Wandering Spirits Forum

oke misschien wat gewaagd wat ik nu ga zeggen...en please haat me er niet om :S

ik denk toch dat er tussen de man en de vrouw een bepaalde rolverdeling al ingebouwd is, natuurlijk geloof ik van uit mijn geloof ook wel dat de man wel de heer des huizes is en...nouja dat is ook wel een beetje de regeling tussen man en vrouw toch? tegenwoordig is dat niet meer allemaal zo maar vroeger vooral was dat heel sterk en bij sommige gezinnen nog steeds. (de mijne bijv.)
dus dan denk ik dat als een man zich over geeft en sub word...die stap wat radicaler is...omdat hij meteen van MAN naar nouja subje gaat.
ik ervaar wel dat ik als vrouw soms nog de neiging heb om even de leiding te pakken....want hallo ik ben toch geen leeghoofdig blond slavinnetje... en dat laat 7th mij even voelen dat idd niet leeghoofdig ben
ik denk...dat als mannen eenmaal de stap gezet hebben...deze...meteen dieper gaat en ook meer in tegen...wat als normaal gezien word, denk ik...

oke ik vind dit eng om te posten dus zet er alvast bij ik heb even gestereotypt hoor natuurlijk is dit niet op iedereen van toepassing!!

Wat een interessant topic kitten!
Ik ben lid van een community waar nogal veel Domina's zijn. En heb menig maal met hen gesproken over man en vrouw subs.
Zij "klagen" over het gebrek aan fijne onderdanige mannen die ook nog iets te vertellen hebben, inhoud hebben dus. Van verschillende Domina's hoor ik de verhalen van afspraken die op het laatste moment afgezegd worden door slaven, leugenaars, het inlik en please gedrag wat eigenlijk alleen maar zoals eerder gezegd voortkomt uit geilheid en eigenlijk dus ook egoisme. Oppervlakkigheid is troef. Iets wat je snel ziet in een chatroom, een slaaf die zich aanbiedt, van alles wil doen, maar dus gedreven door zijn geilheid. Maar als hij is klaargekomen is het over met slaaf zijn zeg ik even kort door de bocht. De Domina's vertellen mij dat het heel erg moeilijk is een slaaf te vinden die persoonlijkheid heeft en geniet van het zich totaal overgeven aan hen. Die overgave komt als de klik er is net zo snel of langzaam als bij een vrouw sub. Daar is volgens mij geen verschil. Fysieke kracht heeft daar niets mee te maken. Maar net als in iedere relatie groeit dat naarmate je steeds meer om elkaar gaat geven.
In een Femdom relatie moet dus wel degelijk overlegd worden als de Fem een Dom buiten de deur wil zoeken. Een slaaf met zelfrespect etc zal dit dus zeker niet zomaar accepteren, en dat waardeert een serieuze Fem volgens mij ook alleen maar.
Ik ben het eens met fantashe dat er veel zogenaamde slaven zijn die vooral kicken op het kinky aspect. Diepgang heeft het niet en ik vind het dan ook geen slaven maar egotrippers.
Hier ligt dus een schone taak voor de slaaf met diepgang om zich weloverwogen en goed te profileren bij een Domina zodat deze door heeft dat ze met een serieuze kandidaat te maken heeft.
Verder wil ik tegen kitten zeggen dat de reacties die je krijgt van mannen Doms natuurlijk veel zegt over hen. Dat maakt het weer een stuk makkelijker voor jou om het kaf van het koren te scheiden. Een Dom die niet begrijpt dat jouw vriendje en sub het jou gunt, en daar een mening over mag hebben, is dus niet wat je zoekt.
Gaat de man sub sneller verder dan de vrouwsub? Ik denk het niet. Oppervlakkig en optisch gezien misschien wel maar werkelijk dus niet.
Geef de vrouwsubs de kost niet die veel te snel tot volledige overgave overgingen en na een korte tijd hevig teleurgesteld en met spijt terugkijken daarop. Misschien doen ze dat wel sneller dan de mansubs dus. De mansub is berekender en de vrouwsub gaat op haar gevoel en emotie af, en stort zich daar dus soms te snel volledig in. (zou dat in de genen zitten??)
Verder zit er in je stelling een klein foutje volgens mij. Je hebt het bij de slaaf over sneller overgeven en komen tot totale machtsuitwisseling en bij de vrouwsub over alleen echt overgeven. Dat is dus ook een beetje appels met peren vergelijken want er is een enorm verschil.
Kijk eens in je omgeving en tel de Femdom relaties waarbij de man zich totaal uitlevert, en tel de relaties waarbij de vrouwsub dat doet.

kitten schreef:

Wever schreef:Ik niet. Nooit gehad ook.

Waarin zit jouw weerstand dan?

Eigenwaarde en trots. Die zet ik niet zomaar opzij (al heb ik niet de indruk dat ik dan erg representatief ben voor mannen in het algemeen).

De angst om vernederd te worden is ook iets anders dan de angst om belachelijk gemaakt te worden. Bovendien projecteer ik die angst niet op mijn D.


@brabbeldasje: interessant stukje.

Wever schreef:Bovendien projecteer ik die angst niet op mijn D.

Hoe bedoel je deze zin?

@Tango: dank je voor jouw kijk erop. Heel verhelderend eigenlijk!

brabbeldasje schreef:oke misschien wat gewaagd wat ik nu ga zeggen...en please haat me er niet om :S

ik denk toch dat er tussen de man en de vrouw een bepaalde rolverdeling al ingebouwd is, natuurlijk geloof ik van uit mijn geloof ook wel dat de man wel de heer des huizes is en...nouja dat is ook wel een beetje de regeling tussen man en vrouw toch? tegenwoordig is dat niet meer allemaal zo maar vroeger vooral was dat heel sterk en bij sommige gezinnen nog steeds. (de mijne bijv.)
dus dan denk ik dat als een man zich over geeft en sub word...die stap wat radicaler is...omdat hij meteen van MAN naar nouja subje gaat.
ik ervaar wel dat ik als vrouw soms nog de neiging heb om even de leiding te pakken....want hallo ik ben toch geen leeghoofdig blond slavinnetje... en dat laat 7th mij even voelen dat idd niet leeghoofdig ben
ik denk...dat als mannen eenmaal de stap gezet hebben...deze...meteen dieper gaat en ook meer in tegen...wat als normaal gezien word, denk ik...

oke ik vind dit eng om te posten dus zet er alvast bij ik heb even gestereotypt hoor natuurlijk is dit niet op iedereen van toepassing!!

Ik wil je niet bang maken door op je te reageren, maar ik ben het ab-so-luut niet met je eens. Je zegt nu dat de stap van man naar sub groter is dan die van vrouw naar sub omdat vrouwen sowieso al onderdaniger zijn/worden behandeld?
Dat is gewoon. Niet waar. Zelfs niet voor een meerderheid.

@kitten: even je stukje erbij nemen (en onderstrepen):

kitten schreef:De onveiligheid zit m erin, wat *doet* hij met mijn overgave. Snapt ie em wel? Gaat ie me niet belachelijk vinden/maken enz enz. Maar dat zullen mannen toch zeker ook hebben?

...en laat ik maar antwoorden met een wedervraag:

Hoeveel D's vonden dat ze je daadwerkelijk belachelijk gemaakt hebben in een spel? Heeft er zelfs maar eentje iets gezegd/gesuggereerd als "nou...ik wilde je eigenlijk vernederen, maar het mislukte: je zag er te belachelijk uit"?
Of ook: als je als D speelt...heb je dan soms het idee dat je sub er maar belachelijk bij ligt/staat/hangt?

Als je een van die vragen met "ja" beantwoordt trek ik mijn uitspraak terug.

Maar zo niet...dan is die onzekerheid/angst irrationeel, en een invulling van gevoelens die je eigenlijk niet weet. Oftewel: projectie van je angst op je D.


Zo duidelijker?

Ging het maar zo makkelijk bij mij dan had ik het een stuk makkelijker gehad.

nee ik zei niet dat de stap voor vrouwen makkelijker was ik zei dat ik DENK dat als de man eenmaal de stap zet deze radicaler is.
ik grijp nog wel eens naar het laatste beetje uhhh gewoe feminisme wat ik heb tijdens het spelen ik denk dat dat voor mannen anders is omdat in de maatschappij de rollen al anders verdeeld zijn.
ik denk dat de stap naar het sub worden voor bijden even moeilijk (of makkelijk) is maar het sub blijven denk ik dat voor de mannen misschien wat makkelijker gaat.
en uhh als ik het fout heb is dta zo he....is alleen mijn gedachtegang.

Mijn virtuele ervaring hierin is, dat de mannen zich schijnbaar sneller geven. Maar dat doen vanuit topping from the bottom. En dat er imo dus geen sprake is van echte overgave.

Wever schreef:Eigenwaarde en trots. Die zet ik niet zomaar opzij.

:yes:Ik zie soms de tweestrijd. Soms geef je het vanzelf op. Soms niet. Soms met een klein zetje. En soms voel ik dat ik het kan nemen. Ik vind dat allemaal erg mooi.

Voleuse schreef:Ik wil je niet bang maken door op je te reageren, maar ik ben het ab-so-luut niet met je eens. Je zegt nu dat de stap van man naar sub groter is dan die van vrouw naar sub omdat vrouwen sowieso al onderdaniger zijn/worden behandeld?
Dat is gewoon. Niet waar. Zelfs niet voor een meerderheid.

Eigenlijk zie ik wel iets in wat Brabbeldasje schrijft. Dat is gewoon. Niet waar. Zelfs niet voor een meerderheid. In Nederland. In 2010. Maar in grote delen van de wereld wel, en in Nederland is het pakweg 60 jaar geleden (lees: koud aan 2 generaties) dat d eman nog gewoon het hoofd van het gezin was en de vrouw de aapels jaste. Een generatie geleden (lees: mijn moeders generatie) was het normaal dat je als vrouw je ontslag kreeg op het moment dat je trouwde.

Die rolverdeling mag dan nu (gelukkig) aan het verdwijnen zijn, maar duizenden jaren geschiedenis verdwijnt niet geheel in 40 jaar emancipatie. Het is zelfs niet denkbeeldig dat een deel van die rolverdeling wl degelijk een tikkie genetisch is ingesleten.

Met veel van de antwoorden ben ik het eens. Tango zegt het goed. Oppervlakkheid, na het klaarkomen stort de boel ineen en niet echt geestelijk stabiel als je het mij vraagt. Een tijdje heb ik als Switch op BDSMzaken gestaan en heb het snel gewijzigd. Wat een reacties, pff. Als je mij vraagt, rijp voor de eerste de beste psycholoog die voorbij komt. Complete levensverhalen, mobiele nummers met wanneer je het beste kunt bellen en ervaringen en dat ze alles voor je willen doen en op de knieen voor je willen gaan. Ik werd er gewoon onpasselijk van en redelijk geschrokken van het niveau. Dus heb ik mijn grote S weer geruild voor een kleine. Eigenlijk ben ik hierdoor afgeknapt op de sub-man via het internet. Maar wie weet komt het er ooit nog een keer van, maar denk eeerder dat ik die tegen moet komen met het uitgaan.

Ik zie ook wel wat in wat brabbeldasje zegt. Heel zwart/wit: een vrouw die zich onderdanig opstelt is toch een beetje het schrikbeeld van het feminisme, terwijl een man die zich onderdanig (lees kwetsbaar) opstelt juist getuigt van emancipatie en lef. In ieder geval in onze huidige samenleving.

Niet dat ik die rollen nu graag onder een vergrootglas leg hoor, maar het is toch wel aannemelijk dat wat in de samenleving geldt toch een beetje in je achterhoofd blijft zitten?

Ik heb het geloof ik al een eerder ergens gezegd maar juist het feit dat ik een vrouw ben maakte het voor mij lastig om toe te geven aan mijn onderdanigheid. Ik dacht dat ik me daartegen moest verzetten en dat heb ik ook lang gedaan. Dat doe ik trouwens nog steeds. Mijn vriend vond het lastig toe te geven aan zijn dominantie, omdat hij een man is, en mannen horen vrouwen als gelijken te behandelen, en al helemaal hun vriendin.

Ik kan me dus voorstellen dat het andersom 'makkelijker' is, in ieder geval misschien omdat morele of politieke bezwaren minder gelden. Dat scheelt alweer! :icon_biggrin:

oda schreef:Ik zie ook wel wat in wat brabbeldasje zegt. Heel zwart/wit: een vrouw die zich onderdanig opstelt is toch een beetje het schrikbeeld van het feminisme, terwijl een man die zich onderdanig (lees kwetsbaar) opstelt juist getuigt van emancipatie en lef. In ieder geval in onze huidige samenleving.

En juist vanuit datzelfde beeld vind ik een onderdanige man dus absoluut niks mannelijks meer hebben... Ja... vooroordeel... ik weet...

Foei!