Wandering Spirits Forum

ERGH!ARGH!YUKKERDIEYUCK!FUCKFUCKFUCK!

*ploft even neer*

Waarom irriteer ik me soms aan alles en iedereen, inclusief mijzelf?

Ik irriteer me aan het hele sub versus Dom gedoe in de BDSM. Sub's mogen dit niet en dat niet, Dom's doen zus en zo...pfuh...ik kan me er helemaal niet mee vereenzelvigen. Ik herken mijzelf niet in het standaard beeld van een sub. Ook niet in het standaard beeld van wat een dominant zou moeten zijn trouwens.Wil dat zeggen dat ik geen onderdanige gevoelens heb? Nee, maar niet zoals blijkbaar velen het wel hebben. Het maakt me aan het twijfelen of ik wel thuishoor in de scene.
Ik irriteer me dood aan het lijdzame karakter dat blijkbaar hoort bij het sub zijn.

Ik voel me ook wat buitengesloten. Ik lees over feestjes en munches waar ik geen weet van heb. Ik vind het stom van mijzelf dat ik em buitengesloten voel, want het zal voor een groot deel aan mijzelf liggen.
Ik vind het stom dat ik me niet druk maak over een partner vinden, en de het lijkt alsof iedereen daarmee bezig is. Relatieperikelen, partner vinden, het speelt geen rol in mijn leven. Als ik iemand tegenkom en het klikt, leuk. Als dat voor een tijdje niet zo is, ook goed!
Ik ken maar weinig mensen voor wie dat ook zo is.

Ik heb vorige week het contact met mijn allerbeste vriend opgezegd, en that sucks bigtime!
Voor de zoveelste keer is een hechte vriendschap tenonder gegaan aan het feit dat hij of zij een nieuwe relatie krijgt, en daardoor geen tijd of zin meer heeft om de vriendschap met mij te onderhouden.
Ik voel me een substituut, leuk om de tijd mee door te brengen als je relatieloos bent. Voor mij zijn mijn hechte vrienden erg belangrijk, en juist als ik een relatie heb probeer ik ze daar zo veel mogelijk bij te betrekken en deelgenoot van te maken. Ook daarin voel ik me alleen staan, omdat het voor veel mensen gewoon is om zich helemaal te richten op de nieuwe partner.

Ik isoleer me to the max. En ik weet niet meer hoe ik uit mijn isolement moet stappen. Ik ben bang en onzeker om het verkeerd te doen en niet aan de verwachtingen van de ander te kunnen voldoen.
Ik voel me alleen. En ik doe het zelf. ARGHHHHHH!

Tis eigenlijk meer een rant geworden.

Ik vind het stom dat ik me alleen voel, want ik doe het zelf, lieve forummers.

Ik sta met mijn rug tegen de muur. Te bang om nieuwe contacten aan te gaan omdat ik die niet waar kan maken en mensen daarin teleurstel of het gevoel geef dat ze niet dichterbij kunnen komen. Ik trek me automatisch terug als ze te snel dichtbij komen, niet vanwege die ander maar vanwege mijn eigen irriationele angst die niets met de ander te maken heeft. Ik kom er niet uit, omdat ik die reflex niet onder controle heb, en niet goed uit kanleggen aan mensen.

:close_knuf: Er zijn er ook zat net zoals jij die niet aan het standaard beeld voldoen hoor. Gelukkig wel, anders weer ik ook niet of ik me nog wel thuis had gevoeld in de scene.
Contacten, feestjes enzo kan gewoon lastig zijn, dat hoeft helemaal niet aan jou te liggen en mensen zullen je heus niet bewust buitensluiten. Gewoon heengaan als je wil en kan en dan raak je er wel stap voor stap meer bij betrokken.
Door het op te schrijven laat je al zien dat je je niet helmaal isoleert, want je weet dat er reacties komen dus het is toch een manier om contact te zoeken. Vandaag is gewoon een rotdag, msischien zelfs een rotweek en vanaf morgen (of iets later) gaat het heus wel weer beter. Niet zo hard zijn voor jezelf, is helemaal niet nodig!

Dank je wel voor je lieve reactie

angst om (weer) gekwetst te worden verlamt... it sucks..
maar iedereen roept altijd weer dat het wel beter gaat worden.. dat die angst verdwijnt als je er aan toe bent weer iemand toe te laten in je leven... als je de juiste persoon tegen komt.. als... als.. als...

ik wou dat ik het met net zoveel overtuiging tegen je kon zeggen als al die anderen ruby vita....
KNUFFFFFFF

De angst ga je denk ik te lijf op het moment dat je je realiseert dat het verlies wat je hebt door de angst groter is dan de bescherming die het oplevert.
Stappen zoals de angst erkennen helpt al, maar uiteindelijk heelt de tijd natuurlijk niets, het is wat je doet met de tijd. En pas door risico's te nemen en te lopen kan je iets veranderen aan de situatie.

Echter, een dag wordt altijd weer beter op een moment, de situatie is dan misschien niet over, maar er komen altijd weer leukere dagen, zelfs als je ze niet van tevoren ziet. Tot die tijd is het gewoon even doorbikkelen (of eraan werken, maar dat is wel heel moeilijk)

Wauw... contact opgezegd met je beste vriend
Tering, das heftig!

Verder weet ik niet zoveel zinnigs te zeggen behalve dat je altijd welkom bent, overal. En dat ik je ook een poosje heb gemist zowel online als op feestjes. *knufff*

miss_meeko schreef:De angst ga je denk ik te lijf op het moment dat je je realiseert dat het verlies wat je hebt door de angst groter is dan de bescherming die het oplevert.
Stappen zoals de angst erkennen helpt al, maar uiteindelijk heelt de tijd natuurlijk niets, het is wat je doet met de tijd. En pas door risico's te nemen en te lopen kan je iets veranderen aan de situatie.

Helemaal waar miss_meeko! Op dit moment begeef ik me op het punt dat ik me realiseer wat ik doe, maar nog niet weet hoe ik het anders kan doen.
Dank je wel voor je heldere reactie!

juffie schreef:Verder weet ik niet zoveel zinnigs te zeggen behalve dat je altijd welkom bent, overal. En dat ik je ook een poosje heb gemist zowel online als op feestjes. *knufff*

I know...I know

Ah je bent lief Ruby en wat jammer dat je het zo moeilijk hebt. Hoe sta je tegenover ongepland bezoek? dan bel ik gewoon eens aan (en kan je altijd zeggen als het niet schikt)

Ik vind jouw houding van: als ik een partner tegenkom, leuk, zo niet, dan niet, wel en goede eigenlijk. Waarom zou je ook wanhopig op zoek moeten naar een partner? Tis wel heel rot dat je mede daardoor geïsoleerd raakt. *knuffelt*

Mee eens.
*heeft verder niet veel toe te voegen*
*knuffelt stevig*

*knuffelt ook stevig*
Ik ben ook geen standaard-sub. En heb bij veel dominanten acuut het ow-mijn-god-laat-maar gevoel. Bovendien is het best moeilijk om uit te leggen dat je tijd nodigt hebt voor vertrouwen op te bouwen en dat je die tijd niet kan opvullen met wat SM (als in de pijndingen zo flogger,....) want dat doet voor mij enkel pijn en is absoluut niet leuk. Veel haken dan al af.
Ik wou dat ik je gezonde houding tov relaties ook heb, maar ik ben iemand die beetje verdrietig wordt als ik te lang alleen ben. Ik heb iemand nodig om in real life eens tegen te ranten over vanalles en knuffels.
Maar je gaat niemand teleurstellen, ruby! Ik heb je niet vaak gezien en telkens maar heel kort maar je liet direct een heel positieve indruk op me achter en ik hoop je vaker te zien. Je bent gewoon mooi, lief, intelligent en super aardig!

ik twijfel tussen troostbankje en rant, maar goed.

ik ben net terug van de huisarts, waar ik een consult had ivm mijn haaruitval. Want dat is echt veel de laatste tijd. Het begon na mijn griep / longontsteking in januari, anderhalve maand geleden ging ik naar de kapper en die maakte er ook al een opmerking over. Het valt nog steeds uit, ik word stilaan moedeloos na het borstelen, dus vandaar de trip naar de huisarts.

Haaruitval kan voorkomen door medicijnen, echter daarvoor neem ik mijn medicijnen al te lang.
Het kan komen door ziekte, maar daarvoor duurt het al te lang om een nasleep te zijn van die griep.

Ik heb een schildklierprobleem, daar neem ik al langer medicijnen voor. Dat zou een eventuele oorzaak kunnen zijn, dus bloed laten prikken (moet ik zowiezo om het half jaar om schildklier te controelren). Volgens de arts is de kans echter groter dat het hormonaal gerelateerd is. Mijn testosteron gehalte is altijd al aan de hoge kant geweest, vooralsnog daar geen problemen door gehad. Echter door ouder te worden (36 dank je wel), verminderen de vrouwelijke hormonen wat en wordt dus de verhouding aan mannelijke hormen wat groter. Gevolg: haaruitval.
Ik moet nadenken of ik hiervoor de diane pil wil nemen (ik neem geen pil omdat ik steriel ben gemaakt), dit zou verder haarverlies moeten inperken.
De kans is klein dat het verloren haar terugkomt. Het kan wel, maar de arts wil hier geen echte uitspraken over doen.
De arts heeft mijn hoofd bekeken (geen schimmelinfecties of iets dergelijks) en bevestigde dat mijn haar echt wel dun staat, gelukkig is de haaruitval "diffuus verspreid".

Zo, toch even heftig. Het idee hebben dat je veel haar verliest of een arts die zegt dat het wel degelijk zo is. Het hakt er toch in.
En dat snap ik niet helemaal. Jeetje, in het verleden heb ik me kaal laten scheren, heel vrolijk en trots dat ik was. Maar ja, dat was vrijwillig en ik had een mooie bos haar, die toch terug zou groeien...
Ja er zijn veel ergere ziektes op de wereld. Het is "maar haar". Enz enz. Sorry, maar toch huil ik erom.
Misschien omdat het de zoveelste keer is dat mijn lichaam niet doet wat ik wil, ik weet het niet (artrose, schildklierprobleem, fibromyalgie, chronische ontstekingen, enz).

De laatste tijd wil ik een "meisjes"-vrouw zijn. Lang haar, vrouwelijke kledij, hakjes en ga zo maar door. En dan nu dit.

Jaja, bloedonderzoek afwachten of het toch de schildklier is of niet. Maar wat de oorzaak ook is: mijn haar valt uit. Kut.

funga
even in calimero modus

dat lijkt me echt rot nieuws om te ontvangen.

Ik heb ook een tijdje last gehad van heel dun haar en steeds minder haar en toen ik heb van mijn tante een shampoo van Vichy gekregen. Was wel tamelijk duur maar bij mij hielp het wel wat om de haargroei beter te krijgen en minder dun. Hij was/is te koop de de apotheken. Het kan handig zijn om die te gaan gebruiken, als je dat niet al doet.

Heel veel sterkte ermee

*knufft Ruby* Zou je beste vriend niet ook weer wat gaan herinneren dat hij ook nog een 'de rest van zijn leven' heeft en dierbare vrienden enzo, als de 'ergste' NRE weer wat geweken is? 't Is niet lief en je doet er je vrienden pijn mee, maar om heel eerlijk te zijn lukt het mij ook niet altijd om de balans vast te houden als ik verliefd rondloop...

@Funga *dikke knuff* Dat is zo'n rotnieuws! Ik heb het zelf ook gehad. Ik heb vrij dik haar waardoor het 'niet zo opviel', maar je weet hoe het zou 'moeten' zijn, dus het is toch alsof je een stuk van jezelf kwijt bent.

Ik zeg gehad, omdat het bij mij nu weer redelijk goed zit. Bij mij kwam het door PCOS (ook een hormoon-imbalans ding). Mijn hormonen zijn weer redelijk stabiel door dieetaanpassing: stabielere bloedsuiker = stabielere hormonen & lagere testosteron. Vooral de eerste maaltijd van de dag bleek bij mij belangrijk. Als die goed is, kan ik de rest van de dag wat makkelijker met eten en drinken zijn.

Van shampoo wisselen hielp bij mij ook een stukje. Ik ben eerst overgegaan op Aubrey Organics. Die beviel goed, maar was eigenlijk akelig duur. Maar Zarath maakt zelf ook wel eens shampoo en wasmiddel en dat soort dingen, lucky for me. De shampoo die hij voor me heeft gemaakt, werkt nog beter en is een stuk goedkoper.

Misschien dat een van die dingen voor jou ook een stukje kan helpen. PB me maar als je meer info wilt.