Wandering Spirits Forum

Na lang spelen met dezelfde D snap ik je vraag. Ik heb me al vaak afgevraagd waar het ophield. Na het eerste jaar stuiteren en alles uitproberen had ik voor mijn idee alles wel zo'n beetje beleefd en dacht ook na over... waar eindigt het? Het moet ergens ophouden.. Toch... jij zelf verandert, alles na de eerste keren uitproberen verandert. Je verandert als mens, je gevoel is nooit een keer hetzelfde. De ene keer stuiter je de pan uit, een andere keer ben je moe of spelen er prive dingen, alles heeft invloed op je mood denk ik. Daardoor is voor mij ieder spel anders.
Persoonlijk merk ik nu dat het echt nooit hetzelfde is. Iedere keer zijn er dingen anders, voelen dingen anders, geeft mijn D net een andere draai aan zaken, en blijf ik het gevoel houden alleen nog maar te groeien en zijn we samen ook na ieder spel weer verbaasd dat dingen toch weer anders waren en voelen. Ook ontdekken we nog steeds weer andere gevoelens.
Wonderlijk maar waar dat na ongeveer 100 dagen spelen dat echt zo is! Ik maak me er maar geen zorgen meer over en verbaas me alleen maar...

rubyvita schreef:off topic:

Dat je nu veel extremer bent dan een aantal jaren geleden betekend toch niet dat je geen grenzen meer hebt, toch? Dat je nu naar dingen verlangt of dingen doet waar je je vroeger niets bij voor kon stellen lijkt me logisch en evident aan het feit dat je intensief bezig bent met BDSM.
Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig naar het verschuiven van je (harde) grenzen in al die jaren, en of daar andere grenzen voor in de plaats zijn gekomen?

En daarmee raak je dus het kernpunt. Grenzen... welke grenzen... En nee, dan heb ik het niet over belachelijke dingen als iets met kinderen of dood gaan... Natuurlijk zijn er dingen die ik niet leuk vind, die ik verafschuw, dingen waarvan ik hoop dat hij ze nooit zal doen of van me zal vragen. Maar mocht dat wel gebeuren... En die wetenschap... scares the hell out of me...

fantashe schreef:En daarmee raak je dus het kernpunt. Grenzen... welke grenzen... En nee, dan heb ik het niet over belachelijke dingen als iets met kinderen of dood gaan... Natuurlijk zijn er dingen die ik niet leuk vind, die ik verafschuw, dingen waarvan ik hoop dat hij ze nooit zal doen of van me zal vragen. Maar mocht dat wel gebeuren... En die wetenschap... scares the hell out of me...

Ik moet denken aan subs die zeggen "alles" te doen ( je weet wel, in reactie op een contactadvertentie ofzo)
Zou je als melkkoe in een stal gemolken willen worden? Zou je je baan in gevaar brengen voor een opdracht? Zou je onschuldige omstanders moedwillig betrekken in je spel? Zou je je voor een aantal weken eenzaam op laten sluiten in een donker schuurtje? ( ik noem maar iets he! )

Heeft het te maken met totale overgave, met vertrouwen in je Dominant of met iets anders?
Zou je zeggen dat je minder gevoelig bent geworden voor subtielere prikkels of uitdagingen?

Hoe verhoud het "grenzenloos" zijn zich tot de term "deurmat"?
( hiermee insinueer ik geenzins dat je een deurmat zou zijn, maar de associatie tussen grenzenloos en deurmat drong zich aan me op)

Naar de bescheiden mening van deze kanarie (ja alle vogeltjes heten bij mij gemakshalve kanarie) is er maar één onverbrekelijke grens, en wel die van mijn geweten.

Als ik 's-morgens mezelf eerlijk in de spiegel in de ogen kan kijken (vooropgesteld dat ik ze open krijg) dan weet ik dat het 'goed' is. En ja, dat vergt wel een vollledig ontwikkeld eigen geweten.

Ik wist dat er zo'n soort reactie zou volgen
Maar goed... met een opmerking als de mijne is dat te verwachten uiteraard.
Zonder op de details in te gaan (omdat het simpelweg niemand wat aangaat waar de kicks liggen), wil ik er het volgende op zeggen.
Selectie vindt plaats op voorhand... ik wist waar ik aan begon, toen ik deze man leerde kennen. Eh... niet alleen deze man... dat geldt volgens mij voor iedereen. Je praat met elkaar, leert elkaars wensen en verlangens kennen en op basis daarvan besluit je een ja of een nee. Ik wist, dat als ik ja zou zeggen, dat een onvoorwaardelijk ja zou zijn.

Van de voorbeelden die je noemt, kan ik er een aantal terzijde schuiven, omdat ik weet dat het simpelweg niet zijn ding is. Maar het verandert niets aan mijn antwoord. Wat hij vraagt, doe ik. Punt.

En nee, ik ben allesbehalve een deurmat. We hebben een roerige periode achter de rug die nog lang niet ten einde is. Ik laat me echt niet alles welgevallen. Maar het mag nog zo fakkelen... uiteindelijk komt het toch weer op hetzelfde punt: ik heb geen keus.

fantashe schreef:Je praat met elkaar, leert elkaars wensen en verlangens kennen en op basis daarvan besluit je een ja of een nee. Ik wist, dat als ik ja zou zeggen, dat een onvoorwaardelijk ja zou zijn.

Vraagje, zitten er nog randvoorwaarden aan die onvoorwaardelijkheid? Je hebt je inschatting gemaakt, maar hoe ga je er mee om als hij verandert? Al is het maar tijdelijk, een mens kan behoorlijk gekke dingen doen en denken onder invloed van koorts bijvoorbeeld. Zitten er nog veiligheidsmaatregelen ingebouwd in die onvoorwaardelijkheid?

Kort en bondig: nee.

Situatie heeft zich nog niet voorgedaan.

Ook niet over nagedacht hoe je/jullie daarmee om zouden gaan, als die zich wel voordeed?

Ik kan me geen situatie voorstellen waarin ik dat zou krijgen. Heb al veel meegemaakt met hem. En dingen geslikt die ik van geen ander zou slikken...

Ik zou maar 1 ding kunnen doen.. de relatie verbreken. En dat... deed ik niet...

Dus: nee...

Je kunt je niet voorstellen dat je D. door ziekte of medicijnen-bijwerking (ik noem maar een zijstraat) een keer tijdelijk niet bij zijn verstand zou zijn?

Again... ik ben geen deurmat. Natuurlijk zal ik in dat soort situaties niet klakkeloos zijn 'opdrachten' uitvoeren. Maar dan gaan toch ook hele andere aspecten een rol spelen. Zorg...

Mja, het kan voorkomen dat jij eerder doorhebt dat het niet in de haak is dan de persoon zelf. Lijkt me een lastige situatie, als je daar geen afspraken over hebt.

Het blijft mijn eigen verantwoording om ervoor te zorgen dat het goed met me gaat. Altijd. Op het moment dat ik daaraan twijfel, zal ik aan de bel moeten trekken. Been there... done that...

Goeie instelling, die deel ik wel. Maar ik probeer te vragen hoe jij dat in onvoorwaardelijkheid inpast. Hoe jij dat vorm geeft. Maar misschien is dat ook gewoon lastig te omschrijven.

fantashe schreef:Again... ik ben geen deurmat.

Met mijn opmerking over "deurmat"( wie of wat is dat eigenlijk?) bedoelde ik zeker niet te insinueren dat jij er een zou zijn.

Ik denk wel dat er met de term "deurmat" vaak iemand bedoeld word die grenzenloos is? Het was gewoon een associatie die ik maakte, niet gerelateerd aan jou verhaal.

@ Ravelijne: interessante vraag idd, hoe compleet is overgave eigenlijk? Bouw je daar een safety ding in, of doet dat juist afbreuk aan het gevoel overgeleverd te zijn?
Wat als je Dom echt een tijdelijke vlaag van verstandsverbijstering heeft?
Het gevaar dat je als "afgetrainde" sub gaat twijfelen aan je eigen beoordelingsvermogen ( of dat vermogen niet eens inzet) is natuurlijk groot, met alle gevolgen van dien.