/me moet weer spuien. Allereerst excuses aan de rokende medemens. Prima als je wil roken enzo, maar ik vind het nu eenmaal erg vies. Als ik ernaast sta, het ruik, mee moet roken, als ik ergens binnenkom waar het mistig is van de rook, bah bah bah.
Goed, ik kom net thuis van boodschappen doen. Ruik voor de deur al een sterke, veeeeeel te sterke lucht van deo of parfum en mijn kinderen weten hoe slecht ik daar tegen kan, dus die doen dat niet zomaar.
Midi heeft wel eens wat losgelaten over willen gaan roken. Toen viel ik al van mijn stoel.
Nu riep ik: goh wat ruik ik? En ze wist niet waar ze blijven moest. Ze zei ik weet het niet tot ze mij bijviel toen ik zei dat ik parfum ofzo rook.
Meteen daarna kwam ze naar beneden dat ze wilde praten.
Mama, ik rook.
Sta je dan...eerste pieper geschild en de rest lag klaar. Wat zeg je in zo/n situatie?
Beetje doorgevraagd en -gepraat, tis niet om stoer te doen, ze wil niet verslaafd raken, ze rookt niet over haar longen, ze kan en wil niet tegen mij liegen.....enz
Ik heb gezegd dat ik in ieder geval blij ben dat ze eerlijk is, want dat ik idd er toch achter zou zijn gekomen (was ik al, maar dat weet zij niet) en dat ik niet boos ben, maar wel verdrietig. Echt!
Ik vind het gewoon niet leuk en niet fijn. Dat heb ik ook uitgelegd.
Kind stikte ondertussen in een hoestbui en vroeg toen waarom ik er zo ommoest lachen

Ik hoop dat ze de halve nacht en morgen ook nog hoest.
Weten jullie...ik ben gewoon bang dat ze er niet meer mee stopt. Ik weet dat een verslaving een zeker gat kan opvullen voor je eigen idee/gevoel.
En voorlopig kan ik daar niet tegenop.
En daarnaast....

voel ik me wéér falen als moeder. Waarom kan ik mijn meiden niet beter in de rails houden?

Alle andere neefjes en nichtjes in de familie doen alles keurig via de bekjes, voldoen aan de normen van de maatschappij. Doen niks geks, gaan studeren, hebben keurige vriendjes of -dinnetjes, zoeken werk, gaan dan pas .....
En dan kunnen mijn meiden wel roepen datze niet zonder me kunnen, alles vertellen enz enz, maar iets doe ik niet goed.
Ik weet het wel....ze zou niks minder zijn als ze echt blijft roken, maar toch....
Ik weet hoe vaak ze in een dip zit, hoe groot het gemis is van een vader, hoe ze....en dan is zo/ sigaret een welkome afleiding. Denk ik. Het lost niks op, maar voor haar dan wel. Denk ik.
Grrrr, waarom gaat ze geen koffie drinken ofzo?