Misschien hadden jullie opgemerkt dat ik de laatste dagen niet veel hier ben geweest. Komt hierdoor:
Maandag. Altijd een lange, drukke dag, hele dag werken, 's avonds altijd naar mijn Masteropleiding.
Ennieweej, we waren iets vroeger klaar, 21.15 mochten we weg. Dus, ik dacht: *Yay* lekker vroeg thuis, komt goed uit, want ik heb deze week ook op dinsdag en donderdag 10 minutengesprekken. Dus ook lange dagen incl avonden.
Ik reed dus vrolijk met mijn mp3 spelert meeblerend naar huis, tot ik ineens een harde tik hoorde en er rode lichtjes begonnen te branden. Auto aan de kant, neef (automonteur) bellen. 'Geen meter meer rijden, je V-snaar is gebroken. Ik kan je niet komen halen, ik zit nog in Utrecht, maar laat je wegslepen.'

Kut.
Nah, okee, vriend bellen die vaak sleutelt aan een oldtimer en die ook in het bezit is van een stevige auto. Intussen ook de garage gebeld, vertellen wat er wat gebeurd en de afspraak gemaakt dat ik mijn auto op hun terrein zou zetten en dat ze dinsdag meteen zouden kijken. Paniekgevoel, hoe kom ik in godsnaam op school dinsdag. Ik woon in een gat en werk in een gat, openbaar vervoer is geen optie, kan zelfs niet eens, in mijn omgeving zou ik niemand weten waarvan ik een auto kan lenen (en zeker niet omdat ik ook nog eens moest werken van ca. 7.30 tot 21.00) en de enige collega die bij mij in de buurt woont, had dinsdag elders een afspraak.

Andere vriend gebeld die wel de goede richting uitgaat om te werken, maar die begint al vroeg, dus die zou me om 7.00 komen halen. En de terugweg 's avonds zou ik nog wel zien.
Goed, om 22.30 arriveert er een auto en rollen er 3 vrienden uit.

voor de lieve mensen om me heen. De drie heren liepen keurend om mijn Corsaatje heen, er werd een sleepkabel tevoorschijn gehaald, en ik moest vooral in de andere auto komen opwarmen. (Ik stond namelijk al een half uur te blauwbekken achter de vangrail).
Alles gereed, we konden gaan slepen. Ik met vriend E in de voorste auto, vrienden M en G in mijn auto, vriend M reed. M en G vonden wel dat mijn auto de eerste minuten een raar geluidje had, maar toen G nog eens goed aan de pook rommelde was het over.
Rustig aan naar de garage gegaan, auto neergezet, mannen een pilsje gegeven. Al bij al lag ik om 0.45 op bed.
De volgende dag (dinsdag) om 7.00 opgehaald zodat ik om 7.20 al op school liep rond te stappen en de congierge bijna de beveiliging had willen bellen omdat, toen hij aankwam, alle lichten aanwaren en er geen auto op de parkeerplaats stond.

Om een uurtje of 10 de garage gebeld, of ze al enig idee hadden wat er was. En toen kwam het...
Door het (per ongeluk en onbedoeld) verkeerd slepen was mijn hele koppelingsplaat naar God, er was dusdanige schade dat de reparatie meer dan 1000 euro zou gaan kosten. Godvergloeiendegodver!!! Den brik is van 1994 dus dat was het absoluut niet meer waard. En ik wist ook dat hij in maart misschien niet meer door de keuring zou gaan komen. Ik had dus aan het einde van het jaar een andere willen kopen, nu nog ff doorsparen en de slooppremie op willen strijken. Ik krijg in december eindejaarsbonus, en dat, plus mijn vakantiegeld en wat spaargeld en dus die 1000 euro slooppremie... had ik iets leuks van kunnen kopen. Nu zat ik dus ineens, out of the blue met een gigantische schadepost en vooral... zonder auto.
K.U.T.
Ik kon niet weg van school ivm met de gesprekken, ik moest op stel en sprong van alles regelen om in ieder geval deze week en vandaag (!!!) te kunnen gaan werken.
Vaders gebeld en ook de vrienden. M voelde zich natuurlijk ontzettend lullig en durfde bijna niet meer hier binnen te komen. Want hij weet heel goed dat ik financieel behoorlijk krap zit... En dan dit.
Mijn vader is in zijn pauze naar de garage gereden, stand van zaken doorgenomen en heeft erg (een klein beetje te, maar ja) voortvarend beslissingen genomen. In de garage stond nog een Corsa, 4 jaar jonger, en hij heeft een betalingsregeling gemaakt met de garage. Dus hij belt me op met de mededeling: 'Ik heb die en die auto voor je gekocht, je moet dit en dat gaan regelen.' Ik stond de hele dag al strak van de stress en de zorgen, want mijn god, hoe los ik dit zo gauw op??? En ging dus vrij ongecontroleerd tekeer. 'Verdomme!!! Zou je dat niet even overleggen??? En hoe kan ik nou verdomme vanavond komen, ik zit toch op school voor die klote gesprekken? En morgenmiddag, ja ik weet dat het woensdag is, kán ik niet naar het postkantoor om de zooi over te schrijven, want ik heb een workshop in Arnhem!!' Waarop pa weer uit zijn plaat vliegt: 'Ja, verdomme, ik bedoel het toch ook goed, en je moet toch een auto hebben!!! Hoe had je anders willen gaan werken, en ik wist niet beter of je was morgen vrij...' Enzovoorts.. Gezellig dus..
Even snel denkwerk... het was 16.15, ik ben naar een collega gegaan, heb haar auto mogen lenen, ben naar de garage gecrossed, papieren gehaald, naar het postkantoor, auto overgeschreven, onderweg de verzekering gebeld om de gegevens te veranderen, collega gebeld die een frietje voor me heeft gehaald, en om 17.45 rende ik de school weer binnen. Gauw een frietje naar binnen geflikkerd, want om 18.00 stonden de eerste ouders weer op de stoep.
Vanmorgen dus naar school gegaan, gewerkt, toen vlug naar Arnhem, waar we op de terugweg in een gigantische file kwamen. Waardeloos, want ik moest bij de garage een deel gaan betalen en mijn papieren brengen.
Financieel ga ik de komende maanden helemaal vast zitten. Ik heb nu een deel betaald (vakantiegeld) en moet nu aan het eind van iedere maand even 300 euro aflossen. En in december dus de eindejaarsbonus gaan brengen. Dat betekent dus dat ik sowieso de Ardennen moet afzeggen, en misschien nog wel meer...
Ook had ik natuurlijk nét maandag tussen de middag getankt, dus huppa: 50 euro aan benzine kwijt. Godvergodver! Ik baal als een stekker!
Mijn vriend M is vanavond meegegaan naar de garage en gaat morgen zijn WA verzekering bellen om eventueel wat schade te claimen, en nu hopen we maar dat dat lukt.
Maarre... dit was mijn week dus. Fuck!