Wandering Spirits Forum

Draaglijker? MInder? \
Niks hoor! dat blijft gewoon zo. Dat is nu eenmaal verandert met het feit dat je zwanger was/kind kreeg (weet niet precies welke van de twee, want ik doe geen wetenschappelijk onderzoek)

Zodra je wederom een kind krijgt.....wat zeg ik? Eigenlijk begint de huidige stroom aan vocht dan toe te nemen al bij het beslissende moment dat jullie Jeetweetje willen. {polygoonstem aan} Eenmaal bezig met de uitvoer tot concepteren, in de volksmond conceptie genoemd of onder het echte vôlkse type neuken genoemd, kunnen de zilte tranen al opwellen bij de opkomende gedachte dat dít toch wel eens HET moment kan zijn geweest. Terwijl je dan, ten einder de geslachtdrift tot een vreugdevolle verwelkoming van de vrucht te bejubelen, op de rug ligt en de voetzolen met gestrekte benen ten hemel rijst. U dient ten alle tijde zo minstens een kwartier aaneengesloten te rusten om de mogelijke waardevolle zwemmers een eindje op weg te helpen en te denken aan de kostbare liefde die u voelt tussen u en uw partner. Dat is hoogstwaarschijnlijk de man die naast u ligt bij te komen of al te slapen (zij wel!) maar in een enkel geval kan de persoon die de daad heeft gepleegd niet de persoon zijn aan wie u nu denkt. De uitwerking van deze situatie kan ook zorgen voor een stroom tranen. Zowel op dit moment, als bij de Clearblue test, als na de bevalling....{polygoonstem uit}

Tijdens de veertig weken, wat met tegenzin bij bepaalde personen rustig tweeenveertig weken kunnen worden (thank God, dat je dat nooit weet bij het plezierige samensmelten van moeder en vader)
Goed...tijdens de weken die vliegen en wanneer je niet in in weken telt maar inw eken plus dagen, zijn er diverse momenten van herinnering en weemoed. Ook deze roepen de doos zakdoeken op tafel!
Het eerste pakje van Jeejtje dat je uit een doos vist...."weet je nog hoe klein ze was"....ach en dit jurkje, dat stond zo liefff.....en deze broek had ze aan toen ze voor het eerst kroop...toen ze jou onder de worteltjes spuugde "doe dan eens PPPPRRRRTTT tegen papa" enz enz...

Nee, het wordt echt minder en draaglijker! Succes!

Grinnnnn Wat heb je het weer lekker helder beschreven.

En Jeetweetje, die is ook leuk!!!!

Maar, (serieus) ik bedoelde nu niet de geëmotioneerde tranen van: 'Oh, wat is ze al groot! Ze groeit zo hard... blabla', maar de emoties die ik heb zijn echt keihard wanneer ik bijvoorbeeld lees dat een moeder haar auto parkeert aan een kade, en op het moment dat ze uit de auto stapt om haar 2 kleine kinderen uit de autostoeltjes te halen, de auto gaat rijden en in het water beland. De moeder springt achter de auto aan, maar kan de kinderen niet meer redden en ze kijkt ernaar en ziet haar kinderen verdrinken.

Okee, dat is meteen een heftig voorbeeld en voordat ik Jeejtje had vond ik dat ook zeker erg, en dacht ik ook van: jemig, wat erg! Het zal je gebeuren... om vervolgens vrij snel over te gaan tot de orde van de dag.

Nu grijpt dat soort nieuws me naar de strot, kan ik alleen maar denken aan die arme arme arme moeder en aan wat ze heeft meegemaakt en oh god, je zult toch je kind verliezen...

Dat dus. Stukkie heftiger dan de geijkte traantjes van ontroering. Snappie?

Tuurlijk snapte ik je wel!
Om eigen emoties te voorkomen reageer ik morgen beter

En voor die horrorverhalen loskomen: ik ga gewoon weer over tot de orde van de dag.

Ja, heel herkenbaar juffie!

Minivita is nu 5, en ik heb het nog steeds. Ik skip daarom ook bijna steevast dat soort nieuwsverhalen. Afschuwelijk!

Belofte inlossen

Jahoor, ik herken het wel. Al ben ik sowieso een emotioneel mens.
Op zich denk ik dat ik jullie kan geruststellen, dat neemt af naarmate ze ouder worden. Ik kan ook weer thrillers lezen waar kinderen bij zijn betrokken. Er ontstaat een soort doorschijnend gordijn, dus ik lees het, maar het echt voelen en invoelen wat betreft mijn eigen kinderen dat is er niet meer.

Dat was er zeker wel! Zelf denk ik dat als je kinderen echt groter worden en de afhankelijkheid minder/anders wordt, je daardoor er anders in komt te staan. Neem dat nieuwsbericht van die tandartsassisitente in een dorpje die haar zeven baby's in koffers op zolder had bewaard. Dan ben ik vooral verontwaardigd en vind het gruwelijk, bedenk al snel daarna wat er door zo'n moeder moet hebben heen gespookt....
Neem echter Noorwegen en een kille moordenaar die met zijn geweer naar een eiland cvol kinderen vaart.....dan ben ik wel van slag. En niet zo'n beetje ook.

Er zit soms een gordijn tussen. En misschien alleen bij baby's en kleine kinderen, dat je gevoel meeschuift naar de leeftijd van je eigen kinderen??? Geen idee, hoor.
Wat ik wel heel erg goed weet, is dat ik sinds ik alleen ouder ben...met de nadruk op alleen/in de zin van enige ouder.....dat ik sindsdien een imense verantwoordelijkheid voel. Nog meer als tijdens momenten waarop ik nieuwsberichten op eigen baby en moeder zijn projecteerde.
Ik kan op bepaalde momenten overvallen worden door een vorm van angst om bv mijn kinderen alleen achter te laten. Dat is niet zo erg als je in je eigen bed ligt, maar wel als je alleen onderweg bent in auto of metro.
Maargoed dat is ook ander emotioneel zijn, als jij bedoelt.

Nieuwsberichten raken mij minder dan voorheen. Dus wat de anderen zeggen...het wordt minder!

Ze draaide net 2x om!!!

Van haar buik naar haar rug, en we hebben het ook op beeld!

*mijlpaal*

Dat heeft mijn neefje vorige week pas gedaan! Ze is vlot Neefje heeft al tijden tanden, terwijl zoontje van collega half jaar ouder is en er nog geen heeft. Valt eigenlijk geen pijl op te trekken, op die kleintjes

Jeejtje kreeg met 3 maanden haar eerste tandjes al, maar dat was ook extreem vroeg. Maar wat je zegt, geen pijl op te trekken.

Go Jeejtje!

Dan is het nu echt helemaal gedaan met "even snel neerleggen". Want jeez, wat draaien die kindjes snel om!

En overigens heb ik (gelukkig) niet zoveel last van emo buien. Alleen toen ik "Haar naam was Sarah" las.

Jeetje staat zelfs al, met een big grinn en een voldane blik staat ze ferm op haar twee miniatuurbeentjes te waggelen, als je haar vasthoud.
Wat is Jeetje toch een scheetje...hevig kwijlend en vrolijk kraaiend beetje knuffelen op de bank, beetje in secret code brabbeltaal gesprekje voeren met de aanwezigen, beetje in de luier plassen, beetje melk spugen, en vooral nieuwsgierig rond kijken met haar glimmende kraaloogjes.
Mag ik haar mee naar huis?
Ze is een dotje!

Je mag wel met haar spelen, maar je mag haar niet mee naar huis.

Thanx lieverd!

taika schreef:Had dus krant bewaard... en nu aan het pakken en kan ik hem gewoon nergens vinden...

Gevonden

Hij lag inderdaad op een super "hier raak ik hem nooit kwijt" (ook wel "hier vind ik hem nooit meer terug ) plek. En nu weet ik het, voor volgend jaar ergens.

Hihi, fijn dat je hem iig nog hebt!