verwarde gevoelens...

[Amy 87]

Hoi lieve allemaal,

Ik moet even iets kwijt, hoop dat jullie raad weten...
Zoals de meesten van jullie misschien al weten heb ik nu 7 jaar n relatie met een jongen waar ik zielsveel van houd. Hij weet sinds n paar jaar van mn bdsm gevoelens af en we hadden daar een mooie middenweg in gevonden. Ik iets minder dan mn verlangen en hij iets meer dan wat hij zou willen. Ik heb het een tijd heel druk op het werk gehad, was weinig met mn bdsm gevoelens bezig en had dus genoeg aan wat plagerijtjes, n tik op mn billen of een avondje n ochtendjastouw om mn polsen. Maar sinds ik vakantie heb (sinds maandag) gaat t mis. Ik moet er constant aan denken, begin weer te lezen op dit forum, filmpjes te kijken je kent het wel.

Ik was de hele dag al in n sub bui toen woensdag nacht mn vriend thuiskwam van n avondje terrassen/stappen. Ik lag half te slapen en hij greep me opeens vast, ik kreeg n paar tikken op mn billen, hij legde zn hand op mn mond en sprak me streng toe... ik was helemaal weg. Tot hij 3 min later in slaap viel en lag te snurken, domper dus. De dag erna heb ik hem gesmst of we 's avonds misschien verder konden spelen, hij reageerde leuk via sms. Ik smste hoe het toch kon dat als hij dronk, altijd weer die meester naar boven komt, zonder dat ik ernaar vraag. Als je drinkt komt je ware ik naar boven zeggen ze toch? Waarop hij antwoorde: Dat is ook mn ware ik

Maar er gebeurde weer niet echt iets. Het hoopte zich op en vanavond kwam het eruit, ik zat er even helemaal doorheen omdat ik zo verlangde naar de meester in hem die maar niet kwam, ja alleen toen hij gedronken had. Dat is iedere keer zo! Maar doordat ik in een dipje zat, kreeg hij ook slechte zin en ging hij dingen zeggen waardoor t alleen maar erger werd.
Hij zei dat BDSM maar n fantasiewereldje is en dat t hem niet veel interesseert en dat hij t soms doet om mij gelukkig te maken, terwijl hij n tijdje terug nog zei dat hij t soms wel zelf leuk vond.

Ik ben zo in de war, en zulke uitspraken doen pijn, echt waar. Ik weet even gewoon niet meer wat ik van hem kan verwachten en mag verwachten. En ik wil stiekem zo graag dat hij mij machteloos WIL zien en dat hij WIL dat ik alles doe wat hij zegt,en dat ik HEM daarvan zie genieten. Maar helaas, ik ben bang dat die droom nooit uit gaat komen. Ik hou zo zielsveel van hem, wil hem echt nooit van mn leven kwijt, maar hoe moet ik nu met die gevoelens omgaan.Het buiten de deur zoeken vind ik eigenlijk niets, dat lijkt me zo eng, ik zou niet zomaar iedereen vertrouwen en het lijkt me ook helemaal niet fijn om intiem met een andere man te zijn. Maarja, zijn er dan ook nog andere mogelijkheden? Er zijn vast genoeg mensen die dit herkennen en ik zou heel graag weten hoe jullie ermee omgaan. Ik sta ook helemaal open om ervaringen uit te wisselen.

Liefs mij

[Gilraen^]

Ofwel doet hij het echt alleen maar voor jou. Dat is niet wat je wil horen, maar wel een serieuze mogelijkheid.
Ofwel (en dit kan ook in combinatie met bovenstaand gegeven) is het makkelijker voor hem als hij gedronken heeft om remmingen (je slaat je meisje niet, machtsverdeling moet gelijk zijn,...) te overwinnen.

[juffie]

Of hij heeft een kwade dronk en is niet aan het spelen maar meer echt aan het slaan...

[Voleuse]

Heb je hem er ooit van zien genieten? Want het kan best zijn dat hij het wel leuk vind maar zijn gewenste speelfrequentie gewoon lager ligt dan dat van jou (vergelijkbaar met libido zeg maar).
Maar goed, zo klinkt het niet echt. Ik heb in eenzelfde situatie gezeten en toen hebben we besloten dat ik wel met anderen mocht spelen. Ik moet zeggen dat dat ook geen ideale situatie is, aangezien je dan steeds met wisselende mensen speelt (er zijn niet veel mensen die graag een vaste sub willen hebben waar ze geen seks mee hebben).
Ehm, eigenlijk is het gewoon kut dus. Ik zou eigenlijk adviseren om het uit te maken, maar dat kan ik zelf ook niet dus ik weet niet wat ik verder moet zeggen eigenlijk.

[Amy 87]

Bedankt voor jullie reacties,

Uitmaken is geen optie, ik hou veels te veel van hem, we zijn nu 7 jaar samen en ik ben zo ontzettend gelukkig met hem.. ik kan me werkelijk geen betere relatie voorstellen, het enige puntje dat niet klopt is onze verschillende behoeftes inderdaad op bdsm gebied. Ik heb soms wel het gevoel dat hij het leuk vindt om de baas te zijn, maarja zo is hij gewoon. Zo was hij al toen ik hem pas leerde kennen. Hij wil ook absoluut niet dat ik gelijk aan of boven hem sta, hij beslist veel dingen maar op een andere manier als binnen bdsm. Hij komt niet zelf met spelideetjes, opdrachtjes zulke dingen. Maar hij is wel dominant als persoon in onze relatie, vandaar dat ik ook zo het idee heb dat het echt in hem zit.

Over dat drinken, hij drinkt zelden, maar als hij dan een keer zo veel gedronken heeft en die meester komt boven is het niet zo dat hij alleen maar slaat, hij gaf me net een tik op mn billen voor de rest was het meer hoe hij zich opstelde en hoe hij praatte, dus die kwade dronk geloof ik niet zo in. Ik geloof wel dat hij misschien dan minder remmingen heeft of inderdaad het echt alleen voor mij doet, maar waarom dan ook als ik lig te slapen, dan zou je toch zeggen dat hij er zelf zin in heeft? Hij kan me niet uitleggen hoe dat komt.

Hij heeft net wel wat dingen zitten lezen op t forum omdat ik aangaf dat hem dat misschien zou helpen maar daar las hij hardop wat hij hier nu aan had want bij de meeste relaties werkt het niet en wordt er iemand anders bij gehaald of ze gaan uit elkaar, maar dat willen wij allebei absoluut niet. Ik vond het wel heel lief dat hij dingen ging lezen, ik kan misschien een paar topics kiezen die fijn zijn voor hem, waar hij wel misschien iets aan heeft. Zijn er meer mensen die in deze situatie zitten, hoe gaan jullie hiermee om? Misschien kunnen we elkaar helpen.

[Crownless]

Misschien heeft hij hier iets aan? http://www.xeromag.com/fvbdniceguy.html" onclick="window.open(this.href);return false;

Ik krijg een beetje zo'n jaren 50 'de man is de baas'-gevoel wat ik nu zo hoor. En ik weet niet, ik krijg er niet direct een goed gevoel bij. Maar kan even niet zo goed uitleggen waarom. En misschien heb ik het mis, ik bedoel, ik ken jullie niet eens.

Anyway, ik denk dat hij vooral duidelijk moet zijn naar jou toe. En eerlijk. Gemengde signalen geven mij de kriebels. Het is oneerlijk naar jou, en ook naar hemzelf.

Ook al ziet hij bdsm als een 'fantasiespelletje', de emoties, twijfels en fysieke reacties zijn echt. Als hij zich nu misschien kut voelt door zijn twijfels en jouw verlangens, gaat dat echt niet weg door het allemaal af te doen als een spelletje.

Dus mijn advies naar hem: ben eerlijk. Hou je niet groot omdat je misschien denkt dat eerlijkheid over jouw gevoelens je zwak doet lijken, of je van een voetstuk af doen donderen. Eerlijkheid en openheid is zo fucking moeilijk en is daarom sterk. En zo nodig om er samen uit te komen.
Kortom, ben eerlijk. Naar haar, maar ook naar jezelf.

[Amy 87]

Bedankt voor je link, ik heb hem dit volgens mij een keer in het nederlands laten lezen, heb er toen een boekje van gemaakt... maar toch bedankt!

Ik kan ook heel moeilijk uitleggen hoe het precies zit. Hij is absoluut niet zo'n jaren 50 de man is de baas man, hij speelt dat soms ja, omdat hij weet dat ik het leuk vind. Hij is wel een dominant persoon en laat dit extra blijken omdat ik dat leuk vind. Maar als ik zeg: ik ben het er niet mee eens of ik wil dat liever niet, dan respecteert hij dat, we overleggen ook gewoon vanalles, maar hij is al dominant in zijn uitstraling ik vind het moeilijk te omschrijven hoe hij is. Ik zou graag in zijn hoofd willen kruipen om te kunnen zien hoe hij er nu echt over denkt. Het is een schat echt, en hij zou mij nooit echt kwaad willen doen. Hij is vaak ook te voorzichtig/ te lief als hij wil proberen de meester te spelen voor mij. Maar andere momenten komt die echte meesterkant naar boven. Dan heb ik ook minder de neiging om hem uit te dagen ofzo, dan IS hij gewoon echt de meester en wil ik alles doen om hem te pleasen. Ik merk het meteen als het echt vanuit hem komt. Maar ik snap niet waar dat opeens dan vandaan komt.

[Crownless]

Oh, jij bent ook de Amy zonder de 87? Check.

Ik ben je verhaal een beetje kwijt. Sorry. Maar was jij niet dat meisje die haar vanille vriend al jaren al stuiterend probeerde into bdsm te krijgen? En wat soms een beetje pusherig richting vriendje overkwam? En totally hyper ende lyrisch kwam schrijven als hij een keer even kort dominant deed? En later afzwakte (of het niet meer liet merken online) en uiteindelijk ging samenwonen?

Damn.

[Voleuse]

Als je echt van hem houdt en bij hem wil blijven, en hij wl geen open relatie oid, dan moet je je BDSM-gevoelens inslikken. Het heeft geen zin om te blijven hopen dat hij wel een keertje om zal slaan en het echt leuk gaat vinden, omdat hij een dominante persoonlijkheid heeft. Persoonlijkheid heeft echt niks met SM-rol te maken, een hoop van de subs die ik ken zijn mondig en dominant in persoon maar in spel toch echt de sub.
Als je BDSM echt ziet als een 'klein puntje', en je wil perse bij hem blijven, dan moet je je toch echt aan hem aanpassen. Je kan hem niet dwingen om te SMmen als hij die behoefte niet heeft, en als er na 7 jaar proberen nog steeds niks is uitgekomen, dan denk ik gewoon niet dat hij die gevoelens heeft.
Het is een moeilijke situatie waar wel meer mensen in zitten, en er is niet echt een pasklare oplossing voor.

[Amy 87]

Ja ik ben hier al ns geweest onder de naam Amy dat klopt, maar dat pusherige klopt niet helemaal, dat is een manier geweest maar k kwam er al snel achter dat dat niet werkt en dat ik dat ook niet wil naar mn lief toe. Dus vandaar dat ik zei we hadden n mooie middenweg, en het ging heel goed, daarom ben ik hier al n tijd niet meer geweest. En ja ik was heel enthousiast als hij het wel deed inderdaad....

Maar ik denk zeker dat ik niet de enige ben, daarom zou ik het ook heel fijn vinden om met mensen te praten die met hetzelfde probleem zitten. Ik probeer ook regelmatig bdsm n beetje in te slikken, maar soms komt er zo'n bui dat je denkt ik heb er wel echt behoefte aan, en het lijkt gewoon soms echt in hem te zitten. Tsjah t blijft moeilijk, ik ben ook een beetje bang dat het inderdaad gewoon niet zodanig in hem zit als wat ik leuk zou vinden.

[thaliya]

Het kan ook nog dat het wel in hem zit, maar niet met jou. Als in: het is niet zo dat omdat 1 persoon toevallig Dom is en 1 sub, dan het *dus* automatisch gaat werken op bdsm gebied.

[Amy 87]

Bedankt dat jullie meedenken, ik heb niet het gevoel dat hij het wel met iemand anders zou kunnen, Dom zijn. Ik heb op dit moment het gevoel dat de meester af en toe in hem naar boven komt en dat hij het dan doet naar mij toe, omdat ik dat fijn vind, maar hij vindt het niet erg om te doen, soms lacht hij zelfs.

Gisteren begon hij weer de hele tijd uit zichzelf, maar goed, misschien moet ik daar gewoon tevreden mee zijn en hopen dat hij af en toe heel rustig aan
een stapje verder wilt. Wilt hij dit niet, dan moet ik denk ik gewoon hier tevreden mee zijn. Het is al zo lief dat hij dit voor mij doet, en ik ben echt zo ontzettend gelukkig met hem, dat besefte ik me gisteren ook. Ik kan en wil niet zonder hem. Dan maar in iets mindere mate bdsm.. hoe moeilijk dat ook is. Maarja die moeilijke momenten blijf je toch hebben denk ik. Op zulke momenten ben ik wel heel blij met een forum als deze, waar je steun bij elkaar kunt zoeken en ook krijgt van anderen

[Amy 87]

Ik zou het wel heel fijn vinden om met mensen te praten/ mailen die in hetzelfde schuitje zitten, misschien kunnen we elkaar een beetje helpen. Het scheelt al veel als je allebei je verhaal kwijt kunt denk ik...

[Boefje]

Het komt vaker voor dat mensen worstelen met hun dominante kant. Of misschien meer met hun sadistische kant. Zo woonden mijn vriend en ik al een aantal jaar samen voordat ik erachter kwam dat ik onderdanige/masochistische gevoelens had. Ik heb hem ze verteld, we zijn met zijn twee op onderzoek gegaan en we zijn, ondanks obstakels, naar elkaar toe gegroeid. Een van de grotere obstakels op ons pas was dat hij opgevoed was met het idee dat je je lief niet slaat. Hij moest leren daarmee om te gaan. Dit lukte doordat hij diep van binnen wist dat hij een sadistische klootzak was en dat accepteerde hij op een gegeven moment. Hij kon zijn norm aanpassen. Maar dat kostte best wel moeite.
Soortgelijke ervaring had ik met mijn sadistische kant.
Het is dus niet ongewoon dat sadisten aarzelen. En dus is het ook niet ongewoon als jouw vriend aarzelt. Maar als hij blijft aarzelen, vraag ik me af of hij wel sadist is. Hoe lang is het inmiddels terug dat je hier postte? Hoeveel is hij in de tussentijd daadwerkelijk veranderd?

Wat ik lees, vertelt eigenlijk dat hij het vooral voor jou doet. Dat de gevonden tussenweg alleen werkt als je zo moe/vol bent van iets anders dat je bdsm gevoelens naar de achtergrond wegzakken. Dat hij zich nauwelijks dominant/sadistisch opstelt behalve als hij wat gedronken heeft. Dat hij wel eens dingen inzet maar, naar jouw smaak, niet voldoende afmaakt. Je geeft zelfs aan dat je het gevoel hebt dat hij met iemand anders zich evenmin dominant zou gedragen. Als je dit zo terug leest, zou je dan een andere conclusie trekken?

Maar het voornaamste wat ik lees, is dat je niet tevreden bent. Kan ik me voorstellen. Toch wringt mij er iets. En dat is dat je de oplossing bij hem blijft zoeken. Je wilt dat hij in zichzelf kijkt en er eerlijk voor uitkomt of hij bdsm-er is of niet. Je blijft daarover twijfelen. Maar ik denk dat je jezelf dingen zou moeten afvragen. Ben jij wel eerlijk naar jezelf? En in hoeverre kun jij leven met deze minimale vorm van bdsm?

[Amy 87]

Hoi Boefje, bedankt voor je reactie...

Je hebt me zeker aan het denken gezet. Ik ben tot de conclusie gekomen dat hij het inderdaad wel voor mij doet, maar dat hij er zeker soms lol in heeft. En op die momenten kan ik er het meeste van genieten natuurlijk. Maar mijn relatie met hem staat bij mij veel hoger dan mijn behoefte aan bdsm. Ik blijf behoefte aan kleine dingen hebben, maar ik wil niet meer en extremer. Ik wil niet aan mijn haren gesleurd worden, gepeinigd worden ofzo, daar houd ik niet van. Het enige wat ik super vind is als hij bepaalt ( bv. wat ik aan moet doen, of opdrachten geven die ik van hem moet doen, en machteloos zijn ( vooral vastgebonden worden, niet wegkunnen) Dat vind ik leuk. Dat zijn voor mijn gevoel geen dingen die voor hem heel moeilijk of heftig zijn. Ik denk dat iemand die zelf een echte Dom is ook meer zou willen dan ik zou willen, daarom is buiten de deur zoeken voor mij ook geen optie en denk ik dat ik beter gewoon zo kan leven zoals ik nu doe. En ja af en toe heb je nog zo'n momentje dat je denkt nu zou ik toch wel willen dat hij.... maar goed. Dat blijf je denk ik altijd hebben. Ik vind wel dat hij trouwens enorm gegroeid is tussen toen en nu. Als hij nu meester is, dan voelt dat echt en niet gespeeld. Door zijn manier van praten en wat hij zegt, wat hij doet, ik vind het knap dat hij zich zo ontwikkelt heeft. Hij probeert ook wat dingetjes uit zichzelf soms, dat deed hij toen niet. Dus dat vind ik super van hem We zullen zien hoe het verder gaat, maar ik zal hem nooit laten vallen voor mijn behoeftes, daar is hij me veel te veel voor waard.