Wandering Spirits Forum

De tranen stromen over mijn wangen, als ik dit lees. Heel veel sterkte brabbeldasje!

Woorden schieten tekort brabbeldasje misschien dat dit plaatje een beetje helpt.

Je had er gewoon bij moeten zijn... Ik hoop dat je dat wel weet. En voelt enzo...

Ooh lieve Brabbel je verdient dit niet. Ik hoop dat je oma uit de hemel naar je kijkt en weet dat je heel veel van haar houdt. En wat mij betreft zweep over die hele familie.. zijn ze helemaal gek geworden? Heel veel sterkte meisje. En een hele dikke knuffel... :close_knuf: :close_knuf: :close_knuf:

waarom zijn verjaardagen ook alweer leuk ??? help me volgend jaar ff te herinneren dat ik dan maar ga overslaan

Aw... :close_knuf:

Wat is er gebeurd murron?

Mijn mams/ broer/oud buufje en vriendinbuuf ow en mijn ex zijn langs geweest.Ben 'smiddags maar een poosje gaan slapen op de bank.Kids hebben zich best verveeld (johooe voor margedagen)
Kreeg idee dat mams extra lang is gebleven(wel lief) omdat ze het best wel beetje sneu voor me vond dat er niemand verder is geweest.
Ondanks de vele felies hier(was wel fijn ) en wat op hyves..voeld het verder toch wel beetje kut ofzow.

Das niet leuk, murron! :close_knuf:

Ik ben zelf nu al naar binnen gegaan, trek de pauze op het plein niet. Ik heb zo'n gigantische koppijn, mijn ogen wiebelen gewoon en ik kan me nauwelijks focussen.
Het gegil van de spelende kinderen was too much. En volgens cleega's ben ik wit. Nou ja, nog minder dan 2 uurtjes... maar ik zou vanmiddag met Crownless gaan studeren en dat MOET nou onderhand ook eens af...

Ik wil niet ziek worden, ik kan niet ziek worden, morgen leuke dingen op de planning en ik vind dat ik me pas op maandag de 30e kan ziekmelden...

T heerst een beetje geloof ik. Ik lig zelf ook al daaaaagen plat. Kan vandaag pas weer een beetje behoorlijk eten enzo. Ik vond ziek zijn vroeger altijd zo leuk maar nu ik alleen woon . Ik MOEST vandaag naar de winkel ipv. lekker in bed te blijven. En het internet ligt er ook elke keer uit .

ik heb nauwelijks zin in internet en alleen zijn en ziek is ook echt niet leuk
gelukkig zat de diepvries nog aardig vol met van alles dus ik hoefde de deur niet uit, als ik uberhaupt zin had om te eten.

voor dat soort gevallen heb ik altijd een paar pasta carbonara kant en klaar dingen liggen, en ook paar pakjes noodles en cupasoup.
die eten makkelijk weg, ookal heb je geen trek of keelpijn

Mja ik ben niet zo voorbereid . Ofja, ik heb meestal wel cupasoup in huis, maar die was natuurlijk net op! Kheb gewoon 5 lagen kleding aangedaan en gebikkeld (ik was echt een verschijning ).

Ik zie op tegen volgende week... Een nieuwe week waarin ik moet bikkelen om een beetje geld bij elkaar te sprokkelen met dat stomme cammen. Als ik nou gewoon alles liet zien ipv alleen maar de bovenkant en mn verstand op nul zette en ook zou bellen naast het cammen dan zou ik veel meer verdienen. Maar dat zijn geen dingen die ik wil doen omdat dat over mijn grenzen gaat maar dat betekent wel dat ik heel weinig verdien en de hele dag ingelogd moet staan om te hopen op cammers.

En dan heb ik dinsdag ook nog eens een hele drukke intensieve dag. Ik heb al een lange tijd drukte en zware dingen ontweken maar nu moet ik wel.. Eerst om 10u het eerste gesprek bij het UWV, daarna meteen door naar de psych om 12u, dan kan ik meteen gaan babbelen over het UWV, en om 14:30 meteen door naar de groepstherapie tot half 5, daarna nog naar de winkel en dan eindelijk naar huis...

Dat klinkt misschien niet zo zwaar qua hoeveelheid dingen maar ik ben het even niet meer gewend. Ik hoop alleen maar dat alledrie de dingen goed verlopen... Ik vind het niet echt om bekaf thuis te komen, zolang ik maar met een goed gevoel thuis kom. En dan met name het UWV maakt me erg bang..

*knuffelt vode*

Hier ook een gevoel van eenzaamheid en verdriet dat bovenkomt drijven. Ik heb echt het gevoel te trappelen op een plaats. Ik zou terug willen weten waar ik met mijn leven naartoe moet/wil. Nu is de eerste belangrijke vraag in dat plaatje natuurlijk: ga ik ooit terug gezond zijn of niet? Die vraag kan nog steeds niet beantwoord worden en dat maakt me moedeloos. Ik wil weten waartegen ik moet vechten, wil weten wat haalbare doelen kunnen zijn die ik zal bereiken. Nu voelt het alsof mijn leven als een kaartenhuisje in elkaar stort. Paar belangrijke pilaren wankelen en zo komt de rest ook mee naar beneden.

*begint met knuffelen van vode en Gilraen en hoopt dat anderen aansluiten voor stevige groepsknuffel*