Wandering Spirits Forum

heb t geheime handboek 'kids' gevonden

Mack schreef: ↑19 aug 2020, 11:40 Tegen de tijd dat ze een rijbewijs hebben hebben ze (hopelijk) vaak zelf ook zin om "privé" momentjes te hebben.

Nog steeds geen zin het met ze te delen. Also, nee. Oudste wel, Middelste taalt er nog steeds niet naar.

Hallo allemaal
Sinds het hersen infarct van mijn vrouw is mijn vanille sex leven nul
Een echt bdsm sex leven heb ik nog niet echt gehad, ik heb met BD eigenlijk niets en heb veel meer met SM.
Als laatbloeier is geloof ik nu niet de makkelijkste tijd om alles te ontdekken

Nee, daar heb je inderdaad mooi pech mee qua timing.

Ik denk dat veel mensen met je mee duimen dat we binnenkort weer veilig kunnen ontmoeten!

Dat klop mijn timing is niet optimaal ;-D
Maar goed het bloed kruipt waar het niet gaan kan
Het vraagt om creatieve oplossingen en thuiswerken ;-)

Sommige dingen zijn ook niet te plannen

Klopt helemaal, en ik ben opgevoed met "wil niet ligt op het kerkhof en kan niet ligt er naast"
Dus er is altijd een weg, al is die af en toe vreselijk kronkelig

Sinds zondag een vaste bunny. Ben aan het daten met een subvrouw voor relatie/speelpartner. Gaan waarschijnlijk vrijdag stukje wandelen, iets drinken. We appen al een week iedere avond.

Wens je veel geluk met je date.

Peter^ schreef: ↑26 jul 2021, 22:14 Sinds zondag een vaste bunny. Ben aan het daten met een subvrouw voor relatie/speelpartner. Gaan waarschijnlijk vrijdag stukje wandelen, iets drinken. We appen al een week iedere avond.

Klinkt goed, succes ermee.

Leuk Peter, veel plezier!

Dank jullie wel. Het wandelen en drinken is gewijzigd naar: iets drinken, museumbezoek en weer iets drinken. En vervolg afspraak gemaakt voor touwtjesmeet. Het klikte zo goed en fijn.

Mijn kink leven bestaat uit af en toe een speelse tik op mn kont. Omdat ik hem verteld heb dat ik dat fijn vind. Omdat ik gevraagd heb aan hem om dat te doen. Om dan daarna als hij het een keer spontaan uit zichzelf doet uit te moeten leggen wat het mentaal met me doet en het me minimaal een dag van streek maakt terwijl het ergens fijn en lekker is... Ik weet echt nog steeds niet waar het 3,5 jaar jaar geleden qua kink is misgegaan... Waarom het mentaal/emotioneel zo'n pijn doet om me over te geven aan mn gevoel. Ik zou echt kei graag weer een primaire relatie willen naast de secundaire relatie die ik al jaren heb heb. (Waar ik wel blij mee ben want ik heb wel de lusten maar niet de lasten). Maar ik heb geen vertrouwen meer in een primaire relatie/ liefde. Ik fix mn eigen shit wel.. alleen..

Maar leonietje als je hier al 3,5 jaar mee strugglet is het dan niet een keer tijd om toe te geven dat dit niet in je eentje te fixen is? Ik heb er zelf veel aan gehad om naar een kink-aware therapeut te gaan met dit soort shit want bij mij ging het ook niet zomaar vanzelf over.
Nouja. Knuffel iig want ik vind t wel herkenbaar.

Mja misschien wel. Maar in mijn huidige relatie is kink niet echt een ding. Hij is nilla en wil dingen wel proberen omdat ik dan vertel wat er voor "rare" kinky dingen in mijn hoofd zitten maar hij is er niet mee bekend dus als er al iets gebeurd dan gaat het op mijn tempo omdat hij niet eens wist dat het een optie was. En dat is eigenlijk wel fijn. Zo heb ik de touwtjes dus eigenlijk nog steeds in handen touwtjes die ik ook niet uit handen wil geven. Maar hij kan me dus eigenlijk ook niet echt opvangen als ik na een tik ineens herinneringen heb aan vroeger. Meestal komt het verdriet ook niet op dat moment maar pas later. Wil ik terug naar het oude vertrouwde. Voel ik een soort van onrustige stuiter voor eventjes. Maar als ik er dan aan denk om een relatie te zoeken dan weet ik helemaal niet of ik wel een kinkster wil. Omdat ik kink ook weer niet echt mis. Ik heb het gevoel dat ik mezelf in de kink en oude relatie teveel heb weggecijferd keer op keer over mn eigen grenzen ben gegaan zonder het op dat moment echt zelf te zien. Ik heb mezelf toendertijd ingeschreven bij een kink/poly friendly therapeut maar op de dag dat ik de sleutel kreeg van mijn woning 8 maanden later kreeg ik een belletje dat ik er terecht kon. Toen was mn relatie al over. En was het voor mijn gevoel toch al te laat en ben ik niet meer gegaan. Toen kwam corona en was de hele kink scene dood en was het ook wel ok kink was uit mn leven. Ik was toch niet toe aan een nieuwe relatie en nu voel ik me als een newbie in de scene. Ik wilde graag afgelopen vrijdag naar de 040 parkmeet munch in Eindhoven om weer eens met kinksters te praten om te kijken wat het met me doet. Maar ik moest werken en ik kon mn dienst niet geruild krijgen. Dus ja misschien moet ik therapie overwegen maar misschien moet ik ook gewoon weer kinksters gaan zien en spreken om te zien hoe ik me daarbij voel. Alles heeft zolang stilgelegen. Ik heb in een corona jaar waarin je niemand mocht zien moeten leren om weer alleen te wonen. In een woonplaats waar ik niet bekend was. Met werk wat compleet anders was door mondkapjes doordat we dicht moesten. Vriendschappen die verwaterden of stukliepen omdat ik ook eens voor mezelf koos. Ik wist echt niet eens meer wat mijn eigen hobby's waren en waar ik gelukkig van werd en kon dat ook niet proberen want alles was dicht. En ergens gaf dat rust ik hoefde ook niks meer. Maar nu komen er weer opties om dingen te ondernemen en dat voelt onzeker omdat ik het nu weer alleen moet gaan ontdekken. Moet leren mijn eigen grenzen te blijven bewaken. Ik moet mensen weer gaan leren vertrouwen. En dat werkt alleen als ik weer wat zelfvertrouwen krijg want ook dat heeft een hele grote deuk opgelopen. Mijn vangnet is gewoon weggevallen en door corona kon ik dat niet opnieuw opbouwen.. En als ik me morgen ga opgeven voor therapie hoeveel maanden moet ik dan wachten? Tot die tijd kan ik toch niet gaan afwachten? Tot nu toe elke keer als ik mezelf op een wachtlijst zet vecht ik mezelf er wel weer uit. Is het niet meer nodig als het zover is. Ik heb gelukkig wel mn uitlaatklep gevonden in het sporten. Daar gaat een hoop boosheid en verdriet mn hoofd uit. En ik wijk nu ook wel heel erg af van het topic dus ik ga stoppen met dit verhaal. Maar ik weet dus ook niet of ik perse kink terug wil in mn leven maar ik mis de mensen wel..