Wandering Spirits Forum

Komt vanzelf goed hoor, als je je zorgen maakt/schuldig voelt zou ik eerder een boekje gaan lezen naast het kattenfort. Dan ben je even in hun veilige cirkel en kunnen ze hun knuffels komen halen (of net doen of ze je negeren, net wat voor katten je hebt ). Het huis ontdekken komt vanzelf. Als het eeeerg lang duurt kan je proberen het eten steeds verder weg te geven. Maar bij mij duurde het rustig een maand voordat ze een beetje comfortabel rondliepen.

Awww, en dat ze er dan ook weer niet uit wil springen. Zo des kats. Ik zou ze ook gewoon lekker laten doen. De nieuwsgierigheid wint het uiteindelijk wel.

Die twee die ik vroeger had, zijn de eerste maand na de verhuizing niet verder gekomen dan de badkamer en de aangrenzende keuken. Als de deur van de keuken naar de hal openstond bleven ze rustig net voor de drempel zitten met een blik van: "zie ons hier zitten en we gaan niet verder". Ik heb ze gewoon hun eigen tempo laten bepalen, de deuren open gezet wanneer dat kon en ze werden vanzelf nieuwsgierig om de rest te verkennen, pootje voor pootje

Zonde van je kin, Crownless. Volgen jouw katten van die hengelspeeltjes? Die gebruik ik om de kat te helpen naar nieuwe plekken te gaan (zoals bovenop de hoge keukenkastjes en bovenop de superhoge boekenkasten. Ze zullen er verder inderdaad zelf wel uitkomen - van vrienden van mij weet ik dat hun voormalige appartementskatten er ook wel een maand of wat over deden voor ze zich echt comfortabel voelden met trappen en de vele kamers in het nieuwe huis.

Met Storm is alles prima Ze is voor de duvel en z'n moer niet bang (toen m'n schoonouders langskwamen liet ze zich direct oppakken en zo). Ze is wel een beetje een kruidje-roer-me-niet en ze heeft de vervelende gewoonte om bovenop je te willen liggen, zich dan op r rug te rollen en als je arm dan zelfs maar in de buurt van r buik komt (om even t volume op de laptop aan te passen, of zo), de 'kitty murder trap' uit te halen (vastgrijpen met voorpootjes en tanden, en schoppen met de achterpoten). Daar moeten we nog wat op vinden, want kat op schoot is natuurlijk supergezellig, maar niet als je elke keer bloedig eindigt. Het 'krabben tijdens het aaien' hebben we al bijna helemaal eruit gekregen - met dank aan deze video van Jackson Galaxy:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=Si-yk1KxYX0[/youtube]

Een dezer dagen moeten we maar eens aan het nagels knippen slaan - als ze dan uithaalt, doet ze in elk geval niet zoveel kwaad.

Leuk om te lezen, de poezen-updates allemaal. Mijn kat reageert minder heftig op zijn eigen gevoelige dingetjes, als ik tijdens de kitty murder trap gewoon meteen mijn arm helemaal relaxed stil hou en tegen het bijten mijn vingers of pols juist verder het bekkie in duw. Misschien ken je die truc tegen het bijten al, maar het blijft leuk om ze dan verbaast met hun tongetje je vinger uit hun bekje te zien duwen. De relaxte arm is lastiger, want als het een 'verstijfde' arm is, werkt het niet. Je moet echt een zen-arm hebben, en met je blik ook ergens naar de horizon achter hun linkeroor kijken, zeker niet naar de kat zelf met een gefocuste blik. En dan heel rustig je arm terugtrekken (of losmaken).

Het werkt alleen als kat niet al helemaal op 10 zit qua afweer reactie, dus timing is everything en sommige katten gaan gewoon snel naar de 10de versnelling en maar langzaam weer naar zijn 1. Maar als kat nog maar tot 3 of 5 is gegaan qua heftigheid, valt het te proberen.

Oh, dat komt wel goed met Storm. Pittige kat voor pittig stel, ik vind het een goeie match.
En qua claws of death kan het ook nog even een vertrouwensissue zijn. Jongste is echt een vloeibare kat, als ze zich ontspant wordt ze echt zo'n ontspannen lappenpop die dan ook op haar rug beland. Het duurde jaren voor ik haar buik mocht aaien (het duurde sowieso drie jaar voor ze ontdekte dat mensen een schoot hebben en dat dat lekker warm is). Ze leek heel erg te schrikken van het feit dat mensen ook gewoon bewegen als je op schoot ligt.
Het kost tijd. En langzaam komt het vertrouwen dat mensen echt niet zomaar een kattenbuik open halen.

De arm ontspannen houden werkte voor mij heel goed tijdens mijn vrijwilligerswerk in het asiel. Samen met een neutrale "nee".

Mijn poezels zijn gisteravond uit zichzelf naar de woonkamer gekomen. helemaal van hun fort op de 2e verdieping naar de begane grond.
Alleen wilde Barones weer de badkamer in. Blijft lastig concept, 2 trappen.

In het asiel zul je daar ook wel veel mee te maken krijgen, ja. Yay voor poezen op ontdekkingsreis!

Poezen blijven op ontdekkingstocht gaan.

En ik zit in dubio. Ik wil de katten niet in de woonkamer laten als ik niet in de woonkamer ben. Maar tegelijkertijd hebben de hal, trappen en kattenkamer weinig daglicht en geen enkel raam waar ze door naar buiten kunnen kijken.

Nu werd ik daar laatst om uitgelachen, want "het zijn katten!" En op zich slapen katten 16 uur per dag en is er echt wel een "omg hier is een zonnestraal ik lig hier!"-plek. Maar toch. Ik vind het zielig.

Wat vinden jullie? Ik wil ze niet onbeheerd in de woonkamer laten omdat ze in het verleden meerdere keren op de bank hebben geplast en dat een bitch is om schoon te maken.

Mijn kat kan alleen boven uit het raam kijken, in de slaapkamer. Dat doet ze savonds een minuut of 10, verder ligt ze op bed. Nu kan ze beneden wel naar buiten natuurlijk maar dat kunnen die van jullie ook over een tijdje toch? Dan zou ik me er inderdaad niet druk om maken. Later moeten afleren lijkt me lastiger dan dat ze er nu aan wennen.

Storm blijft ook niet zonder ons in de woonkamer, dus ik snap je helemaal. En ik snap ook best dat je wilt dat ze wat leuks hebben om naar te kijken - catervision is a thing!

Ik zou denk ik proberen om iets te improviseren. Als je er met een stapel dozen onder een kleine raampje niet komt, desnoods een oud tv-tje met een aquariumvideo, of zo. Warmtelamp? Of een spiegel op zo'n manier ophangen / neerzetten dat als de kat ervoor zit, ze daarmee uit het raam kunnen kijken? Weten zij veel dat dat geen echt raam is

Als dat er allemaal niet in zit, zou ik me er niet te schuldig over voelen en ze lekker in de kattenkamer laten- ze hebben tenslotte elkaar om mee te spelen en te knuffelen en ik heb het idee dat katten hun wakkere momenten vooral bewaren voor als wij er zijn. Als ze alleen in hun kamer zitten, zullen ze vermoedelijk vooral veel slapen.

Volgensmij doen katten idd niet veel anders dan slapen als je weg bent .

Afgelopen weekend hebben we een harnasje voor poes gekocht. Eerst twee dagen alleen geoefend met het harnasje aan en af doen en op dag drie (maandag) heb ik er een schoenveter aan geknoopt en heb ik haar mee de gang op genomen. Toen liep ze helemaal tot de voordeur van de buren, draaide ze zich resoluut om en dook ze weer terug naar binnen.

Gisteren was ik druk, maar vanavond hebben Lief en ik 'r samen meegenomen en toen is ze het stuk hal tussen de voordeur van onze linker- en rechterburen een aantal keer op en neer gelopen, en is ze zelfs helemaal doorgegaan naar de lift aan het eind van de gang.

Ze heeft zelfs een van onze buren even van een afstandje gezien (dat was wel heel eng, schijnbaar, gezien t formaat van haar staart).

't zou me niets verbazen als ze binnen een week met de lift wil

Morgen weer met de poes naar de dokter, de plek waar ze een halfjaar geleden aan is geopereerd is weer helemaal terug. En gaat weer niet dicht, hij is zelfs iets groter nu, en ze heeft kleinere korstjes op nieuwe plekken

Ach, nee! Is er toch niet mogelijk een voer-allergie in het spel? Edit: Wacht, volgens mij heb ik dat al eens gevraagd/gesuggereerd...

Vanochtend moest de poes naar de dierenarts om tandsteen te laten verwijderen (alle tanden nog goed, niks getrokken, yay!). Eind van de ochtend kon ik hem weer ophalen. De dierenarts waarschuwde dat de poes nog wel een tijdje 'roze olifantjes zou zien', oftewel dat de verdoving nog niet uitgewerkt was. Arme poes heeft idd de halve middag nog rondgezwalkt alsof hij dronken was. Zielig, maar ook wel heel schattig. Hij moest kennelijk echt heel nodig blijven wandelen, tot hij weer omviel en even bleef liggen. En dan weer opstond, want hij moest echt heel nodig rondjes door het huis maken.

Hij is nu weer een beetje normaal. Nog niet helemaal op krachten, maar kan weer in een rechte lijn lopen en stilzitten. Awww, poes. De eerste keer 'uit logeren' zonder mij (al was het maar voor een paar uurtjes) sinds we hem hebben.