Wandering Spirits Forum

Klein verhaaltje over mijn eerste ervaring met bdsm, weliswaar op afstand, maar wat een ervaring was dit!

Ik miste altijd iets in mijn relatie(s) maar kon er de vinger niet opleggen. Bdsm was een ver van mijn bed show toentertijd.

Ik leerde online via een game iemand kennen. Meteen een klik, gewoon vriendschappelijk, tot ik haar een foto stuurde dat mijn broek was gescheurd op/ vlak onder mijn bil (heel galant ) Ze stuurde mij terug dat dat er erg fraai uit zag daarop stuurde zij mij een filmpje waar een vrouw een lichte spanking kreeg en vroeg wat ik daarvan vond. Poeh wat kreeg ik het warm en mijn hart bonsde als een gek, de vlinders fladderden in mijn buik
Mijn bdsm avontuur op afstand was begonnen.

Ik heb een sublijst ingevuld en met het schaamrood op mijn kaken opgestuurd. Vanaf die dag was Ma’am mijn Domme op afstand. We hebben veel met elkaar gespeeld, vaak ontzettend fijn en ook vaak heel vernederend. En soms kreeg ik een ernstige straf omdat ik dat verdiend had door bijvoorbeeld een brutaal antwoord.

Helaas door persoonlijke omstandigheden van haar kant, kan mijn (inmiddels dus niet meer) Domme op afstand niet meer verder gaan en wil ze dat ik iemand in real life ga zoeken die mij kan geven wat ik nodig heb.

Het heeft mij een gebroken hart bezorgd, maar ik ben haar zo ontzettend dankbaar! Ik heb zoveel geleerd en ben nu zover dat ik verder wil en kan.

Ahww. Een beetje verdrietig, maar toch met happy end.

Het had ook geen toekomst. In mijn hart wist ik dit allang. Maar de hoop dat ik haar misschien ooit irl zou ontmoeten bleef. Ik ben er ook echt kapot van geweest. Het ergste vond ik, dat ik mijn verdriet moest verbergen, niemand wist er van af immers. Als ik alleen thuis was, liet ik mij ook gaan.

Maar.. ik ben hier nu en een onvergetelijke ervaring rijker.

Fijn dat je hier wel kunt delen. Niet kunnen delen is moeilijk.
Hoe gaat het nu met je?

We hebben nog wel contact, we blijven vrienden. ik weet niet of dit het nu juist makkelijker maakt of niet.

De scherpe randjes zijn er van af. Ik zie het ook positief. Al zal ze altijd een speciaal plekje in mijn hart houden, het staat weer open voor anderen.

En het is zeker fijn om hier alles kwijt te kunnen en dat je kunt zijn wie je bent zonder dat men je hier raar aan kijkt.

Ja fijn hè. Was ik ook heel blij mee. Nog steeds.
Goed om te lezen dat je het positief ziet.

Herkenbaar, die eerste online stappen, zo begon het bij mij ook, ooit.
Jammer dat het over is, maar het klinkt wel alsof je er fijne herinneringen aan hebt overgehouden!