Wandering Spirits Forum

Oh maar dat heb ik ook wel eens. Vooral als het over hele gewone dagelijkse dingen gaat. Een bepaalde boodschap hebben gedaan (of juist niet), dat soort dingen.

Ja, ik had het voorheen ook weleens. Inderdaad. Af en toe droomde ik vrij heftig en werd ik er wakker van, soms werd ik gewoon 's ochtends wakker en moest ik (lachend) terugdenken aan mijn droom, maar sinds ik zwanger ben!

Echt, ik droom zó sterk!

Ik droomde zo veel en zo levendig... dat toen Oudste geboren was en een meisje bleek, mijn eerste gedachte was: ah nee KUT nou heb ik WEER gedroomd dat die bevalling begonnen was!! Whahaha! Omdat ik zeker wist dat t een jongetje moest zijn, dus het klopte niet in mijn endorfinekoppie.

En sure, ik wil best doula-en. Sowieso hoop ik dat ooit weer als beroep te doen! als de kids oud genoeg zijn.

juffie schreef:Bied je jezelf nu aan?

Grinnn, alsof ik jou nog aan mijn bed durf te hebben na vorige week 's nachts...
Ik had het helemaal gehád met die kloterige borstvoeding die niet lukte, met zere op springen staande tieten en al 3 weken zonder slaap. Ik kapte ermee! En toen stond jij me toch een partij te schelden aan het bed!!! Hoe ik het dúrfde en wáágde om te stoppen met borstvoeding! Om het überhaubt te overwégen!

Bitchfight, midden in de nacht.
Gelukkig werd ik niet lang daarna wakker

*ligt helemaal in een deuk*

Sorry juffie, maar bovenstaande droom moest ik zo verschrikkelijk hard om lachen. Echt, briljant gevonden. Al vind ik het ook wel sneu dat je je nu blijkbaar al zo druk maakt over van alles dat je zo levendig en ook nog eigenlijk best naar droomt. Maar toch he?

'K heb m'n waaaagen
Vol gelaaaaden
Vol met beeeeeebiespullen!

cmeermin schreef:Dat kan ik me helemaal voorstellen fixertje
Maar hoe leg je dat nou toch uit, hoe het voelt om zwanger te zijn....?
De beste tijd was voor mij rond een maand of 6.

*nadenken gaat over hoe dat ook alweer precies voelde*

Leg eens uit!

Het lijkt mij nogal een opgave om al dat extra gewicht (ik schat toch een kilo of tien) mee te moeten torsen. Helemaal als dat ook nog eens zo lekker uitsteekt en je balans verstoort, terwijl het ook nog even op je blaas drukt. Ik zou volgens mij overal tegenaanlopen en van alles omstoten.

prettigste tijd is van 3-7 mnd.. vond ik.
Geen last meer van misselijkheid, maar nog niet zo zwaar dat het in de weg gaat zitten. En volop kans om te genieten van het groeiende lijfje, de beweging, het gevoel niet alleen te zijn, iets te hebben wat echt alleen van jou is.. Partner kan wel meegenieten, en mag meedelen natuurlijk, maar toch.... jij bent toch maar alleen met dat kleintje..

vreselijk oubollig misschien (weet ik eigenlijk wel zeker!!!), maar ik moet dant och altijd hieraan denken:

http://www.youtube.com/watch?v=jB-iaG-sCqs

@fixertje,
je stoot nergens tegenaan, de groei gaat geleidelijk, dus je went er aan. Het gewicht gaat soms wel een rol spelen, maar niet altijd bij iedereen. Ik ben 2x 20 kg gegroeid en 1x 10 kg en zelden last gehad van banden, gewrichten en wat dan ook. (en ben nu zwaarder dan aan eind van alledrie de zwangerschappen)

Ik noemde de periode van rond de 6 maanden omdat ik me toen echt heerlijk rond en dik zwanger voelde Ik begon anders te bewegen, het bekende waggelende loopje. Pas in de laatste weken kreeg ik het gevoel dat ik écht zwaar was, dat begon op het moment dat ik niet meer even een sprintje kon trekken om bijv. de tram te halen. Dan trok gelijk je hele buik strak tot in je benen en dan kwam je niet meer vooruit...niet eng of pijnlijk, maar gewoon een vreemd gevoel.

Nooit ergens tegen aan gebotst, daarentegen wel vaak een supermarktkarretje van iemand anders tegen me aan gekregen
Ook niet het gevoel dat er druk op mijn blaas stond, alleen maar vaker naar de wc gaan, zonder een naar gevoel.

Iemand omhelsde mij een keer op een feestje en zijn woorden geven goed weer hoe ik mij toen voelde: "Oh girl, you're full of baby!! En beter kan ik het niet omschrijven! (En destijds kon ik er 's nachts niet meer van slapen, omdat die woorden maar in mijn hoofd bleven cirkelen, ik vond het zo heerlijk, hoe hij dat zei )

'Vol zijn met baby' in je lichaam, maar ook in je geest.

Ik botste wel regelmatig ergens tegenaan met mijn buik, en dat terwijl ik normaal (niet zwanger ) ook toch echt niet de slankste ben.
Maar ik vond het wel heeeeel bijzonder voelen om zwanger te zijn. Om te weten dat er een klein mensje in je groeit. Helemaal als je je kindje dan voelt bewegen. Zo ontzettend gezellig vond ik dat ook. Als je dan gewoon ergens zit, en dan even je hand op je buik en dat je beebje zich dan tegen je hand aan nestelt. *droomt weer even weg* Het is zo ontzettend intiem, 9 maanden draag je je baby bij je, in je. Hoe geweldig is dat. Er groeit een mensje in je. Wow!

Ja, ik voelde me niet goed tijdens beide zwangerschappen. Geen energie (en dat klinkt nog steeds als een understatement van hoe ik me voelde) en veel pijn, slecht kunnen slapen, de hele dag last van maagzuur ook. Maar wow, wat was het gaaf! Ik ben zo blij dat ik dat (2x!) heb mogen meemaken. En ik denk dat je het nooit kan uitleggen aan iemand die het niet heeft meegemaakt, hoe dat voelt. Dus sorry fixertje.

Oh en over bijzondere dingen (en de moedermelkmaffia ) Wat ik ook zo geweldig vond, mijn baby die uit mijn borst dronk. Gewoon melk, die mijn lichaam zelf gemaakt had, voor mijn baby, en mijn baby die dat dan zo uit mijn borst kon drinken. Dat voelde echt nog zoveel specialer dan ik vantevoren gedacht had. Erwt2 heeft echt niet zo lang 'live' bij mij gedronken, maar wow! Wat was dat gaaf!

Jaaaaaa.....ik wilde er maar niet over beginnen ivm met de moedermelkmaffia .
Maar het geven van borstvoeding vond ik

Haha nou ik ben helemaal niet van de moedermelkmaffia hoor. Erwt1 heeft alleen maar flesvoeding gekregen, en Erwt2 dus een combi van flesvoeding en moedermelk omdat ik door borstoperaties zelf niet genoeg melk produceerde. En ik zie echt wel voordelen van flesvoeding ook hoor, en boven alles vind ik dat iedereen haar eigen keuze mag maken daarin

Ow boy... ik heb echt een moederinstinct ontwikkeld. Afgelopen weekend baby-neefje van Hertz uren op schoot gehad. Vandaag in zwembad een heel cute meisje van bijna 16maanden. Ze trok fel naar mij toe en haar moeder geeft ze aan mij en ze klampte zich helemaal aan me vast en legde haar hoofdje op mijn schouder. Ik smolt gewoon. Wie had dat ooit gedacht???
Ergens voelt het heel goed dat ik de negatieve gevoelens die mijn moeder over baby's ingeplant had bij me, nu verdwijnen en dat ikzelf blijkbaar baby's toch leuk vind. Ik ben meer en meer zeker dat ik ooit toch moeder wil worden.

en hoe gaat t nu met juf ?

Met mij gaat het op zich, naar omstandigheden, wel goed hoor. Ik heb morgen de eerste afspraak bij de bekkenfysio staan, omdat ik daar toch wel meer last van kreeg en op advies van zowel 'normale' fysio als VK ga ik daarheen.

Verder doe ik het rustig aan, en als ik iets teveel doe, dan voel ik meteen mijn banden, dus op zich remt dat wel af haha.

Heb sinds gisteren een AngelSounds, dus gisteravond in bed hebben Jerry en ik samen naar het hartje van ons Jeejtje liggen luisteren.

Gisteren heb ik het gedichtje dat op het geboortekaartje komt uitgezocht/samengesteld (beetje veranderd naar mijn smaak en onze situatie). Dus ja, gaat op zich wel lekker.

A.s. vrijdag alweer 18 weken!