Wandering Spirits Forum

Nachten zijn stom. Je kan niks aan je problemen doen om ze op te lossen maar je moet er de hele tijd aan denken. Zoals vannacht: eerst werd ik wakker doordat die hamster zoveel lawaai maakte. Toen had ik m de kamer uit gezet, maar toen voelde ik me zo schuldig, want dat arme beest doet dat ook alleen maar uit verveling omdat hij geen wiel heeft. En ik heb wel een wiel gekocht van iemand online maar die reageert niet meer dus ik ben vast weer bedrogen, en net terwijl ik het geld er niet voor heb. Maarja, hij moet een wiel, want zo kan het ook niet en nouja. Toen kon ik dus daarvan niet slapen.

Hihi, zo had ik het nog niet bekeken. Je hebt me iig. weer aan het lachen gemaakt

*knuffelt zich zes slagen in de rondte*

Hamsters zijn nachtdieren voleuse, wat jij aandraagt bewijst weer at mijn meiden geen hamster op hun slaapkamer mogen. Dank je wel.
Niet namens hen, maar we verklappen het gewoon niet.
Midi wil ook al wéken naar tippi toe ivm de ratten. En ik wil dat niet. Ik wil best naar tippi en bite, maar dan om tippi.
En ik voorzie de terugweg al.....wéér de hele weg 'nee' zeggen. Ik wil geen hamsters, ratten of muizen en ik heb al huisdieren zat!

Goed, daarom ben ik hier niet. Mag ik eventjes een schouder??
Ik moet bekennen dat ik soms stikjaloers ben. Dat levert zowel verdriet als schaamte op.
Vanmorgen vertelde mijn vriendin heel erg blij dat ze opnieuw gaat trouwen. Toch. En over de plannen, over trouwjurken, over hoe leuk ze het samen hebben, hoe fijn het is als iemand met je wil trouwen....enz enz.
Ik heb geknikt, gehumd, geglimlacht en haar zinnen teruggespeeld. Zelfs eruit geperst dat ik begreep hoe ze zich moest voelen.
Dat meen ik ook!! Natuurlijk is zij blij en gelukkig! En ik misgun het haar ook niet!
Alleen was er ook een steek in mij, die maakte dat ik niet meer enthousiasme kon tonen.
Nadat zij weg was was ik vooral erg verdrietig. En nu nog terwijl ik me ook schaam dat ik dat gevoel heb.

En uiteindelijk ben ik dan ook boos op mijzelf en mijn leven. Op de dingen die maar erbij komen en ik soms niet weet hoe ik het nog moet doen. Ik durf niet eens meer vooruit te kijken.
Gets....ik weet het gewoon niet meer. Vrijdagmiddag is vaak al een rotmiddag, maar nu ben ik sinds gisteren al aan het 'dippen'.
Kan ik hier gewoon zeggen dat ik bang ben? Zonder al teveel inhoudelijks waarom? Gewoon om het hardop gezegd te hebben.

@vode: alvast veel sterkte morgen! Dat wordt zeker een heftige dag.

Erkennen dat je een bepaald gevoel hebt, zeker als het niet sociaal wenselijk is (zoals niet helemaal blij zijn voor een vriendin die gaat trouwens) of een negatief gevoel (zoals angst) is vaak moeilijk. Jij bent gewoon goed dat je dat hier zo neer durft te zetten. Dus ja, natuurlijk mag dat *knuffel*

*knuffelt colet*

*stuurt Colet een paar schouders om op te rusten, te huilen of wat je maar wilt*

ja dat kan en dat mag! En die jaloersheid snap ik ook

Die jaloersheid lijkt me zelfs logisch, bang zijn is ook moeilijk... geen controle over dingen en moeten wachten het brengt....

Knuffelt colet stevig!

En ik probeer vode wat energie en kracht te sturen en ook een knuffel natuurlijk!

Eenzaam zijn zuigt!

@colet: Heb er vanavond in bijzijn van midi niet over willen beginnen, maar een heeeeeele dikke knuffel hoor!
En leuk dat jullie er waren!

En wat heb je je dochter toch tot een lief meisje opgevoed! Wij waren helemaal vertederd hoe lief ze zat te tutten met Jeejtje.

Omhelst, knuffelt fixertje :close_knuf:

Gisteren nog over gehad: Ik gun vrienden zo ontzettend graag ook plezier in relaties. Ik weet alleen niet hoe ik hen kan helpen. Ik denk aan jullie.

Ontzettend lief, Peter!
Ik gun vrienden ook fijne relatie's en zeker geen eenzaamheid want dat haalt je zo onderuit.

Hele dikke knuffel voor vode en colet!