Wandering Spirits Forum

Goed bezig Anne

Lieverd, lees dit maar even niet. Het huis staat er nog, dat lijkt me voor jou voldoende info

Huishoud-aanval. Op zichzelf al genoeg om over te ranten, uiteraard.
Maar, ik kwam tot de conclusie dat de diepvries niet meer goed sloot. Wat op zich wel redelijk logisch was gezien de hoeveelheid ijs die zich aan de binnenzijde bevond. Aan de binnenzijde buiten de bakken dus...
Damn. Op de een of andere domme manier kunnen de diepvries en de koelkast niet zonder elkaar. Dat is allemaal heel schattig en alles, however, niet zo handig als je slechts één van tweeën wenst te ontstekkeren. Nou, ontdooien ging dus niet door. Uit ervaring weet ik ondertussen dat je geen werkende vriezer moet proberen te ontdoen van ijs door er een pan heet water in te zetten... De vriezer in de schuur heeft dit nauwelijks overleefd. Dus, nieuw plan.
Mijn oog viel op een spatel. Wat kun je immers níet doen met keukengereedschap? Dit ging lukken!
Vol goede moed ging ik los op de vriezer. Hmm, zou dit gewoon ijs zijn? Of een onderdeel van de vriezer? Maar één manier om er achter te komen!
Schrapen ging op zich prima, maar wel wat langzaam...

Ondertussen kreeg ik gezelschap van immer naakte dino. Op de vraag of hij wel in zijn blote allesie voor de open vriezer moest staan, kreeg ik slechts een opgetrokken wenkbrauw. Okidoki, zelf weten.
Hey, zei dino, ijs! Ja, schat. Maar ik weet niet of je dat wel moeten eten hoor. (wat hij ondertussen al deed) Misschien is dat wel niet zo verstandig. Is vast niet gezond. Het kind kauwde aandachtig op zijn ijs, zei, ik denk ook niet dat het verstandig is, en stopte een tweede stuk in zijn mond. Dat was schijnbaar niet zo lekker als het eerste stuk, want vrijwel meteen werd het uitgespuugd in iemands decolleté. En niet in die van dino, want die was naakt en heeft bovendien weinig borst. Dus, geliefde zoon uit keuken gejaagd en verder met de vriezer.
Schrapen ging dus niet helemaal naar wens, want, langzaam, nog meer te doen vandaag. Met een mes onder het ijs poeren ging ook niet zo goed en bovendien kreeg ik een waarheidsgetrouw visioen van meneer Lils gezicht toen ik het ijs behakte met het mes. Hij keek niet blij.

Weer terug naar de spatel, maar met iets meer geweld. Trillingen, bedacht ik me toen, dat heeft ook potentie! Dus nog een spatel en na wat opwarmwerk gaf ik al snel een beste drumsolo weg. Het ijs vloog door de keuken. Oh. Daar had ik niet over nagedacht. Nou ja, er lag nu toch al overal ijs! Yeeeeehaa!
Dino kwam weer terug en meldde dat er overal ijs lag. Ha, een opvoedkundige gelegenheid!
Ja, lieverd. Mama is een beetje dom geweest. Wil je helpen opruimen? Nee, opruimen. Niet opeten. Echt niet! Mooi. Dank je lief. Niet bij de schone was! Ook niet op het aanrecht. In de wasbak. Ja, nou dat leek mij logisch... Nou, bij deze dan. In de wasbak! Toen wou hij niet meer helpen, want, je doet niet aardig mama...
Ondertussen had ik er behoorlijk de pest in en dacht er even over na om het hele project maar gewoon als mislukt te verklaren. Maar, één ding van volwassen zijn wat me nog steeds helemaal gek kan krijgen, je schijnt zelf verantwoordelijk te zijn. En niemand ruimt de zooi achter je op. Damn.
Maar het moest nu maar snel klaar zijn. Dus met enig geweld de koelkast van het laatste ijs ontdaan.

Nu zag de keuken eruit alsof Titanic net gezonken was. Snot. Met diverse handdoeken werd het iets beter. Het meeste ijs kon ik wel opscheppen. Mooie sneeuwballen kon ik er ook van maken. Maar dat soort dingen resulteert er altijd in dat uiteindelijk zo'n sneeuwbal op mij terecht komt. Dus toch maar weggegooid.
Dweil erdoor en klaar! Dacht ik...
Dino had ook de gang gedecoreerd met ijs...

*geeft roosvicee aan* komt wel goed lil!

Die moet ik straks Beestje laten lezen, heeft ze weer een anti-dosis voor de (zeldzame) momenten van nestdrang.

Bij mij ook zeldzaam hoor, het huishouden gaat hier altijd in schokken. Een heleboel niets en dan een heleboel chaos. Wat ik dan opruimen noem

Dak zijn dossier opgevraagd bij de oude tandarts. My god, wat stond er een hoop onzin en grofheid in dat dossier. Dingen als dat hij aangeeft dat hij eerst de ingredienten van een bepaald middeltje wil lezen vanwege zijn allergieën voordat hij instemt dat ze dat in zijn mond gebruiken, dat daarbij staat "ZEUR". Dingen als "denk niet dat het goed gaat komen met die kroon, patiënt niet verteld". En in nogal grove bewoording hoe vies dak zijn gebit was door de mondhygiëniste (dat was het ook, maar come on, zo schrijf je niet over een patiënt, en hij zit niet voor niets bij een mondhygiëniste om het schoon te laten maken).



En die assistente was ook nogal lomp tegen mij toen ik belde over dat dossier. Hij zou dat dossier al tijden doorgestuurd krijgen en moest er maar telkens achteraan bellen, maar het gebeurde maar niet. Ik dacht, laat IK eens bellen dat we nog steeds op dat dossier zitten te wachten, meestal doet ze tegen mij normaal. Maar nu het om zijn dossier ging deed die assistente ineens ook ontzettend lomp tegen mij. Snap nu waarom dak altijd zo gefrustreerd raakt op dat mens, als zij altijd zo tegen hem doet. Nouja, we hebben dat dossier nu, dat is fijn want dat heeft de volgende tandarts nodig (zitten ook foto's en omschrijvingen bij van behandelingen, is handig als een tandarts dat heeft, anders moeten er allemaal weer nieuwe foto's komen). En dak krijgt zijn kroon vergoed die ze verneukt hadden.

Dus we hebben "ons zin". Maar my god, wat een ellende!

Wow... Nou... heb je in ieder geval genoeg munitie voor een klacht... mijn hemel!

@lil, ik had dit zo even nodig!

kitten schreef:Wow... Nou... heb je in ieder geval genoeg munitie voor een klacht... mijn hemel!

Ik heb dak geadviseerd zich even koest te houden totdat het geld daadwerkelijk op zijn rekening staat. Straks gaan ze nog kinderachtig zijn en zeggen: "als u alsnog een klacht gaat indienen dan krijgt u die vergoeding van die kroon toch niet." Afijn, dan hebben we wel zwart op wit dat ze ons dat hebben toegezegd, dus zou wel érg kneuterdijks zijn, maar ik zou zelf zoiets hebben, eerst betalen, en dán praten we verder over de manier waarop.

@ Lil: ik kan niet meer uitbrengen dan herkenbaar (stukje over ijs willen weghakken) en onbetaalbaar die reactie van Dino. Wat een geweldig ondeugend prachtkind is dat. Ik denk als we ooit aan kindjes beginnen dat ik er ook zo een mag verwachten. Zeker als hij/zij beetje papa-eigenschappen overerft!

@ Pluu: respect dat je zo rationeel kan blijven! Ik ben meestal van de rustig en lieve vrede. Maar in heel die toestanden was ik al lang in een uberbitch veranderd (met momenten van tranen van onmacht omdat bitchyness me toch niet zo handig afgaat!)

@Gilraen: Ik ben ook lang niet altijd rationeel hoor, ook vandaag niet. Maar we hebben net een overwinninkje behaald, dossier nog op tijd binnen voor daks tandartsafspraak + we krijgen het geld dat dak nog terug wilde krijgen. Het enige wat er met drama nu nog te halen valt is een excuus, dat ze toch nooit gaan geven, en zo ja, wat helpt dat nog? Dat er niets meer te winnen valt maakt me minder drama-lustig. Als het om mij ging dan zou ik nog wel die klacht willen sturen, maar pas nadat het geld op mijn rekening stond. Dak gaat het waarschijnlijk laten, met zijn overspannenheid is het hem ws. zijn energie niet waard om een klachtenprocedure te starten terwijl er qua geld enzo niets extra meer uit gaat komen (en hij gaat daar ook niet naar terug, dus hij wint er ook geen betere relatie met zijn tandarts mee).

Ik heb toen met mijn conflicten met mijn verloskundige wel een klacht ingediend bij de branchevereniging, terwijl er ook niets te "halen" viel, behalve dat ik excuses wilde. Die heb ik gehad, toen heb in de klachtenprocedure daarna ook stopgezet. Maar ik ben dus wel zo'n bitch dat ik om het principe ga klagen. Maar ik ken dak, hij wil er vanaf zijn.

@lil: Die moet ik onthouden. Leuke rant.

Ja net omdat jij een vurig type bent vind ik het extra knap. Maar je hebt helemaal gelijk. Ik begrijp Dak trouwens ook. Zou zelf ook meer zo zijn als ik mijn geld terugkreeg.
Ik hoop dat hij snel geholpen is en dat jullie terug tot rust kunnen komen.

Ik zou, als het geld binnen is, wel een klacht indienen. Niet zozeer om excuus te krijgen, maar om het verhaal bij de juiste mensen bekend te laten zijn. Artsen en Tandartsen zullen nooit geroyeerd worden als mensen geen klachten neer leggen. Ik ben ook van mening dat je eigenlijk altijd bij het tuchtcollege moet checken of een arts/etc daar een aantekening heeft voordat je er patient wordt.

Dat is wel een theoretische mening, want ik heb het nog nooit gedaan, maar zou wel moeten.