Wandering Spirits Forum

Echt spelen doen we niet zo heel vaak. Het is vaak toch wel erg druk (met leuke dingen) en bij tippi d'r vader vind ik niet zo'n geweldig idee.

Ik heb me nu wel voorgenomen om die touwtjes veel beter onder de knie te krijgen. Dus hebben tippi en ik afgesproken dat woensdagavond touwtjesavond wordt Daarnaast wil ik ook wel meer uitgebreid gaan spelen... voorlopig maar even aankijken hoe dat loopt als tippi hier woont.

We houden wel onze continue D/s dingetjes, die lopen altijd door. Maar da's dan geloof ik weer meer een stukje van de TPE waar we kalmpjes aan bouwen.

Nu in een nieuwe prille verse relatie, zo vaak mogelijk. M.a.w. eigenlijk iedere kans die we hebben.

Hoe zich dat gaat ontwikkelen.. geen idee.. misschien moet ik dit topic over een maand of wat nog een keer openen.

Hey, die ken ik.

Vlak na een spel verlang ik al snel naar nóg een keer...en vervolgens nóg meer.. Maar ik weet inmiddels ook dat het alleen maar komt omdat ik de dreigende sub-dip wil ontvluchten. Want die komt toch wel. En daar moet ik gewoon doorheen.

Voor mij is ongeveer één keer in de maand een spel goed. Precies genoeg tijd daarna om alles te verwerken, te bespreken en dan langzaam toewerken naar het volgende...
Een deel van het plezier zit ook in het voorbereiden, ik vind het heel spannend om daar mee bezig te zijn.
Ik ben er dus wel dagelijks mee bezig

Wekelijks 1x en ja voor mij zou het echt wel bijna dagelijks mogen hoor! Ik vraag me trouwens af of ik ooit eens een 'nu echt niet'-gevoel zal hebben?! Het is nu zo'n 9 maand dat ik irl bezig ben en ik dacht in het begin dat ik het niet zou zien zitten om te spelen wanneer ik te veel aan mijn hoofd heb maar zo is het dus absoluut niet hoor...

@phedre Hij kan me geven wat ik wil hoor :icon_biggrin:, maar er moet ook tijd en ruimte voor zijn en om af te spreken ben ik veel beperkter dan hij, dus wat dat betreft ben ik al héél tevreden dat we al eens per week kunnen afspreken voor een spel, heb zeker niet te klagen hoor!
Dus ik denk ook niet dat als er eventueel een tweede subje bij zou komen alles zou beperken ofzo, nee net spannender maken volgens mij...

HighSpirit schreef:Nu in een nieuwe prille verse relatie, zo vaak mogelijk. M.a.w. eigenlijk iedere kans die we hebben.

Hoe zich dat gaat ontwikkelen.. geen idee.. misschien moet ik dit topic over een maand of wat nog een keer openen.

Zoiets aan mijn kant ook. Heerlijk het ontdekken met een nieuwe partner en rustig aan beginnen. Niet te snel, praten, overdenken en dan weer een stapje verder als het goed voelt. Geen haast en de tijd nemen. Denken aan BDSM is echt wel 24/7 en heeft de voorkeur in een de relatie.

Wij spelen gewoon wanneer we zin hebben Beetje een nietszeggend antwoord misschien, maar het wisselt zo erg. Ik merk wel aan mezelf dat als er een tijdje geen actie is, dat ik dan heeeeeel vervelend en stuiterig kan worden.

Op het moment spelen we eens in de week ofzo?

*kijkt eens jaloers rond*

hmzz nou uhm nu even helemaal niet.
maar eerder (o.a. vanwege de afstand) ongeveer 2 keer in de maand. de nodige telefonische plagerijtjes niet meegeteld.

Voor een pijnspelletje op een feestje ben ik altijd wel te porren. Eenmaal bezig...dan speel ik er meerdere achter elkaar.
Ik heb bottoms gehad die ik wekelijks zag.
Soms help ik een stuiterend masootje in nood thuis.

Met mijn "*"partner, gaf zij het meestal aan. (leuke aangeleerde subtiele hint: in eens een rokje en hakken dragen {doet ze anders nooit})
Of ze zat in zo'n obsitinate bui van alles is stom en X en Y.....of gewoon ergens over gefrustreerd en dat specifieke onderwerp niet los kunnen laten...tja dan stelde ik het voor. Mijn "*"partner kan het ook uitlokken...totaal hysterisch over niets doen of ruzie zoeken, in de hoop op heftige {sensuur}. Nogal wisselend dus. Eerder een wisselwerking op elkaar.

Indien ik net een vast speelcontact heb verbroken, zit ik altijd wel even in een dipje. Het dipje is meestal 4 mnd niet thuis spelen & 2 a 4 weken niet openbaar spelen.

in het begin was het 2x in de week, nu meestal 1x in de week en soms door omstandigheden wordt er wel een keer overgeslagen. Gemiddeld dus nu 1x per week, soms lang, soms korter. Hangt er ook vanaf wat hij in zijn gedachte heeft, drukte etc.

Vraagje...
Is het 'gewoon' dat ik het alleliefste iedere week zou willen spelen?
Dat ik nu soms (vaak ) gek wordt van mijzelf en besef dat het met goed spel stuk beter zou gaan?

Nee das niet gek. Ik had dat ook toen ik geen relatie had.Altijd maar dat eeuwige gestuiter...

Merk wel dat nu ik het kan aangeven als ik stuiter het onrustige gevoel weg is wat ik altijd had door:
A:Niet te weten wanneer ik weer eens kon spelen en dus altijd liep te stuiteren
B:Met wie ik zou spelen en zou dat een relatie kunnen worden of zou het alleen voor spel zijn

Nu die onzekerheden weg zijn krijg ik eigenlijk pas een beetje rust. Herkenbaar voor iemand?

Onzekerheden zijn minder want ik heb een dominant waar ik me helemaal super bij voel.
Stuiteren is veel erger: na een spel, wil ik meer!!!

Is het 'gewoon' dat ik het alleliefste iedere week zou willen spelen?
Dat ik het vreselijk moeilijk vind geen idee te hebben wanneer en óf ik nog wel zal spelen....
Dat laatste is het zeker!!!

edit: ik wilde mijn post nog aanpassen, maar jullie waren erg snel. Thanks...voel me nu even minder gek of alleen...

ooh ik heb na een goed weekend altijd zo iets van neeh ik wil nog niet naar huis egnie ...zal braaf zijn aw plies...

maar dan ben ik eenmaal thuis en dan benk best wel blij lekker even alleen in een groot bed liggen nog een aantal weekjes blauwe plekken kijken en dan na ongeveer een week of anderhalf...begint het weer te kriebelen...en dan begin ik mijn agenda is open te slaan enzo...

tenzij er iets tussendoor gebeurd...ik merk wel heel sterk dat zodra er in personal life iets gebeurd mijn eerste reactie knuffols zoeken is...en dan kan ik idd ook na een dag al weer behoefte hebben aan klappen... het maakt mijn hoofd weer leeg en geeft me een relaxtere kijk op dingen ....

dus ja ik heb het wel nodig maar als het net geweest is vind ik het thuis zijn helemaal niet erg eventjes...
en meestal is die avond ook nog even de napret van het kruisverhoor "hoe vond je dit en dat en hoe ging dat en deed ik het goed, ben je beetje trots enz enz."

al mis ik soms wel...het onheilspellende gevoel..dan sta ik thuis voorover gebogen om wat uit keuken kastje te pakken ofzo en dan denk je ineens...wtf...waarom word ik nie gemept...

dat is wel weer even wennen