Wandering Spirits Forum

Dat soort dingen kan je dan melden bij je zorgverzekering.

bleegghh ik ben soms zooo de mij bekende mannen zooo moe. Ik begrijp ze niet en ik denk ook niet dat ik ze na bijna 40 jaar nog ooit ga begrijpen

als je mannen nu gewoon in zn algemeenheid catagoriseert als onbegrijpelijke wezens, hoef je daar geen energie meer in te steken! t Is zo, en t zal altijd zo blijven. Gewoon accepteren dus echt, dat scheelt heel veel energie

Baby's spugen soms. Ik weet het. Ik ben in de afgelopen 5 maanden regelmatig over gespuugd. Maar moet hij nou echt terwijl hij op mijn buik ligt aan verspugen doen zodat mijn gezicht en haar onder zit? Gadverdamme...

ieuw!

ja ik weet het. Ik klink heel er niet waarderend. En ik waardeer het echt wel dat mijn ouders willen helpen mijn huishouden op orde te krijgen, maar

Gaaaaaaaaa weg!!!!

ik ben moe van alle commentaar dat ik iets niet goed doe
Ik ben moe op het commentaar dat ik na het middag eten in slaap val want er is nog zoveel te doen
Ik ben er moe van dat we afspreken 1 dag deel iets te doen en dat worden er 2 en dan geirriteerd zijn dat ik s avonds niet nog even wat heb gedaan
Ik......pffffffff

ik ben kapot en geen idee wanneer ze weer weg gaan. En ook geen idee hoe ik ze weg krijg zonder ondankbaar te lijken (het is warm en dan is mijn vader zeer licht ontvlambaar).
Ik doe s avonds echt nog wel iets. Ik probeer bijv mijn kinderopvangtoeslag door het adres te veranderen bij mijn toeslagen omdat ze verhuisd zijn. Voor iemand die een anti-sympathie heeft voor papieren (en ik kreeg er maar 20 van het kinderdagverblijf toe gestuurd) en formulieren kost dat veel energie

Gewoon ontkennen waarom je thuis zit... en dan 'moet' je eigenlijk nog soort blij zijn dat er hulp komt. Heel dubbel.

Dat is wel naar, dat je ouders denken dat je blijkbaar niets mankeert. Zou je toch weer willen dat je een gebroken been had, want dan hoefde je jezelf niet te verantwoorden.
Dikke knuf.

Ow maar zelfs met gebroken been zou ik moeten gaan wandelen ofzo want ze zouden dan van mening zijn dat je wel in beweging moet blijven. Zou niets uitmaken

Oh bah, dan ben je nog beter af zonder hun hulp!

Ik snap dat je niet waarderend klinkt Hera. Ik zie namelijk niet waar je waardering voor zou moeten hebben. Kan je ze geen datum geven waar ze weg moeten zijn. Niet echt lekker rust krijgen zo

Oppergodin_Hera schreef:Ow maar zelfs met gebroken been zou ik moeten gaan wandelen ofzo want ze zouden dan van mening zijn dat je wel in beweging moet blijven. Zou niets uitmaken

Inruilen, die ouders

Zo verschrikkelijk herkenbaar.

Mopper-mopper!!! Dan koop je je schoenen bij een dure kinderschoenenwinkel, omdat je dan denkt dat de voetjes goed opgemeten worden en dat je goed advies krijgt. Alles voor je kind tenslotte, op voeten ga je niet bezuinigen. Ik had al het idee dat de schoentjes die ik voor Kotertje kocht wat aan de kleine kant waren, ze zaten toen in ze kocht wel goed maar ik had niet het idee dat ze zo ruim zaten dat ze maanden mee konden. Maar dat kon wel, volgens de verkoper, ze zouden nog minstens tot januari goed moeten zitten. Ik had het gevoel dat ze meer precies pas zaten toen ik ze kocht, maar volgens de verkoper verkeek ik me er op, er was nog zát ruimte.

Ik twijfelde over dat wachten tot januari omdat die schoentjes toch al wel érg klein oogden in verhouding tot de voetjes, dus ben vandaag toch maar even naar een andere schoenenzaak gegaan, na 2-en-halve maand met deze schoenen. Die zei dat ze nu vééééél te klein waren, 2 maten te krap, en dat het écht niet kan dat Kotertje zó'n grote groeispurt gehad heeft in minder dan 3 maanden. Dus dat ze al aan de krappe kant moeten zijn geweest toen ik ze kocht, en dat Kotertje al best een tijd met kromme tenen moet hebben gelopen gezien de slijtsporen op het binnenzooltje. Dat gevoel had ik toen dus al maar toen ben ik af gegaan op de "expertise" van de "schoenenspecialist".



GROMMMM!!!!

Jeejtje, ze hebben je daar dus gewoon maar wat aangesmeerd!