Truus
Geplaatst: 01 sep 2016, 20:42
Vanaf het moment dat mijn meisje en ik het praktisch onderzoek naar de status quo van onze relatie zijn gestart, staat zij steevast vooraan om mij - met haar penetrante stem - ongevraagd te wijzen op oneerlijkheden, waarvan ik mijzelf ook heus allang bewust was. Haar voortschreidende queeste naar de ultieme ijking van mijn ethisch kompas en de radicale bemoeizucht waarmee ze mijn persoonlijke keuzes veroordeelt, maken haar tot een buitengewoon vermoeiend en irritant - doch onmisbaar - onderdeel van mijn niet aflatend overactieve hoofd. Mijn geweten; ik noem haar Truus.
Wegens vooralsnog ontoereikende gelden bestaat ons speelgereedschap momenteel uit een verzameling allerdaags huishoudelijke voorwerpen, die inmiddels met verve hun nieuw vergaarde dubbelfunctie vervullen. Toen ik voor het eerst een houten spatel hanteerde, verbaasde ik mij over de efficiënte kracht-pijn ratio van dit op het eerste gezicht onschuldig ogende keukenaccessoire. Direct na het neerkomen van de eerste slag, was Truus er als de kippen bij om mij te wijzen op de linkerbil van mijn meisje, alwaar de onbedoeld heftige uitwerking van mijn onbesuisde aktie alras zichtbaar werd.
Vanaf dat moment toetste ik ieder potentieel slaginstrument braaf op mijn eigen bovenbeen, alvorens het in het speelcircuit te introduceren. Niet te hard, want ik ben natuurlijk niet gek. Helaas vond Truus dit slechts een slap aftreksel van wat in de basis een goed idee was en omdat ik ook wel doorhad dat ze eindeloos haar zin zou doordrammen, ben ik maar gewoon akkoord gegaan met het duivelse plan waarmee zijzelf op de proppen kwam.
Met elk voorwerp waarmee ik mijn meisje te lijf ga, mag zij mij eenmaal onbestraft te grazen nemen. Eén keer, één klap, zo hard als ze kan!
Op dit moment heb ik een vast viertal aan wapentuig, zoals bijvoorbeeld de hierboven genoemde houtel spatel. Het lichte en stevige materiaal pakt lekker vast, heeft een goed raakvlak, komt gemeen hard aan en is tevens zeer geschikt voor roerbakken. Ook vond ik in de keuken nog een alleraardigst toepasselijk knalgroen gekleurde siliconen pannenlikker, waarvan het soortelijk gewicht doet vermoeden dat er enige versteviging in de vorm van metaal is toegevoegd aan de binnenkant. Het bamboe rietje behoort tot de klassiekers en ontbreekt ook niet in dit kwartet. Tot nu toe vooral gebruikt voor wat licht geplaag, maar ik vermoed dat dit stokje een aardige zwieper in huis heeft. Tot slot wordt deze helse verzameling vervolmaakt door een grote aluminium lineaal en zo heb ik tijdens onze speeluurtjes toch al aardig wat keuze in het slagsegment, wat het gemis aan zweepjes enigszins verzacht.
Ze twijfelde eerst, toen ze de deze voorwerpen voor zich zag uitgestalt en hoorde wat daarmee de bedoeling was. Deze kant van de medaille had ze eigenlijk nog nooit bekeken en de lieve schat wist niet zeker of ze dit wel zou kunnen.
Een gebukte houding vond ik te ver gaan, maar toen ik wel sportief de broek liet zakken, leek ze toch overstag te gaan en ging met haar handen langs de voor haar neergelegde keuzes. Om haar nog wat moed in te spreken, vertelde ik haar dat ik - oh Grote Dominant - "ook heus wel eens bang was, voor de gev... ".
SJPPETTSSSS !!!
Auw! Een zijkant van de lineaal boort zich in mijn bilvlees en zo leerde mijn meisje dat ook de invalshoek van het gebruikte slagwerk enige overweging vooraf vereist. "Oeps, gaat het?", hoorde ik geschrokken achter me. Natuurlijk gaat het, ik ben tenslotte de Grote Dominant en laat me echt niet zomaar klein krijgen. Terwijl ik me afvraag of ik bloed, haal ik even diep adem en stel haar gerust: "Niks aan de hand hoor meisje, er is wel meer voor nodig om... ".
SSHHWWIIIEEEETIK !!!
Aanzienlijk beter gemikt raakt het rietje met zijn volledige lengte mijn beide achterste helften en een snerpende pijn schiet als een kille rilling langs mijn ruggegraat omhoog. Ik sta in brand en een vrouwelijk gilletje ontsnapt mijn mond, waarna ik mijn meisje terecht hoor giechelen. Even overweeg ik mij om te draaien en het rietje overdwars anaal bij haar in te brengen, maar vanuit mijn ooghoek zie ik dat Truus streng toekijkt op een eerlijk verloop van deze exercitie. "Lach maar meisje, ik was gewoon nog niet... ".
KAPLATSSSS !!!
Het is een mysterieus gebied op het menselijk lichaam, waarvan niemand precies weet hoe het nu eigenlijk heet. Is het je onderrug of je bovenbil? Misschien is dat de plek waar je hurken en lurven zich schuilhouden? In ieder geval is het ongeschikt als landingsplaats voor de kinetische energie van gericht geplaatste keukenhulpjes en inderdaad, die spatel is verrassend pijnlijk. Echte mannen huilen niet! Onzin waarschijnlijk, maar voor de zekerheid onderdruk ik de tranen, die zich nu langzaam aan mijn ogen opdringen. "Zou je bij de volgende misschien een bee... ".
SPLATTTTTSSSS !!!
Door de verzwaarde binnenkant heeft de pannenlikker een flink doordreunende inslag, terwijl het siliconen omhulsel soepel om mijn derrière zweept. Dit doet echt pijn!
Maar gelukkig is het is nu klaar, want we hebben ze allevier gehad en ik kan met een opgeheven hoofd beweren dat ik uit eigen ervaring weet wat ik mijn meisje aandoe. Hiermee ben ik in ieder geval...
SPLATTTTTSSSS !!!
Verbijsterd kijk ik achterom en zie de glunderoogjes van mijn meisje, die de verleiding niet kon weerstaan, maar zich nu ook enige zorgen maakt over de gevolgen van deze impuls. Ik kan er ergens wel om lachen, want het is juist deze ondeugende kant van haar persoonlijkheid waar ik vaak zoveel plezier aan beleef en het zou flauw zijn om er nu opeens een punt van te maken. Toch besluit ik deze laatste slag wel op te nemen in de rekening, die ze op een later moment nog gepresenteerd krijgt.
Ik ben danig onder de indruk en sta te trillen op mijn benen. Een schroeiende hartslag is voelbaar op plaatsen waar ik hem nooit eerder ervaren heb en met een diep respect voor mijn meisje - en alle andere subjes in de wereld - trek ik voorzichtig mijn broek weer omhoog. Auw! Truus ziet het en lacht me minzaam toe.
Wegens vooralsnog ontoereikende gelden bestaat ons speelgereedschap momenteel uit een verzameling allerdaags huishoudelijke voorwerpen, die inmiddels met verve hun nieuw vergaarde dubbelfunctie vervullen. Toen ik voor het eerst een houten spatel hanteerde, verbaasde ik mij over de efficiënte kracht-pijn ratio van dit op het eerste gezicht onschuldig ogende keukenaccessoire. Direct na het neerkomen van de eerste slag, was Truus er als de kippen bij om mij te wijzen op de linkerbil van mijn meisje, alwaar de onbedoeld heftige uitwerking van mijn onbesuisde aktie alras zichtbaar werd.
Vanaf dat moment toetste ik ieder potentieel slaginstrument braaf op mijn eigen bovenbeen, alvorens het in het speelcircuit te introduceren. Niet te hard, want ik ben natuurlijk niet gek. Helaas vond Truus dit slechts een slap aftreksel van wat in de basis een goed idee was en omdat ik ook wel doorhad dat ze eindeloos haar zin zou doordrammen, ben ik maar gewoon akkoord gegaan met het duivelse plan waarmee zijzelf op de proppen kwam.
Met elk voorwerp waarmee ik mijn meisje te lijf ga, mag zij mij eenmaal onbestraft te grazen nemen. Eén keer, één klap, zo hard als ze kan!
Op dit moment heb ik een vast viertal aan wapentuig, zoals bijvoorbeeld de hierboven genoemde houtel spatel. Het lichte en stevige materiaal pakt lekker vast, heeft een goed raakvlak, komt gemeen hard aan en is tevens zeer geschikt voor roerbakken. Ook vond ik in de keuken nog een alleraardigst toepasselijk knalgroen gekleurde siliconen pannenlikker, waarvan het soortelijk gewicht doet vermoeden dat er enige versteviging in de vorm van metaal is toegevoegd aan de binnenkant. Het bamboe rietje behoort tot de klassiekers en ontbreekt ook niet in dit kwartet. Tot nu toe vooral gebruikt voor wat licht geplaag, maar ik vermoed dat dit stokje een aardige zwieper in huis heeft. Tot slot wordt deze helse verzameling vervolmaakt door een grote aluminium lineaal en zo heb ik tijdens onze speeluurtjes toch al aardig wat keuze in het slagsegment, wat het gemis aan zweepjes enigszins verzacht.
Ze twijfelde eerst, toen ze de deze voorwerpen voor zich zag uitgestalt en hoorde wat daarmee de bedoeling was. Deze kant van de medaille had ze eigenlijk nog nooit bekeken en de lieve schat wist niet zeker of ze dit wel zou kunnen.
Een gebukte houding vond ik te ver gaan, maar toen ik wel sportief de broek liet zakken, leek ze toch overstag te gaan en ging met haar handen langs de voor haar neergelegde keuzes. Om haar nog wat moed in te spreken, vertelde ik haar dat ik - oh Grote Dominant - "ook heus wel eens bang was, voor de gev... ".
SJPPETTSSSS !!!
Auw! Een zijkant van de lineaal boort zich in mijn bilvlees en zo leerde mijn meisje dat ook de invalshoek van het gebruikte slagwerk enige overweging vooraf vereist. "Oeps, gaat het?", hoorde ik geschrokken achter me. Natuurlijk gaat het, ik ben tenslotte de Grote Dominant en laat me echt niet zomaar klein krijgen. Terwijl ik me afvraag of ik bloed, haal ik even diep adem en stel haar gerust: "Niks aan de hand hoor meisje, er is wel meer voor nodig om... ".
SSHHWWIIIEEEETIK !!!
Aanzienlijk beter gemikt raakt het rietje met zijn volledige lengte mijn beide achterste helften en een snerpende pijn schiet als een kille rilling langs mijn ruggegraat omhoog. Ik sta in brand en een vrouwelijk gilletje ontsnapt mijn mond, waarna ik mijn meisje terecht hoor giechelen. Even overweeg ik mij om te draaien en het rietje overdwars anaal bij haar in te brengen, maar vanuit mijn ooghoek zie ik dat Truus streng toekijkt op een eerlijk verloop van deze exercitie. "Lach maar meisje, ik was gewoon nog niet... ".
KAPLATSSSS !!!
Het is een mysterieus gebied op het menselijk lichaam, waarvan niemand precies weet hoe het nu eigenlijk heet. Is het je onderrug of je bovenbil? Misschien is dat de plek waar je hurken en lurven zich schuilhouden? In ieder geval is het ongeschikt als landingsplaats voor de kinetische energie van gericht geplaatste keukenhulpjes en inderdaad, die spatel is verrassend pijnlijk. Echte mannen huilen niet! Onzin waarschijnlijk, maar voor de zekerheid onderdruk ik de tranen, die zich nu langzaam aan mijn ogen opdringen. "Zou je bij de volgende misschien een bee... ".
SPLATTTTTSSSS !!!
Door de verzwaarde binnenkant heeft de pannenlikker een flink doordreunende inslag, terwijl het siliconen omhulsel soepel om mijn derrière zweept. Dit doet echt pijn!
Maar gelukkig is het is nu klaar, want we hebben ze allevier gehad en ik kan met een opgeheven hoofd beweren dat ik uit eigen ervaring weet wat ik mijn meisje aandoe. Hiermee ben ik in ieder geval...
SPLATTTTTSSSS !!!
Verbijsterd kijk ik achterom en zie de glunderoogjes van mijn meisje, die de verleiding niet kon weerstaan, maar zich nu ook enige zorgen maakt over de gevolgen van deze impuls. Ik kan er ergens wel om lachen, want het is juist deze ondeugende kant van haar persoonlijkheid waar ik vaak zoveel plezier aan beleef en het zou flauw zijn om er nu opeens een punt van te maken. Toch besluit ik deze laatste slag wel op te nemen in de rekening, die ze op een later moment nog gepresenteerd krijgt.
Ik ben danig onder de indruk en sta te trillen op mijn benen. Een schroeiende hartslag is voelbaar op plaatsen waar ik hem nooit eerder ervaren heb en met een diep respect voor mijn meisje - en alle andere subjes in de wereld - trek ik voorzichtig mijn broek weer omhoog. Auw! Truus ziet het en lacht me minzaam toe.
(das een binnenpretje, die leg ik nog wel eens uit). 
