Wandering Spirits Forum

hell.... that's geen leuke situatie kitten...
ik wou dat ik bij je kon komen ...

*vervloekt cliché topic binnensmonds*

Ik bedoelde niet je te ondervragen of je wel echt ziek was, ik was gewoon een beetje bezorgd dat je je ook lichamelijk niet lekker voelde. Ik weet wel dat jij niet zomaar thuisblijft

Zoals al gezegt, helaas hebben we andere dingen
Maar ik ga je toch nog even een lading viruele knufffs sturen en hopen dat het op de een of andere manier toch goed gaat komen.

Da's rot, kitten. Ik wist niet dat de situatie al zo erg uit de hand was gelopen.
Ik hoop dat uiteindelijk iedereen in gaat zien dat jij juist je best hebt gedaan, en dat het gewoon niet meer gaat. Ik ga duimen dat het uiteindelijk in je voordeel gaat verlopen, maar voorlopig is dit klote.

Damn... Ik krijg morgen zelf al bezoek, maar ik kan donderdag wel. Schiet ook niet echt op hè? Knuf!!! Jouw werkgever maakt een grove fout!

:icon_sad: Ik heb tijd zat en zou graag langs willen komen (hoewel alleen luisteren niet mijn sterkste punt is), maar mijn huidige financiële situatie (en geen gratis OV meer) belet me enorm momenteel. *houdt het bij lange-afstands-knuf :close_knuf: *
Sterkte!!

Ik ben vooral moe. Ik vecht met mezelf en de gedachte dat ik lui ben en nooit iets presteer, nooit iets afmaak. Studies, banen, relaties, verhuizingen, altijd vol enthousiasme beginnen en halverwege ontglipt me de motivatie. HvdN zei gister "negatief zelfbeeld is ook een symptoom van een burn-out", maar het voelt niet als een negatief zelfbeeld. Jaja, open deur. Maar ik krijg het niet rechtgezet in mijn hoofd. Ik ben gewoon lui, altijd al geweest. Ik had een broertje dood aan sporten. Ik heb geen negatief zelfbeeld, want ik vind mezelf best mooi en sexy, ik heb humor, ik heb allerlei leuke eigenschappen, maar ik ben ook aardslui. Mijn huis zou een bende zijn als ik mijn poets niet had, want ik krijg het niet voor elkaar! En in het werk ben ik ook nooit lang gemotiveerd geweest. Ok, deze baas is een eikel, maar in mijn vorige werk kon ik mezelf toch ook niet motiveren! Het voelt heel surrealistisch, dat HvdN nu zegt dat wat ik zie, er niet is. Ik geloof hem ook niet, ik zie het zelf toch! En het is niet alsof hij het ontkend. Hoe kan hij ook ontkennen, ook buiten het D/s spel om laat ik me als prinsesje van cappu voorzien 's morgens. Zo is het altijd al geweest, ook bij eerdere vriendjes. Natya wilde samen een bedrijfje opstarten en ik heb de boot afgehouden, want als ik dan mezelf niet kon motiveren, zou het veel dramatischer worden. Alles is half-af. Altijd half-af. Kijk, het gaat nu niet goed met me. Dat is niet overdreven. Ik val 's middags gewoon in slaap. Mijn darmen zijn overstuur, ik heb nul energie, geen concentratie, geheugenproblemen, nachtmerries, huilbuien uit het niks, kiespijn van het 's nachts kaken klemmen, het was geen strategische zet om me ziek te melden, ik kon ook echt niet meer. Vooral de laatste week was vreselijk. En ze doen nu hun best overal het slechte van in te zien. Ik heb meer dan 10 tickets gesloten (en als bewijs de ticketnummers naar mezelf gemaild), zij zeggen 5. Ik haalde lunch voor de collega's, ze klagen dat ik te lang weg bleef. Ze klagen dat ik teveel twitterde, mijn account staat open: ik twitter al weken niet meer. Dus hun kritiek is onzin en niet meer dan treiterijen. Maar ik maak me oprecht zorgen dat ik bij een volgende baan weer de motivatie verlies. En niks meer doe. Ik ben niet ambitieus. Ik ben niet initiatiefrijk, ik zie geen kansen of uitdagingen, alleen vermoeiende klusjes...

Het is de burn-out die je zo laat denken. En de hele dag thuis moeten zitten is klote. Heb je iets waar je zin in hebt en energie van krijgt, en zou je aan je bedrijfsarts kunnen vragen of je dat mag doen? Al is het maar een uurtje zwemmen/yoga/voorleesmoeder zijn/... (vul zelf iets in wat je wel leuk vind) in de week.

Dat half-half doen herken ik trouwens bij mezelf ook. Althans, dat ik het nooit goed (genoeg) doe. Kan het zijn dat je de lat voor jezelf heel te hoog legt, en op een gegeven moment afhaakt als je weet dat je dat niveau niet gaat halen? Dus dat je te perfectionistisch bent en je daarom "stokt" omdat je er teveel tegenop ziet? In dat geval kun je beter op jongetje vertrouwen, die zal het dan beter zien dan jij. Die kijkt niet met een vergrootglas naar jouw tekortkomingen. Helaas je baas wel, maar dat zegt vooral wat over hem.

Het is maar een ideetje:
Kun je vragen bedenken over je werk als doula, waarin zowel de praktische als de gevoelskant van je werk in naar voren komt? En die dan laten beantwoorden door de moeders die je hebt geholpen, door hun man/vriend, vader/moeder als je nog contact met hen hebt/kunt opnemen? Je hebt dan alvast een paar "getuigenissen" die je kunt gebruiken om eventueel later je website vorm te geven. Maar het geeft ook weer waar je goed in bent, waar jij je energie uit put, en waarin jij van betekenis kunt zijn op een ander.
Je bent niet niks. En als je de hele week voor jezelf en 3 kinderen eten moet klaarmaken, de was moet draaien, etc. etc. etc., waarom zou het dan erg zijn als je je ff laat verwennen door je vriend als hij een cappu voor je zet? Ik werk veel minder hard en laat AndereBart ook zo vaak een koffie op bed brengen. Is helemaal niks mis mee.

Oef kitten, wat fucking herkenbaar! Heb je niks aan...helemaal niks.. maar damn!

Motivatieloos? Herkenbaar... Daarom ben ik eigenlijk ook best wel bang om weer aan het werk te gaan. Ik voel me nu goed genoeg om het te zoeken maar ik ben echt bang om zo'n commitment aan te gaan en wat als ik m'n motivatie verlies en wat als ik er ongelukkig van word en wat als en wat als en wat als -_-

Kunnen slapen kitten? Succes vandaag!

Nog een aardslui mormel hier. Ik heb verdorie mijn moeder nodig om me te helpen opruimen.

Bij mij is het perfectionisme. Ik kan het toch nooit goed doen. En depressie. Kan mij die afwas nou schelen. En oh ja, die depressie zorgt er ook voor dat ik geen structuur kan aanbrengen. Maar daar heb ik pillen voor. Maar mijn studentenkamer was ook al een zooi voor ik depressief werd.

Ik weet niet of het helpt om te horen dat je niet de enige bent. En damn, wat is het herkenbaar. Vanuit mezelf. Maar als ik jou zou moeten omschrijven, zou lui echt niet in het lijstje voorkomen.

Och, kitten

Je bent niet lui. Met al je werk en je opleidingen lijkt het nu misschien zo, maar als je bedenkt dat je daarnaast ook nog drie geweldige kinderen hebt die hartstikke liefdevol door je worden opgevoed.. je compenseert daarin zelfs voor je ex!

Dus.. met de kinderen op 100% geslaagd (ja, echt waar!), is het niet vreemd dat een baan maar 80% van je kan verwachten. Dat is ook normaal. Ik kan je verhalen vertellen van collega's bij wie het altijd meezit, die vanalles in de schoot geworpen krijgen en die toch een stuk minder gedreven zijn in hun werk dan jij. Zij willen geen uitdaging, zij willen geen werk waar ze zich echt kunnen inzetten. Zij willen gewoon een bureau om achter weg te rotten tot a) hun huwelijk of b) hun pensioen.

Da's misschien lui, kit.. maar jij niet.

*dikke dikke knuffel*

*knuffels* had beetje er overheen gelezen dat je schreef "overdag"... Mijn eigen planning loopt nu al in de soep dus kweenie of ik overdag langskomen dan nog haal Meh, sorry! Ik ben laatste tijd weer een planningprutser.