Wandering Spirits Forum

Gewoon benieuwd naar echte ervaringen en tips.

In de paar maanden dat ik nu af en toe speel, heb ik totnutoe twee keer klein stukje gehad van wat ik als onwijs gááf heb ervaren. Vantevoren nooit over gesproken ( ik zie de waarschuwende vingers al komen )maar het ontstond gewoon.
Ik kan het niet anders uitleggen als de term die het het meest benaderd: gebroken worden.

Eerste keer was spel klaar, beetje geknuffeld en wat gepraat. Ik kom meer terug bij gelijkwaardig en zeg iets grappigs/plaag....Er vliegt er één overeind, eist dat ik ga staan, slaat op pijnlijke borsten die al genoeg gehad hadden...zelfs toen ik "jamaar sorry en zo bedoelde ik het niet" en dergelijke ging zeggen. Ik huilde, smeekte. Hij liet me huilend kruipen (is grensgeval en vind ik vréselijk!!) onder dreiging van de cane...dwong me op schaamtevolle manier klaar te komen, huilend....en....Nouja, hoe dan ook....ik was 'het' kwijt, ik was 'hem' kwijt, zat niet in spel--> het leek ineens zo echt, kon niet ontkomen. En bleef na vijf minuten als een vaatdoek op de grond liggen.
Die keer ben ik naar huis gereden zonder enig idee te hebben waar en hoe hard ik reed, of het druk was op de weg, of het licht nu rood of groen was geweest.... ja absoluut onveilig!!

Het enige wat ik daarna kon was er af en toe op terugkomen, want die vijf minuten had ik als een hel van een hemel ervaren. Dit was hét! Wauw...
Drie weken terug soortgelijk. Gespeeld, gedoucht, aangekleed en we praten over koetjes en kalfjes. Ik zeg alleen maar "jahoor, idioot" op een idioot plan. Hij grijpt haar, daarna tepels die dit keer al behoorlijk de pineut waren geweest, en eist dat ik zeg dat nooit meer te zeggen. Nou eh no way! Ik kan dat niet beloven, want ik ga bij zulke uitspraken dat vast vaker zeggen, moet hij maar niet zulke idiote dingen uitkramen . Dus ik denk: nee nee nee. Ik zeg dan ook niks. Hij duwt me op de grond en slaat, ook niet een beetje hard :icon_sad: (niet opgewarmd he) dus ik draai zoveel mogelijk, weiger in de rustpauze wederom wat te zeggen. Afijn uiteindelijk stamel ik een een soort nee. En ben alweer een dweil.
Ik heb zo gehuild en gebeefd!

Dit was beide keren echt ná een spel. Slechts vijf minuten of niet eens. En ik vind het onwijs! Zo heftig, zó ontzettend dat ik vergeet dat het spel is, zo afhankelijk, zo....zálig.
Nu vraag ik me heel erg af wat er gebeurd als je dán zou doorspelen.... Kleine knuffel desnoods en dan in dat gevoel verder... Zou dat kunnen? Of is dat juist niet zo'n goed idee?
Het gekke is dat ik tijdens een spel wel aanhoor wat er gezegd wordt en braaf knik (soms) op: dat ik niet luister, niks ben, enz. Dan is het anders. Tijdens deze twee keer vijf minuten was ik het vertrouwen -bijna- kwijt, dacht echt dat hij niet luisetrde, me niet hoorde, niet oplette, gewoon doorging en ik denk dat het tegen 'angst' aanzit wat ik dan voel

Nouja, nu vraag ik me dus heel erg af wat er gebeuren zou als je dán juist zou doorspelen. Of dat je zoiets ook kunt oproepen aan begin van spel. Waar je op zou moeten/kunnen letten... En ik ben gewoon benieuwd of meer mensen het kennen, vanuit beide rollen.

Herkenbaar, ik ben na het spelen, als het spel klaar is, ook altijd uit mijn submodus. Op dat moment ben ik mezelf, (en daarmee bedoel ik, om een hoop commentaar te voorkomen als: jamaar, sub zijn, dat ís jezelf zijn toch?, dat ik me anders voel IN een spel dan in de periode eromheen. Ik sub alleen in een spel..)

In een spel is het voor mij duidelijk wat de rol is, wat de afstand is, en heb ik er ook geen moeite mee om me daarnaar te gedragen. Maar, voor mij is het ook zo, dat als een spel klaar is, het ook KLAAR is. Ik moet dan ook niet teveel gesodemieter meer, ik ben terug op aarde, en pijn is dan ook gewoon pijn, niet meer leuk, niet meer lekker. Ik kan dan ook erg opstandig worden en gaan tegenstribbelen. En niet op een leuke, smmerige manier, maar gewoon lijfsbehoud.

Als iemand het me flikt, om me het gevoel van veiligheid te geven (Spel is klaar, we zijn weer gelijkwaardig) en me dan zo zou gaan behandelen, dan zou ik het vertrouwen verliezen. het zou me een erg onveilig gevoel geven. Het zou ook niet voor me werken. Ik zou dichtklappen.

Mja, that's just me.

prachtige topic
dank beiden

Mijn mening/gevoel:

Een spel bouw je samen op en je let op elkaars tempo/wensen/gevoel.
Na het spel komt de knuffel (of net wat je beide zou willen), na de knuffel een gelijkwaardig gesprek over het spel zelf, wat je voelde enz. (of een luchtig gesprek over iets anders).

Als tijdens dat gesprek de D bij mij zou doen wat jij omschrijft colet, dan krijgt ie eerst van mij op zijn sodemieter en is het de laatste keer dat ik hem zou zien.

(het staat er even zwart/wit want heb nu geen inspiratie)

Juffie,
op zich kan ik dat dus wel. Ik zit er snel weer 'in", denk ik. Alhoewel het me nu afgedwongen werd.
Het maakte ook niet uit wat ik had gevonden op dat moment. Hmm... ik mag toch aannemen dat 'ie dat tot op zekere hoogte bedoelde!
Wel ligt het er natuurlijk sowieso al aan met wie enzo, ik sub niet direct als wilekerig wie me vastgrijpt.
Zelf nam ik toch wel aan dat het meespeelde dat ik al gespeeld had. Niet koud van buiten kwam, aanbelde en meteen ...Dat zou vast niet werken. (zelfs al is het één van mijn fantasiën )

Nadat het zo heel even heftig was en als ik als vaatdoekje overblijf, vol van emotie, dan ben ik wel soort van link. Dan moet ik niet direct vastgepakt worden, zo van: ah nu is het over, kom maar.... Dan voelt het als: blijf uit mijn buurt!

Ik weet wel dat ik er uit ben als ik tijdje niet speel. Dan kost het me heel veel moeite. Er zijn wel simpele dingen om dat gevoel te versnellen, triggers die me snel terugbrengen naar veilig en vertrouwd.
Maargoed, ik kan dus nu wel soort van verlangen naar dat heftige....het is ook net alsof ik, of hij, of wij...een soort drempel overgaan...Zo denk ik nog: die gek, wat slaat ie hard en zo erg was t toch niet wat ik zei? En meteen ga ik/hij of wij een drempel over en kun je volgens mij alles met me doen. <--- en hier wordt het dan záááálig Dan ben ik niks meer.

edit: ik wacht op de mensen die me bijvallen.....

En heel belangrijk nu, let op zwart op wit: nee, ik heb niemand op zijn sodemieter gegeven. Zie er ook geen reden toe. Tenminste niet wat dit aangaat . *knipoogt naar eigen Dom* Voor mij werkte dit wel. Mijn veiligheid en vertrouwen zijn hierdoor zeker niet afgenomen.
Ik ga hooguit nog terugkomen op de vraag die ik net schreef, of het echt niet uitmaakte wat ik op dat moment had gezegd of gedaan. Verder was het zeer goed, misschien zelfs wel het aller-...*denken gaat*

Maar nogmaals, (voordat iemand zich bezorgd gaat voelen) Ik heb híerdoor geen vertrouwen verloren.
En blijf benieuwd naar ervaringen in gebroken worden, of inderdaad het uit spel zijn en toch nog even.....

Je schreef zelf:

Die keer ben ik naar huis gereden zonder enig idee te hebben waar en hoe hard ik reed, of het druk was op de weg, of het licht nu rood of groen was geweest.... ja absoluut onveilig!!

Sorry hoor, maar ik ben heel erg blij dat ik op dat moment niet op dezelfde plaats aanwezig was met mijn kind.

Dit is niet aanvallend bedoeld, want ik vind je een heel leuk mens, maar ai...wees verstandig!

dat gebeurde mij een paar jaar geleden ..
geen kids in huis .. jippie spelen maar :icon_biggrin: :icon_biggrin:
maar ook omdat er geen kids waren was er dus geen tijdslimiet of zo iets
en ging het spel maar door .. ook toen ik de volgende morgen wakker werd ..
dat veroorzaakte emotioneel veeeeeel
tranen janken maar heel onderdanig of zo iets
inderdaad als een soort breekpunt voelde ik het
misschien is het een soort grens van 24/7 geval ?
ik weet het niet
maar ook in mijn idee zou het spel afgelopen zijn de volgende ochtend en dat was het dus niet
tis lang geleden maar was helemaal het gevoel van wow :icon_biggrin:

Wat ik bedoel is:

BDSM is zo intens, zo diep dus een naspel is nodig.
Al ga je dagen achter elkaar door, lekker juist, en breken is heerlijk, maar voor een van de twee naar huis gaat is een behoorlijk naspel een pre voor mij.

Het lijkt mij dat zowel de D als de s zeker wil weten dat beide er een goed gevoel over hebben.

Ook wat verantwoording betreft hoor.
Het lijkt mij heel verstandig als een D of s pas naar huis gaat als zij/hij helemaal bij de positieven is.

Ik hoop dat dit een beetje duidelijk is.

Voor de goede orde...ik besefte dat thuis pas echt dat ik best nog bezig was met het spel. En heb mijzelf toegesproken elke keer na het spelen heel goed na te denken of ik in staat ben om te rijden. Anders duw ik Dom wel in zijn bed en ga allenig op de bank zitten bijkomen tot ik wél kan rijden. Of uurtje slapen en dan terug naar huis rijden.
Maar toen kon ik dat gewoon (nog) niet inschatten.

en je bent harststikke duidelijk, silence :close_knuf:

colet schreef:Die keer ben ik naar huis gereden zonder enig idee te hebben waar en hoe hard ik reed, of het druk was op de weg, of het licht nu rood of groen was geweest.... ja absoluut onveilig!!

Uit onderzoek blijkt dat mensen die 's ochtends zó op automatische piloot naar werk rijden dat ze echt geen bewuste herinnering aan het autorijden hebben, het veiligste rijden van alle automobilisten. Dat wil natuurlijk niet zeggen dat je niet zo met andere dingen bezig kan zijn tijdens het rijden, dat het wel onveilig is. Maar als je niet opgeschrikt bent door bijna-ongelukken en je er geen onveilig gevoel bij had, heb je best kans dat je heel netjes gereden hebt.

Wat niet wil zeggen dat even bijkomen misschien geen goed idee was geweest. Maar dat kun je alleen zelf inschatten.

Over de verdere inhoud van de post peins ik nog wat. Ik speel zelf ook absoluut graag heftig, dat stukje is prima herkenbaar voor me. Maar ik geloof niet dat ik verder echt iets toe te voegen heb. Of... Nou ja, wel een vraagje. Heb je het er nadien met je D over gehad? Over wat het met je deed en wat je wil afspreken voor de toekomst over zulke situaties? Had je achteraf wel het gevoel dat jullie op één lijn zaten over waar de grens-voorbij-de-grens ligt?

colet schreef:Nouja, nu vraag ik me dus heel erg af wat er gebeuren zou als je dán juist zou doorspelen. Of dat je zoiets ook kunt oproepen aan begin van spel. Waar je op zou moeten/kunnen letten... En ik ben gewoon benieuwd of meer mensen het kennen, vanuit beide rollen.

Ik kan je verhaal eigenlijk maar moeilijk volgen, colet. Maar voor zover ik er iets van kan maken zou ik precies hetzelfde zeggen als juffie: geen geklooi buiten het spel om. Als die grenzen gaan vervagen eindig je ermee dat je ongelijk in een relatie staat...en dat raad ik niet aan.

Maar ey...zo zit ik in elkaar. Dat het een fantasie is begrijp ik heel goed (ik deel die trouwens ook ). Maar voor mij is het een fantasie die ik niet in het echt wil meemaken (of niet meer...er is een situatie geweest die ik niet in detail wil herinneren).


@Ravelijne: ik geloof eerlijk gezegd niet dat met de auto rijden terwijl je nog aan het spacen bent hetzelfde is als op automatische piloot rijden. Volgens mij kan je het eerder vergelijken met rijden terwijl je stoned bent...maar dat is ook maar gebaseerd op mijn ervaringen met subspace en cannabis (en nee, ik heb in geen van beide omstandigheden met de auto gereden).

Gaaf! Met tippi kan ik soortgelijke dingen zeker wel doen. Ze heeft zich ook gewoon te gedragen tegenover mij. Maar met tippi kan vrij veel, qua harde sm. Ik ben de tel kwijtgeraakt dat ze trots zei dat het best wel harder kon. Terwijl ik als beginnende D vond dat ik me al flink had uitgeleefd.

Tegelijkertijd kan ik me indenken dat het niet altijd goed werkt. Als ik naar mezelf kijk, heb ik soms echt een naspel nodig om rustig te landen. Maar een andere keer sta ik zo op en kun je iets dergelijks wel weer doen. Aan de andere kant: als ik een bijdehante opmerking maak, ben ik wakker genoeg om weer te kunnen incasseren. Maar ik kan me heel goed voorstellen dat dit niet voor iedereen is.

Overigens vind ik het -in het algemeen- wel een taak van de D om te checken of de sub genoeg is geland voor ze in een auto stapt.

*grijnst* Ik kan je volkomen volgen hoor colet!

Ik vind het echt heeeeerlijk dat gevoel.. echt helemaal gesloopt.. stuk.. op.. leeg.. en dan bijvoorkeur idd fysiek helemaal lens geslagen en emotioneel met de grond gelijk gemaakt..

Wat bite al aangaf.. bij mij kan zo'n spel zeker! Sterker nog.. als ik een ongepaste opmerking zou maken en bite zou daar NIET op reageren dan zou ik in een enorm conflict terecht komen met mezelf.. dan zou ik veel meer het vertrouwen verliezen in hem als D.. Overigens zou ik zo'n opmerking ook absoluut plaatsen om uit te dagen

Ik heb als ik me zo voel ook totaaaal geen behoefte aan knuffels of weet ik wat.. dan wil ik in een hoekje zitten en me lekker rot voelen.. gewoon helemaal alleen.. of eigenlijk nog liever: daarheen getrapt door D-lief!!

Wat jij omschrijft over het gevoel dat hij niet oplette.. gewoon doorging, dat heb ik niet direct. Ik WEET gewoon dat bite op me let.. maar dat komt misschien ook wel door de fase waarin we ons (nog) begeven.. ik kan op dit moment meer hebben dan hij me kan aandoen.. dus bite die de indrukt maakt dat hij 'gewoon maar doorgaat'.. mwa.. dat is nu eigg nog niet aan de orde. *Kijkt heeeeuuulll voorzichtig even naar bite, bedoel het goed en lief Pappie!*

Bij mij kun je dat gevoel ook oproepen totaaaal zonder fysiek spel.. Mijn vorige D was nogal eeuhm.. hoe zal ik het zeggen.. Dominant? De rolverdeling tussen ons was altijd gelijk.. Hij was de Baas en ik zijn slavin.. hij kon me puur op woorden breken.. Trouwens.. dat kan bite ook wel als hij zou willen..

Ik word er extreem onderdanig van en op zo'n moment doorspelen kan ook zeker.. maar dan moet het spel wel hard zijn en passen in het moment.

*sluit zich helemaal aan bij tippi*