Waarheen leidt de weg...

[Arno]

Sorry, die stomme spellingcontrole, Volesse moet natuurlijk Voleuse zijn.

[Ravelijne]

Heel mooi verwoord door Voleuse. Wat misschien nog een nuttige aanvulling is, is dat er heel veel verschillende manieren zijn om masochisme te beleven. Ik voel bijvoorbeeld een heel duidelijk verschil tussen 'gewone' pijn en 'fijne' pijn. Pijn die goed gedoseerd is, voelt voor mij wel als pijn, maar toch fysiek fijn. Tegelijk echt als pijn en toch echt oprecht prettig en plezierig. Afhankelijk van hoe iemand slaat kan ik er ook nog van in een hele fijne roes komen, waar ik blij en giechelig wordt. Een soort runners high, maar dan gewoon binnenshuis. Een tijdje verderop kan ik dan weer heel stil worden. Of toch behoorlijk geluid gaan maken. Het kan als een soort dans voelen, met actie en reactie perfect op elkaar afgestemd. In die bubbel voel ik me vaak ook heel geborgen. Alle aandacht van twee personen gaat puur naar dat ene moment, dat ene spel. Afhankelijk van de context, kan ik ook sexueel opgewonden raken van die 'goeie' pijn. Ik herken de 'mindfulness' en in het moment zijn ook heel goed, maar voor mij zijn die lichamelijke en emotionele roes er ook een heel belangrijk deel van.

Wat 'goed gedoseerd' is, is dan weer moeilijk te definiëren. Maar in de praktijk lukt het meestal vrij goed om het te realiseren.

QR_BBPOST Ergens vind ik dat ik haar nu inmiddels wel genoeg uitwegen geboden heb, dus daar zal ik binnenkort ook maar eens mee ophouden. Ze heeft natuurlijk altijd nog haar stopwoord, waarmee ze me in toom kan houden.

Zou het niet fijn zijn om er gewoon een keer over te praten, over wat je allebei wil? Impliciet aftasten kan ook (en zal ook altijd wel blijven gebeuren), maar als je nooit transparant communiceert kan dat ook vervelende gevolgen hebben.

Soms vergeten mensen in de hitte van een spel dat ze een stopwoord kunnen gebruiken, of merken ze dat ze het eigenlijk heel moeilijk vinden om te doen. Of proberen ze het zo lang mogelijk vol te houden om de ander een plezier te doen, terwijl die dominante partij juist de sub een plezier dacht te doen.

Wat sommige mensen ook doen, is om de sub te vragen om een verslag te schrijven van een spel. Soms helpt het om op die manier inzicht te krijgen in hoe iemand het ervaren heeft.

Het is ook fijn voor jezelf om echt de bevestiging te hebben dat wat je doet okay is. Dat verlaagd de drempel om dingen te doen èn er van te kunnen genieten ook. Open kunnen praten over wat je wil, wat je niet wil en wat je wel wil proberen maar alleen stapje voor stapje, kan heel nuttig zijn. Meestal ga je er alleen maar beter en fijner van spelen met elkaar.

[Caoineadh]

QR_BBPOST
Van no-go naar pro, Coaineaedh? Hoe ben je tot zo'n grote omslag gekomen? Dat kan toch haast niet zonder dat er flink over je grenzen heen gegaan wordt of zie ik dat nu echt verkeerd?

Zo'n acht jaren geleden kreeg ik een huilende vriendin aan de telefoon.. Haar partner had zonder voorbereiding, zonder afspraken, zonder toestemming, ... besloten om zich anaal aan haar op te dringen. Ze heeft verschrikkelijk veel pijn gehad, om van het bijhorend bloed nog niet te spreken. Ik mijn zorg om haar en mijn medeleven heb ik toen vrees ik een afkeer ontwikkeld van alles wat met anal play te maken had.

En toen, kwam Hij. We hebben er lange gesprekken over gehad... Hoe hij erover vertelde klonk voorzichtig, teder zelfs. En als ik mijn beste vriendin hoorde over haar avonturen was het een ervaring van puur genot. Uiteindelijk kwam ik op een punt dat het tegenwicht van positieve verhalen maakten dat mijn nieuwsgierigheid geprikkeld werd. Het vertrouwen dat ik heb in Hem is de sleutel geweest. En sindsdien ben ik helemaal pro.

Dus, geen grenzen overschreden, vooral vertrouwen opgebouwd.

[Harpocrates]

Beste Caoineadh,

Voordat ik vandaag weer een aantal ongeoorloofde uren van "de baas zijn tijd" ga spenderen aan het typen van een ongetijfeld veel te lang bericht, wil ik graag direct al even reageren op wat jij zegt.

Want wat een openhartige reactie zeg, dankjewel daarvoor. En wat buitengewoon kortzichtig van mij, om zomaar te stellen dat iemand "wel over je grenzen gegaan moet zijn"!

Ik vind dat je een prachtig voorbeeld schetst van hoe twee mensen met elkaar en naar elkaar toe kunnen groeien door openheid, eerlijkheid en intimiteit.

Groet,
Harpocrates

[Harpocrates]

Ik wil je natuurlijk niet met extra werk opzadelen, Frodo.
Maar begrijp ik goed dat jullie binnenkort een 15-jarig jubileum feestje vieren?

[Harpocrates]

Het is zeker mooi verwoord door Voleuse, Eireann. Herkenbaar ook, zoals Arno opmerkt. Voor mij in ieder geval in de zin dat ik op die manier eigenlijk wel kan begrijpen dat pijn voor iemand een extra waarde kan hebben, naast alleen het signaleren van potentiële fysieke problemen.

Maar is er in jouw omschrijving wel sprake van masochisme, Voleuse? Zoals ik het lees, heb jij een manier gevonden om je drukke hoofd leeg te maken. Zeer nuttig zonder meer. Ik ken zelf de last van het volle hoofd maar al te goed en heb er ook mijn trucjes voor. Maar is pijn in dit verhaal dan niet gewoon een middel, in plaats van het doel op zich?

Want stel dat je volgende week ontdekt dat je eenzelfde rust en focus zou kunnen bereiken door het eten van rauwe worteltjes? Denk je niet dat je dan uiteindelijk veel liever eens op een worteltje knaagt, in plaats van je door je D naar de pijnbank te laten leiden?

[Harpocrates]

Dit is meer zoals ik masochisme begrepen had, Ravelijne. Dat pijn als prettig ervaren wordt. Ik heb er inmiddels voldoende voorbeelden van gelezen, om te begrijpen dat dit voor sommige mensen gewoon zo is. Ik kan me persoonlijk alleen zo moeilijk inleven in dat gevoel, waarschijnlijk ben ik er gewoon te kleinzerig voor.

Nu ik dit zo typ bekruipt mij het gevoel dat het eigenlijk een beetje oneerlijk is. Dat ik een ander iets aan zou willen doen, wat ikzelf niet zou kunnen (of willen) verdragen. Maar dit terzijde…

En omdat ik het me niet goed kan voorstellen, blijf ik onzeker over wat ik mijn meisje soms aandoe. Daarom blijf ik haar steeds om bevestiging vragen, of het allemaal écht wel okee is. Ondanks dat ze dat nu inmiddels wel honderd keer bevestigd heeft, blijf ik telkens terugkomen met diezelfde vraag. Gevoelsmatig denk ik dat dat op een gegeven moment wel een keer moet ophouden.

We praten veel, Ravelijne. Heel veel, elke dag de hele dag. Ook voor een spel, tijdens een spel en na een spel. Ik ben uiterst voorzichtig met haar en lang voordat zij zover is dat ze haar stopwoord zou willen gebruiken, heb ik al tig keer gevraagd of het nog goed gaat. En zelfs als ze bevestigend antwoord, besluit ik soms om toch te stoppen.

Wat betreft de openheid over voorkeuren is het een beetje moeilijk. Na vele gesprekken – met meerdere omwegen naar Rome – heb ik inmiddels wel wat informatie uit haar gekregen, maar het hele onderwerp maakt haar verlegen en onzeker. Ze klapt dicht en komt er niet toe om expliciet aan te geven wat ze leuk vindt. Zelfs direct nadat ik iets doe, “weet ze het niet“ of ze het leuk vond, al spreekt haar lichaam soms boekdelen.

Tijdens het spel gisteren heb ik haar “huiswerk“ opgegeven voor de volgende keer. Het invullen van een sublijst, wat foto’s verzamelen van dingen die zij leuk vindt en een tekst schrijven, waarin ze vertelt wat ze dan precies zo leuk vindt aan die foto’s. Ze heeft aangegeven dat moeilijk te vinden, maar ze gaat haar best doen. Daarmee hoop ik haar zover te krijgen om wat onderwerpen naar voren te brengen, die haar persoonlijk aanspreken.

[phedre]

Jij snapt niet dat iemand van de pijn kan genieten en twijfelt daarom bij het pijndoen. Ik snap dat wel maar wat als het andersom ook zo is? Als je sub niet snapt dat iemand kan genieten van n ander pijn doen en daarom aarzelt? Dan leg je beiden behoorlijk beperkingen op als daarover niet gecommuniceerd wordt.

Een sublijst kan natuurlijk ook als domlijst gebruikt worden. Vul hem onafhankelijk van elkaar eens in en bespreek het samen. Dan worden de overeenkomsten maar ook de verschillen in beleving duidelijk

[Frodo]

Ik wil je natuurlijk niet met extra werk opzadelen, Frodo.
Maar begrijp ik goed dat jullie binnenkort een 15-jarig jubileum feestje vieren?

Als er EEN is die zich maar zelden op feestjes vertoont...

[Voleuse]

Misschien heeft zij er ook iets aan om zich hier aan te melden?

Ik vraag me trouwens af of masochisme niet altijd meer een middel dan een doel is. Natuurlijk zijn er mensen die pijn lekker vinden met andere 'doelen' dan ik, vanwege de endorfinehigh of omdat ze er geil van worden. Ik zoek meer die rust en overgave. Ik word niet (consequent) geil of vrolijk van pijn, ik word er klein van. Dat neemt niet weg dat ik pijn (met die reden) lekker vind en het nodig heb en opzoek.
Ik kan me niet voorstellen dat ik met worteltjes eten hetzelfde zou bereiken want ik geef me over *aan hem* en ik leg mijn focus compleet *op hem*. Het net alsof je vraagt: als je zou kunnen klaarkomen van worteltjes eten, zou je dat dan niet doen in plaats van seks?. Het antwoord is nee want spelen is iets wat we samen doen, wat onze intimiteit en band versterkt en onze verhouding bevestigt. Als er een soort BDSM-masturbatie zou bestaan zou ik het zeker wel doen, en ik heb ook in het verleden wel eens los gespeeld puur vanuit mijn eigen behoefte, maar het is niet hetzelfde naar mijn mening.

[Harpocrates]

Gewoon de boel eens van de andere kant bekijken?
Dat is eehm… eigenlijk gewoon een heel goed punt.

En een goeie tip. Heb ik zomaar opeens ook huiswerk.

Dankjewel Phedre!

Het is wellicht te laat, Frodo. Ik maak nu eenmaal graag slapende honden wakker ;-)
Zou het een record zijn, een forumban tijdens de eerste week..?

Het zijn onze eerste weken, Voleuse. Wij zijn beiden zoekende op onze eigen manier en die van haar is waarschijnlijk niet via een forum met “lotgenoten“. Ze weet van mijn aanwezigheid hier – ik vertel haar over mijn belevenissen - en misschien raakt ze er ooit van overtuigd om ook zoiets te proberen, maar het zit in de aard van het beestje om er eerst zelf een tijdje op te herkauwen.

Scherp opgemerkt overigens, de vraagstelling of masochsime niet altijd een doel is. De worteltjes gebruikte ik als metafoor, maar ook als metafoor zou ik ze natuurlijk niet willen ruilen voor seks. Je maakt je punt in ieder geval wel een stuk duidelijker voor me.

Ik hoop overigens dat ik niemand tegen de schenen schop met mijn teksten. Het is nooit mijn bedoeling om iemand te kwetsen en ik sta open voor ieders zienswijze. Het kan zijn dat ik me soms onhandig direct uitdruk, maar ik ben oprecht geïnteresseerd in wat iedereen te delen heeft.

[Frodo]

Zou het een record zijn, een forumban tijdens de eerste week..?

Ik denk dat Uw bijdragen daarvoor iets te veel op prijs gesteld worden door de goegemeente

[chell]

Pijn fijn vinden is ook gewoon een raar iets eigenlijk. Als ik mijn hoofd stoot tegen het keukenkastje doet het pijn (oh nee, ik heb geen bovenkastjes meer!) en vind ik het echt gewoon alleen maar naar. Pijn tijdens een spel kan ook naar zijn. Aan de andere kant kan ik me er ook enorm in verliezen. Net als bij voleuse zorgt het voor een le(e)g(er) hoofd en vaak ook voor een hele fijne ontlading met tranen. En dat zijn geen tranen van pijn, boosheid of verdriet, maar puur een overlopend emmertje. Overigens gebeurt dat wel alleen als de pijn op de juiste manier, met het juiste gereedschap wordt toegebracht

Iemand pijn toebrengen kan ook op zoveel verschillende manieren. Toen ik nog wel eens de andere kant van de zweep opzocht, merkte ik dat een zweep soms lastiger vond om te geven dan dingen als bijten, knijpen of krabben. De zweep (of plak of paddle) zorgde voor een gevoel van afstandelijkheid die ik niet prettig vond, terwijl bijten of knijpen heel intiem voelt en je heel direct de reacties en geluidjes van de ander voelt. Hierdoor leer je iemand ook weer beter kennen en dat zorgde ervoor dat ik wel weer verder durfde te gaan.

[isara]

Haha, wat een rotvraag voor mij!

Geintje, Harpocrates. Ik begin bij de vraag over fantasieën. Aangezien ik pas op latere leeftijd bij toeval achter het bestaan van bdsm en mijn gevoelens kwam, heb ik nooit echt gefantaseerd - en nog steeds niet zo veel, helaas. Dus daar kan ik niet zo veel over zeggen. Alhoewel... achteraf gezien heb ik in mijn puberteit een soort 'droomwereld' gehad waar er heel veel sprake was van niet-vrijwillige pijn en dingen moeten ondergaan. Het was alleen in zo'n vorm gegoten dat ik het nooit voor bdsm aan had kunnen zien - als ik toen had geweten wat dat was, en dat wist ik niet.

Zijn er grenzen verlegd? Ik denk van wel. Maar omdat ik nooit zo veel fantasie heb gehad (helaas) vind ik het lastig te zeggen wat en hoe precies. Het ligt heel erg aan de partner en de dynamiek, vind ik. Mijn ex en eerste D bijvoorbeeld wakkerde fantasie niet aan of vroeg zelden naar wensen. Zijn grenzen lagen bv. bij breathplay en blauwe plekken. Dus dat deden we niet, en behoefte aan meer was er nauwelijks, ook omdat ik dus helemaal niet zo wist wat er in de wereld te koop was, zeg maar. Toen kreeg ik een partner die wel wat met breathplay deed, en ik vond het heerlijk.
Ja, mijn grenzen zijn verlegd, vooral het afgelopen jaar. Ik heb ontdekt dat wat in mijn hoofd grenzen waren dat helemaal niet waren maar gewoon angst om dingen los te laten of controle te verliezen. Of er psychisch beschadigd uit te komen, ofzoiets. Ik heb een partner die zich daar weinig van aantrekt, en ik heb steeds meer het gevoel grenzeloos te zijn. Helemaal grenzeloos kan niet natuurlijk, maar ik heb en doe nu meer met vernedering (met een pestverleden was ik daar bang voor), heftigere pijn, breathplay, af en toe in opdracht anderen bevredigen en fisten (vooral die laatste hoefde ik vroeger echt niet).
Een ander voorbeeld is elektro. Ik ben heel bang voor elektro en heb er nog nooit mee gespeeld. Inmiddels wel zo veel exposure gedaan dat ik een violet wand kan vasthouden, waar ik een jaar geleden niet eens binnen een straal van zes meter van wat dan ook kon komen. Ik heb geen behoefte aan spelen met elektro en zou waarschijnlijk erg bang zijn. Maar als M. dat nu zou willen, dan zou ik het wel doen. Ik word er niet heel blij van, maargoed, wat wij doen is niet perse gebaseerd op dat ik alles leuk en lekker moet vinden. Maar elektro met een ander? No way, harde grens.
Het heeft m.i. allemaal veel te maken met de persoon met wie je het doet. Als je elkaar liefhebt, vertrouwt en respecteert (en die eerste kan prima ontstaan omdat je aan bdsm doet), en je durft los te laten, dan kan er denk ik vanalles gebeuren.

[kitten]

Wow... mooi omschreven!

Dat was tegen Voleuse... op pagina 1. Ik moet echt nog wennen aan het nieuwe forum!