Is ook leuk allemaal.
De welpjes hebben nu ook de familie van Heerscher leren kennen en vice versa.
Al had ik er wel moeite mee dat die familie niet van de poly weet.
En dan heb je het dilemma, vertel ik de kinderen expliciet dat die familie niet weet van Dacrael en leonietje...? We hebben het niet gedaan. Want meestal gaat dat wel goed. En nu inderdaad ook, vlak voor we weggingen vroeg de zus van Heerscher waar we heen gingen en toen zei ik gewoon "We gaan bij (echte naam) Dacrael eten". Waarop de welpjes verbeterden "de ouders van (echte naam) Dacrael, toch?". Dat "we" niet slaat op Heerscher, laten we achterwege. En wie Dacrael is, als ze het gevraagd had, hadden we iets van "goede vriend" gezegd. En dan vraagt zo'n zus toch niet door, waarom zou ze?
Toch voelt het kut. Meer kut dan afgezet worden bij Dacraels ouders dan en Heerscher gedag zoenen, waarbij de broer van Dacrael (die stond toevallig buiten) zich zichtbaar geen houding wist te geven. Want de omgeving went wel en er wordt niet tegen ze gelogen. Bij Heerschers familie voelt het wel als liegen. Technisch gezien lieg ik niet als ik zeg dat "we" bij Dacrael gaan eten, maar kom op, iedereen snapt dat zij zal aannemen dat Heerscher mee gaat. En ook het gehele verzwijgen van het bestáán van leonietje...
