Wandering Spirits Forum

*Ook duit in het zakje doen komt

Eerst knuffels voor je het is een domper en zo niet wat je gehoopt had. Tuurlijk ben je het zat je wil nu eindelijk je kindje in je armen houden. Maar dat gezegd hebbende is wat kitten zegt zo waar. Geef jezelf even op te sippen en te accepteren en probeer het dan los te laten. Jeetje komt pas als ie daar zin in heeft/aan toe is.....babies doen dat nou eenmaal zo.

En hoe fijn een thuis bevalling ook kan zijn (ken het zelf alleen uit de verhalen van anderen mijn 2 zijn in het ziekenhuis geboren) ook een ziekenhuis bevalling is fijn. Het behandeld worden als een prinses, toen ik moest had ik zelf de regie en iedereen mocht binnen die ik erbij wilde.....mijn wensen werden ingewilligd. Geen vragen...geen gemaar....werd gewoon gedaan.

Oudste zou bij mij ook ingeleid worden. Om 9 uur werden de vliezen doorgeprikt (schijnt standaard te zijn bij inleiden) en om half 10 zou het infuus worden aangebracht. Om half 10 werd eerst voor alle zekerheid nog een keer getoucheerd waarna het infuus aangebracht zou worden. Tot ieders verbazing had ik in dat half uurtje 6 cm ontsluiting, uurtje later had ik volledige ontsluiting en persweeen niet lang daarna. Zoonlief is normaal geboren zonder inleiding/infuus en andere hulpmiddelen.

Aan de verschillende verhalen hier merk je al dat alles nog mogelijk is......en als het niet anders is.....een ziekenhuis bevalling. Probeer daar gewoon van te genieten....je krijgt je eerste kindje maar een keer t'is geen ervaring die je een keer kan overdoen.

Oh, maar ik kan ook wel leven hoor, met een ziekenhuisbevalling. Uiteindelijk gaat het om een gezond kindje... Het was alleen even behoorlijk slikken, want ik had gehoopt op een spontane thuisbevalling of in ieder geval spontaan thuis beginnen, en het wordt nu een geplande, ingeleide ziekenhuisbevalling. Da's even iets anders.

Het strippen van gisteren heeft niks gedaan, geen effect opgeleverd. Hooguit wat bloedverlies veroorzaakt, maar ook dat is niet noemenswaardig. En hartstikke verklaarbaar en logisch.

Kortom, ik ga me er meer en meer op voorbereiden dat het ziekenhuis wordt. Het zij zo. Tuurlijk hoopte ik stiekem nog wel dat er iets ging gebeuren vannacht maar ik achtte de kans al minimaal. Nu nog maar hopen dat het nog een augustus kindje wordt!

Zou je dan meteen willen laten inleiden? Niet nog afwachten tot die 42 weken?

Nou, dat ligt er een beetje aan wat ze maandag gaan zeggen. Over de conditie van de kleine maak ik me niet zo heel veel zorgen, dat lijkt wel goed te zitten. Natuurlijk even het CTG en de echo afwachten, want er kan natuurlijk van alles veranderd zijn, maar vooralsnog zag het ernaar uit dat het met Jeejtje uitstekend gaat. Zo goed zelfs, dat ie niet van plan is om uit zijn cocon te kruipen.

Maar, ik had afgelopen dinsdag (40+4) nauwelijks ontsluiting en mijn baarmoedermond was nog niet verweekt, laat staan verstreken. Vrijdag (41) was daar eigenlijk geen verbetering in gekomen... Het strippen heeft geen effect gehad.

Als ze me maandag toucheren en aangeven dat het nog steeds potdicht zit en keihard is, tja, hoe groot is dan de kans dat het nog helemaal veranderd voor vrijdag? Vrijdag gaat het sowieso inleiden worden. De verloskundige gaf aan dat ze inschat dat Jeejtje het wel prima vindt en dus blijft zitten tot de 42 weken, ze verwacht geen grote verandering op korte termijn...

Dan is voor mij de afweging nu; als het dan met alle waarschijnlijkheid tóch inleiden wordt, waarom zou ik dan nog gaan doorlopen tot vrijdag? Dan heb ik zoiets van: gooi me dan maandag of dinsdag maar aan het infuus, want ik ben het ook echt behoorlijk zat inmiddels, mijn rug vindt het niet echt grappig meer en Jeejtje kan alleen maar doorgroeien in die tijd. Plus dat de kans op mecconiumhoudend vruchtwater ook alleen maar groter wordt naarmate de tijd verstrijkt, en het *dus* ook sowieso ziekenhuis wordt.

Tuurlijk, ik weet wel, alles kan. En er kan ineens een heleboel veranderen, maar op de een of andere manier heb ik het gevoel dat dat bij mij niet het geval gaat zijn.

Maar het kan toch alsnog spontaan thuis beginnen? Of begrijp ik iets niet?


O jee, nu ga ik vandaag naar de sauna en kan ik dit topic niet in de gaten houden... Hoe moet dat nu

succes vandaag juffie, de dagen kunnen best lang duren zo.
Knuffel!

Ja, natuurlijk kán het nog wel spontaan thuis beginnen... Maar die kans is gewoon niet bijster groot omdat de signalen in mijn lichaam niet echt er op wijzen dát het op korte termijn (voor de 42 weken) gaat beginnen.

Dus daardoor is mijn afweging: Als het maandag nog steeds erop lijkt dat mijn lichaam niet zelf gaat beginnen, wacht ik dan tot vrijdag, of besluit ik dan meteen om te gaan inleiden?

juffie schreef:.Als ze me maandag toucheren en aangeven dat het nog steeds potdicht zit en keihard is, tja, hoe groot is dan de kans dat het nog helemaal veranderd voor vrijdag?

Die vraag zou je dan zeker moeten stellen. Ik denk dat het antwoord namelijk is: nog altijd meer dan de helft.Ik weet dat ik er totaal anders in sta dan jij, ik was blij dat ik tot 43 weken kans kreeg en dat het daardoor spontaan kon gebeuren. Dan wel een ziekenhuisbevalling, maar niet ingeleid. Mijn afweging was dat inleiden toch een ingreep is in de natuur die pijnlijker is voor de moeder, vaker leidt tot andere ingrepen en meer stressvol voor de baby. Die ene week ongemak (pijnlijk bekken, vreselijk maagzuur, geen puf) woog voor mij op tegen niet ingeleid hoeven worden. Deze afweging moet je zelf maken, maar een baarmoedermond kán in een paar uur van potdicht naar volledige ontsluiting gaan. Zeker bij een eerste gaat dat niet altijd vooraf door rustig verweken.

het komt goed. Hoe dan ook, nu niet lang meer...

Aan de andere kant: op 2 september worden echt de allerleukste mensen geboren..

Edit: @kitten:

Nou nee hoor, je staat er helemaal niet zo anders in dan ik. Ik denk precies hetzelfde over inleiden wat dat betreft. Zit er ook echt niet op te wachten. Maar aan de andere kant... Jezus, nu weet ik het ook niet meer hoor! Ik probeer me er mee te verzoenen dat het dat wordt en dat ik er dan *dus* maar zo snel mogelijk vanaf wil zijn, en nu ga ik weer twijfelen.

Ik zit niet te wachten op ingrijpen en op inleidingen en eigenlijk per definitie niet op het ziekenhuis, maar ik doe ook maar wat ik denk dat goed en verstandig is.

*Het even niet meer weet*

Ik volg jullie ook op de voet hoor. En ookal heb ik helemaal niets met beebies, ik vind het toch iedere x weer spannend om dit topic te openen en te zien hoe het er voor staat

Kom op Jeejtje! We wachten!

Juffie, als je dan kiest voor inleiden, maar dan wel wacht tot die Vrijdag die het sowieso zou worden? Dan geef je het nog zo ruim mogelijk kans om spontaan te beginnen, maar is het ook nog alleszins verantwoord om te wachten (als ik het goed begrijp). Gratis advies van iemand die er zelf geen ervaring mee heeft, natuurlijk. Maar... Ik kan me wel inleven hoe het is om de afweging qua rug te maken en zo. Misschien het midden kiezen? In ieder geval *knuff*. Ik kan me voorstellen dat je het wel zat bent en het allemaal niet meer weet. *knuff*

Juffie, weet je wel zeker dat jij die beslissing mag nemen, over wanneer je precies ingeleid word? Voor zover ik weet, is het namenlijk niet aan jou zelf om dat te beslissen, en ben je afhankelijk van de gyn in het ziekenhuis. Nu zullen er vast wel gyns rondlopen die daarbij echt wel naar jouw wensen luisteren, maar er zijn er ook genoeg die per se willen wachten tot 42 weken, of als dat in een weekend valt, 42+1 of 2.....

Het zou kunnen dat ik dat verkeerd heb begrepen natuurlijk, maar zover ik het begreep van mijn verloskundige konden we dat wel aangeven zelf. En vond juist de gyn het verstandig als ik ingeleid zou worden. (En naar ik begreep, op korte termijn...)

Maar nogmaals; ik kan dat ook verkeerd hebben begrepen. Dat hoor ik dan maandag wel.

Oke, nou ik zou het in elk geval wel even in je achterhoofd houden, dat je mss dus niet in je eentje daarover beslist... Om teleurstellingen te voorkomen maandag.

Jup, thanx