Wandering Spirits Forum

Sterkte inderdaad Marijke.

Aw Marijke, knufs en sterkte. Ook al zit je er al een beetje op te wachten, 't blijft altijd vervelend.

Maare, (wellicht niet helemaal gepast) praat jou moeder echt zo? dat kostte me een serieuze hoeveelheid moeite om te lezen.

*geeft Marijke een knuffel*
Sterkte, meid.

Wat een onhandige manier van communiceren van je moeder!

Sterkte ermee!

Als mensen zo praten denk ik altijd 'mag ik de samenvatting'? De boodschap zuigt in elk geval! Sterkte, Marijke!

Vervelende bovenbuuf!
Zij veroorzaakt overlast, heeft constant een kudde medestudenten over de vloer en muziek redelijk hard, terwijl dit een gehorige woonflat is. Ben bezig om weer mail op te stellen met klacht deel2, klacht1 plus nog eens aankloppen en klagen heeft geen zin gehad.
En stomste, nu voel IK me de vervelende intolerant buurvrouw met een stemmetje op de achtergrond, misschien overdrijf, is nu eenmaal gehorig... Maar fuck dit, dit is gewoon woongedrag-omgevingsgeluid, dit is ronduit storend en vervelend!
En ik vertik nog eens aan te kloppen. Wat moet je met iemand die vraagt " is het goed als het alleen op do/vr/za is dan?" Dafuq, ik wil GEEN overlast, niet alleen de halve week. En joh, het is nu zondag en ook niet rustig dus dat doe je toch niet. Grmbl.

Misschien eens met de andere buren in de omgeving gaan praten of zij er ook last van hebben en dan gezamenlijk actie ondernemen?

Boeit mij niet of anderen er last van hebben. Ik ben de enige die eronder woont. En ik heb al mooie opzet gemaakt voor nieuw mailtje naar woningbouw, werd bij mn eerste klacht snel op gereageerd. Is toen ook een waarschuwing bij buurvrouw gegeven. Nou, met weinig succes.

Marijke schreef:

Maare, (wellicht niet helemaal gepast) praat jou moeder echt zo?

Niet altijd, maar, ja. Ja, zo praat ze soms echt! En al het engels en nederlands door elkaar zuig ik niet uit mijn duim, haar verhalen worden zo'n warboel!

Herkenbaar, dat heeft mijn vader ook met Engels en vlaams.. Niet zo gek dat alleen ik en mijn zus de enige zijn die hem perfect begrijpen als hij alles door elkaar heen gooit.

Werken op een rijkeluiskindjes school is meestal best ok, maar die ouders soms!!! Heb je een kind in de klas die echt geen reet doet en denkt dat instructies schrijven voor "hoe maak ik een gerecht van hondenpoep en hondenplas" grappig is, als eindtoets voor taal dus. DAT IS HET NIET!!! Dus dan heb je het daar met dat kind over, een heel pedagogisch verantwoord gesprek over respect voor jezelf, voor je werk en je docent, bla bla bla.
Gaat dat kind klagen bij de ouders dat de docenten geen humor hebben. WTF!
En dan... wat doen die ouders? Die bellen op. Deze keer niet naar mij (helaas.... ik vind boze ouders meestal wel leuk, lekker klem praten), maar naar mijn co-teacher. Hebben haar de huid volgescholden over dat wij geen humor hebben. En dan hun favoriete zinnetje... "Weet je wel wie ik ben?" Echt, het interesseert me geen fuck wie je bent of hoeveel geld je hebt. Als het je niet zint op deze school dan bouw je je eigen fucking school en stuur je je kind daar naar toe. Jullie blij, wij blij.

Maar nee... dat doen ze dan niet.... Ze hing op met een "wacht maar tot ik het aan mijn man vertel..."

Oh, ik hoop zo dat ze mij nog even bellen!!!

Het mooiste is nog wel dat we ons schoolhoofd hebben ingelicht en die heeft het kind direct op een week probation geplaatsd. Dat had hij eigenlijk al meteen gemoeten door die toets (het is niet de eerste keer dat hij zulk werk inlevert), maar dat wilden wij voorkomen door eerst een gesprek met hem aan te gaan. Oh, how this has backfired on them!! Muahahahaha!!!

Zo, nu weer verder rapporten schrijven

Op zich als dat recept taalkundig correct was en aan de opdracht voldeed dan hebben die ouders wel een punt.. Ik probeerde ook altijd de grenzen van een opdracht op te zoeken door me nét wel aan de regels te houden maar niet op de manier die bedoeld was. Zo van, als de opdracht was, schrijf een betoog over het onderwerp "voedsel", dan ging mijn betoog over kannibalisme, etc.

Als t gewoon stomweg niets met de opdracht te maken had dan moeten die ouders niet zeuren idd, dan moeten ze hun kind vertellen dat ie intelligenter moet leren rellen als ie bijdehand wil doen.

We hebben het ook gewoon nagekeken en beoordeeld en hij scoorde ook nog eens rond de 75% want de opbouw was goed, de ingredienten waren appropriate (want ja, voor een gerecht met hondenpoep heb je idd hondenpoep nodig...), de instructies waren duidelijk.
Alleen hebben we het er wel met hem over gehad dat dit niet de bedoeling was. De opdracht was namelijk om een recept te schrijven van een gerecht dat je zelf gemaakt hebt. De meesten hadden dus dingen als soep of een sandwich. En hij dus hoe je hondenpoep klaarmaakt .

Het trieste is dat deze jongen het doet om te kijken hoe ver hij kan gaan. De vorige opdracht was een "Sorry brief" schrijven. Hij schreef een brief aan een klasgenoot met daarin iets van: Sorry dat ik je die dag een duw gaf op de gang. Gevolgd door een: maar eigenlijk moet je blij zijn dat ik je niet van de trap af duwde...

En we helpen hem met alle plezier en we hebben ook best medelijden met hem want het is een typisch gevalletje "mijn ouders zijn wel rijk, maar hebben nooit tijd voor me". Kan moeilijk aansluiting vinden, kan zich niet in anderen verplaatsen enz.

Maar dan moet zo'n moeder niet vervolgens opbellen en mijn collega de huid volschelden en al HELEMAAL niet aankomen met "Weet je wel wie ik ben?" (ze zijn een best wel bekende familie hier in Bangalore...)

Volgende week picknick waarbij elk kid zn eigen recept gaat klaarmaken?

Tja.. het "weet je wel wie ik ben"-argument van de moeder spoort niet inderdaad, maar ik heb wel sympathie voor het jongetje. Regels oprekken op een slimme manier waarop je wel heel goed laat zien dat je de opdracht snapt vind ik zelf eigenlijk iets dat je niet teveel moet afremmen, als het creatieve ondeugendheid is dan snap ik niet dat ie een week on probation gezet wordt en zo bestraffend wordt toegesproken. Ik was zelf ook zo'n kind en zolang ik het binnen de regels hield werd ik er juist altijd in gestimuleerd door mijn docenten. Die zagen ook wel dat creatief iets anders doen dan de bedoeling is en tóch aan alle regels voldoen moeilijker is en meer tijd en aandacht kost dan zo makkelijk mogelijk stomweg doen wat de juf net heeft voorgedaan.

Ik weet niet of dat hier van toepassing is. Wat de opdracht precies was. Als het een "eigen recept" moest zijn als in en jullie hebben erbij gezegd: "je moet het zelf gegeten of klaargemaakt hebben", nee, dan voldoet ie gewoon niet aan de opdracht, en dan is ie gewoon stom aan het irriteren. Maar als de opdracht is, je moet het zelf bedacht hebben, en je moet het zus-en-zo opschrijven, en hij heeft een perfecte parodie op jullie soort recept geschreven, dan ben ik het eigenlijk wel eens met die moeder dat jullie geen humor hebben.

Ik ben in ieder geval blij dat ik altijd leuke juffen heb gehad die het spelletje met mij aan durfden. Bij mij werd doorgaans wel geaccepteerd dat ik de regels boog, zolang ik het maar creatief deed. Als mijn werkstukje niet standaard en wel provocerend was dan werd wel een beetje verwacht dat het bovengemiddeld was. Als je ergens een parodie van maakt dan moet het wel écht overduidelijk een parodie zijn, een recept voor een broodje poep is alleen maar grappig als je het ook echt schrijft in de stijl waarop je gewoonlijk recepten op internet vindt, anders is het gewoon flauw. Ik ben op die manier wel weg gekomen met een "literaire beschouwing" van "De Koning" van Dick Bruna (de schrijver van Nijntje.. De Koning is een peuterboekje in dezelfde stijl als de nijntje-boeken, over een koning die de dochter van de tuinman wil trouwen maar dat niet mag omdat ze niet van adel is). Maar ik kwam er alleen maar mee weg omdat ik me -buiten mijn bizarre boekenkeuze- perfect aan de opdracht hield en perfect de opbouw volgde van hoe volgens de docent een "literaire beschouwing" eruit moest zien.

Ik zou zo'n jongetje eerder vertellen dat als ie relt, dat ie het goed moet doen, dan dat ie de regels niet mag buigen.

Je hebt helemaal gelijk dat creativiteit gestimuleerd moet worden. Is erg, erg belangrijk en wordt naar mijn mening veel te weinig gedaan. Of liever gezegd: het kan beter. Voor deze zelfde toets was er ook een optie om een instructie te schrijven om van plek A naar plek B te komen. We hadden erbij gezegd dat het wel iets van 10 minuten lopen moest zijn om te voorkomen dat kinderen zouden zeggen: je staat in de gang. Ga de deur uit. Nu ben je in de tuin. Klaar. Een leerling schreef een hele instructie met hoe je van (ik dacht) Neptunus naar Venus kon vliegen, incl de planeten die je passeert. Dat is leuke creativiteit, moesten we ook erg om lachen en hij las zijn verhaal trots voor in de klas. Een andere leerling had bij een brief aan je ouders om je ouders te overtuigen een huisdier te nemen gekozen voor "Waarom wil ik een dinosaurus als huisdier'. Wederom leuk gedaan en met trots voorgelezen in de klas.

Deze jongen is helaas anders. Hij wilde zijn recept echt niet voorlezen want hij dacht zelf niet dat dit gewaardeerd zou worden door anderen. Er is niks mis met hem op zich, wel met de ouders. Ik denk dat ik daar nog het meeste kwaad om was; wij doen echt veel voor hem in de klas en dan heeft die moeder het lef om zo te reageren! In december hadden we een werkstuk gemaakt over fotografie en ieder kind moest foto's maken van dingen die belangrijk voor ze waren. Iedereen had zijn/haar familie. Behalve deze jongen. Zijn moeder werd genoemd bij de foto van zijn in-house cinema ("dit is de in-house cinema. Eigenlijk mag ik niet zelf films kijken, maar mijn moeder is bijna nooit thuis dus doe ik het toch". De foto van de hond had als bijschrift "Dit is XXXXXX, die is er altijd voor me". Wij dit aan de moeder laten lezen, haar reactie? "
Wat is het toch een ondeugende jongen, stiekem films kijken. Hahahaha."

Het is dus ook niet eens simpelweg 'stom irriteren', er zit vast een schreeuw om aandacht achter. Of mss eigenlijk dat iemand hem normen en waarden moet leren, de grens tussen grappig en gross, want thuis doen ze dat niet.

Anyway... my rant was eigenlijk vooral om het "Weet je wel wie ik ben?" zinnetje dat ze volop gebruikte. De rest is eigenlijk gewoon zielig voor die jongen .

En nu moet ik naar school en jij kotertje eruit persen