Wandering Spirits Forum

Dure taal is te leren kitten, daar kan je doorheen prikken en kijken!

Ik duim voor tweede ronde!

Dacht ik dus ook Anne, dure taal is te leren.

@faery: lijkt me juist een pluspunt. Diegene kent je al, weet wat je te bieden hebt als persoon. Ik heb geen tips in de zin van ervaring met zulke dingen, maar mij lijkt het alleen maar een voordeel!

Ik spreek hem al en vaak krijg je de ruimte en tijd om vragen te stellen (lijkt me wel dan ook dat het een goed gestructureerd bedrijf is, en dat is wel precies wat je huidige bedrijf niet is. Yay!)

In overleg met een coach had ik besloten mijn werk toch niet te gaan opzeggen. Gekozen voor zekerheid, en niet voor waarschijnlijk maar een jaar te moeten investeren in nieuw werk. Dit omdat we toch op termijn wel willen gaan samenwonen, maar niet bij mij in de buurt.
Nu heb ik van de week te horen gekregen dat de boel gigantisch gereorganiseerd gaat worden. Dat houdt in dat ik zal moeten verkassen naar de andere kant van de stad waar ik werk (is gelijk ruim 2x zo lang rijden), ALS ze me al willen hebben. In principe kan iedereen mee, maar ik zit zonder vast contract omdat ik mijn benodigde papieren nog niet heb. Morgen kan ik mijn wensen aangeven, daarna is het denk ik 2-3 weken wachten voor ik meer weet, met misschien/hopelijk nog een sollicitatiegesprek voor die baan in de tussentijd.

spannend cinderella, vervelend spannend ook!

fixertje wanneer ga jij op gesprek?

kitten al terug gehoord uit moeilijke woorden land?

Yup. Maar ze vonden me te goed. Da's wel leuk voor mijn ego, hihi! En ze hadden gelijk, ook. Als ik er niet kan groeien, zou ik snel verveeld raken.

Misschien kan je ze naar een collega bedrijf vragen? Dat ze je even ergens aanbevelen.

En Yay voor te goed zijn!

Gesprek is vrijdagochtend. Nog even wachten, maar 't is wel spannend. Ik kan amper redenen bedenken waarom ze me niet willen. Ik heb de afgelopen 5 jaar in eenzelfde functie in vergelijkbare branche gewerkt én ik heb ook ervaring met het opstarten van winkels.

Jammer dat het niets is geworden Kitten. Maar zo'n ego boost is natuurlijk wel goed voor je zelfverzekerheid.

en je staat helemaal achter het produkt! Want je vroeg zelf om de opening van die keten in je stad! (Of is dit niet van Dille en Kamille?)

fixertje schreef:
Jammer dat het niets is geworden Kitten. Maar zo'n ego boost is natuurlijk wel goed voor je zelfverzekerheid.

Hier wil ik toch even een kanttekening bij plaatsen. Een afwijzing omdat je 'te goed' bent is niet leuk omdat het mij flink aan het twijfelen brengt wat ik nog verder kan in mijn vakgebied. Het is wachten tot een geschikte vacature en ik heb in mijn functie 5 jaar ervaring en toch word ik niet aangenomen omdat er altijd nog meer kandidaten zijn die wellicht beter tussen het team passen of andere toekomstperspectief willen of hebben. Of die goedkoper zijn, of dichter bij het werk wonen of wat dan ook. Ik heb ook een keer een gesprek gehad waarbij ik dacht dat het niet anders kon dat ik de baan zou krijgen, maar toch een afwijzing. Ging ik mooi op mijn snufferd.

Weer 2 sollicitaties weg en afgelopen weekend even lekker gepraat met mensen die snappen dat solliciteren sometimes sucks. Het geeft geen antwoord maar mijn hart luchten geeft weer ruimte om door te gaan.

juffie schreef:en je staat helemaal achter het produkt! Want je vroeg zelf om de opening van die keten in je stad! (Of is dit niet van Dille en Kamille?)

Oh ja dat ook nog. Ik mailde eigenlijk om te vragen of ze niet eens overwogen om in de buurt een winkel te openen.

mej.s schreef:

fixertje schreef:
Jammer dat het niets is geworden Kitten. Maar zo'n ego boost is natuurlijk wel goed voor je zelfverzekerheid.

Hier wil ik toch even een kanttekening bij plaatsen. Een afwijzing omdat je 'te goed' bent is niet leuk omdat het mij flink aan het twijfelen brengt wat ik nog verder kan in mijn vakgebied. Het is wachten tot een geschikte vacature en ik heb in mijn functie 5 jaar ervaring en toch word ik niet aangenomen omdat er altijd nog meer kandidaten zijn die wellicht beter tussen het team passen of andere toekomstperspectief willen of hebben. Of die goedkoper zijn, of dichter bij het werk wonen of wat dan ook. Ik heb ook een keer een gesprek gehad waarbij ik dacht dat het niet anders kon dat ik de baan zou krijgen, maar toch een afwijzing. Ging ik mooi op mijn snufferd.

Weer 2 sollicitaties weg en afgelopen weekend even lekker gepraat met mensen die snappen dat solliciteren sometimes sucks. Het geeft geen antwoord maar mijn hart luchten geeft weer ruimte om door te gaan.

Toch snap ik kittens punt wel. Ik denk dat als ik bij een functie niet aangenomen zou worden omdat ze me simpelweg te goed vinden, ik dat - hoe rot het ook kan zijn om weer afgewezen te worden - als een positieve reactie in m'n zak zou steken. Ik vind 't juist een toffe reactie eigenlijk, omdat het bedrijf laat zien dat het meedenkt met jouw situatie: je zou prima in staat zijn om het werk te doen, maar er zit niet genoeg uitdaging in voor je, of het biedt je niet de ruimte om je capaciteiten goed te benutten, of we kunnen je niet de doorgroeimogelijkheden bieden die jij verdient.

Ik snap dat 't naar is, maar ik zou júist zulke reacties ten positieve benutten. Laat ze een egoboost vormen, als tegenhanger van de downers van geen reactie krijgen, simpelweg afgewezen worden en meer van zulks.

Yay voor positivisme!

Ik weet nog dat ik werkeloos was in Ierland met een ernstig negatieve cashflow en huur achterstand... een Positieve reden voor afwijzing bestond niet.... een Baan had ik nodig, EEN BAAN! welke dan ook! en dan 'te goed' tsja... koop ik geen brood voor...

als je niet op de schop zit zoals kitten is het wel positief

Myeah, dan kan ik 't me ook wel voorstellen inderdaad anne . Maar uit mej.s' post begreep ik niet dat haar situatie heel prangend is in dat opzicht, maar dat het op haar gewoon niet positief overkomt, dus daar reageerde ik op.

Mijn situatie is in zoverre prangend dat ik wel voor september iets anders moet hebben. Er komt zeker weer een reorganisatie aan in het najaar en wil graag zelf voor die tijd weg zijn en niet in een ontslagprocedure komen met alle gevolgen van dien met pensioenopbouw, uitkering en dat soort gedoe waar ik helemaal geen zin in heb.

Natuurlijk snap ik de beleving van de egoboost, maar daar heb ik geen baan mee en kan ik ook niet mee verhuizen naar het noorden. Vandaar mijn kanttekening dat het niet altijd positief aanvoelt en je daar kracht uit kan putten.