Ik ben vrolijk! Yeah! Heel vrolijk!
Waarom? Omdat ik ein-de-lijk uit m'n studiekeuze lijk te zijn. Het hele (college)jaar al aan het twijfelen, heen en weer aan het stuiteren tussen vier verschillende opties, heel voorzichtig gaan wegstrepen maar toch weer terug moeten zetten, en nu ben ik er eindelijk uit! Wacht, misschien is toelichting wel handig:
Ik doe nu hbo, lerarenopleiding Engels. Heel erg tof, leuke klas, aardige docenten, maar wel héél erg simpel voor mij. Ik doe heel weinig en haal 't op m'n sloffen (lees: ik sta een 8 gemiddeld). Ik mis die uitdaging best wel eigenlijk, dus ik zou graag willen dat 't wat moeilijker was... Dus zat ik te kijken naar universitaire studies. Twijfelde daarin tussen enerzijds Engels en anderzijds een sociale wetenschap, dus dat was ASW of psychologie, omdat mijn interesse daar ook altijd gelegen heeft. Na de open dag van de Universiteit Utrecht werd Engels ineens weer veel meer een optie dan daarvoor, daarvoor had ik 't eigenlijk al half weggestreept, maar daarna kwam het ineens weer heel hard de lijst in denderen. De gedachte om door te gaan met hbo leefde wel op de achtergrond, maar eigenlijk niet heel serieus.
Heel veel gepraat met Romanticide, met familie, met klasgenoten, met vrienden, maar ik kwam er steeds niet uit. Uiteindelijk vorige week gesprek gehad met mijn SLB'er, en die was heel duidelijk: "Ga naar de universiteit, ga Engels studeren. Niet gek doen met een andere richting, dan loop je jezelf voorbij en het is doodzonde want je hebt te veel talent voor Engels. Gewoon doen dus, als jij 't niet beslist, beslis ik 't wel voor je!" Daar was dus geen speld tussen te krijgen, ik dacht er toen wel uit te zijn, maar in mijn achterhoofd bleef die "But..." maar hangen.
Gisteren dus met mijn decaan gaan praten (jaja, ik heb een eigen decaan, da's verplicht als je studeert met één of meerdere functiebeperkingen), verteld van m'n ADHD (da's nieuw, dus dat wist ze nog niet) en met haar doorgesproken wat mijn angsten waren, waarom ik toch bang ben voor die stap. Daarnaast ook de mogelijkheden besproken voor verzwaard hbo-traject. Uiteindelijk kwam zij op een andere conclusie: "Blijf hbo doen, doe verzwaard traject en je bent alsnog hierna nog drie jaar bezig om in te kunnen stromen in de universitaire master. Geef je lichaam de tijd om op krachten te komen, geef jezelf de tijd om om te leren gaan met je ADHD, haal jezelf niet uit je veilige omgeving en ga niet te hoog inzetten wanneer je beperkingen je daarin te veel remmen. Liever nog even rustig aan doen dan nu al te hard rennen en weer terugvallen naar hoe het ooit was!" en dat was een conclusie waar ik me eigenlijk beter bij voel. Of ik nu uni ga doen (drie jaar bachelor) of hbo afmaak (nog drie jaar hierna), ik kan in beide gevallen over drie jaar (en een beetje) instromen in een universitaire master. Dan toch maar even de rust pakken, leren omgaan met m'n ADHD en wachten tot m'n CVS wat minder is, genieten van de fijne, duidelijke omgeving waarin ik weet hoe alles reilt en zeilt, wie ik waarvoor moet hebben, en daarna alsnog de sprong in het diepe wagen, maar dan met een veiligere terugvalmogelijkheid erachter
.
Dus ik ben vrolijk! Ik weet eindelijk wat ik wil doen met mijn leven! Nu alleen mezelf nog overtuigen dat ik geen ezel ben omdat ik lager zit dan m'n potentiële niveau, maar dat gaat vast goed komen. Ook nog vrolijk: Ik heb gisteren mijn moeilijkste tentamen zwáár goed gemaatk! En gisteren heel fijn met m'n ouders gepraat. Onder andere hierover, maar ook over 'stuff from the past', en ik voel de band tussen mij en mijn ouders gewoon zo veel beter worden, we kunnen gewoon praten over dingen!
Sorry, hele lange vrolijkpost, maar ik ben echt heel erg blij! :icon_biggrin:
:close_knuf: 
Hij was ook veel te vroeg op Schiphol natuurlijk! 
