Re: Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.
Geplaatst: 02 aug 2010, 23:56
Goh, barehandspanking, ik weet even niet wat ik moet zeggen (en ik denk niet dat ik de enige ben).
Of nou ja, ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen.
Allereerst, wat ontzettend kut dat je het niet ziet zitten. Het is ook een heftige ziekte. Zeker als het ervoor zorgt dat je aan huis gekluistert zit. Dat je vrienden je laten vallen is zeker stom.
Aan de andere kant, het is ook heel moeilijk om bij iemand over de vloer te komen die zwelgt in zelfmedelijden. Toen ik de eerste keer depressief was verloor ik ook een hoop mensen.
En daar heb ik het volgende van geleerd. A) sommige mensen zijn niet echt je vrienden. B)sommige mensen weten gewoon niet wat ze ermee moeten en omdat ze zich niet ongemakkelijk willen voelen, je gaan vermijden. C) mensen haken niet af als je je laat helpen. D) mensen die geen vrienden nodig hebben, krijgen ze juist. E)vriendschap is tweerichtingsverkeer.
A spreekt voor zich. B is lastiger. Maar, er is niks mis met mensen vragen waarom ze niks meer laten horen. Of bij iemand laten vallen 'weet je, soms denk ik dat mensen niet weten hoe ze met mijn ziekte om moeten gaan. Ik wou dat ze dat gewoon zeiden, dan kan ik zeggen wat het beste werkt.' of iets dergelijks. Ziektes zijn vaak taboe, haal het uit die sfeer.
C is ook vrij logisch als je erover nadenkt. Als je iemand probeert op te vrolijken, en het lukt maar steeds niet, haken ze af. De communicatief zelfverzekerde zou t nog gaan benoemen en erover praten, maar de meesten haken af. Benoem daarom zelf dat je merkt dat iets niet helpt (maar dat je t waardeert) of laat je inderdaad helpen.
D komt neer op t volgende: als je iets niet nodig hebt, krijg je het juist. Heeft te maken met zelfverzekerdheid. Je straalt uit dat je blij/tevreden bent, staat open voor anderen omdat je niet vastzit in je eigen sores, en dan gaat alles gewoon goed.
En E is ook logisch. Ga niet 100% geven als je niks terugkrijgt, maar kijk ook kritisch naar of je zelf wel geeft. Ik kan wel klagen dat niemand me ooit belt, maar kan ook zelf bellen.
Maar misschien is dat niet wat je wilt horen. En das ok, iedereen zwelgt wel eens in zelfmedelijden. En je nogmaals, het is echt heel rot en naar.
Ik denk ook niet dat je contactgestoord bent. Echt niet. Alleen iemand die wanhopig is en dingen probeert die niet helpen. Je reageert soms nogal lomp. Je bedoelt t vast niet zo, maar je reageert op iedere dame die baalt over droogstaan of geen afspraak alsof je zelf wel even wilt komen rampetampen. En daardoor wek je de indruk dat iemand niet meer is dan een kut op pootjes. De meeste dames reageren daar dan niet op.
Er zijn vast veel mensen die langs komen als je een achtertuinfeestje aankondigt in het agendatopic. Als je tips wilt over hoe contact leggen zul je veel lieve reacties krijgen, mits je zelf vraagt.
Je bent niet zo hulpeloos als je denkt. Echt niet :close_knuf:
Of nou ja, ik weet niet goed hoe ik het moet zeggen.
Allereerst, wat ontzettend kut dat je het niet ziet zitten. Het is ook een heftige ziekte. Zeker als het ervoor zorgt dat je aan huis gekluistert zit. Dat je vrienden je laten vallen is zeker stom.
Aan de andere kant, het is ook heel moeilijk om bij iemand over de vloer te komen die zwelgt in zelfmedelijden. Toen ik de eerste keer depressief was verloor ik ook een hoop mensen.
En daar heb ik het volgende van geleerd. A) sommige mensen zijn niet echt je vrienden. B)sommige mensen weten gewoon niet wat ze ermee moeten en omdat ze zich niet ongemakkelijk willen voelen, je gaan vermijden. C) mensen haken niet af als je je laat helpen. D) mensen die geen vrienden nodig hebben, krijgen ze juist. E)vriendschap is tweerichtingsverkeer.
A spreekt voor zich. B is lastiger. Maar, er is niks mis met mensen vragen waarom ze niks meer laten horen. Of bij iemand laten vallen 'weet je, soms denk ik dat mensen niet weten hoe ze met mijn ziekte om moeten gaan. Ik wou dat ze dat gewoon zeiden, dan kan ik zeggen wat het beste werkt.' of iets dergelijks. Ziektes zijn vaak taboe, haal het uit die sfeer.
C is ook vrij logisch als je erover nadenkt. Als je iemand probeert op te vrolijken, en het lukt maar steeds niet, haken ze af. De communicatief zelfverzekerde zou t nog gaan benoemen en erover praten, maar de meesten haken af. Benoem daarom zelf dat je merkt dat iets niet helpt (maar dat je t waardeert) of laat je inderdaad helpen.
D komt neer op t volgende: als je iets niet nodig hebt, krijg je het juist. Heeft te maken met zelfverzekerdheid. Je straalt uit dat je blij/tevreden bent, staat open voor anderen omdat je niet vastzit in je eigen sores, en dan gaat alles gewoon goed.
En E is ook logisch. Ga niet 100% geven als je niks terugkrijgt, maar kijk ook kritisch naar of je zelf wel geeft. Ik kan wel klagen dat niemand me ooit belt, maar kan ook zelf bellen.
Maar misschien is dat niet wat je wilt horen. En das ok, iedereen zwelgt wel eens in zelfmedelijden. En je nogmaals, het is echt heel rot en naar.
Ik denk ook niet dat je contactgestoord bent. Echt niet. Alleen iemand die wanhopig is en dingen probeert die niet helpen. Je reageert soms nogal lomp. Je bedoelt t vast niet zo, maar je reageert op iedere dame die baalt over droogstaan of geen afspraak alsof je zelf wel even wilt komen rampetampen. En daardoor wek je de indruk dat iemand niet meer is dan een kut op pootjes. De meeste dames reageren daar dan niet op.
Er zijn vast veel mensen die langs komen als je een achtertuinfeestje aankondigt in het agendatopic. Als je tips wilt over hoe contact leggen zul je veel lieve reacties krijgen, mits je zelf vraagt.
Je bent niet zo hulpeloos als je denkt. Echt niet :close_knuf:
@ Marijke!