Wandering Spirits Forum

Het verschilt zo enorm per persoon. Jongste heeft een leraar verzorging, die stuurt eens per week een recept en dan moet je foto's mailen van wat je gemaakt hebt. En nee, dat kan niet via zoom, want dat vindt ze veel te ingewikkeld.
En dan heb je de leraar NaSk (natuurkunde-scheikunde), die een complete website heeft gemaakt voor de leerlingen met proefjes, interessante filmpjes, etc, etc, daarnaast lessen via zoom houdt en als ik een vraag heb, krijg ik onder schooltijd altijd binnen een uur antwoord. Staat ook altijd een icoontje bij zijn naam dat hij aan het uitzenden is.

Er zijn idd veel beroepsgroepen die nu enorm ondergesneeuwd raken in de aandacht voor de zorg, die ook allemaal door moeten werken deze tijd. Een wit t-shirt met rood hart voor de zorg? waarom niet een regenbooghart voor alle werkende mensen?

Omdat de mensen in de zorg momenteel in een soort oorlogssituatie terecht zijn gekomen, soms moeten kiezen wie leeft en sterft en dagelijks hun eigen veiligheid en die van hun familie op het spel zetten. In Italië zijn inmiddels meer dan 60 artsen en verpleegkundigen overleden en ze draaien shifts van 12 uur waarbij ze vanwege tekort aan beschermingsmateriaal dus vaak 6 uur lang niet kunnen eten en drinken of naar de wc kunnen. Ik denk dat ze momenteel het wel ECHT het zwaarst van iedereen hebben. Ook als andere mensen & groepen het ook heel zwaar hebben.

Is het niet gewoon zo dat iedereen vind dat zijn beroepsgroep het zwaarst is getroffen?
Volgens mij wordt zo'n beetje elke beroepsgroep getroffen door deze crisis. Ik denk niet dat het er toe doet welke groep het zwaarst getroffen wordt. Elke groep wordt op hun eigen manier getroffen en dat is voor elke groep even zwaar, maar wel anders.
Van zorgmedewerkers mag je verwachten dat ze zo goed mogelijk hun best doen om zorg te leveren.
Van leraren mag je verwachten deze ze goed mogelijk hun best doen om onderwijs te leveren.
Van de vakkenvullers mag je verwachten dat ze goed mogelijk hun best doen om de schappen gevuld te houden.
Van de taxichauffeurs mag je verwachten dat ze hun (kwetsbare) klanten blijven vervoeren naar het ziekenhuis voor dialyse.

Veel mensen werken in sectoren die gesloten zijn. Deze mensen zitten in onzekerheid over hun toekomst.
Veel sectoren zijn nog open, maar zien hun omzet verdampen terwijl de kosten doorlopen. Ook deze mensen zitten in onzekerheid over hun toekomst.
En er zijn diverse sectoren die nu harder moeten werken dan ooit en het moeilijk kunnen rond krijgen. Ook deze mensen zitten in onzekerheid over hun toekomst.

Laten we er vooral geen zwaarste beroepen olympics van maken. Daar schiet niemand wat mee op. Veel beroepen hebben ieder zo hun eigen dingen waardoor ze in deze situatie (veel) zwaarder zijn dan normaal. Terwijl het voor mensen die geen extra zwaar beroep hebben nu mogelijk wel te maken hebben met extra werkdruk door de zorg voor familie, omdat hun psychische gezondheid eronder lijdt, eenzaamheid, of andere factoren die nu bijzonder zijn.

Corona raakt ons allemaal en iedereen heeft het er moeilijk mee op diens eigen manier.

En zeker niet elke beroepsgroep wordt getroffen. Maar inderdaad, laten we er geen wedstrijd van maken. Wat wel zo is, is dat we nu allemaal keihard leunen op zorg, onderwijs, transport en de voedselketen. En dat dat vaak wel ondergewaardeerde beroepen zijn, terwijl we daar normaal eigenlijk óók keihard op leunen maar het blijkbaar niet zo door hebben.

Anyway, een kutzooi is en blijft het. En ik heb buikpijn als ik lees over de exitstrategieën. Over dat terug naar normaal nog lang geen optie is.

Van heel veel mensen wordt veel meer gevraagd en dat is ook keizwaar. Maar wat in de zwaargetroffen gebieden in de zorg gebeurt, is al die dingen en dan nog een trapje meer er bovenop. Ik denk dat het prima is om te erkennen dat dat van een orde is waar de meeste mensen (gelukkig) niet mee te maken krijgen, hoeveel zwaarder het nu ook is. Daarmee doe je niet af aan hoe moeilijk het voor iedereen is. Maar je erkent wel die extra aspecten van zorgberoepen op dit moment en ik denk dat dat niet verkeerd is.

Eens trouwens dat het schandalig is dat juist in onderwijs en zorg er zo vaak op gerekend wordt dat mensen veel extra doen vanuit hun betrokkenheid, in plaats van dat er gewoon betaald wordt voor wat nodig is. Dat komt nu ook nog extra naar boven en het lijkt me extra pijnlijk.

And now for something completely different: heeft iemand tips voor (omgaan met) mijn oudste Minion (net vier), die sinds ze niet meer naar school en de opvang mag vaker naast dan in de wc plast? Klein leed, maar het wordt nu het al meer dan drie weken duurt wel heel irritant.

Gaat ze naar de wc en plast ze er letterlijk naast? (Zoals katten voor of naast de kattenbak plassen?) Of gaat ze niet naar de wc omdat ze het vergeet of niet meer wil?

Jezebel schreef: ↑08 apr 2020, 12:50 And now for something completely different: heeft iemand tips voor (omgaan met) mijn oudste Minion (net vier), die sinds ze niet meer naar school en de opvang mag vaker naast dan in de wc plast? Klein leed, maar het wordt nu het al meer dan drie weken duurt wel heel irritant.

Negeren?
Niets anders doen dan een dweil geven? Werkte hier in een baldadige periode van bekers drinken leeggieten ipv opdrinken.

Neutraal blijven denk ik (zo moeilijk. Oudste ging hier standaard de wc voorbij om in de tuin te plassen).

Misschien weer even net wat meer meehelpen met op de wc zetten?

(even over stappen naar het baby-topic of een kindtopic aanmaken? )

Ik merk op mijn werk dat ik het zwaar vind dat ik heel veel dingen niet mag doen. Cliëntdoelgroep waarbij we normaliter veel nabijheid bieden maar nu alles op afstand moeten doen. Ze doen het nu nog heel goed maar tegelijk weet je dat dit op lange termijn schadelijk gaat zijn. En dan is het moeilijk dat je niet meer mag doen omdat je tegelijk zoveel risico's moet beperken.
Met de kids thuis vind ik het moeilijk dat ik ze nu in een periode van sociaal leren zijn (1 en 4) meegeef dat ze afstand moeten houden. Niet gewoon stoeien. Niet meer je beste vriendje op de BSO een knuffel geven. En als ik dan de berichten lees dat die 1.5 meter nog weleens 1 tot 2 jaar nodig kan zijn dan maakt mij dat verdrietig. Want hoe gaat dit hun tekenen in de ontwikkeling...

1 tot 2 jaar?? Dat heb ik nog nergens gelezen, dat is onmenselijk!

https://www.ad.nl/dossier-coronavirus/b ... ~a07d257e/

Geen idee of het waar is hoor. Hoop van niet...

Wat een stom artikel. Ze zijn verschillende scenario's aan het bekijken en ze zijn er nog lang niet uit. Om dan nu met zo'n doemscenario te komen, vind ik echt stom en onverantwoord.

Ik snap wel dat die mensen het als één van de hypothetische modellen moeten bedenken, maar dan moet je dus ook weer kijken naar haalbaarheid en dat soort dingen. De modellen zijn nu ook nog super onzeker, als straks die onderzoeken naar antistoffen klaar zijn weten we al veel meer.

Ik vermoed eigenlijk een beetje dat dit schrikbeeld zo de wereld in gaat, om de optie van intensieve tracking via een app er straks makkelijker door te krijgen, als het nodig is. Voor die oplossing lopen we nu nog niet zo warm, omdat we onze overheid en IT niet vertrouwen dat ze daarbij onze privacy en vrijheid kunnen blijven garanderen.

Ik denk dat je dit soort artikelen voorlopig gewoon moet overslaan. Wat er gaat gebeuren is nog niet bekend, de oplossingen die er komen moeten ook sociaal, emotioneel en pedagogisch haalbaar gemaakt worden. Momenteel zijn zoveel landen aan het brainstormen over goeie oplossingen, ik denk dat de meest slimme, meest haalbare, meest mensvriendelijke wel zullen komen bovendrijven. Hopelijk worden die dan ook snel op veel plaatsen overgenomen. Maar Nederland heeft nog steeds best veel middelen en een hoop sterke en kundige mensen, ik denk dat er echt wel genoeg mogelijk is, en dat er wel betere oplossingen komen.