Deze zwangerschap heb ik tot nu toe als relaxter ervaren. We zijn veel meer in ons normale doen gebleven, want bij Jeejtje was het natuurlijk een soort aardverschuiving die op ons afkwam. Toen moest Jerry hierheen verhuizen, babykamer moest gemaakt worden, van 2 huishoudens naar 1 groeien, etc. Nu was dat allemaal al zo en konden we gewoon doorgaan met waar we mee bezig waren.
Ander verschil is ook dat ik de hele zwangerschap gewoon heb doorgewerkt, okee, met hier en daar wat aangepaste werkzaamheden, maar bij Jeejtje ben ik al vrij vroeg thuis komen te zitten met een fikse burn-out. Ben toen ook in /net na mijn zwangerschap van baan veranderd, dus alles stond op zijn kop.
Lichamelijk vind ik nu wel zwaarder worden, maar ik kan me niet zo goed meer herinneren hoe dat bij Jeejtje rond deze termijn was. Ik heb serieus last van die ischias en omdat ik deze keer echt alles van voren draag, heb ik ook echt meer last van banden/buikpijn die vanuit mijn buik naar mijn kruis trekt. Het gewicht en de omvang van mijn buik begint me nu wel meer in de weg te zitten en ik merk het nu bij alles dat ik dagelijks doe. Niet zo gek natuurlijk met 34 weken, maar het is wel continu aanwezig.
Ik doe eigenlijk nog wel stiekem wat teveel op een dag waardoor ik geregeld last heb van harde buiken en daar moet ik een stapje in terug doen, maar ik ben ergens ook een ontzettende rouwdouwer en dan heb ik het alweer gedaan voordat ik er bij na heb gedacht.
Toen ik gisteren trouwens met tafels en ander schoolmeubilair wilde gaan sjouwen, realiseerde ik me na 1 tafel dat dat misschien niet zo'n hele slimme actie was en heb ik een collega gevraagd dat voor me te doen. Die me al -goedbedoeld- scheldend op mijn kop gaf dat ik er uberhaubt aan was begonnen.
Lichamelijk merk ik dus wel dat ik echt toe ben aan mijn verlof, ik leef er ook wel echt naar toe. 1 april stop ik. Maar tot die tijd heb ik stiekem nog 3 congressen in mijn agenda waarvan ik er van 1 spreker ben... Ook niet echt heel rustig dus. Ik twijfel om er 1 af te zeggen.
Verder is het ook wel relaxter omdat we al meer ervaring hebben natuurlijk dan bij Jeejtje. Alles was toen nieuw en overviel ons, nu in zekere zin ook wel natuurlijk, maar toch op een andere manier. We hebben de meeste spullen al in huis, weten al een beetje wat er gaat gebeuren, hebben de ervaring van de vorige keer en laten het meer gebeuren. Daar komt bij dat we natuurlijk een groot deel van deze zwangerschap heel druk zijn (geweest) met het kopen van ons nieuwe huis dat volgende week hopelijk nu eindelijk helemaal wordt afgerond zodat we dan alleen nog naar de notaris hoeven en we moeten wachten tot het gebouwd is. Omdat we daar zo druk mee waren, is de aandacht ook wat minder bij mij geweest, en Jeejtje is er natuurlijk ook gewoon en die vraagt de nodige aandacht en tijd.
Jeejtje in mijn eentje naar bed brengen is geen pretje meer, als ze meewerkt lukt het redelijk, maar dan is het nog wel een heel gedoe om haar op en af de commode te tillen en in haar bedje. Als ze tegenwerkt en dus eigenlijk geen zin heeft om naar bed te gaan en dus weigert de trap op te lopen, kan ik haar niet zoals ik dat normaal doe, oppakken en de trap op lopen. Ze is 2,5, weegt zo'n 15 kg en kan dan best tegenstribbelen. Als ik haar dan uiteindelijk boven heb, ben ik echt moe. Dus, oh zo blij dat Jerry bijna altijd thuis is en dat hij me met veel dingen kan helpen.
Nu zit ik ook weer beneden, lag al meer dan een uur wakker. Slechter slapen komt helaas ook steeds vaker voor, ik hoop niet dat ik weer net als bij Jeejtje iedere nacht op kom te zitten, want dan duurden de nachten allemaal zoooo lang. Kleine mannetje is best een druktemakertje en afgelopen week bij de verloskundige lag hij dwars in mijn buik en dat is dan ook goed te voelen. Ik vermoed dat hij nog steeds dwars ligt en daar is nu eenmaal niet zoveel ruimte.
Mijn nesteldrang slaat nu wel in alle hevigheid toe. Jerry is gelukkig bijna klaar met het geboortekaartje, dat is wel een stressfactor geweest bij mij, want hij is nogal van het uitstellen en we wisten even niet zo goed hoe het aan te pakken. Maar ook dat loopt nu en het resultaat wordt leuk. De babywas is bijna klaar en ik heb gewoon weer, hormonaal als ik ben, een berg rompers en washandjes staan strijken want dat moet van mijn innerlijke neuroot en het staat mooier in de kast.
Er staan nog een paar zaken op de to do lijst, maar ook die wordt steeds korter, nog wat dingen op de boodschappenlijst en dan mag hij komen. Hopelijk met een fijnere bevalling dan bij Jeejtje, maar dat zullen we moeten afwachten. Over anderhalve week heb ik weer een echo, ben benieuwd hoe groot hij nu is.
Dussss, dit allemaal eigenlijk. Heel verhaal geworden. Lief dat je er naar vroeg, spijt van nu je deze lap tekst als antwoord kreeg?
