Verdrietig of boos? Kom maar op het troostbankje.

[chell]

Alle standaard zalfjes enzo werken niet in m'n gezicht helaas. Mijn eczeem is een schimmel, in feite gewoon een extreme vorm van roos. M'n hoofd is onder controle door Sanex anti-roosshampoo. Alleen m'n haar houdt daar niet zo van Beetje haarolie helpt wel gelukkig, maar ideaal is het niet. Echter wel veel beter dan schouders vól sneeuw, korstjes en enorme jeuk.

M'n gezicht vind ik dus veel erger. Lelijke rode plekken en schilfers, grote schilfers. Het ziet er zo onverzorgd uit meteen.

[faery]

Lush is niet standaard.

[chell]

Dat weet ik faery.

[faery]

Ouch, dat klonk wat botter dan ik bedoelde. Ik bedoelde ermee dat Lush vaak wel helpt waar andere cremes dat niet doen. Ik heb zelf ook huidschimmel etc. en m'n lush gezichtscreme heeft er wel voor gezorgd dat het daar beter is. En m'n vriendin gebruikte dream cream op haar benen, en dat hielp erg tegen eczeem.

[lunaaa]

Ik wilde net schrijven dat je dream Cream eens moet proberen. Als je een pot te duur vindt geef dan even een gil voordat wij hebben afgesproken, dan neem ik wat voor je mee.

[chell]

Dream cream helpt niet bij mij. Helaas.

Die stinkshampoobar (weet niet meer hoe 'ie heet), hielp wel een hele tijd, maar op een gegeven moment ook niet meer.

[Gilraen^]

Ik heb het er zo mee gehad dat mensen mij als vanzelfsprekend beschouwen... Dingen die ik allemaal doe omdat anderen geen water bij de wijn doen,... Ik heb het er helemaal mee gehad. Dat is soms net het pijnlijke. Aantal jaar terug liet ik zo dingen maar gebeuren en dus hield men weinig rekening met me.
Tegenwoordig geef ik wel grenzen en wensen aan, maar dan voelt het dubbel rot als men er geen rekening mee houdt. Want dan is het echt geen rekening ermee houden en kan niet dat stemmetje in mijn hoofd zeggen van "misschien weten ze het niet,...".

Ik wil ******** gewoon serieus genomen worden! (en om het beetje binnen dit forum te laten passen ook nog: zowel letterlijk als figuurlijk!)

[Voleuse]

Dat is kut, Gilraen. Vaak zijn mensen helaas zo gewend aan " ooh, zij doet dat wel even vor me"m dat nieuwe grenzen eerst worden uitgetest...

[Gilraen^]

Ja ik weet het. Maar soms ben ik er ontzettend kwaad om.

[cmeermin]

Ik kan me heel goed voorstellen hoe boos je bent. Het is heel rot als je makkelijk signalen oppikt van andere mensen en daar serieus op reageert, terwijl je voor je gevoel zelf ook hele duidelijke signalen afgeeft waar dan niet op gereageerd wordt.

[skaoot]

Stomme bovenburen... Kon net bijna woord voor woord meezingen. Of bijna... de stukken die ik herkende kon ik meezingen! En dit is al een heeeele tijd zo, de hele week door, middag, avond. Soms eventjes, soms een uur of meer (niet altijd zo hard, maar wel dusdanig dat ik de beat genoeg meekrijg dat het irritant is). In den beginnen klopte ik nog aan. Al deed ze niet altijd open. Paar keer bij BraboWonen geklaagd. Zij me doorverwezen naar de organisatie die mensen daar plaatst (woning gebruikt voor mensen die bijv thuis niet meer kunnen wonen ofzo). Daar gesproken met iemand. En zij gesproken met de bovenburen. En het leek even beter te gaan...
Kreeg nog telefoontje van organisatie hier in Den Bosch m.b.t. buurtbemiddeling, maar gezegd dat niet hoefde want ging beter. En dan nog, moet ik WEEEEER aan bovenbuuf uitleggen dat het focking irritant is? komt die boodschap wel aan als er iemand bij zit? bah...
Maar het GING beter. Ik ben het gaan opschrijven. En dat heb ik ruim een maand gedaan. Steeds met voornemen, en dan ga ik na deze week bellen met die vrouw van die organisatie. Om dat dan toch niet te doen. Want durf niet. Want voel me dan zo'n zeikwijf. Het is nu eenmaal gehorig. Maar daar mogen zij toch ook rekening meehouden? En waarom heb ik het niet eerder al aangegeven dan als ik het irritant vind? En dan moet ik dadelijk alsnog om de tafel met hun. En ik heb gewoon geen zin in weer die confrontatie.
Laatste keer dat ik heb aangeklopt kreeg ik me namelijk toch een aso houding. Muh. Bah.

Onassertief watje ben ik, zit me hier op de bank hartstikke te ergeren, maar overdag denk ik er niet aan om te bellen en durf ik ook niet echt want wat heeft het voor zin? Misschien maar gewoon bellen alleen om te vragen hoe lang ze er nog zitten.

[eireann]

Blijven klagen, al is het met briefjes in de brievenbus, en bijhouden wanneer en hoe vaak je hebt geklaagd. Anders kom je er nooooit vanaf.... Zou aanbellen op een moment dat er geen overlast is helpen? (dan zijn er geen vrienden bij waar ze zich stoer moet voordoen?) WS knokploeg een idee? Of een feestje op een avond dat zij er last van heeft? (al heb je dan meer de onderburen ermee denk ik...)

[skaoot]

Het klinkt vooral naar beneden door. Haar buren ernaast zeiden niks te horen. En boven ook niet.
En ik heb gewoon geen zin om steeds weer naar boven te moeten kloppen, wachten of ze uberhaupt open doen. Ik ben ook met mn dingen bezig, iets aan het kijken of wat dan ook. En muh. Vind het ook gewoon erg onprettig om te moeten doen. Vooral ook omdat dat kwartje toch niet lijkt te vallen. Niet langer dan een week.
Kijken dat ik briefje met tel nr van die vrouw vind toch maar denk ik.

[leonietje]

knufff voor skaoot

[Tigerlily]

Ik heb vanmorgen een aanrijding gehad op de snelweg.
Ben me rot geschrokken en wonderwel is mijn auto er met de lichtste schade vanaf gekomen. Kapotte bumper rechtsachter en wat lak schade.
Ik was auto 1 in de 3 auto's die op elkaar geklapt zijn.
het was heel druk op de weg en de file was zich aan het oplossen we mochten weer harder gaan rijden, opeens zie ik bij de auto's voor mij de remlichten oplichten en gingen er voor mij ook al 3 auto's in hun ankers. ik heb mijn rem toen ook tot de bodem ingetrapt en zag kans om naar links te sturen omdat mijn voorganger meer naar het midden van de weg reed. ik heb mijn voorganger op een haar na gemist, helaas is dat mijn 2 achterliggers niet gelukt en toen was het boem. mijn direchte achterligger week uit naar rechts maar raakte mijn auto dus nog wel en de auto daarachter wijkte weer uit naar links maar botste wel nog op die auto die al tegen de mijne aanstond.

Stukje doorgereden om naar de vluchtstrook gegaan om daar te kijken wat we moesten doen en of afgesleept moesten worden. Al bibberend en shacky uit de auto komend.
Mijn auto kon nog zelfstandig rijden gelukkig, andere 2 zijn door bergingsbedrijf weggesleept. Met zijn 3-en richting kantoor gegaan, ik in eigen auto erachteraan. Daar de schade formulieren ingevuld en toen mocht ik in eigen auto weer naar terug naar huis.
En thuis ben ik in huilen uitgebarsten van de schrik al bellend met mijn moeder.

Nu heb ik spierpijn en is de rugpijn, schouderpijn die ik al had in volle hevigheid terug.
en die vervloekte paracetamol werkt ook niet tegen de pijn.