ik ben verdrietig, ik heb steeds meer van dezelfde vinger en handspalkjes nodig omdat mijn gewrichtjes uit de kom gaan, het maakt spelen met mezelf ookz eer pijnlijk de laatste tijd en je vingerkootje uit je doos moeten vissen, in een rare hoek, is best confronterend en dat ga je echt niet aan de hap uitleggen dat je hem in je doosje moest zoeken, omdat tijdens het vingeren, hij uit de kom schoot.
ik ben heel open, maar dat vind ik toch wel heel moeilijk.
heb een schat van een handchirurg die ook veel ervaring met de ziekte heeft, Ehler Danlos Syndroom.als je t na wilt zoeken, kun je googlen, wikipedia geeft best een redelijke beschrijving.
Alle gwrichten gaan steeds harder uit de kom en als het goed is mlag ik zo te horen krijgen of mijn Hulphond door Agis is goedgekeurd.
Maar goed, het is zo verdrietig, want ik weet dus niet eens of ik nog sex kan hebben, en mijn heupen niet achter mn oren belandden en het is al zpo,dat pijpen waar ik zo happy en bevredigd van wordt, tja ik ben een vrouw, maar een ander pijpen of vingeren vind ik zo heerlijk om te doen.Pijpen gaat haast niet meer.Dat kan ik alleen de laaste stukje als hij bijna komt, dan kan ik hem nog in mijn mond houden en op zuigen, en dan met een rots gevoel hem voelen komen en proeven...en tja vingeren is nu dus ook een probleem.Want kan dat dan niog wel?
De arts heb ik niet uitgelegd dat k mijn vingerkootjes in mn doos moet zoeken omdat ze met die lichte druk al uit de kom gaan, maar ze hield me handen vast en zag mijn gezicht onwijs veel pijn bij lichte druk en zei ook dat ze kon voelen en zien hoeveel pijn ik heb.Tja grootste gedeelte zien mensen nooit, word tomgezet in lust en laat niet snel pijn zien aan anderene n dauw door.
Ze is lief en door haar empatische vermogen kon ik er later toen ik naar huis werd gebracht om huilen...
Ik vind het fijn dat ik zo lieve arts heb en vrijdag ga ik met een stel dat al heel veel ervaring in BDSM heet en waarvan zij dezelfde ziekte eheft als ik, kijken naar wat ik nog wel en wat ik niet meer kan, waar de grenzen nu liggen, hoe ik het anders kan doen en waar gevaren zijn of ik op een of andere manier mijn lichaam minder kan beschadigen, eerder aan de bel trekken en gewoon kijken, kan ik nog wel subben??
Ik weet het echt niet.Dommen, dat kan nog wel, ik kan niet alles meer, mlaar wel genoeg om er samen met een aner veel plezier van te hebben, maar subben, ook mijn psych zei al, jouw lichaam kan heel erg stuk gaan van sommigen handelingen en dingen die je doet of wilt doen als sub.En dat ik een Dom dan moet hebben die echt zich inleest en inleeft en er goed bij stilstaat wat hij doet, de grenzen goed bewaakt en dus ik volledig mijn gezondheid en veiligheid in zijn handen mag en kan leggen.
Ik ben echt super blij met het lieve aanbod van het stel dat vrijdag wil gaan helpen.wel zenuwachtig, ik ken ze niet, dingen zijn erg kwetsbaar...MAar tegelijk vind ik het ook fijn, heb ze tleefonisch en online al gesproken, hoor goede dingen over ze via andere sites, zonder dat ik er specifiek naar vraag en ze begreep zo volkomen dat ik tegen dingen aanloop en er hulp bij nodig heb.Dat kan ik niet aan mijn pscyh vragen, of ze mij praktisch gezien in een BDSM spel kan helpen zoeken naar die grenzen.
Dan wordt ik ook nog eens opgehaald. Ja mensen zijn lief, er lopen er hier ook een aantal hele lieve mensen rond op WS. MissMeeko, je geld komt hoor, ik was niet in staat om te rollen naar de bank en ga er nu zo even naar toe.Ook jij bent ene lieverd, met de prachtige zwepen die goed te doen zijn voor mij en die ik vrijdag meeneem met de vraag of ze kunnen helpen hoe ik die ook al wee rhet beste gebruik.heb veel katten en singkle tails en rijzweepjes gebruikt, de zweepjes die ik nu heb, heb ik nog niet vaak in handen gehad.en ze voelen heerlijk aan als ik mezelf een mep geef.wilde ze even voelen.
Dan ben ik ook verdrietig, tegelijk ook heel blij, dat er van een hele rits die op Fetlife op me reageerden, een Dom is blijven hangen die ik zelf had benaderd. En daar ga ik odne rvrolijk over schrijven.fijn om hier het verdriet te kunne neerleggen.
Als er ooit iemand is die misschien wil helpen kijken of ik een andern nog kan vingeren....een proefoersoon...je krijgt geen schade van een uit de kom schietende vinger hoor vanbinnen...Dan ben ik daa rnatuurlijk heel blij mee en wil ik graag kijken of dat dat nog kan.En ik zie graag iemand genieten...heb hele smalle kleine, goed opvouwbare handjes, dus met wat instructies zal ik ook als vingeren wel weer lukt, kunnen fisten, want door die kleine zeer flexibele handjes heb ik weinig ruimte nodig om een vuist of bijna fuist te maken en kan het ook bij smallere mensen. Mocht je ooit dat aanwillen, dan is mijn pb beschikbaar. ( misschien brutaal maar dacht, je weet nooit of iemand dat zou willen en als ik niet schiet is het altijd mis tioch? )
En ik vind 1 club in de week voldoende. Maar die van mij gaan ook nog naar de bso toe. En sommige dingen moeten zelfstandig, zoals de zwemvierdaagse bezoeken. Maar af en toe wordt je gek van alle dingen die je MOET doen en dan verwacht school ook nog dat je komt helpen (voorlezen kleuters, computerles groep 4)
. Logisch dat je meteen aan reuma denkt maar dat is wel worst case...