Wandering Spirits Forum

kitten schreef:Op zich zou ik ook geen data doorsnuffelen van iemand die overleden is... maar onlangs is een vriend van me spontaan omgevallen op zijn 25e. En zijn familie had geen idee waar ze zijn vrienden konden vinden. Er was geen adressenlijst, niks. Dan ga je dus toch op een computer kijken, adressenlijsten, msn contacten, email contacten. In mijn geval zouden daar iig veel mensen gevonden kunnen worden.

Vorige week stond daarover een artikel in de krant (volgens mij de NRC.Next, maar kan ook een van de gratis bladen in de trein zijn). Er zijn speciale services op internet waar je wachtwoorden van netwerksites, fora en e-mailaccounts in bewaring kan geven zodat er iemand na je dood die kan inzien. Veel e-mail providers geven namelijk accounts niet vrij, ook niet als je een overlijdensakte kan tonen. Voor digitaal bezit zowel aan accounts als iets met financiele waarde (tegoeden bij paypal) is wettelijk weinig tot niets vastgelegd.

Ik moet nog even kijken hoe het gaat lopen als Laura & ik gaan samenwonen (en die mogenlijkheid begint nu heel serieus te worden), maar in principe heeft mijn zus een gesloten envelop met instructies, wachtwoorden etc.
Zij weet van de hoed en de rand, en zal ook jullie informeren mocht het heel onverwachts (overstekende tram van links) gebeuren.

Ja zeg Mack, begin eerst maar eens uit te kijken met oversteken!

Ehm,

als ik dood ben, dan ben ik dood.





Verder weet een ieder in mijn nabijheid van mij wat hij of zij zou mogen en moeten weten,
en wat ze daar mee doen is dan mijn zaak niet meer.

En de materie ?
Ach, dat vergaat toch ooit weer tot as.


Ofwel, ik ben daar niet mee bezig.

Sja, ik bekommer me wel om mensen naast enkel mijzelf. Mijn nabestaanden. Ik vind je reactie eigenlijk vreemd, Triskelis. Geef je totaal niet om de mensen om je heen? Wel toch zeker? Nu goed, ik heb kinderen, dus voor mij is het heel concreet!

De opmerking van phedre is voor mij in ieder geval wel een aanleiding om nóg een codicil te maken, waarin wel het speelgoed genoemd staat. Als het nodig is, kan jongetje die laten zien en als niemand moeilijk doet, hoeft het niet.

Ik bekommer me juist wel om de mensen om mij heen,
en in mijn geval weten ze al wat ze moeten/mogen weten.

Maar, de verdeling van mijn spullen, dat interesseert me niet.





(overigens heb ik al een codicil en gaat mijn lijf naar "de wetenschap")

Ah, op die manier.

misschien is het ook mogelijk
dat als met name je kids het vinden .
er een lichie gaat branden ,...

zo van ooooooooooooooooooooooooo daar heb ik t van

soms kan het ook ten goede komen ..

Maar de kids van kitten zijn voorlopig toch echt nog te jong.... Dus ik snap wel dat ze het voor nu zo geregeld heeft. Kan altijd nog anders als de kids eenmaal volwassen zijn, of bijna volwassen, toch?

als je kids te jong zijn dan zullen ze ook het huis niet leeghalen toch ?

Mag ik ineens heel eventjes binnenpretjes hebben? Ik besef de ernst van het topic zeker wel, hoor!

De nalatenschap van ex-man regelen is (natuurlijk) een drama, moppert iets over "zelfs ná zijn dood"... Afijn, het gaat zeker over een jaar heen zijn voordat alles geregeld is. Plus de emotionele belasting. Hoe dan ook..... wat als er een grote kist zou zijn met "boeiend" spul erin??
Nouja....ik zat er even om te grinniken....

ik had destijds een aantal mensen toegezegd te zullen proberen alle fotos van hen van de computer van overledene te verwijderen. Dat is me dus niet gelukt, ik mocht niet op pc.. alleen onder leiding van politie om contactgegevens te zoeken van iemand die ik op dat moment nodig had. De pc is daarna ingeleverd bij de notaris die de nalatenschap zou gaan regelen en die heeft gezorgd (voor zover ik weet) dat de harde schijf is gewist of verwijderd, voordat de pc aan de rechthebbenden werd meegegeven. Dit mede omdat ik bij politie en notaris heb aangegeven wat voor soort foto's er op stonden.

phedre schreef:ik had destijds een aantal mensen toegezegd te zullen proberen alle fotos van hen van de computer van overledene te verwijderen. Dat is me dus niet gelukt, ik mocht niet op pc.. alleen onder leiding van politie om contactgegevens te zoeken van iemand die ik op dat moment nodig had. De pc is daarna ingeleverd bij de notaris die de nalatenschap zou gaan regelen en die heeft gezorgd (voor zover ik weet) dat de harde schijf is gewist of verwijderd, voordat de pc aan de rechthebbenden werd meegegeven. Dit mede omdat ik bij politie en notaris heb aangegeven wat voor soort foto's er op stonden.

Komt me bekend voor. Ik woonde zelfs samen met de overledene, we waren verloofd, alleen er stond niets op papier. Ik heb uiteindelijk wel alles van de pc afgekregen, had er alleen ook wel daarna dreigementen en brieven van advocaten aan overgehouden en mensen die me probeerden aan te klagen wegens diefstal. Ik ben er heel erg simpel in geworden. Ik wil geen foto's meer van spel. Niet voor prive, niet voor online, gewoon geen foto's. Het is mij het niet waard om mijn familie er in mijn leven of na mijn dood mee te kwetsen.
Overigens had ik toen op die pc dus ook nog allemaal foto's van ex subjes van hem staan, zij vertrouwden hem dat het goed ging. Omdat hij dood ging, was dat ineens lastiger. Ik ben blij dat het is gelukt, al kwam ik laatst in een back up van mijn pc (waarvan ik niet wist dat hij hem had gemaakt) weer opnieuw foto's van mezelf en zijn ex tegen. Ik vind de techniek eng, het is niet langer alleen een simpel album wat in een kluisje ligt. Het is makkelijk te copieren en ondanks de goede bedoelingen komt het toch vaak op plekken waar je het niet wil hebben. Ik vind het gewoon niet meer de moeite waard om het te hebben.

Overigens heeft het me ook heel veel moeite gekost om toch de speelspullen (en een groot deel van mijn eigen spullen) in handen te krijgen. Met de start ging het goed, daarna gaf het zoveel problemen dat ze zelfs de sleutel van mijn huis hadden vervangen voordat ik al mijn bezittingen had verwijderd. Tot vandaag ben ik soms nog in de war van: maar ik had dat toch al? Ow nee, ligt nog in Eindhoven.

Nu met mijn nieuwe relatie hebben we heel snel alles op papier gezet en elkaar tot rechtmatige erfgenaam gemaakt. Ik ga binnenkort nog eens het gesprek aan met mijn moeder (die van alles op de hoogte is) om te zorgen dat zij ervoor zorgt als we beiden tegelijk overlijden dat zijn ouders geen speelspullen zien. Dat er misschien verhalen worden tegengekomen op de pc, dat neem ik dan maar voor lief. Evenals eventuele chatlogs, als ze zichzelf beschermen zullen ze deze niet lezen.

Hoe ze vrienden/kennissen van mij op de hoogte brengen daar maak ik me geen zorgen om. Ik heb niet de wens dat mijn uitvaart groot wordt of ook maar enigszins aangekondigd wordt. Maar als ze het nodig vinden kunnen ze mijn msn aanzetten met de mededeling dat ik dood ben, heb ik ook gedaan bij Wolfhawk, en dat werkte prima.

Het nadeel van een overlijden is dat het vaak het slechtste van de mens naar boven haalt. Om niet met het verdriet om te hoeven gaan worden spullen en geld ineens belangrijker. Je kan het echt maar beter goed regelen, want je weet niet hoe erg je nabestaanden veranderen onder een groot verdriet.

N.a.v. dit topic en een toevallig gesprek gisteravond heb ik vannacht nog een aantal brieven geschreven. Eentje naar mijn vader en eentje naar het beste vriendje. Met beiden erover gehad, beperkt op de inhoud ingegaan. Nu nog printen (en overschrijven) en op een plekje leggen waar ze ze kunnen vinden.

Zat in de auto met mijn vader en stiefheks en in een van het een komt het ander gesprek vroeg ze me: 'Goh, als er iets met jou gebeurt, wie kan er dan met jouw laptop omgaan?' Ik antwoordde meteen: '(naam vriendje), oh, en Pa, je weet het he, wat we hebben afgesproken? Hij krijgt een halfuurtje toegang tot mijn huis he, mocht er iets gebeuren?' Pa bromde iets dat leek op:'Ja, weet ik.' De stiefheks bemoeide zich er meteen mee: 'Ik weet niet of wij het wel zo leuk vinden als er zomaar iemand in jouw huis is als jij er niet meer bent...' Toen heb ik meteen geantwoord dat het beste vriendje gevoelsmatig gelijk staat aan een partner en dat ze het waarschijnlijk niet raar zou vinden als ik een partner zou hebben en die in mijn huis zou zijn. En dat ik not amused was dat ze vriendje 'zomaar iemand' noemde. Of ze wel in de gaten had dat we het hier hebben over mijn allerbeste vriend die letterlijk alles van me weet. En dat ik met hem ook weleens gesprekken met hem heb gevoerd die uitgingen van het scenario: Wat als ik een auto-ongeluk krijg... Dus dat hij misschien nog wel beter op de hoogte is van wensen e.d. dan mijn vader. Daar ook meteen aan toegevoegd dat mijn vader ook dingen heeft opgeruimd van mijn moeder toen ze er niet meer was waarvan hij wilde dat ik ze niet zag. En dat ze dat zelf ook wel zouden doen. En vervolgens besloten met: 'En trouwens, dat is een afspraak die ik met MIJN VADER heb gemaakt.' Toen bond ze in, bood haar excuses aan dat ze dat niet had mogen zeggen, dat het inderdaad een afspraak tussen mij en mijn vader is.

In de brief naar mijn beste vriend toe heb ik precies beschreven waar wat te vinden is wat hij moet afvoeren en wat er op mijn laptop staat dat door de digitale shredder moet. Ook alle wachtwoorden van sites, mail e.d. heb ik daarin gezet. Heb zelfs aan contactgegevens van WS-sers gedacht en de WS site met gebruikersnaam en wachtwoord genoemd. Op die manier kan hij zelfs de mensen hier bereiken mocht het nodig zijn.

Daarstraks met hem besproken en hij noemde meteen een nummer waarvan hij wel dacht dat het op mijn begrafenis gedraaid zou moeten worden. En hij heeft dus gelijk, terwijl ik het over dat liedje op die manier met hem nooit had gehad. Hoezo elkaar kennen?

Het is wel bizar is om een brief te schrijven waarvan je weet: Als ze dit ooit lezen, ben ik dus dood... Nah, ik was niet van plan om al dood te gaan, maar het voelt goed dat het min of meer geregeld is. Een prettige gedachte.

wat, die drie wasknijpertjes? hmzz denk dat ik die maar gewoon weer terug geef aan mams