes, vul je dagen goed op en voor je het weet zie je hem vast weer. Zelfs 1 heel jaar op een heel mensen leven van gemiddeld 80 jaar is eigenlijk niet veel. succes meis

Ik heb het idee dat ergens Lief in deze lieve meeleverij verzeild is geraakt terwijl dat niet nodig is

Die wijst me er inderdaad wel eens op dat ik me om onbeïnvloedbare dingen veel teveel zorgen maak (en ook om mogelijk wel beïnvloedbare dingen die andermans dingen zijn), maar draagt zelf op generlei wijze bij aan t probleem. Hij vindt t alleen vervelend voor mij dat t hele idee 'ontspannen' me bijna volkomen vreemd is. En zooooveel issie nou ook weer niet weg hoor inkie

Het is meer dat ik nu zo middenin t bewustwordingsproces zit van hoeveel zinloze zorgen en ongevraagde verantwoordelijkheden, onzinnige what-ifs en eindeloze ja-maar-dans er voortdurend in mn hoofd zitten. Om over n hele lading 'dit kan ik niet zeggen', 'dat mag ik niet eens denken' en 'dit gevoel moet/ kan ik vooral niet uiten' maar niet te spreken. Dat leidt tot mentaal-heftig-aan-zichzelf-knagende-pluisjes, en ik voel me nu zo rafelig.

Dus ben ik al n poosje aan t piekeren over hoe een mens zich in godesnaam ontspant, en da's contraproductief. Hoe meer ik wil ontspannen en 'leven in het nu' hoe meer ik me ervan bewust wordt dat mijn hoofd alleen maar bezig is met controlfreak spelen. En dan realiseer ik me weer daty dat element er juist ook voor zorgt dat mensen me zo betrouwbaar en competent vinden, en dan weet ik weer niet of ik niet verander in een hopeloze hedonist als ik me wél kan ontspannen en dan moet ik dus eerst xde ideale middenweg vinden en voor je t weet knaag ik nog harder. Nog meer rafels. Vandaar mijn 'mopper'.

Maar jullie zijn heel lief, hoor, en Lief ook

pluis schreef:Het schijnt dat er mensen bestaan die zich wel eens (een hele minuut ofzo, en soms zelfs langer) nergens zorgen over maken/ verantwoordelijk voor voelen/ schuldig over voelen of anderszins door belast weten.

*jaloers*

Dat kan je beïnvloeden, bij het doen van mindfullness oefeningen (8 minuten of langer).

tis nie leuk hier.

laatste dag op deze locatie, waar ik toch al dik 3 jaar werk. Een collega
lijkt ons momenteel te naaien, door onze onderhandelingspositie te
verpesten voor zijn eigen gewin, terwijl hij steeds als hardste riep dat
we vooral collectief en vooral samen en blabla!

En ruzie tussen de andere collega's. En geen fatsoenlijk afscheid van
degenen die weggaan.

En fokking wéér wijn!! IK LUST GODDOMME GEEN WIJN!!!

Als het toch je laatste dag is daar geef je de wijn toch terug aan de baas en ben je lid van de vakbond? dan kunnen zij veel voor je doen...tenminste dat denk ik
Maar geeft een dikke knuf en arm.....in het flirttopic anders een eigen feestje houden. met eindelijk weg van die (*^&%#@!$% locatie

De vakbond? Laat me niet lachen. Collectief, ja. Voor een bedrijf als DAF met 3000+ medewerkers. Dan kunnen ze wellicht iets. Maar voor ons (nu nog) drietjes niet. Doorverwijzen, meer niet. Maar we hebben een jurist. En dat zal allemaal wel. Maar de sfeer! De collega die ons nu laat stikken. Het afscheid.

En vandaag heeft mijn PDA de geest gegeven ook nog. Als die helemaal dood is, ben ik van velen van jullie de nummers en adressen kwijt. Ik voel me erg onthand nu. Heb een heel oud toestel dat alleen sms kan sturen in hoofdletters.

Ach.. kitten ...ik krijg echt medelijden met je.. das idd niet tof..rechtsbijstand verzekering? maar het heeft idd bij een groot bedrijf idd weinig nut...Keep on smiling, kop op...het had erger kunnen zijn..Je had een hotdog kunnen wezen??
(sorry ben beetje melig) Maar ik meen wel: schouder eronder meid, je kunt het echt wel! komt wel goed. Op een manier of op de andere

een rechtbijstandsverzekering helpt echt niet tegen collega's die de sfeer verpesten hoor. En ook niet tegen een baas die wijn schenkt bij een bepaalde gelegenheid ipv vruchtensap of water....

Lukt ook wel. En het is niet dat ik enorme schade vrees ofzo. Ik word niet ontslagen, niet zomaar. En al word ik uiteindelijk ontslagen, dan heb ik wel opties. Ik land wel op mijn pootjes. Maar het is gewoon kut dat een dag vol afscheid (periode, locatie, collega's) gepaard gaat met ruzie en nijd enzo... :icon_sad:

Tnx phe, dat is het idd. En de wijn was het geschenk, we kregen koffie. Maar ik blijf dat raar vinden! Keiveel mensen drinken om zoveel redenen geen wijn. En het is niet alsof ik dat voor me hou!

Nou, het lijkt erop dat ik de insteek van mijn collega te somber had ingeschat. Ik hoor nu natuurlijk alleen zijn verhaal, maar hij zegt wel degelijk eisen te hebben gesteld die dan wel voor ons allemaal moeten gelden.

Het scheelt wel.