BAM - bewust alleenstaand moeder.

[eireann]

Is dit wat voor je juf? http://www.oudermatch.nl/" onclick="window.open(this.href);return false; Ouders die voor ouders oppassen

[faery]

Het alleen moeder zijn is anders als je het niet zelf bewust kiest. In ieder geval, dat zegt mijn moeder altijd, en die was ook een BAM (al heette dat toen nog BOM) en had mijn vader de eerste anderhalf jaar één dag in de week de zorg van mij op zich, en mijn tante ook één dag. Als er opeens noodgedqwongen alleen voor komt te staan (om wat voor reden dan ook, scheiding, overleiden, etc), is dat, lijkt me, heel anders dan als je er, zoals anne nu aan het overwegen is, zelf voor kiest. Dat maakt sommige dingen niet minder heftig, alleen heb je die heftigheid meegenomen in je beslissing, waardoor ik me kan indenken dat het minder intens in heftigheid is. Die situaties kan je, denk ik, niet goed vergelijken.

En, wat ik ook weer weet van m'n moeder, die dingen doet met opvoedingsondersteuning: samen kinderen opvoeden is ook regelmatig erg lastig, zeker als je misschien er net wat andere ideeën qua opvoeding op nahoudt. Zelf de beslissingen kunnen nemen, voor de dingen kiezen die jij goed en verstandig vind, zonder dat je een compromis hoeft te sluiten; dat lijkt me een groot voordeel van eenouderschap.

[juffie]

Nee, ik bedoel ook met een Co.-ouder, niet alleen een LT-partner. Maar echt echt helemaal alleen. Als je een Co.-ouder hebt, dan kun je in ieder geval nog veel dingen van elkaar opvangen en met elkaar overleggen. Ik vind ruby en ex daarin een prachtig voorbeeld.

[juffie]

En, thanx voor het aanbod, lieffff!

En die site zal ik eens naar kijken.

[eireann]

Ik neig nu ook meer naar een co-ouder, als dat lukt. Alles heeft voor en nadelen natuurlijk, maar ik denk dat de nadelen van co-ouderschap kleiner zijn dan die van alleenstaand.

Nu nog lieve roze man(nen) met kinderwens zoeken in de buurt!

[kitten]

Maar een gemiddeld WS/Fetlife feestje wil je alle drie naar toe gok ik op

Maar dat is niet anders voor een BAM dan bij een koppel. Die willen ook samen naar feestjes en hebben dan ook oppas nodig. De eerste maanden na de geboorte is het makkelijker de speelfeestjes over te slaan en met je baby te pronken op lentemeet-achtige WS meets en daarna kan de kleine alweer makkelijker bij een reguliere oppas terecht. (En het is lang geleden dat ik zowel Anne als Ruby op een feestje zag).

Over oppas: mijn tieneroppas blijft gewoon slapen, als het laat wordt. Echt, dat zijn dingen, die ontvouwen zich wel. Ik ben wel blij dat ik soms de welpjespapa kan bellen, of we een dagje kunnen ruilen. Maar ze zijn ook vaak genoeg bij mijn moeder of met de tieneroppas. Ook zonder welpjes-papa had ik het wel gered. En hij kan soms ook een last zijn, van zichzelf. Als hij bijvoorbeeld iets doet waar ik het niet mee eens ben, dat moet je kunnen loslaten! Zijn bedtijden zijn later, terwijl bij Jongste vaak gezegd wordt dat hij moe oogt. Ik kan hem vragen daar wat aan te doen, maar verder moet ik loslaten. Een co-ouder zal in jouw ogen fouten maken. Niet kan, zal!

Ik heb geen voorkeur voor BAM versus co-ouderschap, beiden hebben voor- en nadelen.

[eireann]

Als het wel een co-ouderschap wordt noem ik mezelf nog steeds Bammer, want de zorgmomenten zijn toch alleen zeg maar. Of zo.

Ik ga morgen eens zo'n kliniek bellen, vragen hoe lang de wachtlijst is. Als die erg lang is, dan wil die procedure wel vast in, kan ik ondertussen een co-ouder zoeken. Voordeel van een co-ouder: Opa's en Oma's hoop ik!

[puppie]

Ik bedoelde meer dat Ruby, jijzelf en Anne het liefst allemaal naar dat feestje gaan Kitten. Dan heb je ook niks aan elkaar als oppas

En alles heeft voors en tegens.
Ik vond van 1 naar 2 kinderen schokkender dan die ene in mijn leven inpassen eerlijk gezegd

[Ravelijne]

Wow, wat een major developments.

Weet je lieve juffie, dat lijkt mij ook fantastisch. Echt. Maar het lijkt er niet op dat het zo gaat zijn...

Uit een aantal dingen (onder andere dit) proef ik wel dat je nog heel erg in het verdriet van de relatiebreuk zit. (Like duh, wist ik zo ook wel, maar het komt wel naar boven). Alleenstaand ouderschap heeft zo zijn nadelen (de grootste is denk ik isolatie), maar afgezien van dat alles lijkt die overlap van verdriet en een gezinnetje beginnen me wel heel zwaar. Je openstellen naar een ander, zelfs je eigen lieve kindje, is echt anders als het verdriet nog rauw is.

Het is jouw keus en jij weet het beste wat goed voor jou is, maar ik kan het niet nalaten te zeggen omdat ik het gezien heb met mijn eigen moeder. Dat is hartstikke subjectief en gaat sowieso over heel iemand anders, maar er zit denk ik wel iets universeels in. Iets nieuws beginnen gaat beter als je het oude afgesloten hebt. Als het overlapt is dat niet persé onmogelijk, maar altijd ingewikkelder op manieren die je soms nog jaren later voelt. Ik snap dat je op de klok kijkt, maar zo oud is 36 niet dat je niet nog kan wachten met de keus maken, tot je je echt weer helemaal kunt openstellen naar een ander toe (want ook dat komt echt weer, ook al kun je het nu misschien nog niet geloven)...

Misschien voelt dat voor jou anders en dat is prima. Ik noem het maar als iets om ook mee te nemen omdat je er misschien nog niet op die manier naar gekeken had.

Edit: Oh, en ik wil natuurlijk ook best oppassen (ben toch in de buurt) maar ben vaak wel een slechte qua tijd/energie en ook naar dezelfde feestjes willen. En dat van dat oppassen geld ook voor een heel stel andere mensen hier (maar wel met dezelfde kanttekeningen).

[eireann]

Nee, dat is een prima punt Ravelijne! Maar omdat ik weet dat ik er ook al zo overdacht voor ik DB kende, ben ik wel al vrij zeker van m'n keus. (nou ja, dat het 1 van die 2 gaat worden)

En het is natuurlijk wel zo dat ik me niet morgen laat bevruchten om over 9 maanden een kind te baren Moet ook nog werk zoeken enzo en daar weer mee begonnen zijn. Maar tussen de evt wachtlijsten en een vriendschap vormen met een man/mannen gaat ook tijd overheen tenslotte. (man/mannen moet makkelijker af te korten zijn zonder het woord donor te gebruiken...)

[Ravelijne]

Dat is ook weer zo. Waar ik aan denk is een beetje, hoe zeg je dat... *denk, denk* Dat het rebound relatie effect vaak op meerdere vlakken in je leven doorwerkt, op een bepaalde manier. Ook in nieuwe vriendschappen. Dan kijk je terug en dan zie je dat je andere keuzes had gemaakt, andere dynamieken met vrienden had, als niet nog een deel van je energie in dat rouwproces zat opgesloten. Dat.

Ik ben benieuwd wie er op je pad gaan komen!

[Daantje]

Ik ga hier heel erg meelezen. Ik sta nogal aan de andere kant van het verhaal en ben al aardig aan het denken gezet over mogelijke toekomstige keuzes.

@Anne Ik vind het best heftig en kan me met de opmerking van Ravelijne verenigen. Maar ik vind het ook ontzettend dapper dat je er op deze manieren voor wilt gaan.

[Janice]

Ik heb in netwerkpleegouderschap een pleegdochtertje gehad. Haar moeder was psychotisch geworden en had kon tijdelijk de zorg niet meer aan. (ik mag zelf geen kinderen meer krijgen helaas). Ik kan mij te goed voorstellen dat je graag voor je te oud bent en teveel risico s gaat lopen aan kidneren wilt starten.Ondanks dat ik ze niet meer mag krijgen, blijft mijn lichaam ook aangeven, dat het toch nu gaat dringen en voel nog wel de drang om ze te willen en nou ja, wilde gewoon zeggen dat ik alle respect heb voor jullie keuzes.

Het is zwaar maar heb ik echt zoveel terug gekregen van die uk, zo fantastische n dan was het nog neit eens eigen.

[eireann]

Wat moeilijk voor je janice, dat je door je lichaam de keuze niet meer zelf mag maken
Zou je nog een keer een pleegkind willen? of is je lichaam daar ook een obstakel? (klinkt dat bot? bedoel ik niet bot! weet even geen andere uitdrukking)

[kitten]

Ik bedoelde meer dat Ruby, jijzelf en Anne het liefst allemaal naar dat feestje gaan Kitten. Dan heb je ook niks aan elkaar als oppas

Waarom niet? We zijn nu ook zelden alle drie tegelijkertijd op kind-ongeschikte feestjes. En nogmaals, dat is voor een stel niet anders. Als Anne wel een partner heeft, zal die ook mee willen naar dat feestje. Oppas nodig hebben is voor alleenstaanden en koppels hetzelfde.