Wandering Spirits Forum

Ik weet natuurlijk niet hoe jij op de datingsites staat, of waar die mannen in geïnteresseerd zijn. Maar volgens mij gaan ze een heleboel goede eigenschappen missen door jou af te wijzen.

En net als je denkt dat het de laatste tijd eigenlijk wel goed gaat (waarom moest ik ook alweer naar de psych?), krijg ik me toch een mep met de hamer der depressie. Afgaande zaak sinds maandag. Gistermiddag vooral veel grote verdrietig, vandaag ook behoorlijk apathisch (heb ontbeten, tanden gepoetst, aangekleed, and that's it). Dus. Het gaat niet zo goed. En mijn hoofd vertelt me dat ik me aanstel en me er gewoon overheen moet zetten: het bewijs dat het echt niet goed gaat.

knuffel faery!!

Knuffel!

Dikke knufff voor iedereen die het nodig heeft!

Knuffel voor faery!

En bwuh, ik verhuis hier even heen vanaf het nerveus-topic. Debatteren bij mijn spreekvaardigheidsvak, the one thing I should rock at, considering alle internationale debatwedstrijden waar ik aan deelgenomen heb, en 't feit dat ik normaal juist sterk mijn stokpaardjes heb en Romanticide daar eerder mee vermoei dan dat ik monotoon ben en niet overtuigd ben van wat ik zeg. En wat gebeurt er... Voor 't eerst sinds de fucking derde klas sla ik helemaal dicht door faalangst. Inhoudelijk was 't allemaal wel goed volgens iedereen, maar ik miste gewoon 't vuur wat ik normaal heb, ik was gewoon zo gigantisch opgevreten door "HELP HELP IK MOET DIT GOED DOEN" dat ik drukker was daarmee dan met het neerzetten van mijn debat. Gelukkig bleek 't niet voor een cijfer te zijn, maar alleen pass or fail (je moet 't dus gewoon halen, dan is het goed) en dat zit dan wel goed, maar ik baal gewoon zó fucking erg. Ik zat hier al sinds ik het vak anderhalf jaar terug op sharepoint zag staan, me op te verheugen omdat ik dit gewoon wilde rocken, en dan sla je vast door faalangst. Fuck die faalangst, ik ben gewoon gefaald.

Meh, die had nog niet geposte moeten worden, sorry for that. Had nog bij gemoeten dat het falen wel meevalt, maar gewoon wel even heel erg zo voelt. En Marijke, true, tegen een ander had ik gezegd dat diegene het juist hartstikke goed had gedaan. Maar het is gewoon effe zo'n enorme anticlimax...

Ik herken het ook... Ik heb er zelf ook last van. XD

Ben zelf ook nog aan het studeren. Bijna klaar. Voor mijn examens heb ik zoiets van een 5,5 is voldoende. Alles wat ik meer heb is mooi meegenomen.

Heen en weer geslingerd worden tussen werkstress en verhuisstuiters is niet fijn.

Oudste wil stoppen met de musicalclub. Middelste is al gestopt, maar Oudste vond het nog leuk...

Ze wil op ballet. Ik had al gezegd dat ze ballet er heus ook wel bij mocht doen, want ze wilde stoppen, omdat ze maar 1 ding mocht doen. Dus zei ik dat ze ook wel twee dingen mocht. Toen wilde ze wel weer doorgaan, maar dat hielp ook maar 2 weken en inmiddels wil ze toch weer stoppen.

Ik vind het zó jammer! Ik heb zo gestraald bij de uitvoeringen en ik ben ook zo betrokken bij de hele club. Meehelpen bij decorbouw en achter de schermen. Alle krantenknipsels en foto's en flyers en de toegangskaartjes bewaren...

Vandaag had ze proefles ballet. Ik heb echt zitten vechten tegen de tranen. Natuurlijk moet ze doen wat ze leuk vindt, ik wil niet die pusherige moeder zijn, maar ik heb zo sterk het idee dat ze stopt omdat papa musicals maar stom vindt.

Ze zegt nu nog dat ze de komende voorstelling wel mee wil doen, maar ik vraag me af of ze dat dan volhoudt.

Als dat zo is, draait ze uiteindelijk wel weer bij.

Tegen ons zei ze dat ze de mensen op de club zo streng vond. Dat ze het daarom niet meer zo leuk vond, dat je je rol meteen al heel goed moest kennen enzo..