Wandering Spirits Forum

Fijn!

Sabrina schreef:Tegen iemand met een spinnenfobie zeg je, in lijn met de tweede, ook niet "Ah joh, dat spinnetje doet je niets, waar maak je je druk om?"

Ik heb wel een redelijke spinnenfobie. Het is dat ik alleen woon en dus zelf het gevecht moet aangaan om ze dood te maken (al heb ik de buurman ook wel eens gevraagd te komen ) maar ja die reactie hoor je dus wel altijd "tis maar een spin hoor stel je niet aan"
Maar wel stom dat mensen zo reageren op een angst van anderen.

Sabrina schreef: Tegen iemand met een spinnenfobie zeg je, in lijn met de tweede, ook niet "Ah joh, dat spinnetje doet je niets, waar maak je je druk om?" .

Nou, ik hoor het toch regelmatig hoor. "Maar waar ben je dan precies bang voor?" "Dat is toch helemaal niet eng?" etc....

Kweetniet... Ik heb zo ook gereageerd toen Jongste bang voor spinnen reageerde. Als ik zijn angst niet wegwuif, valideer ik hem en versterk ik alleen maar de angst. Een spin is niet gevaarlijk, dus de angst is niet reëel. Dat moet je dan toch ook uitdragen?

Angst is niet rationeel.

Ik kan dat wegwuiven (ook bij kleuters) twee kanten op redeneren: of het helpt (volgens mij dan omdat het geen echte angst is, maar na-aap-gedrag. Al helpt dan laten zien dat jij de spin niet eng vind door 'm zelf op te pakken etc. misschien beter). Of het maakt de angst erger, juist omdat je de (echte) emotie niet serieus neemt.
Hm, nu ik erover nadenk is de "voordoen" aanpak sowieso het beste denk ik. Spin zelf oppakken, laten zien, hem zelf op de hand laten houden etc. Langzaamaan, vergelijkbaar met exposure therapie met opbouw, maar wel met zeggen dat het vervelend is dat ie bang is. Wel validatie van dat ie een emotie voelt, maar niet meegaan in de emotie zelf.

Edit: hm, ben ik opeens wel erg adviserend. Niet per sé m'n bedoeling, maar meer om m'n gedachtegang weer te geven

Sowieso lijkt me dat er een verschil zit tussen wat je tegen kinderen doet, en hoe je op volwassenen reageert. Als mijn leerlingen angstig doen over iets 'triviaals', zal ik er ook nog wel relativerend op reageren, maar ik denk dat dat toch wel heel anders is dan als 't over angsten van volwassenen gaat.

Ik had mijn fobie als kind al, die was net zo serieus toen als nu, eigenlijk zelfs erger omdat ik er nu therapie voor had. Kinderen kunnen ook een echte fobie hebben. En "je stelt je aan" vond ik als kind ook al een rotopmerking, ik was een slim kind en wist ook heus wel dat mensen die kotsen niet erg zijn. Maar mijn gevoelens waren wel echt en die werden niet erkend, en ik werd niet geholpen ze te verwerken. Die fobie werd zo ook steeds heftiger (tot ik er zelf hulp voor zocht, nu is het gedaald naar een leefbaar niveau).
Ik hou het verhaal bewust bij mezelf omdat ik niet wil adviseren in iemand anders opvoedsituatie. Maar volgensmij kan je prima iemand steunen in zijn bang zijn zonder dat dat meteen valideren is (zoals faery al schrijft)

Daarom zeg ik ook relativeren en niet diskwalificeren.

Maar waarom zou je niet relativeren bij volwassenen dan?

Omdat het aandeel volwassenen wat serieuze angst heeft groter is. Ja, er zijn ook kinderen met echte angsten en ik vind ook niet dat je moet zeggen dat kinderen zich aanstellen, maar er is een groep kinderen waarjje de angst weg kunt nemen door uit te leggen en te laten zien dat je niet bang hoeft te zijn, en volwassenen have usually passed that stage.

Vandaag panelgesprek voor mijb examen

Succes Puppie! ( geen idee wat een mijb examen is)

Ik denk "mijn examen", want de b zit naast de n. Dus nog steeds geen idee wat voor examen. Wel succes ermee!

Succes!

Mocht je examen al geweest zijn, hoe ging het?

Dank je wel, mijjn examen ja

Het ging goed!! Heb nu alles gehaald, alleen vrijdag nog praktijk examen doen en dan heb ik mijn diploma! (medewerker zorg en welzijn niv 2)
Met dit diploma kan ik doorstromen naar niv 3 en ik wil kijken of ik dat bij een kraamzorgbureau kan gaan halen