Wandering Spirits Forum

Topic had ook kunnen heten: Het wat, hoe en waarom van grenzen.

Niet voor het eerst, was ik afgelopen week heel erg aan het denken over grenzen.
Welke grenzen heb ik? Welke harde Grenzen? Welke harde grenzen zijn toch benaderbaar? Welke zijn grenzen van "nou doe maar liever niet"maar geen echt verboden terrein? Waarin zit 'm bij mij, voor mij, het verschil?
Hangen mijn Harde Grenzen aan een angst?? Dat kan ik namelijk bij enkele wel terugkoppelen.
Wat doet hij ermee...wil ik dat of nog niet en als hij het doet...wat dan??

En hoe zit dat nu eigenlijk? Wat je vaak leest...."dat de Dominant m/v morrelt aan grenzen" Het oprekken/verleggen van grenzen is voor veel subs toch ergens wel een wens of geldt dat voor de zachtere grenzen alleen??
Hoe doet hij/zij dat dan? Praten jullie erover? Dreigt hij met :ja een keertje...." Is er een bewust toewerken naar een grensoverschrijdend moment? en wat doet dat met je?

En dan is er het moment....wat als hij een grens van je overschrijdt? Was het altijd goed, zo achteraf bezien? Praat je dan weer extra? Veroorzaakt het meer stevigheid in je 'relatie' of juist niet??

Was er ooit een handeling waarvan je onmiddelijk dacht: HO, dit heb ik niet gedacht, maar DIT is een Harde Grens!!

Ik ben grenzeloos nieuwsgierig

mijn D weet wat mijn grenzen zijn welke hij mee kan spelen en welke liever niet

de meeste van mijn harde grenzen is Hij het dus danig mee eens dat het voor hem ook gelt

of Hij over een grens heen stapt of niet is in mijn ogen echter Zijn keus niet de mijne maar de gevolgen goed of slecht zijn dan dus ook voor Hem...

de ene keer zal het bevallen de andere keer kan hij een schop, klap, scheldpartij ect verwachten welke bij welke regel opgaat geen idee

en ja met sommige dingen klooi je gewoon nooit zoals met kids ofzo die regels staan als een huis

colet schreef:En hoe zit dat nu eigenlijk? Wat je vaak leest...."dat de Dominant m/v morrelt aan grenzen" Het oprekken/verleggen van grenzen is voor veel subs toch ergens wel een wens of geldt dat voor de zachtere grenzen alleen??

Hier moet ik eerst opmerken dat er geen vastomlijnde definities vastliggen van wat "harde grenzen" en "zachte grenzen" zijn. Dat kan liggen aan het feit dat grenzen voor iedereen anders liggen (en het dus moeilijk in te schatten is hoe "vast" die grenzen zijn), en waarschijnlijk ook hoe mensen met die grenzen omgaan (als bv. 2 mensen eenzelfde harde grens hebben kan de een verschrikkelijk bang worden bij een suggerering in die richting en de ander gewoon een "dat gaat niet gebeuren"-houding hebben).
O, en zoals je zelf zegt: het is voor veel subs toch ergens wel een wens. Dat houdt ook in dat er zijn die die wens niet hebben. Ikzelf ben er zo eentje. Ik definieer mijn "harde grenzen" als zijnde volledig en totaal out of reach. Geen toespelingen, mindfucks, of dergelijke ongein toegelaten. Zelfs in gelijkwaardige gesprekken zal ik dat snel afkappen. Ik heb het eens horen beschreven worden als zijnde dat ik een harde grens heb op het spelen met harde grenzen...en daar kan ik me wel in vinden.

Voor het "oprekken/verleggen" zijn er altijd mijn zachte grenzen. Dan geldt nog altijd dat er veel beleid voor nodig is, gesprekken, voorbereiding, stapje-voor-stapje...zoiets. Maar er wordt niet gelijk een veto stopwoord tegen gebruikt.

colet schreef: Hoe doet hij/zij dat dan? Praten jullie erover? Dreigt hij met :ja een keertje...." Is er een bewust toewerken naar een grensoverschrijdend moment? en wat doet dat met je?

Totnogtoe heb ik het nog niet meegemaakt. Boefje heeft vooralsnog plezier genoeg met me dingen aan te doen die binnen mijn grenzen liggen.

colet schreef:En dan is er het moment....wat als hij een grens van je overschrijdt? Was het altijd goed, zo achteraf bezien? Praat je dan weer extra? Veroorzaakt het meer stevigheid in je 'relatie' of juist niet??

"Altijd goed" moet ik zeker tegenspreken. Ik heb wel gehoord dat sommigen dingen als grenzen hadden ingesteld die achteraf geen grenzen bleken te zijn (wat dus het vertrouwen - en dus de relatie - ten goede kwam), maar zelf heb ik het maar één keer meegemaakt (iets waarvan ik niet eens wist dat 't een grens was), en dat had...geen goede gevolgen. Dat lag toen ook aan gebrekkige communicatie van ons beider kanten, maar het zorgde wel voor het einde van de D/s.

Met Boefje is het anders. Zodra daar buiten het 'gebruikelijke stramien' gespeeld wordt, worden er gelijk (vaak van beide kanten) verslagen geschreven over het spel die later uitgebreid besproken worden.

colet schreef:Was er ooit een handeling waarvan je onmiddelijk dacht: HO, dit heb ik niet gedacht, maar DIT is een Harde Grens!!

Nee. Tenminste: niet onmiddellijk. Ik heb wel vaker dat ik na een intens spel dingen wat op een rijtje moet zetten en alles wat verwerken. In bovenstaand geval kwam ik er dus pas achter toen ik het gewoon niet verwerkt kreeg.

Melodia schreef: en ja met sommige dingen klooi je gewoon nooit zoals met kids ofzo die regels staan als een huis

sorry hoor, maar dit hoort niet eens een regel of grens te zijn!!!

Als sub zelf heb ik een aantal harde grenzen. Ik wil niet dat daar mee gespeeld word. Ik geef dat ook gewoon aan. Mocht ik ergens het gevoel beginnen krijgen dat er "rek" op zit, geef ik dat ook eerlijk aan en wordt het een zachte grens. Harde grenzen zijn voor mij die dingen die me zouden aantasten als persoon: als ik mezelf erna niet meer in de ogen kan kijken, ben ik over een harde grens gegaan.
Het merendeel weet ik op voorhand. Het kan gebeuren dat we tijdens een spel er per ongeluk overheen gaan omdat ik die grens dan niet wist. Ik zou dat D-D niet kwalijk nemen: het ging per ongeluk. Bovendien ken ik hem al heel lang, wonen we al lang samen en vertrouw ik hem enorm. Ik begrijp dan bij hart dat het een vergissing was. Ik zeg dit heel bewust omdat ik me kan voorstellen dat als je maar net een D/s hebt en er wordt een harde grens (per ongeluk) overschreden dat het vertrouwensverhaal er anders uit kan zien.

Ik praat genoeg met D-D en we kennen elkaar voldoende voor hem om te weten hoe hij een zachte grens moet benaderen. Zo was anale seks voor mij een zachte grens. Dat is rustig, stapje voor stapje verkend waarna de grens genomen is. Als ik bijvoorbeeld pijpen neem. Dat heeft geen harde grens maar het blijft heel erg moeilijk. Waarom begrijp ik niet. Hoe dan ook laat D-D me daarin vrij om daar zelf mee te experimenteren. Zou hij daar dwang op loslaten, haak ik af en maak ik het alsnog een harde grens. (ik probeer maar wat uit te leggen met voorbeelden hoor, misschien wordt het er helemaal niet duidelijker op, hahahahaha)

Als Domme ga ik niet op zoek naar harde grenzen bij wever. Vooral omdat ik wel degelijk aanvoel dat zijn harde grenzen ook serieus harde grenzen zijn. Dingen zitten in zijn karakter, denkbeelden etc. etc. en maken hem wie hij is. Ik kan hem niet in een sub veranderen die hij niet is.
Dingen die hij heel erg moeilijk vindt maar waar wat hem betreft "rek" op zit, geeft ie keurig aan (in zijn sublijst bijvoorbeeld). Maar er zijn ook wel dingen die ik op gevoel voorzichtig "oprek". Waarom? Omdat ik diep in mijn hart het gevoel heb dat ie ze stiekem een beetje leuk vind. Als voorbeeld schaamte. Heel af en toe laat ik hem een klein beetje schaamte voelen. Dat vindt ie moeilijk, dat vindt ie ook niet zo leuk maar het maakt hem heel erg klein. Schaamte kan mits ik de hoeveelheid goed in de gaten houd. Ik heb daarin een inschattingsfout gemaakt maar die kon ik dusdanig oplossen dat wever uiteindelijk alsnog deed wat ik voor ogen had én hij had er een goed gevoel bij. Dan kom je er dus beter uit.

Hm. Geeft dit een beetje antwoord op je vragen?

Harde grenzen... los van het feit dat ik die voor 1 iemand niet heb...

Even uitgaande van de andere contacten: Op het moment dat er zo'n grens overschrijden zou dreigen te worden (het is me nog nooit gebeurd, omdat die enkele harde grens zo ver ligt dat in een 'andere relatie dan that one and only D/s' die grenzen niet eens benaderd zullen worden), dan neem ik over. Schakel per direct terug vanuit submodus naar de controlerende ik.

lastige!

Grenzen vind ik een ingewikkeld ding, uiteraard heb ik harde grenzen, maar daar zal Bite never overheen gaan.. (dieren, kinderen vb). Maar verder.. pfff... er zijn wel een hoop dingen die ik NU niet wil (omdat ik het denk ik niet kan), maar als Bite dat van me zou willen dan gaan we er zeker aan werken dat dat wel kan. Vinden jullie dat dan zachte grenzen?

Ik denk als het puntje bij paaltje komt, en hij echt persee absoluut iets van me eist dat zo'n beetje alles zou kunnen.. *denkt nog even verder*

Dit is een onderwerp dat mij al sinds ik ben begonnen bezig houd, omdat ik jaren geleden op een subbieclub meeting was (bestond toen nog zoiets als een subbieclub noordholland) waar een van de dames heel trots begon te vertellen over haar eerste spel. Ze vertelde dat ze had aangegeven iets bepaalds helemaal niet te willen, en het eerste dat de nieuwe D had gedaan, was onmiddelijk en als eerste handeling keihard over die grens gaan. Ze vertelde geschokt te zijn geweest, maar nu toch wel blij dat hij het gedaan had. De andere dames knikten en lieten instemmende geluiden horen.

Ik probeerde natuurlijk te vragen of dat nou werkelijk wel zo wenselijk is: dat iemand meteen over een afgesproken grens gaat. Er kwamen toen opmerkingen in de trant van "zeg nooit nooit". Wat ik tot op de dag van vandaag niet begrijp is niet dat die ene dame blij was dat iemand over haar grens ging, want dat moet zij weten. Waar ik van schrok is dat het blijkbaar heel geaccepteerd is dat grenzen NIET gerespecteerd worden, en dat daar zelfs stoer over gedaan wordt. Dit soort geluiden heb ik daarna namelijk nog veel vaker gehoord, en het maakt me heel huiverig en voorzichtig.

Het lullige is dat je niet van tevoren ziet of iemand iets dergelijks van plan is. Hoe duidelijk moet en kun je uiteindelijk zijn over NEE is NEE. Het komt een kennismaking ook bepaald niet ten goede als je echt moet doordrammen over je grenzen. Ik vind dat het enthusiasme over dit soort doms wel wat minder kan, en dat juist het overschrijden van (harde EN zachte) grenzen niet als iets vanzelfsprekends gezien moet worden, maar als het belangrijkste waar je van tevoren afspraken over maakt, ook als dominant, en ze naleeft. Nu ligt de verantwoordelijkheid voor deze zaken teveel bij de sub, naar mijn gevoel.

Punt is dat ook zachte grenzen met beleid overschreden moeten worden. Een heel enkele keer lees ik wel es teksten van dominanten die dat beseffen, maar ik zou het toch fijn vinden als het meer de norm werd. Het is toch onze subbie lijf en geest dat het moet ondergaan, tenslotte. Zo las ik eens een keer hoe een dom beschreef dat je voorzichtig moet zijn met grenzen, want als je te hard gaat kan iemand totaal dicht slaan, waarna een zachte grens een harde wordt. Hij schreef ook dat de weg terug na zoiets erg lang is. Dat dit klopt heb ik zelf vorig jaar aan den lijve ondervonden, met iemand die ik volledig vertrouwde, gecheckt had, etc. Je vertrouwen en goede wil is na zoiets echt zwaar beschadigd.

Eigenlijk is, bij nader inzien, de neiging tot stoerdoenerij en gemakzucht ook wat mij zo lang heeft weerhouden de bdsm wereld in te stappen. Ik vind het ook best schrikken dat iemand die zo voorzichtig is als ik toch moeite heeft dit soort malloten te herkennen. Misschien zit dat me wel het meeste dwars. Het is iig vervelend als mensen dat verdedigen met 'zeg nooit nooit' etc.

Anyway, ik drijf een beetje weg van het topic geloof ik... Ik hoop dat bovenstaande toch iets toevoegt.


liefs



poes

Ik vind jou voorbeeld best beangstigend hoor poes. Dat er op termijn, als je elkaar goed kent en na vele gesprekken en keren spelen voorzichtig iets met de "zachte" grenzen gedaan wordt, prima. Maar in een 1e spel over een grens heen gaan? No way! Dan is dat ook meteen het laatste spel dat er gespeeld gaat worden. Wat mij betreft gewoon not done. Ik zou ook acuut het vertrouwen in een D verliezen als dat gebeurt.

Wat wel kan, is wat Boefje ook al beschreef, dat je niet weet dat iets een grens van je is, totdat je het ervaart. Dat het eens maar nooit weer is, omdat je NA een ervaring weet dat daar gewoon een grens ligt waar je vantevoren niet over nagedacht had. Dat is wel anders, daar moet zeker over gesproken worden na een spel, maar is niet iets dat je een D kan kwalijk nemen, immers, wat je zelf niet wist heb je ook niet gecommuniceerd en kon diegene dus ook niet weten.

Mijn ervaring is wel dat grenzen veranderen. Dat er grenzen verschuiven naarmate het vertrouwen toeneemt. Maar dat is dan wel een geleidelijk proces dat veel, heel veel communicatie vergt. En dat gebeurt zeker niet zomaar. Het kost tijd om volledig vertrouwen op te bouwen. Voorbeeld, toen ik de 1e keer met D-D speelde was er een basisvertrouwen, uiteraard, anders was ik niet aan spelen begonnen, maar dat is toegenomen naarmate we elkaar beter hebben leren kennen en vaker gespeeld hebben. Je raakt als het ware op elkaar ingespeeld.
Wat overigens niet wil zeggen dat je niet moet blijven communiceren, dat je niet soms toch tegen dingen aanloopt, en dat je soms jezelf en soms de ander voor verrassingen doet staan. Dat hoort allemaal bij de rollercoaster die BDSM soms lijkt te zijn, maar die eigenlijk gewoon het leven is..... Ofzo.....
[/filosofische modus]

.. om't te ondersteunen poes.. ik heb't van 'de' andere kant meegemaakt
1 van mn eerste 'echte' speelmakkertjes had duidelijk'r grenzen met me doorgenomen.. op zich best leuk gespeeld.. was niet ècht een geweldige klik
dus ze keek verder (wel contact gehouden)
.. d'r speel partner daarna ramt'r eigenlijk meteen door 3 van'r grenzen heen (als ik't me goed herinner, dit is al even geleden)

dat ik denk.. wtf?
gekke is dat ze mìj t den dele leek aan te rekenen
ofzo
(en eigenlijk maakte ik iets bijna soortgelijks.. eh.. nu mee.. maar wie weet zit daar nog progressie in)

ik waag't niet een schuldvraag neer te leggen
een grens is (voor mij) een grens
maar blijkbaar is dat voor sommigen een hellend vlak
.. met de nodige ellende van dien

Oh Ja! Zelf denk ik ook dat het van belang kan zijn hoe de D reageert.
In eerste instantie bedoel ik nu als je plots tegen een "nee dit wil ik niet" aanloopt. Waarbij natuurlijk je eigen reactie ook weer de reactie van de Dominant kan sturen. (ingewikkeld al dat inspelen op elkaar)

Ooit ontstond vanuit plagerijtjes een spel, weliswaar met beider instemming, maar grenzen zijn niet besproken vantevoren. Dát was één van de punten die naderhand (na plaatsen van verslagen) wel om uitleg vroegen.
Nogmaals ik besprak de grenzen niet omdat ik toen dacht dat we die bij lange na niet zouden gaan halen. Tot ik verrast werd!
Met zijn toestemming uit het verslag van Wever:

......Ik laat je eerst wat kalmeren. Intussen ben je al zo ver dat ik maar naar je hoef aan te raken om jou te laten opkrullen. En voor wat ik je ga aandoen moet je wel even helder zijn...

*MEP*

In je gezicht.

Meteen erna beschuldig ik je ervan dat kussen te hebben laten vallen terwijl ik dat niet wilde. En dat terwijl ik tegelijk heel goed weet dat ik het zelf heb uitgelokt (heerlijk oneerlijk...daar is het immers BDSM voor ). Ik sneer je toe dat als dit nog eens gebeurt, ik je TWEE meppen in je gezicht geef.
Daarop murmel je iets. Ik kan het niet goed verstaan, maar vang toch ergens iets van een "harde grens" op. Tegelijk lees ik aan je lichaamstaal dat je wat ik net gedaan heb niet onvergeeflijk vindt. Was het een harde grens voor jou tot ik het deed? Geef je aan dat dit een harde grens is? Ik weet het niet. Maar om het zekere voor het onzekere te nemen zal ik het toch maar niet herhalen. Bovendien komt die slag ook bij mij aan...geestelijk, dan. Wat ik eerder deed was op de een of andere manier toch allemaal duidelijk een spelletje. In het gezicht slaan...lijkt wat ernstiger.

Daar was het dan! In gezicht slaan is echt iets wat ik niet wil. Vraag me niet waarom, ik wil het niet! Dit was een grens waar ik niet aan had gedacht vantevoren en al die andere grenzen die liggen dus vér buiten bereik in 1e spel.
In dit geval bleef het niet hangen, had weinig impact verder, als dat zowel Wever en ik het nog weten.

Toen ging ik aan het spelen, blijvend, meermaals, bij herhaling met een Dominant. Enigszins* geleerd uit voorgaande ervaring benoemde ik als Harde Grens: slaan in gezicht.
Is het dus nooit gebeurd? *knikt* Jawel!
De eerste keer, bij hem, was een tikje/mepje...nauwelijks merkbaar en zeker niet te beschrijven als slaan in gezicht. Toch kwam het aan! Voor het idee/gevoel wat het opriep bij Dominant, moet ik het vragen. Ik weet dat hij het soms bewust deed. Zo ook, of hij zich eigenlijk alle keren erna bewust heeft moeten inhouden? Kom ik dus nog op terug!

Oke, soms is er dus toch een tik in gezicht. Fysiek niet hard.
De impact daarentegen? Die is er! Keihard!
Al ben ik zó in submood, wil doen wat er gevraagd wordt, voor hém ja.....een tik (ik kan het niet eens klap/slaan noemen) is accuut terug naar eigen-ik. Ik ben er meteen uit! Dan terug naar die onderdanige rol/submood, dat kost mij gevecht met mijzelf. Ik moet dan de tijd en rust krijgen om te schakelen, dus zal hij iets moeten doen wat niet al mijn actieve inzet verreist. Ik moet schakelen.... "dit kan, dit is niet voor mij, hij weet wat hij doet, hij is er en let op je""Jamaar waarom deed hij dit dan, want hij weet toch...""ja en hij let op, denk aan wat hij erna meteen zei, je mag hem vertrouwen, hij weet het wel, hij let op me, ja vertrouwen...mag...let op mij....vertrouwen...let op...."

Gekke is dat het volgens mij, in mijn geval, niets met vertrouwen te maken heeft. (<--dat zal ik nog eens afwegen gaan)

De laatste keer na het spelen had ik het er nog over. Dat hij weet hoe erg ik het vind, dat ik het niet wil....én ...én dat ik gewoon zeker wéét dat hij het een keer echt gaat doen! Een breed lachende en knikkende dom zegt genoeg, de bevestigende zoen die erop volgde ook.

En dit voorbeeld uit eigen praktijk was de aanzet tot eigen mijmeringen over grenzen. Want wat vind ik daarvan dat hij dat toch gaat doen? Harde grens is harde grens, of is die grens dan toch niet hard? En maakt het dan uit hoe hij direct erna reageert? Wat zou ik willen? Zou het moment/manier van spelen uitmaken? Of is mijn NEE in deze echt een NEE en moet ik hem dat 100x op laten schrijven, opdat hij het nooit zal vergeten?
Nouja, zo loopt een colet dan beetje na te denken
Andere grensgevallen ga ik nog wel keer aanhalen. Heb nog een goed voorbeeld bij de hand gehad.

*Enigszins= omdat er paar kleine schoonheidsfoutjes zijn die ik niet onder de knie krijg, of eh...weiger te doen...nee die kosten gewoonweg heel veel moeite. Dat laatste is het! Echt waar! Ik leer het wel!

....dan probeer ik er over te praten.

Mijn toenmalige Ms is over een keiharde grens van mij heen gegaan. De grens was: geen pijntoebrengen, geen lichamelijke beschadigingen. Toen ik eens geboeid met m'n buik op de grond lag, is Zij mij gaan tramplen. Zij met haar hakken en haar volle gewicht op mijn rug staan, en haar voet in mijn nek/gezicht drukken. Stopwoord werd niet geaccepteerd. "Pijn is fijn" was haar motto.
De volgende dag moest ik toch een smoesje bedenken om aan mijn dokter uit te leggen hoe ik aan die gekneusde rug/nek wervels gekomen was.
Ik schreef hierboven dat ik er probeer over te praten. Vervelend is alleen als de ander dat niet wil.

Op mijn sublijst staat ook nu weer: geen pijntoebrengen, geen lichamelijke beschadigingen. Een Ms die met mij wilde spelen/gespeeld heeft kent dit trampling verhaal. In een evaluatie van een spel had ik haar aangegeven dat ze best wel met haar voet op mijn bovenbeen/kruis had mogen drukken om mij op mijn plek te houden. Zij gaf aan: dat er op mijn lijstje stond dat ik trampling een harde grens was.

In het verhaal van colet lees ik over 'in het gezicht slaan', als D zou ik kunnen denken: een attentie signaaltje (met hand aanraken van gezicht) moet kunnen. Ik ben niet van plan om de sub te slaan.
Ik heb inmiddels geleerd om duidelijk tussen D en s af te stemmen, wat de een en de ander verstaat onder de grens. Wat de definities zijn.

Peter schreef:....dan probeer ik er over te praten.
{knip}
In het verhaal van colet lees ik over 'in het gezicht slaan', als D zou ik kunnen denken: een attentie signaaltje (met hand aanraken van gezicht) moet kunnen. Ik ben niet van plan om de sub te slaan.
Ik heb inmiddels geleerd om duidelijk tussen D en s af te stemmen, wat de een en de ander verstaat onder de grens. Wat de definities zijn.

Peter, duidelijk voorbeeld ook van jou!

Ik denk dat totnutoe het ook vooral dat attentiesignaal was bij mij(navraag gaat doen). Zoals ik al zei, het was niet echt slaan in mijn gezicht. Attentie....ehm...alsof ik niet altijd heel erg mijn best doe en oplet!!!!
Wever heeft trouwens het nog ooit tegen mij gebruikt Die deed alsof-door zijn hand op te heffen....waarna ik uit reflex wegdook. Om daarna boos te gaan mopperen: wat doe jij nou??
Vinden 'ze' grappig he? Als 'ze' wat weten van je!!

Ik weet wel dat er Doms zijn die het erg jammer vinden als de sub het niet wil. Juist omdat ze slaan in gezicht wel leuk vinden, of al automatisch doen, of omdat ze het in vernederingsspel vinden passen.
Ik bedenk me nu....ik zou het het ergst vinden als ik vaststond, weet wel...polsen, enkels...zonder blinddoek...en hoofd nog los....Dan kun je er niet weg van ook En niet wegkruipen in jezelf daarna
Nu nog bedenken of er een situatie is waarin ik het het minste erg zou vinden.....maar die heb ik nooit kunnen nedenken. Ik wil het niet. ECHT niet!

JJV schreef:.. om't te ondersteunen poes.. ik heb't van 'de' andere kant meegemaakt
1 van mn eerste 'echte' speelmakkertjes had duidelijk'r grenzen met me doorgenomen.. op zich best leuk gespeeld.. was niet ècht een geweldige klik
dus ze keek verder (wel contact gehouden)
.. d'r speel partner daarna ramt'r eigenlijk meteen door 3 van'r grenzen heen (als ik't me goed herinner, dit is al even geleden)

dat ik denk.. wtf?
gekke is dat ze mìj t den dele leek aan te rekenen
ofzo
(en eigenlijk maakte ik iets bijna soortgelijks.. eh.. nu mee.. maar wie weet zit daar nog progressie in)

ik waag't niet een schuldvraag neer te leggen
een grens is (voor mij) een grens
maar blijkbaar is dat voor sommigen een hellend vlak
.. met de nodige ellende van dien

ik heb een soort gelijk iets meegemaakt met een ex, ik bespreek ook altijd eerst de grenzen.
en o.a travestie was een harde grens.
en dus bleef ik daarvandaan, een harde grens is immers een harde grens...

achteraf toen de relatie uit elkaar knapte kreeg ik het verwijt dat ik hem niet aan kon bladiebla....
want ik had hem o.a niet tot travestie gedwongen

wat bleek nou het was helemaal geen harde grens maar een zachte, die viel onder de noemer "niet doen ik heb het zo graag"
en sja ik had dat nooit kunnen weten want het was aangegeven als harde grens...
en dus voelde ik mij een beetje bedonderd en heb hem verteld dat, dat niet mijn fout was maar de zijne!
hij was in mijn ogen niet eerlijk geweest en sja ook al schaam je je voor je fantasieen, geef zoiets niet aan als een harde grens maar wees gewoon eerlijk en zeg dat je het stiekum wel fijn vind.
want een dom is maar een mens en die kan echt niet ff ruiken dat je eigenlijk iets anders bedoeld!!!

en zo kunnen er grote misvattingen ontstaan die eigenlijk niet nodig zijn.....
want nog steeds is een harde grens voor mij een echte harde grens, en het niet doen ik heb het zo graag zal daar nooit ondervallen.
doe je het wel zo, dan weet je niet meer wat nou echte harde grenzen zijn en wat onder die noemer valt.
en kunnen er grove fouten gemaakt worden!
kortom de sub in kwestie heeft dit zelf veroorzaakt en zal toch echt die verandwoording zelf moeten dragen, niet ik!

groetjes

Ik weet niet. Er zijn grenzen en er zijn grenzen. Dingen die illegaal zijn, anderen of jezelf schaden of gewoonweg een ernstig gevaar voor de gezondheid, tja, die doen we niet. Die dingen zijn gewoon harde grenzen.
Maar sommige harde grenzen, nou... die zijn niet zo heel hard. Zo heeft Bryan de harde grens dat er absoluut niet met naalden in zijn rug mogen worden geprikt. Terwijl ik heus van hem met naalden mag spelen. Maar geen naaldenspel op de rug. En ik weet gewoon dat ik dat uiteindelijk wel ga doen. Uiteindelijk. En het heeft geen haast. Maar uiteindelijk wel. En dat weet hij ook. Maar voorlopig roept hij 'harde grens' en zeg ik 'ja, dat weet ik' en is alles goed. T heeft geen haast. Ik heb niet eens naalden in huis.

Een andere harde grens is dat hij niet wil dat andere personen zich bij ons spel voegen. Fantasiën over een tweede sub erbij die geen enkel ander doel heeft dan te dienen als gecompliceerd seksspeeltje klinkt heel cool in fantasie, iets wat ons beide opwindt. Maar we weten niet of zoiets ons echt zou schaden, vandaar dat hij het als harde grens heeft opgesteld. Zodat hij in ieder geval met een gerust hart kan subben zonder dat ik ineens een vleesgeworden G.I. Joe uit de kast tover om hem eens lekker te gaan pijpen terwijl ik bryans tepels martel onder het genot van een glaasje wijn.
Nu is het niet zo makkelijk om een man in een lendedoekje lang in de kast te laten liggen, maar op een speelfeest zou het best kunnen. Misschien arrogant, maar ik weet zeker dat er mannen voor te porren zouden zijn. En anders vrouwen. Maar het is zijn nee, dus nee. Omgekeerd is het trouwens ook mijn nee. Denk ik.

Dus in die zin snap ik wel waarom dominanten (m/v) het soms als doel stellen om over een grens heen te gaan. Sommige grenzen kunnen doorbroken worden. Ik ben daar ook heel eerlijk over. Mij laten braken bij keelneuken is nu een harde grens. Maar ik kan me voorstellen dat ik daar anders over ga denken na een tijdje. Mensen veranderen. Grenzen ook.

Het blijft natuurlijk wel de vraag in hoeverre de dominant kan 'zien' welke grenzen echt hard, hard, hard zijn, en welke hard maar niet onbreekbaar. Dat van die naalden in rug zie ik als breekbaar. Omdat ik Bryan ken. Omdat ik verschil merk in hoe hij erover praat. Maar ik denk niet dat ik zoiets zou weten als ik Bryan helemaal niet zou kennen en ik hem zou ontmoeten voor een eerste playdate. Ik hoop het, maar aangezien ik nog nooit met iemand gespeeld heb die ik niet al jaaaaaaaaaaaaren ken, kan ik er niks over zeggen.