Wandering Spirits Forum

Subbiekoorts

Wat *is* het nu eigenlijk? Een inventarisatie tussen forumposts leverde deze kreten op:

• de "hongerige nieuweling"
• Ik wilde meer, meer, meer. En wel NU!
• En ervaring leert dat nieuwe subs nogal subbiekoorts kunnen krijgen en knalverliefd kunnen worden en dat het allemaal gigantisch en overweldigend wordt
• Ze zijn "eager", ze willen zo graag!
• Dit is het gevoel dat je kan krijgen als je je subkant gaat ontdekken, en kan je het gevoel geven dat bdsm het aller-allerbelangrijkste en eigenste aan jezelf is en dat je daar ALLES, NU van moet ontdekken
• wil vanalles proberen en doen alleen is dat wat lastig in je eentje. Kun je best rusteloos van worden.

Stuiteren is volgens mij iets wezenlijk anders dan subbiekoorts. Met subbiekoorts ben je erg kwetsbaar en beïnvloedbaar.
Ik wil graag jullie meningen weten... Vragen waar ik momenteel nog mee zit:

Is het van voorbijgaande aard?
Blijft het bestaan tot je thuis komt?
Stopt het zodra je thuis bent gekomen?
Kun je er vanaf komen zonder te spelen?
Houdt subbiekoorts je feitelijk voor de gek?

2marijke: dat je de goede sleutel in handen hebt

kitten schreef:Subbiekoorts

Wat *is* het nu eigenlijk? Een inventarisatie tussen forumposts leverde deze kreten op:

• de "hongerige nieuweling"
• Ik wilde meer, meer, meer. En wel NU!
• En ervaring leert dat nieuwe subs nogal subbiekoorts kunnen krijgen en knalverliefd kunnen worden en dat het allemaal gigantisch en overweldigend wordt
• Ze zijn "eager", ze willen zo graag!
• Dit is het gevoel dat je kan krijgen als je je subkant gaat ontdekken, en kan je het gevoel geven dat bdsm het aller-allerbelangrijkste en eigenste aan jezelf is en dat je daar ALLES, NU van moet ontdekken
• wil vanalles proberen en doen alleen is dat wat lastig in je eentje. Kun je best rusteloos van worden.

Dit alles is voor mij heel herkenbaar

kitten schreef:Is het van voorbijgaande aard?

Weet ik eigenlijk niet, wellicht wel in het geval van een 'vaste' spelpartner waar je vertrouwen in hebt.
Deze jongen heeft zo'n iemand niet, dus kan geen duidelijk antwoord geven.

kitten schreef:Blijft het bestaan tot je thuis komt?
Stopt het zodra je thuis bent gekomen?

Volgens mij zijn dit twee dezelfde vragen
Ik kan natuurlijk alleen voor mijzelf spreken, nee bij mij stopt het absoluut niet integendeel zelfs...

kitten schreef:Kun je er vanaf komen zonder te spelen?

Hmm, hoe denk jij dat het dan zou kunnen

kitten schreef:Houdt subbiekoorts je feitelijk voor de gek?

Zuiver rationeel denkend zeker waar (denk ik).
Er is immers meer leuke dingen in het leven dan SM, toch??

Ik vraag me vooral af hoe je hier als D (of Switch) mee om gaat, als je gaat daten/spelen met iemand die dit heeft ...

Aanstaande vrijdag een date met iemand die steeds meer hier op begint te lijken.

@Li. dat hangt èrg van je manier van spelen af..

je kunt er ook méé spelen. 'haha jij hebt subbiekoorts' ... is bèst vernederend.

kun je er af komen zonder spelen, ja.
een flinke bak koud water (al dan niet mentaal) kàn helpen. Is niet leuk, maar in sommige gevallen beter dan de koorts voeren.
maar da's mijn mening.

Is subbiekoorts vergelijkbaar met de rose wolk als je verliefd bent.
Dus een tijdelijke staat van niet meer weten hoe je voelt tenopzichte van de ander en alleen maar de leuke dingen van de ander ziet en je mee gaat in de flow van dat moment. Dus de realiteit opdat moment anders is dan jij waarneemt.

Ik denk dus dat subbiekoorts een tijdelijk iets is wat weer voorbij gaat. Leuk is anders maar het dooft vanzelf als het geen mogelijkheden krijgt tot ontwikkeling. En ja als je dan iemand tegenkomt laait het weer op en ga je spelen. En dan net zoals de roze wolk land je weer op aarde in de realiteit van elke dag.

kitten schreef: Met subbiekoorts ben je erg kwetsbaar en beïnvloedbaar.

ericadventure schreef:En ja als je dan iemand tegenkomt laait het weer op en ga je spelen.

Denk dat dit soms .. wel even naast elkaar moet staan

Ook niet altijd even handig voor D's overigens
ik heb zelf wel eens de neiging op de rem te gaan staan (wat soms best moeilijk is) ..maar vraag me af of er niet ook mensen zijn die juist de koorts expres gaan voeren.

en iemand na verloop van tijd een enorm end een diep gat in flikkert.


Ik merkte overigens bij mezelf afgelopen zomer dat ik door gestuiter en gesodemieter op mn werk bijna zelfdestructief bezig was. Dus misschien dat gestuiter en subbiekoorts soms dichter bij elkaar ligt dan je zou denken.

of zou subbiekoorts bij een nieuwe mogelijkheid weer beetje terug komen?

Marijke schreef:Wat bedoel je met thuiskomen?

Ik stel me diezelfde vraag. Je kan dat namelijk

kitten schreef:1. Is het van voorbijgaande aard?
2. Blijft het bestaan tot je thuis komt?
3. Stopt het zodra je thuis bent gekomen?
4. Kun je er vanaf komen zonder te spelen?
5. Houdt subbiekoorts je feitelijk voor de gek?

1. Voor het grootste gedeelte denk ik van wel. Er zal altijd wel iets van opwinding en nieuwsgierigheid blijven, maar ik geloof dat subbiekoorts voornamelijk voortkomt uit het feit dat je nog onbekend bent met wat BDSM eigenlijk is. Vroeg of laat botsen subbiekoortsige subjes op hun grenzen, en dan zwakt dat "meer, meer, nu, nu!!"-gevoel vanzelf af.
2. euh...hier stel ik me dezelfde vraag als Marijke: wat is thuiskomen?
@colet: ik denk niet dat 't letterlijk bedoeld is. meer in de zin van "duidelijk beginnen beseffen dat BDSM iets voor jou is".
...alleen is dat nogal een vage definitie. Is "thuiskomen" zodra je in contact komt met andere BDSM-ers? Zodra je je eerste spel meemaakt? Zodra je een D/s hebt? Oftewel...afhankelijk hoe je thuiskomen juist ziet zal het antwoord anders zijn.
3. dit is ook weer afhankelijk van die definitie. Maar ik denk toch eerder dat het tegen grenzen aanlopen een belangrijkere 'tegenkracht' is dan dat je daadwerkelijk iets met BDSM gaat doen. (dit kan ook mijn eigen projectie zijn)
4. een heel moeilijke vraag. Ik ben geneigd "nee" te zeggen, maar dit kan een self-fulfilling prophecy zijn. Dat iemand dus pas echt subbiekoorts heeft (en niet gewoon 'grote interesse heeft in BDSM') als 'ie er alleen maar vanaf kan komen door te spelen. Wat ikzelf in die periode wel had, was dat andere dingen doen om me af te leiden alleen maar symptoombestrijding was. Ik geloof iig niet dat als ik een paar jaar niet zou spelen, ik terug zou zakken naar mijn vroegere niveau.
5. dit is dan weer een heel gemakkelijke vraag: JA! Ik heb met mensen gespeeld waarbij ik (achteraf gezien) beter niet mee had gespeeld, heb eigen grenzen geminimaliseerd en had fantasiebeelden gehad waarvan ik nog echt wilde dat ze praktijk zouden worden ook.


@JJV: bedoel je dat het niet handig is voor D's om met subbiekoortsige subs om te gaan? Of bedoel je dat Doms ook last krijgen van Dommiekoorts*?




*met excuses voor de belachelijke benaming

Ik vind de vergelijking met verliefheid wel interessant. Denk dat daar ook wel een kern van waarheid in zit. Overigens denk ik ook dat je de helft al zelf gewonnen hebt mbt kwetsbaarheid als je je realiseert dat het subbiekoorts is. Maar juist dat is, zeker bij subjes die het voor de eerste keer meemaken zo lastig. Iets herkennen kan pas als je het voor minimaal de 2e keer meemaakt, tenzij je er superveel informatie over hebt gehad.....

Ik heb nog nooit gehoord van de term 'subbiekoorts' (nu wel dus) en kan er niet zoveel mee. Ik zie het verlangen naar de sub in mij als identiek (of parallel lopend) aan mezelf. Soms is de sub die de overhand heeft, andere keer de andere ik (die werkt, moeder is, rekeningen betaalt enzo). Nu is mijn relatie een BDSM-relatie en mijn sub wordt altijd wel gevoed op de een of andere manier door de dag heen. Soms heb ik er ook geen behoefte aan maar dat is aan de kant van mijn Dominant ook. Hij geeft zijn dominante kant ook wel eens een dagje vrij.

Stuiteren ken ik niet meer in deze relatie. Ik ken het wel uit het verleden met mijn ex-vriendje. En dat is ook zeker een verschil. Dat was een vriendschap with benefits en was sex/BDSM in een hele andere context. Naast dit was er een vriendschap en geen relatie met toekomstperspectief. Dus daar kon ik wel in stuiteren en nog meer verlangen omdat het subgevoel heel anders gevoed werd. Nu is de flow er altijd en is zeg maar mijn 'bloedsuiker' stabiel.

Ik denk dat subbiekoorts niet eindigt als je thuiskomt in de zin van dat je bijv. op een website komt waar je veel in herkent. Dan begint het eigenlijk juist. De vergelijking met verliefdheid vind ik wel een goede. Eerst wil je alleen maar meer meer meer, het lijkt of je geen grenzen hebt, je gaat er heel veel over lezen. Eigenlijk net als dat je een nieuwe partner hebt en maar geen genoeg van hem kan krijgen, heel de tijd aan hem wil zitten enz.

Als je een stabiele spelrelatie hebt zwakt dat vanzelf af.

Het is een lastige discussie als veel mensen het niet herkennen en niet weten wat thuiskomen is. Ik had niet verwacht dat ik de term thuiskomen zou moeten uitleggen, maar dat is het gevoel bij het eerste spel, dat je *eindelijk* thuis bent. Dat dit is wat je al die tijd/je hele leven gezocht hebt. Ik kan me voorstellen dat niet iedereen die ervaring heeft. Net zoals niet iedereen subbiekoorts zal hebben gehad. Ik denk ook dat de twee aan elkaar verbonden zijn. Na een heftige subbiekoorts is thuiskomen een hele heftige ervaring. De herkenning... van jezelf! Euforie! Dit is het!!

Maar ik ben dus in gesprek met een sub die heel graag een 1e spel wil. En ik wil weten... gaat dat hem van de koorts afhelpen of verder in het verlangen duwen? Doe ik hem er wel een plezier mee? Ik weet dat bitemarks goed terecht is gekomen... maar... *zucht* Ik blijf het eng vinden! Zoveel subs die blijven zoeken... waaronder ikzelf!

Ik wil het graag, het is echt gewéldig om te doen...! Het gevoel van macht is immens! Maar het voelt als... iets afnemen. Iets wat zo bijzonder is! Bijzonderder dan een ontmaagding. Het is iemand waarvan ik zeker weer dat ik niet meer zou willen dan dat ene spel. Maar dat ene, eerste spel. dat is zo bijzonder! Hij is zo eager, zo makkelijk triggerbaar! En natuurlijk zegt hij ja! Hij wil het ervaren, met mij, ook al weet hij van tevoren dat ik daarna niks meer zou willen. Maar in hoeverre kan hij die beslissing nog wel nemen? Subbiekoorts maakt blind! Ik heb dat zelf ook gehad, het is zooooo sterk!!

Iemand met subbiekoorts kan volgens mij zelfs nog geloven dat hij dit 24/7 voor de rest van zijn leven wil, als ie het goed te pakken heeft. Tenminste, dat is projectie, want ik had dat dus wel! Het gevoel dat ik voor de rest van mijn leven als slavin in een kooi gehouden wilde worden! Hoe helder kan een sub met subbiekoorts nog denken?

Dus met thuiskomen bedoel je een eerste spel? Ik dacht dat daarmee werd bedoelt dat je jezelf herkent (dus dat kan in een eerste spel, maar ook in verhalen, op websites enz.) Dus dat je je gevoel kan plaatsten (even om mijn vorige post in perspectief te plaatsen)

Ik denk niet dat met een eerste spel de subbiekoorts over is. Dat gaat pas over als je zekerheid hebt dat je vaker zult spelen (in mijn ervaring). Maar ik denk ook niet dat het het erger maakt. Je kunt aan die sub uitleggen dat je bang bent dat hij het alleen doet door de subbiekoorts (het fenomeen uitleggen, hoe je dat zelf hebt ervaren enzo). Dan kan hij zelf een geinformeerde keuze maken. Als hij het dan nog steeds wil zou ik het gewoon doen. Anders komt hij misschien voor zijn eerste spel wel bij een slechter iemand terecht. Jij kan hem tenminste een mooie eerste ervaring geven. Je weet nooit zeker of hij er niet later spijt van krijgt, maar die subbiekoorts houd hij ook als jij niet met hem speelt. Dan zoekt hij het ergens anders en is hij misschien slechter af.

Voleuse schreef:Dus met thuiskomen bedoel je een eerste spel? Ik dacht dat daarmee werd bedoelt dat je jezelf herkent (dus dat kan in een eerste spel, maar ook in verhalen, op websites enz.) Dus dat je je gevoel kan plaatsten (even om mijn vorige post in perspectief te plaatsen)

Ja... klopt ook wel. Ik had eigenlijk ook twee momenten van thuiskomen. Die van het ontdekken, lezen, lezen, lezen. Tot 4 uur 's nachts doorlezen en chatten en de volgende ochtend om half negen als een zombie op je werk zitten en thuis toch weer gaan lezen en chatten. Maar ook het eerste heftige spel, dat was een bevestiging van wat ik allemaal gelezen had, want het lezen wakkerde eigenlijk vooral de subbiekoorts aan.

En ja, dat idee van, dan liever bij mij dan bij een of ander mispunt, dat is mij ook door mijn hoofd geschoten. Maar van de andere kant: ik ontneem zo wel iemand die wél met hem verder zou willen, de mogelijkheid om dit met hem te beleven.