Wandering Spirits Forum

Dank voor de tips Yara en juffie.
Niet echt nodig, want dat wist ik zelf natuurlijk ook wel. Heb trouwens ook een stapeltje Haagse CD's in de kast
Maar we dwalen nu af van het onderwerp.

Mij lukt het ook niet altijd hoor Was laatst nog heel trots op mezelf dat ik eerlijk toegaf dat het me niet goed uitkwam om een gestrande vriendin op te halen en Deurne, aangezien ik anderhalf uur later voor de tweede keer een groep kinderen moest begeleiden en ik dan misschien in tijdnood zou komen. Terwijl ik zo'n beetje altijd voor vrienden klaarsta. Maar heej, vrienden zijn juist vrienden dat ze weten dan als ik nee zeg, ik dan daadwerkelijk echt niet kan.

Maar het uitspreken van jou situatie helpt best goed. Mensen krijgen dan begrip voor je nee, en gaan dan minder snel door. Zeker als je ze deelgenoot maakt van je probleem, dan gaan ze sneller meedenken en is er kans dat er voor beide partijen een goede oplossing komt. Zoals bij de gestrandde vriendin, dat ik haar wel wilde ophalen als ze na mijn werk nog steeds gestrand was.

Situatie uitspreken is een goeie, inderdaad. Voor mij werkt het het het beste om dan juist niet verder in te gaan op alsen en maren en zo. Als je ingaat op dingen, dan ontstaat er een discussie, en in een discussie kun je weer heel makkelijk water bij de wijn gaan doen. Gewoon: sorry, ik heb me er al op ingesteld en patienten ingepland, dus ik kan Donderdag nu niet meer verzetten. Als ze toch aandringen, datzelfde gewoon heel rustig, maar als een kapotte grammofoon telkens herhalen: het is een goede reden en je hoeft er niet over in discussie. Maar dat is een verschil in stijl. Gewoon beide manieren uitproberen en zien wat je het beste bevalt.

Enne, cursus of boek is altijd handig, toch? Kan best dat het vanzelf makkelijker wordt als je minder vermoeid bent, maar nu ben je wel moe en is het wel lastig. Extra handgrepen kunnen dan een heel stuk helpen.

wat ik doe, tip van mijn psych, als iemand mij wat vraagt en ik wil eigenlijk nee zeggen maar dat durf ik dan toch weer niet, zeggen dat je er even over wilt nadenken.
Daarna heb je twee mogelijkheden. Ze vergeten het (dan is het makkelijk) of je komt er op toch als je zelf wat steviger in je schoenen staat. Hoop dat het een beetje duidelijk is

Waarom durven mensen geen 'nee' te zeggen?

Omdat ze bang zijn iemand teleur te stellen, omdat ze bang zijn dat de andere partij boos wordt, omdat de andere partij ze bewust of onbewust onder druk zet om vooral maar geen nee te zeggen, omdat ze hopen dat de andere partij ze aardiger vindt als ze doen wat de andere partij wil, omdat ze bang zijn dat de andere partij moeilijk gaat doen als ze nee zeggen... Ga zo nog maar even door.

Omdat je daarmee mensen teleurstelt, of bang bent om dat te doen. Mensen doen vaak een beroep op je, soms emotioneel. Soms belt je werk, ze zitten met de handen in het haar, en of je even kunt komen? Afwijzen is dan moeilijk, omdat je het idee hebt dat je iemand teleurstelt daarmee.

Edit: ninja'd

Peter^ }ml{ schreef:Waarom durven mensen geen 'nee' te zeggen?

Wellicht ook omdat 'men' je daarna niet -meer- mag. En als je op enig moment zelf ergens mee zit dan je dan genegeerd wordt?

Hoe denken de mensen die wel goed 'nee' kunnen zeggen hierover? En dan bedoel ik over de argumenten die aangedragen worden, waarom het moeilijk is voor mensen om 'nee' te zeggen.

ja, dat klopt voor mij zeker wel. Maar ik probeer me nu te realiseren dat als mensen niet accepteren dat ik ook NEE kan zeggen, dat het hun probleem is en niet dat van mij. Ze moeten me maar aardig vinden om wie ik ben, iemand die ook eens NEE zegt. En dat lukt me nog niet altijd, maar ik ben hard op weg.

Marijke schreef:Ik heb dat in ieder geval zeker: bij de vrienden waarvan ik weet dat ze ook 'nee' zeggen als iets hen niet uit komt voel ik me minder bezwaard iets te vragen.

.

Zo heel erg mee eens!

Marijke schreef:Wat ik bij een vriendin van me zie is dat ze zo bang is om onaardig te worden gevonden, dat ze er verschrikkelijk omheen gaat lopen draaien. Ze heeft me wel eens een mail voorgelegd met de vraag of ze dat zo kon versturen, ze wilde niet bot zijn.

Ja, vooral dàt. Het verwijt dat het een botte reactie is van mijn kant, héél herkenbaar!
Maar ook het onaardig gevonden worden, zoals jij dat mooi verwoord. Dat speelt bij mij absoluut mee en in beide richtingen, dus ook als ik een 'nee' krijg op een vraag van mijzelf.

I had to learn it the hard way...

Ik was ook nooit een goede nee-zegger. Al was dat niet altijd per se negatief. Ik wil altijd graag iedereen helpen, vind het fijn bij veel betrokken te zijn, en trok derhalve ook altijd veel dingen vanzelf al naar me toe. Druk druk druk dus, en eigenlijk ook vaak te druk.

Sinds een paar jaar zit ik opgescheept met fibromyalgie en ME/CVS (reumatische aandoening en chronisch vermoeidheidssyndroom), en MOET ik vaak wel 'nee' zeggen. Eigenlijk moet ik al m'n afspraken onder voorbehoud maken (al vergeet ik dat er vaak bij te zeggen), en hoe vervelend het ook is, moet ik vaak op het laatste moment afzeggen.
En néé, ik kan dat niet altijd beter inschatten, want mijn energieniveau is gewoon heel wisselend. En já, dat vind ik zelf ook enorm vervelend, en daarom ga ik soms te ver door.
Eens in de zoveel tijd moet ik weer even keihard met m'n kop tegen de muur lopen, heb ik te veel gedaan (en dus te weinig afgezegd, cq 'nee' gezegd), en ben ik als gevolg daarvan dágen zo uitgeput dat ik niet anders kan dan dingen afzeggen. Enorm frustrerend.

Ik begrijp dat dit niet helemaal vergelijkbaar is met nee-zeggen zonder lichamelijke gevolgen. Maar zéls met lichamelijk gevolgen is het af en toe nog ont!zet!tend! moeilijk. Dus ik begrijp het volledig.

Misschien helpt het (niet alleen hiermee trouwens, maar hou het altijd voor ogen) dat jij, en alleen JIJ de belangrijkste voor jezelf bent. Probeert iemand anders zijn/haar probleem het jouwe te maken, probeer dan inderdaad even wat tijd voor jezelf te nemen (ik kom er later op terug), en bedenk wat het met jou doet. En ook: wat gebeurt er dan voor negatiefs als je 'nee' zegt? Meestal valt dat ook enorm mee. En vooral de eerste kaar keer kan je je enorm rot voelen als je dan toch nee hebt gezegd. Niet doen!! Doe je toch. Maar dat wordt minder. Kom voor jezelf op! Jij bent de belangrijkste. En dus ben je het waard.

Dat wat meiske zegt is ook heel herkenbaar voor me. Ik trek geen dingen meer naar me toe. Maar ik zit ook in onderzoeksmolen of ik fibromyalgie of CVS heb. Dus het is hier ook vaak noodgedwongen. Naar vrienden is het ook vooral dat wat mij stoort: ik moet al zo vaak nee zeggen (nee kan niet s avonds naar verjaardag, nee dit nee dat) en dan voelt het extra rot als ik zo nog eens extra nee moet zeggen ergens op. Ik vind zelf ook dat ik iedereen veel te weinig zie. Maar ja het is inderdaad een leerproces.

Interresant topic!

Persoonlijk vind ik het lastig om mijn grenzen tijdig te herkennen. Vaak blijkt achteraf dat ik iets te lang door heb laten gaan en voel ik pas dat mijn grens bereikt is als het al te ver is gegaan, en ik niet meer assertief ( maar eerder defensief) kan reageren.
Ik wek de indruk erg assertief te zijn en goed nee te kunnen zeggen, maar in mijn beleving valt dat wel mee. Bij de wat extremere situatie's kan ik erg goed nee zeggen, en voelen dat het tegen een grens aan schuurt, maar bij de meer dagelijkse dingen ben ik toch best snel geneigd om over mijn eigen grenzen heen te gaan, gewoon omdat ik niet goed voel dat daar een grens zit.

In sommige gevallen vind ik het lastig om nee te zeggen, maar met oefening en voldoende tact lukt het me aardig. Ik vind het veel lastiger om te herkennen wanneer een grens aangeraakt word.

Ik ben snel geneigd mijn gevoelens te veroordelen als ze gaan over angst of woede. Ik denk al snel dat ik niet zo stom moet doen,of mijzelf niet zo aan moet stellen, daardoor ga ik regelmatig nog over mijn eigen grenzen heen.
De laatste jaren gaat het een stuk beter met het herkennen vanmijn grenzen, BDSM heeft daar zeker aan mee gewerkt.