Re: Ik ben trots op...
Geplaatst: 05 okt 2020, 14:06
ik ben trots op mijzelf. Ik heb al jaren pijn. mijn rug mijn schouders mijn enkels en knieen mijn nek mijn onderrug mijn bovenbenen mijn heupen mijn polsen mijn vingers. Elke dag sta ik vermoeid op. Eerst lang douchen zodat de pijn dragelijk wordt en dan door het bewegen de hele dag (ik sta en loop de hele dag) wordt het wel iets beter. En weetje ik bikkel wel door. Ik pas mn dagen erop aan. Als ik vandaag een drukke dag heb doe ik morgen niet zoveel. Mn rooster is er ondertussen ook een beetje op aangepast. Het beheerst mn leven. Ik kwam wel bij de manueel therapeut maar die kraakte alles los en dan ging ik weer door. Gaan sporten heb ik een aantal keer geprobeerd maar dan was ik na een paar keer weer bij af omdat ik een blessure opliep. Mijn conditie is slecht en de kracht in mn spieren is ook gewoon kut. 1,5 week geleden besloot ik dat het niet zo door kon. Ik ben nog een laatste keer naar mijn eigen fysio gegaan in mijn oude woonplaats en daar aangegeven dat ik naar een nieuwe fysio wilde. Deze zit op 2 minuten lopen van mijn huis. Ik ben naar een inloopspreekuur gegaan en heb daar mijn verhaal gedaan. In de winter heb ik altijd meer pijn omdat het dan koud is buiten. Mentaal zit ik niet lekker in mijn vel + winter + pijn zijn de ideale omstandigheden voor een burn out. Ik zie mezelf erop af gaan maar ik wilde het niet. Dus mn verhaal gedaan bij nieuwe manueeltherapeut. En we hebben nu een plan. Ik ga tot eind van dit jaar (en waarschijnlijk het eerste kwartaal van volgend jaar) elke week naar de manueel therapeut. Ik ga op dezelfde locatie sporten onder begeleiding van mijn fysio om blessures te voorkomen. Ik ben nu 2x bij fysio geweest. Fysio gaf aan dat ik iets doorzak met mn linker voet. of ik ook maar ff een afspraak wilde maken bij de podotherapeut (ook in hetzelfde gebouw zo fijn dat ze alles op 1 locatie hebben). bij de podotherapeut kon ik vandaag al terecht. En ik krijg zooltjes. Ik ben zo opgelucht. Mijn lijf klopt gewoon niet en er is iets aan te doen. Mijn middenvoetbeentje is hypermobiel. (Ja bedenk het maar ff...) Waardoor ik doorzak in mijn voet. Waardoor mijn hele lijf gaat compenseren want op sommige andere delen van mijn lijf ben ik ook hypermobiel. En daardoor gaat alles pijn doen. Ik ben niet gek mijn lijf is gewoon stuk! En ik kan volgende week mijn nieuwe zooltje(s) al gaan halen. En dat in combinatie met het sporten (wat ik nu 3x gedaan heb) om kracht op te bouwen. (Mijn spierkracht is vergelijkbaar met een 77 jarige dat was erg confronterend en pijnlijk maar eigenlijk wist ik dat wel want zo voel ik me ook) Hoop ik dat alles nu snel beter gaat worden. Ik had mijn vakantie iets anders voorgesteld dan podotherapie/sporten/fysio/tandarts/sporten/ sporten maar ik heb nu wel tijd om alles goed aan te pakken. En ik ben dus trots dat ik de stap heb genomen. Ik vond het namelijk echt super moeilijk want het sporten is echt wel zwaar en ik moet het maar zien vol te houden. Maar ik wil ook een dagje efteling kunnen doen zonder me vooraf zorgen te maken of mijn lijf dat wel trekt. Zonder pijnstillers de deur uit durven. Gewoon makkelijk iets uit het onderste schap van de winkel pakken zonder me af te vragen of ik weer een spier ga verrekken, m'n zonnescherm in 1x naar boven of beneden kunnen doen zonder pauze omdat m'n schouder dat niet kan in 1x. Dus trots dat ik de keus heb gemaakt om nu eens te vechten voor mezelf.
Vrijdag examen sociale hygiëne, maar die is volgens mij nog makkelijker. 
