Groeten uit Zeeland

[Harpocrates]

Een lieflijk wolkje drijft eenzaam langs de strakblauwe hemel en schuift zich verlegen voor de zon. Haar twijfelachtige schaduw biedt amper soelaas tegen de zonnestralen en het zou hier te warm zijn, ware het niet dat een immer zacht waaiend aanlandig windje zorgt voor een ziltige koelte, tussen het vriendelijk wuivende helmgras.

Met het geruis van de eindeloos golvende zee op de achtergrond, sta ik bovenop het duin en tuur in de richting van het strandpad. Een eindeloze stroom mensen schuifelt moeizaam door het mulle zand, op weg naar het overvolle strand. Of men komt er juist vandaan. Niemand kijkt opzij, dus niemand ziet ons. Niemand is zich bewust van dit paradijselijke plekje in de duinen, op nog geen halve mijl van het gedruis van duitse toeristen, jengelende kinderen en hun vermoeide ouders.

Het was mijn meisje, die hier opgroeide. Zij liet me zien dat een verrassend korte tocht langs ongebaande paden hier ruimschoots de moeite loont. Ik wijs haar op het krankzinnige contrast tussen de haast meditatieve rust op deze afgezonderde plek en de benauwde drukte van de mensenmeute daar beneden. Ze reageert niet.


Het helmgras prikt gemeen in haar benen, terwijl haar huid geschuurd wordt door het hete zand. Hij zegt iets over mensenmeutes, maar zij ziet het niet. Ze zit op haar knieën en vervult ijverig de taak, die ze zojuist van hem gekregen heeft. Uit de wind is het hier akelig warm en de hete zon brandt op haar naakte lichaam.


De boomgrens van het prachtige bos ligt direct achter het duingebied. Na een korte wandeling verandert de wereld om ons heen in een sprookjesachtig tafereel van dicht struikgewas en grote bomen, waartussen het zonlicht een fonkelend spel speelt met de schaduw van de begroeiing. Het is hier beduidend koeler, maar nog steeds lekker.

Wederom is het mijn meisje, die zich opwerpt als een ware gids. Via vergeten ruiterpaden en dichtgegroeide doorsteekjes leidt ze ons steeds dieper het bos in en ze vertelt me over de uitbundige avonturen, die ze hier in haar jeugd beleefde.

Een oude berk hangt half over het pad. Lang geleden getroffen door de bliksem, maar halverwege zijn val opgevangen door kameraden. Het resterende wortelstelsel bleek sterk genoeg en voorzag de groene reus van voldoende kracht om zijn leven voort te zetten. Een imposant levende brug, hoog genoeg om onderdoor te lopen, maar te laag om er niet even bij stil te blijven staan.


Wanneer ze op haar tenen staat, dan snijdt de leren riem niet zo heel erg in haar polsen. Toch is het soms moeilijk om deze pose vast te houden, omdat haar reflex op de striemende slagen maakt dat ze af en toe haar gewicht pijnlijk aan de berk moet overlaten. Stiekem beseft ze dat haar huidige situatie niet ver afligt van de fantasieën die ze hier als kind al had.


In het gemoedelijke Zeeuwse dorpje, dat in deze maanden zo wordt overspoeld door een extreme massa toeristen , mopperen bewoners over de rijen bij de kassa van hun normaal zo rustige dorpswinkeltje, die hier tegenwoordig zelfs op zondag geopend is. Alles om de portomonnee van de vakantiegangers geopend te houden. Wij varen er rustig doorheen en vallen overal net buiten. Niet echt vreemdelingen - mijn meisje is hier tenslotte een insider - maar toch wanen wij ons op vakantie.

Het huis waarin wij verblijven ligt in een klein straatje, verborgen achter een oude boomgaard. Het is een knusse bungalow, met een mooi aangelegde tuin rondom, waarin we 'savonds tevreden de gebeurtenissen van de afgelopen dag bespreken en besluiten dat het bijzondere waren. Het zachte maanlicht werpt een bleke gloed op het vermoeide gezicht van mijn meisje en ik zie dat de dag voorbij is.


De vloer is koud. Geknield zit ze naast hem en houdt geduldig zijn glas op ideale grijphoogte. Ze is moe en hij zit het. Hij pakt zijn glas en gebaart haar dichterbij te komen, waarna ze zich tegen zijn benen aanvlijt. Mijmerend registreert ze de herinneringen van vandaag en zo droomt ze langzaam weg, terwijl hij met een paar laatste slokken de avond afrondt. Het is goed zo.

[chell]

Moooooiiii

[Ravelijne]

Heel mooi.

[Jezebel]

Ik word steeds zo blij van je schrijfsels, Harpocrates!

[Harpocrates]

Ik word steeds zo blij van je schrijfsels, Harpocrates!

Blij dat jij er blij van wordt, Jezebel. Het motiveert tot meer geschrijf

[juffie]

Hot!!!

[Peter^]

Prikkelend voor de ogen om te lezen