Wandering Spirits Forum

Oudste en Middelste werken bij appie. Als ik écht iets nodig heb, regelt middelste dat wel. Zoals laatst, toen wilde ik handgel voor mee naar een uitvaart. Fixt ze dan voor me. Verder dacht ik echt te hamsteren, kom ik thuis, zeggen ze hier dat andere mensen altijd zo hun boodschappen doen en dat noemen ze dan "weekboodschappen". Wel fijn om dat nu ook te kunnen! Normaal is het een verrassing met hoevelen we eten, dus dan kun je niet voor een week inkopen.

Oh, vraagje, ik zie mensen zeggen dat ze hun metamour of speelpartner niet meer kunnen zien. Oudste blijft pendelen naar haar vriendje. Moet ik dat verbieden?

Mama-D is ook een weekboodschappen mens. In de tijd dat we geen auto hadden moesten we met het hele gezin op de fiets naar de super, wat later had de eigenaar van de lokale jumbo een bestelautootje om boodschappen rond te brengen, kwam het zaterdagochtend thuis. Ik kan het tegenwoordig redelijk, het lukt me meestal om in het weekend voor in elk geval de werkweek te shoppen. Momenteel doe ik iedere 2-3 dagen boodschappen omdat ik toch een beetje moet kijken naar wat er wel en niet is. Er is meer dan genoeg, maar als dan nèt dat ene ding op is. Ik heb echt een goed moment genomen om met gedetailleerde weekplanningen te beginnen.

Pendelen naar partners: het is een risico van overdracht. Ga daar bewust mee om. Ik denk dat oudste meer risico op besmetting loopt op haar werk, dan kan ze het wel naar twee gezinnen overbrengen. Ik snap dat het lastig is om dat los te laten. Ik heb al twee weken geen mens meer aangeraakt en merk dat ik toch echt wel behoefte heb aan een knuffel, en dan heb ik niet eens een liefdesrelatie.

Ja dat is wel een risico dat pendelen. Kan zij bij hem blijven of hij bij jullie?

kitten schreef: ↑21 mar 2020, 09:27 Oh, vraagje, ik zie mensen zeggen dat ze hun metamour of speelpartner niet meer kunnen zien. Oudste blijft pendelen naar haar vriendje. Moet ik dat verbieden?

Dat is lastig. Het is niet verboden. Maar het vergroot wel de kans op verspreiding.

gezonde mensen mogen gerust bij elkaar op visite, maar met mate en niet met grote groepen. Maar... hoe weet je zeker dat iemand gezond is? dat is een risico-inschatting die ieder voor zichzelf moet maken, denk ik.

Ik denk dat het vooral belangrijk is dat het gezin van het vriendje begrijpt wat het risico is. Want als zij toch regelmatig bij de AH aan het werk is, dan loopt zij het grootste risico om besmettelijk te zijn, lijkt me.

Ik mis mijn D wel, ondertussen. Meh.

Trigger warning: ik wil even ingaan op de keuzes van onze overheid. Ik gebruik de spoiler functie. (te lezen via quote functie)

Ik ben er moe van. Alles is onzeker en raar en anders en ik zat al in zo'n onzekere tijd. Ik had de (toch al zeer beperkte) sociale dingen echt nodig om mijn hoofd in gareel te houden.

bleh, ik wil niet in mijn eentje dealen met het huis verkopen, met die stomme scheiding, met mn bedrijf waar nu allemaal vraagtekens bij zijn. K

Het is al onzeker en kut genoeg, nu even niet dit extra gedoe en extra vaag en dan ook nog in mijn eentje.

Edit: zou het virus erin trappen, als ik zou zeggen dat ik nu mss wel even volwassen ben, maar ook heel vaak pas 6?

Het valt te proberen;)

Hier ondertussen besmette cliënten. Minimale beschermingsmiddelen (want overal tekorten) dus wachten tot de rest omvalt

Even een kleine rant, nu ik net drie dagen mail van beide werkgevers heb bijgelezen.

In zo ongeveer elke mail wordt er uitgebreid verteld wat je allemaal kan doen als je kinderen hebt. Dat er regelingen zijn en allerlei verlofmogelijkheden en dat sommigen onder de kritieke beroepen vallen en dus gebruik mogen maken van opvang. Dat is telkens zo ongeveer de helft tot tweederde van de e-mail. En de gebruikelijke boodschap dat we er met zijn allen de schouders onder moeten zetten om de tent draaiende te houden.

Ik snap dat mensen die nu ineens kinderen thuis hebben daar hun hadden vol aan hebben en dat het voor hen echt heel erg moeilijk is om daarvoor te zorgen én ondertussen ook productief te zijn. Maar het voelt voor mij nu een klein beetje dat er veel wordt afgeschoven op alleenstaanden en kinderlozen want die kunnen lekker productief aan het werk thuis als ze toch voor niemand hoeven te zorgen. Behalve de standaard: bel je collega's wat vaker wordt er totaal niet stil gestaan bij het omgaan met eenzaamheid die dit voor sommigen mee brengt.

Dit is zo waarom ik 2 weken terug nog zo enorm opzag tegen thuiswerken. Ja ik heb een heleboel online contact. Ik heb deze week twee virtuele meetups op skype. Ik heb een online D&D avond. Gisteren met vrienden online zitten Minecraften (voor het eerst, ik had geen flauw idee wat ik aan het doen was, ik word oud). Maar dat is het toch niet. Ik mis het samen met anderen eten bijvoorbeeld, en dan niet via een beeldscherm.

Werkgevers kunnen hier ook weinig aan doen. Maar erken in elk geval dat ook mensen zonder kinderen en alleenstaanden zo hun eigen moeilijkheden kunnen hebben met deze thuiswerksituatie. Ik voel me nu een beetje miskend.

(En, ja dit maak ik ook kenbaar bij werkgever.)

Ik vind dat Daantje hier zeker een punt heeft, ik zit zelf ook in zo'n situatie want ik kan en mag nergens heen terwijl er wel heel veel behoefte is om echt samen te zijn. En dit kan nog heel lang duren, ik ga er alleen uit om boodschappen te doen en het afval weg te brengen. Verder breng ik dus de dagen hier alleen in mijn appartement door. En ben ik dus blij dat ik nog deze contacten via de computer heb zodat ik nog enigszins contacten heb, maar dat weegt niet op tegen de gevoelens van eenzaamheid te rest van de tijd.

Maar ik blijf wel heel voorzichtig, want dat ik nu de enige juiste keuze.

Het is ook eenzaam als je ineens je deur niet meer uit mag. Knuffels!

alle digitale chat/videobel opties zijn niet hetzelfde als een knuffel of een arm om je heen, of gewoon tegen over iemand te zitten die ook aan het eten is. Meer knuffels voor iedereen!

voor mij geldt het zelfde, ook ik ben alleen, zie hele dagen achter elkaar geen mens. Ik heb mn dochters gevraagd om wat vaker naar de oma's van alle kanten te bellen, omdat die vereenzamen, en dat doen ze dan ook met alle liefde. Natuurlijk ga ik niet vragen of ze mij ook wat vaker bellen of skypen, maar zelf denken ze er ook niet aan dat ik net zo alleen (en soms ook best eenzaam) ben als de opa's en oma's. Ook ik ben blij met fora, chats en dat soort dingen. Wel vanmiddag een stukje gewandeld, samen met mn hulp/begeleider en daarnet n stuk gereden met scootmobiel. Die wandeling is ook nodig voor mn benen, als ik die nu stil ga liggen, kan ik over paar maanden helemaal niet meer lopen, mn enkels hebben het echt nodig om in beweging te blijven, en frisse lucht voorkomt toch echt dat ik gillend gek ga worden en rare dingen wil gaan doen. Depressie viert hoogtij door de negatieve sfeer overal.

Krijg zomaar t idee dat psychische gezondheidszorg nog een zware dobber gaat krijgen aan deze social-distancing dingen

phedre schreef: ↑23 mar 2020, 17:04Natuurlijk ga ik niet vragen...

Waarom niet?