Wandering Spirits Forum

Ik voel me heel eenzaam en bluh op dit moment. Alles komt ook gewoon tegelijk.
Feestdagen waar ik niet of moeilijk de deur uit kan door Mick en daardoor dus, voor het eerst ever, kerst alleen doorbreng, in mijn onversierde huis omdat ik geen geld uit durf te geven en sowieso twijfel of ik iets kerstigs ga doen of dat ik struisvogel ga spelen.
Moeilijke dingen op/voor therapie, zoals mijn levensverhaal wat ik donderdag voor moet lezen, maar ik krijg mijn gedachten niet geordend in mijn hoofd (weet niet goed wat ik moet schrijven) en (dus?) ook niks op papier krijg. Huishoudschema uitvoeren gaat moeizaam (perfectionisme much?). G-schema's moet ik ook nog maken maar weet niet waarover = zelfde resultaat als bij levensverhaal. Dagboek schrijven gaat kut, want ik hou het niet goed bij.
Weinig energie door therapie & winterdip.
Dan ook nog heel sterke behoeftes aan fysiek contact en genegenheid, maar ik 'verkramp' bij vrijwel elke bewuste aanraking, zelfs al is het een hand op mijn schouder ofzo. Dus die stuiters en geilheid kan/durf ik al helemaal geen uiting aan te geven.
Ongesteldheid met bijbehorende fysieke, maar vooral psychische ongemakken. Het legt veel negatieve dingen onder het vergrootglas.

Ik vermijd posten/reageren dan ook maar een beetje, omdat ik bang ben te snel klagerig over te komen en dat wil ik niet. Dat ik dit post, voelt dan eigenlijk ook beetje verkeerd, maar ik heb zo'n enorme behoefte aan mijn hart luchten en wat troost en/of steun.

Ik heb zo ontzettend veel moeite met (emoties) voelen en toestaan van mezelf, dus please, wuif dit niet aan de kant als nutteloos geklaag. Ik voel me op dit moment namelijk ronduit ellendig

stom hoor, ik ben mezelf gewoon aan het indekken tegen jullie reacties..*zei ze straffend*

*heel moe is*

Feline, het is geen nutteloos geklaag! Kan me voorstellen dat het allemaal best veel is waar je nu doorheen moet.
Kies 1 ding uit wat je op dit moment het belangrijkst vind en begin eraan, de rest komt wel.

Knuffel voor je!!!!

( ik denk dat je het voornamelijk zelf als nutteloos geklaag ziet, als een manier om je emoties te minimaliseren/ niet te voelen)

Ik kan me voorstellen dat je heel moe bent. Het is waar, als je ongesteld bent voelt het allemaal nog veel ellendiger, inderdaad alsof het onder een vergrootglas ligt. Je vertelde eerder al dat je gestopt bent met de pil, dus heel veel dingen veranderen nu. Op het moment heel zwaar en moeizaam, maar het gaat binnenkort vast ook weer de goede kant op!
Je bent met hele belangrijke dingen bezig voor jezelf en ik vind dat heel moedig!

Veel succes met schrijven. Schrijven is moeilijk om me te beginnen en confronterend, maar het werkt ook verhelderend en het schept ruimte.

Het lucht op, dus schrijf lekker van je af!

Is er voor Mick echt geen andere oplossing? Hoe lang gaat hij dit nodig hebben? Want no offence, als je jaren lang zo aan huis gekluisterd zit, in sociaal isolement, dan ga je daaraan onderdoor hoor...

Thnx ladies voor jullie begripvolle reacties! *knufft terug*

@ kitten: Voor Mick is er voorlopig geen andere oplossing. Als hij goed is ingesteld op de insuline, kan ik de kattenoppasdienst hier inschakelen en dan is het hopen dat zij iemand ter beschikking hebben. Maar ik weet niet zo goed wanneer Mick goed is ingesteld eigenlijk.. Binnenkort nog maar eens met de dierenarts bespreken.
Verder hoop ik ooit iemand in mijn vrienden-/kennissenkring te krijgen, die in de buurt woont en bereid is zo nu en dan bij te springen. Ik weet dat ik Tigerlily zou kunnen vragen voor als ik ooit een weekendje er tussenuit zou willen, maar die is (uiteraard) niet beschikbaar komende feestdagen en sowieso is de afstand nogal groot.
Maar mijn allergrootste hoop is dat Mick zo snel mogelijk in remissie gaat zodat hij voor korte of langere tijd geen insuline meer nodig heeft. Tis alleen niet te voorspellen of en wanneer dit gebeurt .

Sociaal isolement had ik overigens al (grotendeels) voordat dit met Mick speelde . Iets met verlatingsangst ofzo. Niemand in mijn leven laten zodat ook niemand weg kan gaan. Talkin' about fucked up, right?
Mja, daarom ook in therapie, dus wordt aan gewerkt .

Ja, maar Mick's situatie helpt dan ook niet echt he?

Nee, niet echt, nee. Gemene speling van het lot ofzo. Net als het onverwachte verlies van Felix.. En wellicht zelfs mijn relatiebreuk. Te veel pech achter elkaar. En bij elk van deze gebeurtenissen zakte ik dieper in de stront.
Sometimes I wonder what's next..

Maar goed, ben al weer veel te lang op (schema zegt 23:00 uur ), dus ik ga maar eens slapen.

Schrijven helpt idd wel om het gevoel behapbaarder te maken . Of weg te stoppen (=minder goed).. Geen idee welke van die 2 het nu is, maar het voelt iig minder zwaar . Thnx nogmaals en trusten!!

Alles is kut vandaag. Ik moet morgenochtend vroeg op om richting vriendin te reizen, maar ik ben nog niet eens ingepakt (en heb een paar dagen afwas staan, en moet mijn koelkast nog leeggooien, etc…). En nog 100 dingen die niet goed gingen vandaag.

Ga maar slapen en hopen dat morgen alles beter is

Knuf aan feline. Weet verder niets te zeggen.

Knuffel voor feline. Keep going strong!

En een knuffel voor knuffelslet!

Knuffel voor Feline! Dat klinkt inderdaad als een enorme bult blegh waar je mee zit... Maar dat je het hier op het troostbankje hebt gezet lijkt me juist goed, hier is het troostbankje toch voor?

Knuffels voor Feline en voor knuffelslet! Hopelijk gaat het vandaag wat beter

Hopelijk is alles inderdaad beter nu knuffelslet! en veel plezier bij je vriendin

*knuffelt Feline* Het is ook veel bij elkaar, zeker met een ongesteldheid er nog eens bovenop.