Ik heb een periode gehad dat het niet goed ging met de kinderen. In die tijd ben ik in contact gekomen met heel veel verschillende hulpverleners (voor elke kind een paar: ik had een hele collectie hulpverleners). Omdat mijn vader (ja, van je ouders moet je het echt hebben) de meeste van die hulpverleners persoonlijk had benaderd om ze te vertellen van onze SM, waren ze allemaal op de hoogte. Dus ik heb behoorlijk wat ervaring met de hulpverlening en SM.
Een van degene die dus op de hoogte was, was die foute psychiater waar ik het in reactie op Heleen over had. Die psychiater had ik maar één keer gezien samen met de kinderen. Hij heeft met geen van de kinderen alleen gesproken, maar wel, nadat mijn vader hem op de hoogte had gebracht, twee gesprekken met mijn vader gevoerd. Gesprekken die hij noch bij het kind die hij moest behandelen heeft gemeld, noch bij mij. Ik heb later een samenvatting van die gesprekken gelezen: naast de melding van mijn vader dat wij aan SM deden, gingen die gesprekken voornamelijk over de jeugd van mijn vader en hoe hij nu in het leven stond.
Toen ik van het AMK hoorde dat die psychiater een melding had gemaakt ben ik uiteraard het gesprek met hem aangegaan. Hij was ervan overtuigd dat "SM'ers mensen zijn die kinderen in stukken snijden". WTF? Tsja, als dat je beeld is, begrijp ik wel dat je naar het AMK gaat. Aan het einde van het gesprek, dat best wel goed verliep, heeft hij de volgende memorable woorden uitgesproken: "Nou ik ben blij te merken dat u wél normen en waarden hebt". Mijn mond viel open.
Een andere hulpverlener was meer praktisch: "weet je waar de grenzen liggen?" "Euh, ja, dat weet ik." "Oke, laten we het dan hebben over zaken die er toedoen." Wow, opluchting. De meeste gingen er trouwens goed mee om. Het vervelende is dat de enkeling die dat niet deed, meteen zo'n machtspositie heeft.
Omdat ik aan SM deed en dus de kinderen in een onveilige omgeving zou laten opgroeien (logisch toch, als je aan SM doet, breng je je kinderen in gevaar *zoekt die is getikt emoticon*), heeft mijn ex (aangemoedigd door mijn vader - van je ouders moet je het hebben) een rechtszaak aangespannen om mij uit de ouderlijke macht te ontzetten en/of de kinderen uit huis te plaatsen.
De rechter was neutral. De vent van de Raad van Kinderbescherming die de rechter moet adviseren niet. "Ze hebben zelfs een website waarop ze schrijven dat ze SM'en met de kinderen" was een van zijn argumenten. "Euh, heeft u onze website wel gelezen?" "Nee, daar heb ik de behoefte niet aan". "Misschien zou u dat eens moeten overwegen want dan zou u zien dat er nergens staat dat we SM'en met de kinderen" repliceerde ik. Al was ik zo stom om toe te voegen "Er staat wel op dat er soms SM'ende vrienden langskomen en dat we samen eten". "Dat is al te veel!" fulmineerde die idioot.
Dus gelaste de rechter een onderzoek door de Raad van Kinderbescherming. Vond ik wel begrijpelijk an sich. En gelukkig was het een onderzoekster zonder vooroordelen naar SM. Ze keek puur hoe het met de kinderen ging. Toen mijn ex gehoord werd door haar, vertelde hij haar dat "het toch mogelijk was dat ik de kinderen seksueel zou misbruiken omdat ik aan SM deed?". "Meneer" antwoordde ze volgens eigen zeggen, "als ik zou kijken wie mogelijk hun kinderen seksueel misbruiken, zou ik elke ouder in Nederland uit de ouderlijke macht moeten zetten. Want iedereen kan dat mogelijk doen." Haar rapport was positief.
Die nuchtere houding, is de houding die ik het meest ben tegengekomen. Sommige hulpverleners dachten zelfs mee. Zo was er eentje die me de tip gaf, voor het geval dat de Raad van Kinderbescherming een huisonderzoek zou doen, om alle SM-speelgoed in een kluisje (goedkoop te kopen bij de Aldi of Liddle) te zetten. "Wat de Raad van Kinderbescherming vooral wilt weten is of er een scheiding is tussen de SM en de kinderen. Door uw speelgoed in een kluisje te zetten, laat u die grens zichtbaar zien" was zijn advies. Weer een andere hulpverlener gaf wat tips over hoe ik me het beste kon gedragen bij de Raad van Kinderbescherming ("Blijf neutral want ze verwachten dat u uw ex gaat zwart maken; dat zijn ze gewend. En antwoord alleen op de vraag die gesteld wordt").
Naast die psychiater, die medewerker van de Raad voor Kinderbescherming op de rechtbank was er ook nog een medewerker van Jeugdzorg die in paniek raakte bij het woordje SM. Toen dat eerste onderzoek van de Raad van Kinderbescherming was afgelopen, heeft ze nog een onderzoek door de Raad van Kinderbescherming aangevraagd. (Met als reden: ouders doen aan SM). Onderzoek die de Raad van Kinderbescherming niet heeft uitgevoerd o.a. omdat ik mijn medewerking eraan weigerde.
Die hele periode heeft me doen beseffen hoeveel informatie over SM er nodig is voor hulpverlenend Nederland. Een hulpverlener heeft nou eenmaal een behoorlijke machtspositie. Ik vermoed trouwens dat een van de redenen dat er nog zoveel misverstanden over SM bestaan (naast het gebrek aan informatie), het feit is dat veel mensen in de kast zitten. Een tijdje terug heb ik de film
Milk gezien. Milk is het verhaal van
Harvey Milk de eerste openlijke homoseksuele politicus in de Verenigde Staten. Op een gegeven moment strijdt Milk tegen een nieuwe wet die elke school in het land de plicht geeft om een homoseksuele leraar te ontslaan en om een leraar die een homoseksuele leraar niet aangeeft ook te ontslaan. Milk roept elke homoseksueel om uit de kast te komen omdat, pas als de mensen beseffen dat homoseksuelen onze kinderen, onze broers en zusters, onze buurmanen zijn, dan pas stopt de discriminatie tegen homoseksualiteit.
