Wandering Spirits Forum

verdrietig omdat ik ga verhuizen. Ik kan niet meer samen met mijn man in een huis wonen. Ik ga maandag al naar een huisje kijken en als het was is, ga ik er dinsdag al in. Ik trek het even allemaal weer niet. Wat een verwarrende periode. En een beetje hel
Oja en ik heb even een week geen internet vanaf zondag/ dinsdag

Wow... Wat snel allemaal ineens!!

Sterkte iez!!

ja zo voelt het ook voor mij. Maar ja het lijkt voorlopig wel de enige oplossing

Voordeel is dan wel dat het misschien even goed rust kan geven iezje ondanks de snelte en verwarring

sterkte iig

Ook van mij sterkte iezje. Wat een plotselinge ontwikkelingen na de positieve berichten van een paar weken geleden.

He iez sterkte. Soms is het fijn, om wat te doen. En verhuizen is in iedergeval actie.. er gebeurd wat. Ik hoop dat het allemaal goed afloopt voor je.

dank jullie.
Het nare is dat ik het eigenlijk echt niet wil. maar ik zie voorlopig geen oplossing anders dan verhuizen.

Kut Iez! Sterkte en ik hoop dat het goed komt.

ik logeer nu juist even bij vrienden (voor als je het je afvraagd kijk en vergelijk ipadressen:))
en dinsdag misschien een huisje voor voorlopig. wel verdrietig van maar het lijkt ff niet anders te kunnen.
Het is echt kut en zo. En heeeel veeel huilen.

*stuurt heel veel liefs en knuffels* Ooit gaat het huilen weer voorbij... beloofd. :icon_sad: knuf!!

och iezje :icon_sad: wat rot voor je...
*slaat even armen om iezje heen*

en dan zit ik weer huilen achter de pc. Nou ja ze blijven lopen..

Ik ben heel erg in de war.. Op mijn 14de ben ik tegen mijn zin ontmaagd (verkracht vind ik een moeilijk woord want het was voor dat voorval wel mijn vriendje, maar zo voelt het soms wel).

Alleen nu ik 22 ben krijg ik vaker en vaker fantasieën over ongewild, misbruik, verkrachting zelf. Allemaal in spelcontext natuurlijk want echt wil ik zoiets noooooit meer meemaken. Maar ik krijg een beetje een walging van mezelf dat ik opeens me aangetrokken voel tot die fantasie. Het maakt me verdrietig want dat hoort niet in mijn hoofd. Wat er gebeurt is, heeft me aangedaan, me moeilijke tijden gegeven, me overhoop gehaald emotioneel. Nu jaren later ik er niet echt veel last meer van ondervind kruipt die fantasie naar boven en ik vind het walgelijk van mezelf.

Ik weet dat meer vrouwen die fantasie hebben vooral in deze scene, maar het voelt zo verkeerd voor me om dit te voelen met wat ik heb meegemaakt. Alsof ik bagatelliseer wat voor ergs zulke ervaringen zijn.

Bluh

Helpt het te weten dat je niet de enige bent?
Misschien ook het verslag van juffie over haar rapeplay?

vode schreef:Op mijn 14de ben ik tegen mijn zin ontmaagd (verkracht vind ik een moeilijk woord want het was voor dat voorval wel mijn vriendje, maar zo voelt het soms wel).

Als het tegen je zin was, valt dat onder sexueel geweld. Verkrachting.
Overigens is het overgrote deel van de vrouwen die verkracht worden in elk geval bekend met de dader, en regelmatig is het zelfs in een relatie.
Ik ben toen ik 17 was verkracht. Door een "vriend" van me, waar ik logeerde.
Láng gedacht dat het mijn eigen schuld was, want ik was er zelf heen gegaan Onzin natuurlijk, maar zo werkt het vaak in je hoofd.

Alleen nu ik 22 ben krijg ik vaker en vaker fantasieën over ongewild, misbruik, verkrachting zelf. Allemaal in spelcontext natuurlijk want echt wil ik zoiets noooooit meer meemaken.

Ik kan me juist voorstellen dat je die fantasie hebt als je verkracht bent. Je verwerkt het door te herhalen, maar dan in een context waar je er zélf controle over hebt en je het ook kunt stoppen als je het echt zou willen.

In die zin is je onbewuste heel gezond bezig, denk ik. Herprogrammeren door herhaling in een veilige situatie waarin jij wel invloed kunt uitoefenen.