Wandering Spirits Forum

Partners, Lieven en Vriend(innet)jes kunnen geen gedachten lezen. Dus als je iets wilt, relatiegewijs, vrij-gewijs of speelgewijs, kun je er maar t beste om vragen.

Beter dat dan stilzwijgend zitten wachten tot Lief in kwestie vanzelf doorkrijgt wat er Gedaan Zou Moeten Worden. Dat leidt tenslotte maar tot frustraties en onuitgesproken (en dus niet-vervulde) verwachtingen.

Dussehm.. dan ga je wat vragen, he. Niet eens echt iets spectaculairs, of groots of bijzonders. Maar eigenlijk bij t eerste woord wat je zegt, word je al direct overspoeld door n golf van vervelende gevoelens. Tenslotte ben je toch wel n ondankbaar, zeurderig, bedillerig en mierenneukerig wezen dat je om zulke dingen wilt vragen. Da's natuurlijk ook een stom en onredelijk gevoel want je weet best dat t niet terecht is, en dat t wél goed is dat je om dingen vraagt, maar toch..

Uiteindelijk blijf ík in dergelijke situaties meestal ergens hangen met n half uitgesproken vraag, verzoek of opmerking, en verzand ik daarna in zeer gefrustreerd gemurmel over dat ik me stom voel en me dan weer niet stom mag voelen en me nog stommer voel omdat ik me stom voel en dat niet mag en.. Welja.

Nou ben ik meestal niet zó uniek dat andere mensen niet ook wel ns last hebben van waar ik last van heb, dus vandaar dit topic. Ik was zomaar ns benieuwd hoe andere mensen dit aanpakken.. Ik overweeg zelf n schriftelijke benadering. Dat scheelt t gestamel en geeft me de kans eerst door mn eigen gemurmel heen te kijken en dat het Lief in kwestie te besparen.

Ohja, k ben vooral ook benieuwd naar wat de Lieven van de stamelaars en stotteraards nu eigenlijk vinden. Ist maar lastig, dat complexe kaatsen tussen allerhande schuldgevoelens, of is het eigenlijk wel aandoenlijk? En heb je toevallig nog n leuk trucje dat jouw partner uit t spiraaltje van 'ik ben stom omdat ik stom ben en dat is dan weer stommer dan stom' kreeg?

Ps. Met Power Exchange heeft het voor mij niet veel te maken. K heb er aan alle kanten last van.. (al is t in vanillesituaties wel érger, gek genoeg).

ik ga dan niet vragen of hij wil... maar geef aan dat ik behoefte heb aan...

Afspraak is nu eenmaal dat ik nergens om zou vragen. Maar vervolgens wil hij wel weten hoe ik mij voel. Ik geef dus aan dat ik behoefte heb aan... whatever, maar het is vervolgens aan hem om er iets mee te doen.

succes??.... eh.... soms:p

Ik heb niet vreselijk last van stamelen ofzo maar schrijven werkt voor mij soms ook beter. Kan ik er heerlijk tijd voor nemen om na te denken wat ik nu eigenlijk wilde zeggen. Schijnt overigens een vrouwen-ding te zijn: al pratende erachter komen wat je eigenlijk wilde zeggen. Schrijven is een soort praten op papier en dus kom ik er al schrijvende achter en dat maakt het niet alleen voor D-D duidelijker maar ook voor mezelf. Bovendien zet het mijn gedachten "recht" dus als D-D vervolgens vragen heeft, lukt het me ook makkelijker om te antwoorden.

Maar stamelen doe ik hoe dan ook heus wel eens. D-D vindt het vooral aandoenlijk. Hij vindt me een schatje als ik een beetje "dwarrel" en dan ligt ie weer in een deuk omdat ie zo blij is dat ie niet mij is. Tja, wie wil er ook in mijn hoofd zitten dan? Ikzelf ook niet.
Ik heb maar geaccepteerd dat ik af en toe niet goed uit mijn woorden kom. Het voordeel daarvan is dat als ik dan ook niet weet hoe ik het moet zeggen dat ik me er eigenlijk niets meer van aantrek en ik dus letterlijk zeg: "Geen idee hoe je dit te vertellen dus ik ga alvast maar ratelen. Je bent een slimme vent dus je komt er wel uit. "
Is het dialoog alvast gestart. D-D luistert meestal geduldig. En we komen er met zijn twee altijd wel uit. (geldt overigens ook voor als ik een of andere bui heb waar ik helemaal niets van snap ofzo) (en geldt ook wel voor als ik bij wever ben maar daar is dit nog niet heel erg voorgekomen)

Het is jammer dat je je op zo'n moment stom voelt, pluis. Maar ik kan me echt wat bij voorstellen. Wat is je gedachte daarachter? Vind je dat je altijd slimme dingen moet zeggen? Ben je bang dat iemand je dom vindt als je er niet goed uitkomt? Wat dan ook? Misschien kun je er eens over nadenken wat er precies achter zit. En als je dat eenmaal weet, kun je het misschien ook "aanvallen". If this makes any sense. Heb je je Lief zelf al eens gevraagd overigens wat hij van je gestamel vindt? Want misschien vindt ie je wel hartstikke schattig en voelt ie zich alleen maar verliefder/zorgzamer als je dat doet. Ofzo.

Een harde tip om uit een spiraal te komen, heb ik niet echt. Het is wel zo dat D-D meestal begint te grinniken als ik weer eens "dwarrel" en dan ga ik zelf ook vaak grinniken. Hij neemt de situatie niet al te serieus en dat steekt mij weer aan. Ik neem mezelf in zo'n geval ook niet al te serieus meer en dat klaart eigenlijk meestal de lucht.

Knuf!

phoe dat herken ik hoor !
man hier zegt na 1 minuut gewoon : en wat wil je nou zeggen ????

euhhh en dan gaak nadenken inplaats van door het verhaal te vertellen dr achter te komen wat ik nou eigenlijk wil zeggen of vragen

soms helpt t soms voel ik me afgezeken

tsja....

Goh...vroeger had ik er last van, ja. Ikwilgeendingenikwilmenietopdringenletnietopmijalshetjounietstoort...zoiets. Maar dan geprojecteerd op het abstracte ideaalbeeld van "de sub" (ja, oké...IK wil wel dingen...maar als sub zou ik dat niet behoren te willen...).

Ik geloof niet dat het een truuk was dat me daaroverheen gezet heeft, maar besef. Als je niets vraagt en niets wil...nou, dan is dat ook precies wat je krijgt (ik kan bv. op één vinger natellen wat ik van Angel gevraagd heb).

Je kan je ook afvragen: waar komen die nare gevoelens vandaan als je iets voor jezelf vraagt?
In mijn geval was dat van binnenuit. Ik had er zelfs wat moeite mee te geloven dat dat beeld niet de waarheid was (nu ja...op BDSM-vlak, dan. Voor conventionele dingen heb ik al sinds de lagere school geen moeite meer om voor mezelf op te komen). Begrip en aanmoediging van de partner zal zeker ook helpen (Boefje...ik heb het hier over jou, meid. Je hebt me prima geholpen om beter aan te geven wat ik wil. ).

Tja ... je stom voelen als je iets vraagt. In eerste instantie ben ik geneigd me aan te sluiten bij Boefje: Het lijkt me nuttig om jezelf eens goed af te vragen waarom je je dan stom voelt als je iets vraagt. Het is toch niet zo vreemd om iets (voor jezelf) te vragen? Je zegt het zelf al: je partner kan geen gedachten lezen.

In het kader van een power-exchange zou ik het zelfs nog wat sterker formuleren: omdat de nadruk al zo ligt bij de Dom die binnen die power-exchange voor een stuk bepaalt wat de sub moet doen (en de sub soms sterk geneigd kan zijn om de Dom daarin veel te laten bepalen en haar eigen behoeftes opzij te zetten met alle gevolgen van dien) wordt het haast een soort taak van een sub om de Dom op de hoogte te houden van hoe zij zich voelt en welke behoeftes zij heeft. Natuurlijk ligt hier ook een wederkerige taak voor de Dom om, zeker als hij weet dat de sub moeite heeft met dingen vragen, om hier regelmatig naar te informeren.

Ik bekijk het graag zo: een Dom kan alleen maar verantwoordelijkheid nemen in een power-exchange, op het moment dat hij ook de nodige informatie hiervoor in handen heeft. Als hij die niet heeft, moet hij blind varen en dat is lastig. Dus om de relatie te doen slagen, ben je eigenlijk allebei verantwoordelijk voor het boven tafel krijgen van de nodige informatie. De Dom door ernaar te vragen, de sub door die (zo nodig) ook ongevraagd te geven. Juist het niet geven van de juiste informatie leidt op den duur tot problemen lijkt me. Wat is er nu 'stom' hier?

PS: Overigens gelden veel dingen die ik hier zeg ook omgekeerd: de Dom probeert best ook duidelijk te zijn in zijn behoeften en die te communiceren naar de sub; even belangrijk

PS2: Ja, ik heb de onhebbelijke gewoonte bij Doms de mannelijke en bij subs de vrouwelijke vorm te gebruiken. Ik bedoel hier verder echter niets mee. Ik maak niet graag tekst slecht leesbaar door overal m/v, hij/zij, Dom/me bij te zetten etc.

Nog wat dingetjes:

Wat ik ervan vind als een sub er verlegen in is om haar behoeften te formuleren? Tja, toch wel eerder aandoenlijk dan lastig. Maar dat kan te maken hebben met mijn DaddyDom-side. Ik val eigenlijk wel op verlegen meisjes En ik kick er vervolgens ook wel op om een verlegen meisje ondanks dat ze niet erg geneigd is voor zichzelf op te komen, dan toch een fijn gevoel te geven (haar begrijpen, gelukkig maken etc.)

Wat ik doe om die spiraal wat te doorbreken? Ik moest hier even over nadenken omdat ik als ik hiervoor al een methode heb, deze eerder onbewust is. Maar ik denk dat wat ik meestal doe en wat ook wel enig succes lijkt te hebben vooral bestaat uit bevestiging geven. Laten merken aan een sub dat ik blij ben dat ze iets ter sprake heeft gebracht, haar prijzen hiervoor en vervolgens er ook echt wat mee doen. Overigens heb ik dan weer de ervaring dat je bij sommige subs moet opletten dat het niet gaat lijken alsof je altijd de zin van de sub doet hierbij. Sommige subs vinden het weer vreselijk om het gevoel te hebben dat ze bezig zijn met 'topping from the bottom'.

ik voel me op voorhand zo slecht om iets te vragen op de manier van pluis, dat ik inderdaad vaak niks vraag terwijl ik weet dat het best mag...

Nou.. t is geloof ik van alles dat hierboven staat wel een beetje, maar t is ook nog wel wat anders, denk ik.

Laat ik eens proberen om het zo precies mogelijk op te schrijven.


Als voorbeeld neem ik dan even een redelijk willekeurige basisvraag zoals eh..

"Denk je dat je af en toe tijdens de sex wat meer op mij gericht kunt zijn?"

Nou, ik wil daar natuurlijk niet iemand zo even mee op zn dak vallen, dus ik pak dat dan een beetje in. Zie onderstaand dialoogje.. Dingen tussen << en >> zijn gedachten, de rest is gesproken tekst.


Ja, eh, kijk, jij en ik hebben echt hemelse sex he. Ik vind het zooo gaaf om te zien hoe je overal zo'n plezier in hebt.. Alleen eh, soms lukt het mij niet zo goed om dat net zo te doen als jij. Ik blijf steeds opletten. Ik ben eigenlijk steeds alleen maar met jou bezig, en helemaal niet met mij. En ik kan dat niet zo goed doorbreken. Ik heb daar wat meer hulp bij nodig. Dus denk je dat je af en toe misschien..
<<ow, ow, ik hoop dat ie niet boos wordt>>

Niet dat ik de sex dus niet goed vind he. Want dat vind ik dus echt wel..

<< Zeg nou toch gewoon wat je bedoeld, muts, zo snapt ie je toch nooit>>

Maar misschien zou het dus wel fijn zijn als je tijdens de sex een beetje meer op mij.. nouja.. Dat ik niet zo de kans krijg om alleen op jou te letten..

<< joh, dat snapt ie nooit.. >>

<<ja maar straks kwets ik m. :icon_sad: >>

<<Welnee, doos, hij vraagt jou toch ook van alles. Sowieso, hij wil juist graag dat je dit soort dingen eerlijk zegt.>>

<<T is al heel lang stil, je moet gauw wat zeggen.. >>

Snap je een beetje waar ik heen wil?

Want ja, ik snap natuurlijk heel goed dat je heel erg geniet, dat is zo fijn. Ik ben zo blij dat je me zo waardeert, in bed. En nouja, ik wil graag net zo van jou... nouja..

<<Zou ie t nou snappen?>>

<<Ja, nou, hij heeft t maar te snappen. Zo moeilijk is het toch niet? :icon_confused: >>

<<Jawel, dat is het wel. Hij heeft geen idee van wat er in je hoof zit. Zo lang kent ie je nog niet. Zeg t nou maar gewoon, zo snel doe je m heus geen pijn.>>

<< Ja maar hoe kan hij dat nou niet snappen.. K doe dat voor hem toch ook? >>

<< Ja doh, hij denkt dat je t leuk vindt.>>

<<VIND ik ook.. >>

<< Wat zéur je dan..>>

<< Ja, nou, ik vind nog méér leuk. >>

<< Zég nou wat, doos. >>

Zal ik anders met een voorbeeldje.. Weet je nog, laatst.. Toen je tv ging kijken en ik aanbood om je te eh.. ja toch? Nou.. zoiets.. dus. Dat vond je toch wel fijn?

Want ja, je hoeft dat natuurlijk niet alleen voor mij te doen.. maar eh.. soms een beetje zou wel.. leuk zijn.

<< Jemig, trut, hoe moeilijk is t nou? Zeg gewoon botweg dat ie zich n keer een uur of twee alleen met jou bezig houdt.. :icon_confused: >>

<< Dat zou ik helemaal niet moeten hoeven vragen.. >>

<< Jawel, dat moet je wel. Moet ie dat soms ruiken, ofzo? Hij ziet je alleen maar reuze lol hebben tijdens de sex. Hoe moet hij nou weten dat t voor jóu weer niet goed genoeg is.. >>

<< T is WEL goed genoeg.. T kan alleen.. misschien.. soms.. nog wel.. eh.. beter..>>

<< Ja, je zeurt, hoor.. Wat moet ie wel niet denken als ie je hoort. Vreselijk nymphomaan, mokkel. Je kunt toch wel gewoon vergeten dat t beter kan. Gezeik van jou ook altijd.>>

<<En nou heb je verdomme al weéér vijf minuten niks gezegd. Straks sláápt ie..>>

Euh.. heej.. ben je nog.. wakker? Want ik dacht.. Misschien kunnen we.. een keer proberen om.. <<*zucht* Jaaa?>>

Nou, om eh.. *zucht* ik weet niet.. Misschien een keer.. niet zo orgasme gericht.. << Owgoth.. je bent hopeloos. je hebt dit gezeik altijd met mannen. T ligt toch aan jou >> ofzo.. Dacht ik..

<< >>

..misschien kun je beter maar wel gewoon gaan slapen.. Ik weet t toch niet..

<< Ja, als t zo moet leer je ze natuurlijk nooit hoe ze met je om moeten gaan. Tss. >>

<< jamaar>>

<< Niks te jamaar.. Jij moet zonodig altijd meer en beter.. en jij hebt nooit genoeg.. Wees toch gewoon blij met wat je krijgt.. Straks heb je wéér altijd alleen maar ruzie om sex..>>

<< wil ik ni..>>

<< NOU DAN! En nou ben je zo opgefokt dat jíj natuurlijk weer de hele nacht niet slaapt. Gefeliciteerd! Tjongejonge, hopeloos geval dat je dr bent. Goe dgedaan, hoor..>>

<< >>

=======================================

Nouja. Zoiets, dus. En dan kun je je nachtrust idd wel vergeten, daarna.

(zit me nou trouwens af te vragen of t uitschrijven van een dergelijk 'intern dialoogje' wellicht zou helpen om de zaak aan t LIef te expliceren. Snapt ie in elk geval waarom k bij tijd en wijle zo idioot doe.

ik vind dat iig wel ontzettend schattig


En ik ken je niet eens


algeme tip is dan toch wel het in een keer vragen. Maar mss inderdaad vantevoren opschrijven op welke manieren je iets kan vragen. als je er zwaar genoeg mee zit, kan je wel verschillende manieren bedenken.



maaruh, ja, mss als een uitdaging brengen? zo van daag je uit om je vanavond alleen maar met mij bezig te houden?
of, 'zeg, ik wil wel eens zien hoe lang ik het vol kan houden als jij je eens volledig op mij richt, dat ik niks naar jou mag doen. kan ik mezelf wel inhouden?'

of een combinatie van die laatste en jouw verhaal over dat opletten en met hem bezig zijn.
ipv hem vragen of hij zich op jou richt, aangeven dat je zelf een keer niet op hem wil richten.

pluis schreef:Als voorbeeld neem ik dan even een redelijk willekeurige basisvraag zoals eh..

"Denk je dat je af en toe tijdens de sex wat meer op mij gericht kunt zijn?"

Euhm...iets voor jezelf willen is oké. Maar ondanks je hele interne dialoog zie ik je nergens twijfelen over de manier waarop je het zou formuleren. En deze zin lijkt wel zo uit het handboek "mannen komen van mars, vrouwen van venus" te komen, als een van de klassieke fouten van vrouwen. En dan nog iets idioots: het gebruik van het woord "kunnen" impliceert voor een man dat je aan zijn capaciteiten twijfelt om het te doen. Maar maak er

"Wil je tijdens de sex wat meer op mij gefocust blijven?"

...en de reactie zal al een stuk vriendelijker zijn (bedenk ook even hoe je dat concreet wil zien...wat meer in je ogen kijken, af en toe je naam zeggen, wat strelen,...wat je precies wil ).

.. ik kom hiermee dus zelf een beetje in een catch-22 (en ik ben't boek aan't lezen op't moment.. of liever, 'was', want t is aan mij niet echt besteed)
enerzijds heb ik't idee dat ik t nodige kan toevoegen.. anderzijds kan ik de nodige beren terug op de weg zetten(en da's natuurlijk nooit de bedoeling)

eh..
niet vergeten. en daar kunnen we duidelijk over zijn. deel van't gehakkel kan èrg goed voortkomen uit een klein stemmetje achterin t hoofd dat zegt " maar de ex werd altijd bóós als ik dat zei". (en de ex being me.. ik kreeg't vorige maand zelf óók terug , anders verpakt.. "ja ik durfde dat niet te zeggen, want bij pluis werd je altijd bóós.. " .. terwijl je toch mag aannemen dat de situaties en omstandigheden anders zijn etc etc .. maar op zich kan zo'n stemmetje .. weet ook niet óf t stemmetje meespreekt.. maar .. hou'm even in je achterhoofd)

Wever schreef: (bedenk ook even hoe je dat concreet wil zien...wat meer in je ogen kijken, af en toe je naam zeggen, wat strelen,...wat je precies wil ).

denk dat Wever daar (en eerder) een goed punt had
bij makkelijke vage uitspraken is't voor de andere partij ook erg makkelijk dat die zelf dingen gaat invullen. (en wederkerig gaat dat ook weer op voor de andere partij)
bij concrete vragen wordt't een stuk lastiger te gaan bijkleuren.

"kun je wat meer op mij gefocusd zijn" kan best makkelijk gevolgd worden door 'WTF, je bent net 6x klaargekomen.. hoe bedoel je meer op .. " ..
terwijl "he kanjer, hardstikke goed, maar m'n rechter tepeltje voelt zich nog wat behoeftig".. .. best anders overkomt.
(let ook op't achter positieve feedback verpakken, geloof dat ze dat in de theorie een sandwich formule noemen zelfs)

en wie weet zijn kleine heftig concrete voorbeelden.. eerst wat moeilijker te bedenken.. ik denk dat ze uiteindelijk makkelijker te uiten zijn.

Ik ga aanhaken op wever (goed punt trouwens, dat verschil tussen "kunnen" en "willen"). Mannen (ja, generaliserend) vinden het fijn te weten wat hun vriendin belangrijk/lekker vindt. Want mannen vinden het nog veel fijner hun vriendin te zien genieten van de seks. En dan mag je je er nog helemaal aan overgeven ook want hoe meer jij het leeft, des te meer hij het meebeleeft.

Maar die angst is wel een pittige. Misschien kun je het letterlijk zeggen ook. Iets als: "Ik vind dit moeilijk om tegen je te zeggen want ik ben heel erg bang dat je boos wordt. Maar wil je gedurende de seks.... "
Is concreet dus hij kan er wat mee.
Je hebt ook je gevoelens verwoord, kan ie ook wat mee.
Je vraagt om iets, geeft hem de gelegenheid iets te geven.
En voor een man (komt ook uit dat boek) hoef je helemaal niet te verdedigen waarom je iets wilt. Hij heeft ergens een "default" waarde in zijn hoofd die hem verteld dat als jij daar om vraagt dat je daar een goede reden voor hebt. Eentje die hij niet noodzakelijkerwijs hoeft te weten. En als hij daar benieuwd naar is, vraagt ie er wel naar.

Maar dit kan misschien nog wat te moeilijk zijn. En dan denk ik dat je eigen optie (het tonen van die interne dialoog) een heel goed idee is. Het kost hoe dan ook lef. Daarom krijg je vooral een dikke knuf. :close_knuf:

En als je het dan nog moeilijk vindt in een gesprek over le lippen geperst te krijgen, dan idd opschrijven en zo geven! Dat werkt voor mij heel goed bij zaken die ik écht goed gezegd wil hebben of waarbij ik bang ben te zijn gaan janken voor ik de kern geraakt heb!

Ik had daarstraks wat weinig tijd om het hele verhaal te lezen (ik scande voornamelijk om te zien of mijn impressie enig hout sneed). Inmiddels ben ik er nog meer van overtuigd dat het probleem eerder ligt in dat je vriend gewoon een man is, en dus anders functioneert. Met als belangrijkste punt:

Mannen doen niet aan hinten*. Als ons iets dwars zit en we praten er niet over dan wil dat zeggen dat we er niet over willen praten. Omgekeerd ook: (te) vaak gaan we ervan uit dat als een vrouw ergens mee zit, ze er zelf over moet beginnen. En moet weten waar ze heen wil (mannen zijn probleemoplossers...van problematiek waarbij het vaag is wat het probleem is en wat er moet gebeuren gaan we maar kijken).


Intussen is het ook te laat om mijn vorige post aan te passen, maar ik wilde de woorden "kunt" in jouw zin en "Wil" in de mijne nog in het vet zetten. Het gaat namelijk om die woordjes.
In feite heb ik toen ik klein was (en dus voordat John Grey zijn bestseller uitgaf) precies dat gedrag afgeleerd van mijn moeder. Op gegeven moment gingen een aantal conversaties namelijk een beetje als volgt:
moeder: kan je je kamer even opruimen?
ik: ja hoor...dat KAN ik zeker.
ik: *gaat heel demonstratief NIET de kamer opruimen*
moeder: *op nadrukkelijke toon* ...oké...en WIL je dan ook je kamer opruimen?
ik: ah...je wil dat ik het nu doe? Maar ZEG dat dan! *gaat kamer opruimen*

(als ik echt geen zin had durfde ik er nog "is dat 'willen' in de zin van 'moeten'?" aan toevoegen, maar dat deed ik maar heel zelden...de hele tijd rondgecommandeerd worden leek me nog erger dan dat er de hele tijd twijfels geuit werden over wat ik zoal kan)

JerryM schreef:maaruh, ja, mss als een uitdaging brengen?

Dat is niet onmogelijk. Ik denk alleen dat dit niet iets is dat je als verrassing moet proberen, want dan kan het heel slecht overkomen. En als je toch moet overleggen of 'ie het wel goed vindt dat je in de toekomst wel eens wat zou kunnen gaan uitdagen om te krijgen wat je wil ben je eigenlijk ook in staat om gewoon aan te geven wat je precies wil (ik vermoed dat dit ook die catch-22 situatie is).
Bovendien denk ik niet dat pluis een relsub is. Maar dat heeft niets met jouw suggestie te maken.




*yup...ook een generalisatie. Maar wel een waarvan ik wetenschappelijk-sociologisch verantwoord bewijs (nu ja: getuigenissen) kan aandragen.